📝 سالها پیش تماس گرفتم منزل دایی‌جان و به زن‌دایی گفتم، اگر منزل تشریف دارید من و مادر میخوایم خدمت برسیم.ایشون گفتند قدمتان روی چشم، اما دایی منزل نیستند. من هم گفتم: "ما برای زیارت شما داریم میایم و دایی را می‌شود یک جلسه‌ی دیگر دید."یادم هست پیرزن تا زمان فوتش بارها در مجالس مختلف این رو با لذت تعریف می‌کرد که چقدر خانواده‌ی شوهرش دوستش می‌دارند و احترامش را دارند. این را نوشتم که بگویم محبتهای کلامی را دست‌کم نگیریم. درست چرخاندن زبان هیچ هزینه‌ای ندارد. اما حس و حال خیلی خوبی به طرف مقابل ما می‌دهد. 👤نیکا نیکزاد

چقدر خوشحال میشم وقتی یکیو میذارم کنار و زمان بهم ثابت میکنه که بهترین کار رو کردم...!

زندگی خواسته هامونو نداد هیچ تو داشته هامونم رید ؛

کاش پول خودش در بیاد، ما نریم در بیاریمش

...‏.. لحظه‌هایی در زندگی من بوده‌اند که فکر می‌کردم دیگر قادر به ادامه دادن نیستم. دیگر نمی‌توانم بایستم یا نفس بکشم... زمانی که فکر می‌کردم که همه چیز را از دست داده‌ام... که هیچ چیز ممکن نیست که همه زندگی پوچ و باطل است که سرنوشتِ همه نابودی است که به آخر خط رسیدم به انتهای سلامت عقلم به آخر همه دانسته‌هایم... دیگر نمی‌توانستم خودم را نگه دارم و آن موقع نیرویی گسترده و بدون نام من را نگه داشت و از میان آن تاریکی، زندگی جدیدی پدیدار شد. بسیار غیر منتظره بود و ذهن قادر به درک آن نیست. (ذهن را ببخشید- بسیار جوان است..) پس اگر اکنون احساس تنهایی و طرد شدگی داری اگر ترسیده‌ای و گم شده‌ای اگر تمام دانسته‌هایت سقوط کرده‌اند اگر آینده‌ات مبهم و مه‌آلود است بدان که تنها نیستی و افراد بسیاری با تو همراهند‌. (تو قادر به دیدن آنها نیستی) این یک مسیرِ ویرانی است گاهی باید فرو بریزیم تا شفا یابیم در هر دردی نجوایی هست و درد خودش یک مسیر است. روزی تو کتاب تغییر خودت را خواهی نوشت امروز کتاب ترس‌ها و اشتیاقت را بنویس. تمام ناامیدی‌های آن کودک گم شده را با نفس‌هایت بیرون بده و در تاریکی شب نفس بکش به این لحظه اسرارآمیز اکنون برگرد... در این حالت، ممکن است عاشق خود شوی و فارغ از هر اتفاقی در آینده، امروز برای داشتن یک روز دیگر، با شکرگزاری زانو بزنی… گوش کن گوش کن ماه دارد زمزه می کند: «این لحظه» دوست من «این لحظه»... نویسنده: جف فاستر

کاش حداقل خدا میفهمید ‏که چقد دلمون میشکنه وقتی‏ آرزوهای مارو واسه بقیه برآورده میکنه .

‏ مارکوس در جامعه‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم، کسانی که بیش از همه تحسین می‌شوند، کسانی هستند که پل‌ها، آسمان‌خراش‌ها و ساختمان‌های بلند رو می‌سازند؛ ولی به نظر من بهترین و قابل اعتمادترین آدم‌ها کسانی هستند که عشق رو می‌سازند؛ چون ساختن هیچ‌چیز سخت‌تر و مهم‌تر از ساختن عشق نیست...! ژوئل دیکر | پرونده هری کِبِر

از یجایی به بعد سخت‌ترین کار دنیا باور کردن آدماست :)

انصاف نیست که آدم بیشتر از سنش احساس خستگی کنه :)

#داستانک کرگدن، گورخر کوچک را دید که در گل و لای فرو رفته و هر چه تلاش می‌کند نمی‌تواند خود را نجات دهد. او می‌دانست که گیر کردن در گل و لای چقدر رنج آور است و می‌دانست که گورخر کوچک، بدون کمک شانسی ندارد. می‌توانست فکر کند که او مسئول مشکلات دیگران آن هم مشکلات گورخرها نیست و خودش گرفتاری‌های خودش را دارد و راهش را بکشد و برود ولی بی هیچ فکری جلو رفت و گورخر کوچک را از گل و لای بیرون کشید، روی زمین گذاشت و رفت. او چیزی نمی‌خواست، نه منّتی بر گورخر یا کس دیگری داشت، نه دنبال تحسین و تقدیر دیگران بود، نه پیرو دین و آیینی بود و نه خدایی داشت که به واسطۀ این کار نیک او را در آخرت با کرگدن‌های خوش سیما و خوش پیکر محشور کند یا هفتاد نوع بلا را از او و خانواده‌اش دور کند یا به زندگی او برکت (علف و برگ) بیشتری ببخشد. او دنبال هورا و لایک و عزت و احترام هم نبود. وقتی می‌خواست به گورخر کوچک کمک کند فکر نکرد که او یک گورخر است و نه یک کرگدن، فکر نکرد آیا این یک گورخر آسیایی است یا آفریقایی. فکر نکرد که "آیا نسل گورخرها در حال انقراض است یا نه و آیا این گورخر ارزش کمک کردن را دارد؟"... او قادر نبود فلسفه بافی کند. فقط می‌دانست که گیر کردن در گل و لای خیلی رنج آور است (شاید خودش هم قبلاً این را تجربه کرده بود) و می‌دانست که می‌تواند به این رنج گورخر پایان دهد. پس این کار را انجام داد و با پاها و صورت گلی به راه خود ادامه داد. به همین سادگی بود کرگدن و فلسفۀ او... آخر او "فقط" یک کرگدن بود و تا "اشرف مخلوقات" خیلی فاصله داشت!!! نویسنده: تالین ساهاکیان

صداقت و سادگی انسان را شاعر میکند ، نه مال و ثروت.... قدر داشته هایمان را بدانیم صداقت، یعنی گنج.... مهربانی ، یعنی سرمایه... چشم پاکی ،یعنی انسانیت... ❤️⭐️⭐️⭐️