📝 چند روز پیش، داشتم به دوستی توضیح می‌دادم که چرا استفاده از چاقوی کره خوری برای هم زدن شکر در لیوان چای، منطقی است (کاری که من معمولاً انجام می‌دهم). به او توضیح دادم که با این کار، چاقو گرم می‌شود کره را بسیار راحت‌تر می‌برد و می‌توانی لذت بیشتری را در خوردن چای شیرین تجربه کنی. وقتی احساس کردم هنوز به اندازه‌ی کافی قانع نشده است، مجبور شدم توضیحاتم را به شکل رادیکال‌تری (که البته واقعاً‌ قبولش دارم) تکمیل کنم: حتی اگر چای را با چاقو هم نزنم، اگر چنگال کوچک روی میز باشد، هرگز این کار را انجام نمی‌دهم که آن را با قاشق چای خوری هم بزنم. چون در زمان دانشگاه، درس مکانیک سیالات خوانده‌ام و به خوبی می‌دانم که با چنگال می‌توان توربولانس بیشتری در چای ایجاد کرد و شکر بهتر حل می‌شود. دوستم هنوز با تعجب و نگاه عاقل اندر سفیه به من خیره شده بود و گفت: خوب! پس چرا هیچ کس این کار را نمی‌کند؟ بلافاصله جمله‌اش را عوض کرد: چرا خیلی‌ها این کار را نمی‌کنند؟ من هم توضیح دادم که چون قاشق در تاریخ انسان، زودتر از چنگال اختراع شده است و زمانی که چنگال اختراع شد، دیگر انسان‌ها به هم زدن مایعات با قاشق عادت کرده بودند. به او تصاویری از گور ایرانیان دفن شده در سیلک هم نشان دادم تا مطمئن شود که در قبر آنها، چیزی شبیه قاشق هست، اما چیزی شبیه چنگال یافت نمی‌شود! بگذریم. قصدم از روایت این گفتگو (که شاید عنوان “کل کل کردن” برایش مناسب‌تر باشد) تاکید بر این مسئله بود که در بسیاری از جنبه‌های زندگی، شرایط تغییر می‌کنند و علت رفتارها و عادتهای ما از بین می‌رود،‌ ولی ما همچنان به عادتها و رفتارهای قبلی خود ادامه می‌دهیم. کسی که بین قضاوت دیگران و عقل خود، قضاوت دیگران را انتخاب می‌کند،قابل اعتماد نیست. به او تکیه نکن.

ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻦ!.. ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﻧﻤﯿﺪﺍنى ﭼﻪ ﺑﮕﻮيى، ﭼﻪ ﭘﺎﺳﺦ دهى ﻭ ﯾﺎ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﮕﻮيى ﻓﻘﻂ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻦ! ﮔﺎهى ﻧﮕﻔﺘﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦِ ﺳﺨﻨﺎﻥِ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺳﺒﮏ ﻣﯿﮑﻨﺪ... ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻦ. ﯾﮏ ﻭﻗﺘﻬﺎﯾﯽ سعى ﮐﻦ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪﯼ ﺑﺮ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﻧﯿﺶ ﺩﺍﺭ، ﺳﮑﻮﺕ كنى ﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻧﺖ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩهى ﺳﮑﻮﺕ ﺭﺍ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﻨﺪ... ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮐﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯼ ﭼﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﺮ ﺳﺮﺕ ﺁﻭﺍﺭِ ﻣﺼﯿﺒﺖ ﺁﻣﺪ، كسى ﺭﺍ ﻣﻘﺼﺮ ﻧﮑﻦ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺩﻟﯿﻞِ ﺍصلى ﺭﺍ، ﺩﺭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﯿﺎبى! ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻫﺎيى ﮐﻪ ﺣﺲِ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎﯾﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ ﺳﮑﻮﺕ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺫﻫﻨﺖ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﺖ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﮐﻨﺪ ﻭ تصميمى ﺩﺭﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﺩ. ﯾﮏ ﻭﻗﺖ ﻫﺎيى " ﺳﮑﻮﺕ" ﭘﺎﺳﺦِ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺩﺭﺩﻫﺎﺳﺖ. 💟 کانال هوای حوا @Havaye_Havva

📝 تصمیمات مهم زندگیت رو صبح بگیر! 💭از جالب ترین مفاهیمی که توی روانشناسی باهاش آشنا شدم"Decision fatigue" یا خستگی تصمیم بود از مهم ترین یافته های پژوهشگران نوروساینس اینه که ذهن ما ظرفیت بسیار محدودی برای تصمیم گیری در طول روز داره، و بعد یه سری تصمیمات زیاد دچار سندرم خستگی تصمیم میشه جالبه ذهن تفاوتی بین اینکه تو قراره پیام دوستت رو‌جواب بدی یا ندی و اینکه چه رشته ای برای تحصیل انتخاب کنی هیچ تقاوتی قائل نمیشه و فرآیند همه‌ی تصمیما توی ذهن به یه شکله توی یه پژوهش جالب در آمریکا تعدادی قاضی مسئول بررسی پرونده ها شدن، هرچه به انتهای روز نزدیک میشدن تعداد پرونده هایی که عفو می شد کمتر بود و کمتر حوصله بررسی اونهارو داشتن +در حالی که موضوع پرونده ها ثابت بود برای اینکه دچار خستگی تصمیم نشیم چیکار کنیم؟! خواب کافی داشته باش و تصمیم های مهم زندگیت رو بذار برای صبح سعی کن از برنامه ریزی استفاده کنی جوری که برنامه هفتگی برای کارهای روتینت داشته باشی تا مجبور نباشی هر روز سوخت بدی و در نهایت برای ذهنت ارزش قائل شو و اونو درگیر هر تصمیم ریز و‌ کوچیکی نکن + ورودی هایی که ما به ذهنمون میدیم خیلی مهمه

📝 کمال‌گرایی مثل چاه بی انتهاست. کلمه گول‌زننده‌ای ئه؛ وقتی می‌گیم کمال، خب معلومه، کی دلش نمی‌خواد به کمال برسه؟ اما درواقع یه دور باطله، تو به هرچی می‌رسی احساس می‌کنی کمه، تو کمی، کاری نکردی، از این بهتر هم میشه و باید بشه، پس بیشتر می‌دوی یا اصلا کلا فلج می‌شی و بی‌خیال همه چیز و فکر رسیدن به قله‌ای که اصلا وجود خارجی نداره تو رو مثل خوره از درون پوک می‌کنه. از طرفی خیلی از ناهنجاری‌ها رو وقتی ریشه‌یابی می‌کنی به این اسناد یا طرز فکر می‌رسی: «حس ناکافی بودن، عدم رضایت از دستاوردها و دست‌کم گرفتنشون یا به عبارت ساده‌تر: کمال‌گرایی». نمی‌دونم کی احتیاج داره اینو بخونه اما هیچ ورژن عالی و بی‌عیب و نقصی وجود نداره، ایدئال محض، کمال محض، رسیدن به همه چیزهای خواستنی دنیا در طول عمر یه آدم، عملا ممکن نیس. ما مجبوریم یا از مسیر و از میزان تلاش‌هامون راضی بشیم و لذت ببریم و یاد بگیریم خودمون و شرایطمون رو بپذیریم و یا مضمحل بشیم و از رده خارج بشیم.

