اوقات خوش
از محمدحسین انصاری‌نژاد
اوقات خوشی است محوِ باران و درخت
چشمت به پرنده‌ای پریشان و درخت
هر صبح، طلوع یک رباعی خوش باد
در محضر آفتاب‌گردان و درخت!
از پشت سایه‌ها، مجموعه شعر انصاری‌نژاد، ص ۱۱۴.
#اوقات‌خوش
#محمدحسین‌انصاری‌نژاد
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
مدّعی
از حافظ
ای مدّعی، برو که مرا با تو کار نیست
اَحباب* حاضرند، به اَعدا* چه حاجت است؟
حافظ، تو ختم کن که هنر خود عیان شود
با مدّعی، نزاع و مُحاکا*، چه حاجت است؟
*احباب: جمعِ حبیب، دوستان.
*اعدا: جمع عدو، دشمنان.
*محاکا: کوتاه‌شده‌ی محاکات: گفتگو و بحث و جدل کردن.
شاخ نبات حافظ، ص ۸۳ و ۸۵، غزل ۳۳.
#مدعی
#حافظ
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
شعر
از کریم رجب‌زاده
خدا
زیباتر از تو
نیافرید
ای شعر
ای عاشقانه‌ی محض.
اردیبهشت و این همه برف، رجب‌زاده، ص ۱۸۷.
#شعر
#کریم‌رجب‌زاده
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
شادمانی
از کمال‌الدین اصفهانی*
برخیز و مخور غمِ جهانِ گذران
بنشین و دَمی به شادمانی گذران
در طبع جهان، اگر وفایی بودی
نوبت به تو خود نیامدی از دگران!
*با بررسی‌های نویسنده‌ی کتاب، این رباعیِ منسوب به خیام و گاه حافظ، از اصفهانی است.
رباعیات خیّام و خیّامانه های پارسی، سید علی میرافضلی، ص ۴۳۷.
#شادمانی
#کمال‌الدین‌اصفهانی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
بیچاره‌تر
از صابر همدانی
سؤال کرد ز پیری، جوانِ باخردی
که: ای به مَسنَد عزّت نشسته همواره
ز خاص و عام که بیچاره‌تر بُوَد؟ برگو
جواب داد که: مغلوب نفس اَمّاره!
دیوان صابر همدانی، ص ۲۱۵.
#بیچاره‌تر
#صابر‌همدانی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
حیرت
از حبیب یغمایی
از رموز آفرینش، هیچ کس آگه نشد
حیرت من هم درین وادی، کم از خیّام نیست!
گزینه‌ی موضوعی اشعار فارسی، جباری، ص ۵۴۹.
#حیرت
#حبیب‌یغمایی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
یاران عاشق
از سهیل ثابت محمودی
دلا، یاران عاشق، زود رفتند
از این وادی، همه خشنود رفتند
من و تو، مثل یک مُرداب ماندیم
خوشا آنان که مثل رود رفتند
دوبیتی‌های شاعران امروز، شفق، ص ۱۹۸.
#یاران‌عاشق
#سهیل‌‌ثابت‌محمودی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
هنرمند بی‌نشانه
از مرتضی امیری اسفندقه
چراغ خانه روا، نارواست در مسجد
چراغ داری اگر مهربان، به خانه برس
مترس؛ مؤمن مسجدندیده بسیار است
هنر کن و به هنرمندِ بی‌نشانه برس
بزرگ بود نظامی؛ ولی سخن این است
به دادِ شاعرِ این دوره و زمانه برس
وَرَمشور، غزل‌واره‌ها، امیری اسفندقه،ص ۱۸۱ و ۱۸۲.
#هنرمند
#مرتضی‌امیری‌اسفندقه
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae