تقوا دژ محکم در برابر معصیت و گناه است. تقوای الهی به معنای این است که انسان اموری را که خداوند آن را نمی پسندد انجام ندهد و همه کارها را برای خداوند انجام می دهد. در دین اسلام بر تقوای الهی تأکید به سزایی شده است. انسان با تقوا در هرجا و هر مکانی باشد مرتکب خلاف نمی شود . در احادیث معصومین (علیهمالسلام) در ضمن پرداخت و بیان ماهیت تقوا و اثاری که بر آن مترتب می شود باارزش ترین صفت تلقی شده است. در این مقاله به برخی از این احادیث اشاره شده است.
۱. قال رسول الله (صلیالله علیه و آله):
مَن رُزِقَ تُقىً فَقَد رُزِقَ خَیرَ الدُّنیا وَالآخِرَهِ؛ هر کس تقوا روزى اش شود، خیر دنیا و آخرت روزى او شده است.
(نهج الفصاحه ص ۷۶۹، ح ۳۰۱۵)
۲. امام على (علیهالسلام):
إِنَّ التَّقْوَى مُنْتَهَى رِضَى اللَّهِ مِنْ عِبَادِهِ وَ حَاجَتِهِ مِنْ خَلْقِهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی إِنْ أَسْرَرْتُمْ عَلِمَهُ وَ إِنْ أَعْلَنْتُمْ کَتَبَه؛ نهایت خشنودى خداوند از بندگانش و خواسته او از آفریدگانش تقواست، پس تقوا از خداوندى بکنید که اگر پنهان کنید مى داند و اگر آشکار سازید مى نویسد.
(عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص ۱۵۴، ح ۳۳۵۸)
۳. امام على (علیهالسلام):
لَوْ أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ کَانَتَا عَلَى عَبْدٍ رَتْقاً ثُمَّ اتَّقَى اللَّهَ لَجَعَلَ لَهُ مِنْهَا مَخْرَجاً وَ رَزَقَهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ؛ اگر آسمان ها و زمین راه را بر بنده اى ببندند و او تقواى الهى پیشه کند، خداوند حتما راه گشایشى براى او فراهم خواهد کرد و از جایى که گمان ندارد روزى اش خواهد داد.
(عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص ۴۱۶، ح ۷۰۶۸)
۴.امام على (علیهالسلام):
إن لأهل التقوى علامات یعرفون بها: صدق الحدیث و أداء الأمانه و وفاء العهد؛ تقواپیشگان نشانه هایى دارند که با آنها شناخته مى شوند: راستگویى، امانتدارى، وفاى به عهد و… .
(تفسیر العیاشی ج ۲، ص ۲۱۳، ح ۵۰)
۵. امام على (علیهالسلام):
اَلتَّقِىُّ سابِقٌ اِلى کُلِّ خَیرٍ؛ تقواپیشه براى انجام هر کار خیرى سبقت مى گیرد.
(اعلام الدین ص ۱۸۶)
۶. امام باقر (علیهالسلام):
اِنَّ اللّه عَز و جَلَّ یَقى بِالتَّقوى عَنِ العَبدِ ما عَزُبَ عَنهُ عَقلُهُ وَ یُجَلّى بِالتَّقوى عَنهُ عَماهُ وَ جَهلَهُ؛ خداوند به وسیله تقوا بنده را حفظ مى کند از آنچه که عقلش به آن نمى رسد و کور دلى و نادانى او را بر طرف مى سازد.
(کافی(ط-الاسلامیه) ج ۸، ص ۵۲)
۷. قال رسول الله (صلیالله علیه و آله):
اَتقَى النّاسِ مَن قالَ الحَقَّ فیما لَهُ و عَلَیهِ؛ باتقواترین مردم، کسى است که در آنچه به نفع یا ضرراوست،حق رابگوید.
(امالی(صدوق) ص ۲۰؛ من لا یحضره الفقیه ج ۴، ص ۳۹۵)
۸. قال رسول الله (صلیالله علیه و آله):
تَمامُ التَّقوى اَن تَتَعَلَّمَ ما جَهِلتَ وَ تَعمَلَ بِما عَلِمتَ؛ تمام و کمال تقوا این است که آنچه را نمى دانى بیاموزى و بدانچه مى دانى عمل کنى .
(مجموعه ورام ج ۲، ص ۱۲۰)
۹. قال الصادق (علیهالسلام):
سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ فَقَالَ یُطَاعُ فَلَا یُعْصَى وَ یُذْکَرُ فَلَا یُنْسَى وَ یُشْکَرُ فَلَا یُکْفَرُ؛ از امام صادق (علیهالسلام) درباره آیه (تقواى الهى داشته باشید آنگونه که حقّ تقواست) سئوال شد، فرمودند: از خدا فرمان مى برد و نافرمانى نمى کند، به یاد اوست و فراموشش نمى کند، شکرگزار اوست و کفران نمى کند.
(غررالحکم، ج۲، ص۴۵۱، ح۳۲۶۰)
۱۰. قال رسول الله (صلیالله علیه و آله):
لا الرَّجُلُ مِنَ المُتَّقینَ حَتّى یُحاسِبَ نَفسَهُ اَشَدَّ مِن مُحاسَبَهِ الشَّریکِ لِشَریکِهِ فَیَعلَمَ مِن اَینَ مَطعَمُهُ وَ مِن اَینَ مَشرَبُهُ وَ مِن اَینَ مَلبَسُهُ اَ مِن حِلٍّ ذلِکَ اَم مِن حَرامٍ؛ انسان از تقواپیشگان نیست مگر آن که سخت تر از حسابرسى شریک از شریک، از خود حساب بکشد و بداند خوردنى، نوشیدنى و پوشیدنى اش از کجاست آیا از حلال است یا حرام؟
(الزهد ص ۱۷، ح ۳۷)
۱۱. امام باقر (علیهالسلام):
اِنَّ اللّه عَزَّوَجَلَّ یَقى بِالتَّقوى عَنِ العَبدِ ما عَزُبَ عَنهُ عَقلُهُ وَ یُجَلّى بِالتَّقوى عَنهُ عَماهُ وَ جَهلَهُ؛ خداوند عزوجل به وسیله تقوا، انسان را از آنچه عقلش به آن نمى رسد، حفظ مى کند و کوردلى و نادانى را از او دور مى نماید.
(کافى(ط-الاسلامیه) ج ۸، ص ۵۲، ح ۱۶)
۱۲. قال رسول الله (صلیالله علیه و آله):
تا زمانى که مردم، امر به معروف و نهى از منکر نمایند و در کارهاى نیک و تقوا پس هنگامی که انجام ندهند بعضی از آنها بر بعضی دیگر مسلط میشوند و برای آنها یاوری در زمین و آسمان نیست
@gole_narjec