📝 زن، در موقعیت اجتماعی ما، خیلی راحت می‌تواند مردش را به بی‌راه بکشاند، ذلیل کند و زمین بزند، و خیلی راحت می‌تواند سرپا نگه دارد، حمایت کند و نگذارد که بشکند و خم شود... کافی‌ست که زن بگوید: من از این وضع خسته شده‌ام. چقدر بی‌پولی؟ چقدر خجالت؟ چقدر نمایش و تظاهر به شرافت؟ آخر شرافت را که نمی‌شود خورد، نمی‌شود پوشید، نمی‌شود تبدیل به اسکناس کرد و کرایه خانه داد؛ تنها به فکر خودت و نجات نجابتت نباش. ما به آسایش احتیاج داریم. ما هم آدمیم. بخاطر ما از این همه خودخواهی بگذر. روزگار اینطور است، همه اینطورند... در این صورت، لرزیدن، قطعی‌ست؛ و احتمال فراوان سقوط وجود دارد.... و زن، می‌تواند با لبخندی آرام و مهربان بگوید: می‌گذرد، همه چیز درست می‌شود. تو راه درست را انتخاب کن، فکر نان و کرایه خانه نباش. زندگی‌مان را کوچک‌تر می‌کنیم، می‌رویم توی یک اتاق زندگی می‌کنیم. به نان و پنیر می‌سازیم. مگر خیلی‌ها با نان و پنیر زندگی نمی‌کنند؟ همیشه که اینطور نمی‌ماند.... این واقعیتی‌ست مسلّم که من به تنهایی و بدون یاریِ زنم هرگز قادر نبودم خودم را سرپا و محکم نگه دارم؛ من مطلقاً سوپرمن و نجیب‌زاده نبودم و آنقدرها که نشان می‌دادم، معتقد به پاک ماندن و دزدی نکردن هم نبودم.... کافی بود برق یک انتظار را در چشم‌های زنم ببینم و بلافاصله راهم را کج کنم؛ کجِ کج.... کافی بود بدانم که او مثل خواهر خودم دلش می‌خواهد بعضی چیزها را داشته باشد... کافی بود به دخترم یاد بدهد که وقتی بابا آمد بگو: بابا! چرا عمو دکتر دو تا ماشین دارد و ما نداریم؟ چرا دایی هوشنگ تلویزیون دارد و ما نداریم؟! آن وقت من زانو می‌زدم، خم می‌شدم، نوکری می‌کردم، فرو می‌افتادم و فرو می‌رفتم؛ در تمام آن سالها، این زنم بود که بجای من مقاومت می‌کرد، و یا مصالح مقاومت مرا می‌ساخت، آنهم نه با شعار دادن و فریاد کشیدن، بلکه با سکوتی رضایتمندانه !! 👤نادر ابراهیمی

ℒℴ𝓋ℯ شنیدی میگن خدا روزی رسونه؟ آره خب تو رو خدا واسه روزای من رسونده حالا جدا از اینکه تو خودت یه نعمتی💝 @Khakestrr

بعضی آدم ها سعی می کنند حقارتشان را با تحقیرِ دیگران بپوشانند... توهین می کنند ، افترا می زنند ، و برچسب های زننده می چسبانند با این آدم هایِ "بی فکر" کاری نداشته باشید این ها اگر قدرتِ تفکر داشتند که بی شعوریشان را جار نمی زدند!! هر آدمِ عاقلی می داند که هیچ کس روی صفت و رفتاری متمرکز نمی شود مگر این که آن را به میزانِ زیاد در درونِ خودش داشته باشد آدم هایِ سالم ، برای خودشان و دیگران ، ارزش قائلند.. آدم هایِ سالم، توهین نمی کنند!!! @golchintap

ℒℴ𝓋ℯ شنیدی میگن خدا روزی رسونه؟ آره خب تو رو خدا واسه روزای من رسونده حالا جدا از اینکه تو خودت یه نعمتی💝 @Khakestrr

بعضی آدم ها سعی می کنند حقارتشان را با تحقیرِ دیگران بپوشانند... توهین می کنند ، افترا می زنند ، و برچسب های زننده می چسبانند با این آدم هایِ "بی فکر" کاری نداشته باشید این ها اگر قدرتِ تفکر داشتند که بی شعوریشان را جار نمی زدند!! هر آدمِ عاقلی می داند که هیچ کس روی صفت و رفتاری متمرکز نمی شود مگر این که آن را به میزانِ زیاد در درونِ خودش داشته باشد آدم هایِ سالم ، برای خودشان و دیگران ، ارزش قائلند.. آدم هایِ سالم، توهین نمی کنند!!! @golchintap

#به_وقت_روشنفکری فاصله ات را با آدمها حفظ کن... برای شناختن آدمها اینقدر عجله نداشته باش روزگار ، ذات تک تک آدمها را به تو نشان می دهد و تو میرنجی از خودت و قضاوتهای عجولانه ی زود هنگامت... یک روز به آدمها نگاه میکنی و میبینی آنهایی که فکر می کردی بد هستند ، برایت بزرگترین کارها را کرده اند و آنها که دوستشان داشتی و فکر می کردی همیشه دستت را برای بلند شدنت از زمین می گیرند زمینت زده اند آنقدر محکم که صدای خورد شدن استخوانهایت را با تمام وجود شنیده ای... آدمها را قضاوت نکن روزگار بهترین قاضی است ذهنت را از خوبی و بدی آدمها پر نکن به حرفهای قشنگشان دل نبند و از حرفهای نازیبایشان نرنج @golchintap

مــن از تمام هستی تنھا به یک تـــــو... قـــــــانــــعـــــــــم ‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

تو کسی هستی که میشه به تنهایی ترجیحش داد♥️💍 ‌