‌ دورانِ ایشون به نظر یکی از دوران‌های سختِ امامت به نظر میاد ؛ بخاطرِ سنِ کم‌شون ، زمینه برای خیلی‌ها فراهم شد ، تا دسیسه بچینن علیه‌شون حتی برای برخی از شیعیان سخت بود که چطور امامتِ یک پسرِ ۸ ساله رو بپذیرن ..؟ ‌

‌ به همین دلیل ، امام 'ع' در مناظراتی که چه از طرفِ شیعیان و چه از طرفِ مامون و معتصم برگزار می‌شد ، شرکت می‌کردن تا مردم از جایگاهِ علمی ایشون آگاه بشن و برای مردم جا بی‌افته که ایشون جانشینِ امامِ رضا علیه‌السلام هستند . ‌

‌ مردم تا فرا رسیدنِ امامتِ حضرت جواد‌الائمه‌ علیه‌السلام ، ندیده بودن که فردی با اون سن و سالِ کم امام باشه ؛ اگر چه که سخت بود اما شدنی بود .. سن و سالِ امام 'ع' باعث شد مردم زمینه‌ای هرچند کم برای عصرِ غیبت داشته باشند تا دچارِ انحراف و خطا نشن و نبودِ امام در میونشون رو راحت‌تر بپذیرن ‌

‌ امام جواد به دستورِ مامون 'لعنت‌الله‌علیه' ، از مدینه راهی بغداد شد تا مامون کنترلِ بیشتری روی امام 'ع' داشته باشه ؛ پیرو همین قضیه و سیاست‌های دیگه‌اش ، دخترش امِ فضل رو به همسری امام جواد علیه‌السلام در آورد ..! ‌‌‌

‌‌ عباسیان با این وصلت مخالف بودن چون به هر حال جایگاه‌شون با این اتفاق به خطر می‌افتاد ؛ اما سرانجام شد آنچه نباید می‌شد .. ‌‌

‌ اما مامون چرا اینکار رو کرد ؟ - مامون که امام رضا علیه‌السلام رو به قتل رسونده بود ، با اینکار می‌خواست مشروعیتِ بر باد رفته‌اش رو دوباره از مردم پس بگیره ! ‌ -همچنین مامون می‌خواست نوه‌ای از امام جواد علیه‌السلام داشته باشه [ که شاید روزی اون رو جانشینِ خودش کنه و خودش رو با اهل‌بیت علیهم‌السلام پیوند بزنه .. ] اما امِ فضل هیچوقت صاحبِ فرزند نشد :) ‌ ‌

‌ امام جواد علیه‌السلام در دورانِ امامتشون به تربیتِ شاگردان پرداختن ؛ یکی از شاگردانِ معروفِ ایشون که محضرِ ۳ تا از ائمه بزرگوار رو درک کردن و از علمای و راویانِ بزرگ هستند ، علی بن مهزیارِ اهوازی بود .. :) ‌‌

‌ زمانِ امام کاظم علیه‌السلام بخاطرِ محدودیت‌هایی که ایجاد شده بود ، ایشون مجبور بودن برای ارتباط با شیعیان ، کسانی رو از طرفِ خودشون به دیگر مناطق بفرستن تا رابط بینِ امام و شیعیان باشن این شبکه در دورانِ امام جواد علیه‌السلام جانِ دوباره گرفت و تا زمانِ امامِ عسکری علیه‌السلام ادامه داشت و مردم بدین وسیله با امامان ارتباط میگرفتن ‌ ‌‌

‌‌ در یکی از مناظراتِ متعددی که امام 'ع' حضور داشتن، یکی از علمای درباری بنامِ ابی داوود که قبلا هم در جواب‌هایی که امام 'ع' بهش میدادن متعجب شده بود ، مسئله مجازاتِ شخصی که دزدی کرده و باید دستش قطع بشه مطرح شد و نظرِ علمای حاضر در جمع پرسیده شد ؛ امام نظرِ خودشون در بر طبقِ اینکه فرد باید چه قسمتی از دستش قطع بشه ، به اصرارِ معتصم فرمودند ؛ ‌

‌ این جریان باعث شد تا ابی داوود بدگویی امام جواد علیه‌السلام رو نزدِ ببره و در برخی روایات گفته شده همین بدگویی‌ها عاملِ به شهادت رسوندنِ حضرت شد !

‌ ام‌ِ فضل همسرِ امام جواد علیه‌السلام به تحریک معتصم لعنت‌الله‌علیه [ و در روایتی با همکاری برادرِ ام فضل به نامِ جعفر ] انگوری زهر آلود رو به امام 'ع' داد و امام درحالی که تشنگی بَرِشون غالب شده بود ، در بغداد به شهادت رسیدن :) ‌ ‌

‌ روایت شده پس از شهادت ، پیکرِ بی‌جانشون رو تا ۳ روز روی پشتِ بام انداختن و آفتاب به پیکرشون می‌خورد ؛ اما کبوتر ها با بالِ خودشون سایه‌بان درست کردند تا آفتاب به بدن اصابت نکنه :) ‌‌اما هیچ روزی مثلِ روزِ تو نیست اباعبدالله 'علیه‌السلام' ..! ‌