#انس_با_قرآن هر روزیک صفحه از قرآن کریم سلامتی‌وتعجیل‌حضرت‌صاحب‌الزمان‌(عج) به نیابت از #شهــدا قـرائت امـروز 👇سوره #فاتحه #صفحه_یک @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

💕بسم رب شهید💕 یک نیمِ رُخَت : اَلَسْتُ مِنْکُمْ بِبَعیدْ یک نیمِ دگر : اِنَّ عَذابی لَشَدیدْ بر گِرْدِ رُخَت نبشته : یُحْیی وَ یُمیتْ مَنْ ماتَ مِنَ الْعِشْقْ ، فَقَدْ ماتَ شَهید دوست شهید من ........ ...💕💕...شهیدمحمدرضادهقان...💕💕.. #صبحتون_شهدایی🌹 http://eitaa.com/golestanekhaterat

در کار عشق دوری و هجران به ما رسید یوسف که رفت غصه کنعان به ما رسید😔 http://eitaa.com/golestanekhaterat

از رفقاش شنیدم داش مجید دنبال کننده پروپاقرص فوتبال بود سه یا چهار تیر به سینه و پهلوش میخوره و شهید میشه آرامش تماشای #جام_جهانی رو مدیون امثال مجید قربانخانی هستیم +محمد پاداش+ http://eitaa.com/golestanekhaterat

🎧🎧 #حتما_گوش_ڪنید👆 🎤استاد #دانشمند 🌸 یه جوری زندگی ڪن ڪه آبروی امام زمان (عج) باشـی مثل شهید #حججی ڪه.... ✅پیشنهاد ویژه #دانلود http://eitaa.com/golestanekhaterat

رضا جانم مالک دو جهانی با گوشه نگاهت هستی را زهم به در کن امام مهربانم. #امام_رئوف #انيس_النفوس http://eitaa.com/golestanekhaterat

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۴۴-۱۴۵ رو بہ رویش مے نشینم و ڪولہ ام را روے پایم میگذارم. بارانے براق ڪرم رنگے همراہ با روسرے و شلوار قهوہ اے تیرہ رنگ بہ تن ڪردہ. این بار موهایش را ڪامل داخل روسرے دادہ،فقط ڪمے از ریشہ هاے موهایش دیدہ میشوند. رژ صورتے ڪم رنگے ڪہ زدہ صورتش را ملیح تر ڪردہ،منو را بہ سمتم میگیرد:انتخاب ڪن! منو را از دستش میگیرم ولے باز نمیڪنم:چیزے نمیخورم! لبخندش را عمیق تر میڪند:یہ قهوہ مهمونم باش! نمڪ ندارہ! جدے میگویم:این یعنے فقط میتونم قهوہ سفارش بدم؟! میخندد،آرام و دلبرانه:نہ! ولے قهوہ هاے اینجا معرڪہ ست! مخصوصا قهوہ ترڪ هاش. بہ چشمانش خیرہ میشوم:پس امتحان میڪنم. نازنین اشارہ میڪند گارسون بہ سمتمان بیاید و سفارش ها را میدهد. بعد از رفتن گارسون با چشم بہ جایے ڪہ مطهرہ نشستہ اشارہ میڪند و میگوید:دوستتہ؟! _بعلہ! نگاهم بہ دستبند طلاے ظریفے ڪہ مچِ دست چپش را در آغوش گرفتہ مے افتد،تازہ متوجہ میشوم این دستبند را همیشہ در دستش دیدہ ام! رد نگاهم را میگیرد و بہ دستبند خیرہ میشود:هادے تولدم بهم هدیہ دادہ بود! نگاهم را از دستش میگیرم و بے احساس میگویم:قشنگہ! گارسون نزدیڪ میزمان میشود و فنجان هاے قهوہ را روے میز میگذارد. نازنین فنجان قهوہ اش را برمیدارد و مقابل دهانش میگیرد،آسمانِ چشمانش را بہ چشمانم میدوزد:هادے از من چے برات گفتہ؟! لب میزنم:هیچ چیز و همہ چیز! جرعہ اے از قهوہ اش را مینوشد،چشمانش خبر از واقعہ اے مهم میدهند. جملہ ے بعدے اش بہ هم میریزد قلبم را:فقط بخاطرہ وجودِ من نمیخواے بہ هادے نزدیڪ بشے؟! و آسمانِ آبے چشمانش عجیب نگاهم میڪنند.... باید چہ بگویم...؟! اگر او نبود،هادے را نمیخواستم...؟! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۴۶ جملہ ے بعدے اش بہ هم مے ریزد قلبم را:فقط بخاطرہ وجودِ من نمیخواے بہ هادے نزدیڪ بشے؟! و آسمانِ آبے چشمانش عجیب نگاهم میڪنند. باید چہ بگویم....؟! اگر او‌ نبود،هادے را نمیخواستم...؟! سرد جواب میدهم:نہ! دوبارہ جرعہ اے از قهوہ اش را مینوشد:چرا؟! خونسرد بہ چشمانش زل میزنم:خیالتون راحت باشہ! من با خانوادہ ها هم عقیدہ نیستم ڪہ بخوام آقاے عسگرے رو از چنگتون دربیارم! لبخند مرموزے ڪنج لبش مے نشیند،با دو انگشت اشارہ و شصت دستہ ے ظریف فنجان را میگیرم و مقابل دهانم بالا مے آورمش:اگہ علاقہ تون بہ هم جدیہ نیاز نیست نگران باشید! بے توجہ بہ حرفم نگاهش بہ سمت جایے ڪہ مطهرہ نشستہ ڪشیدہ میشود،همانطور ڪہ بہ مطهرہ زل زدہ میپرسد:چرا با دوستت اومدے؟! نگاهے بہ مطهرہ مے اندازم و میگویم:چطور؟! نگاهش را از مطهرہ میگیرد و مهربان بہ من میدوزد:تنها نمیتونے بیاے بیرون؟! جا میخورم،ابروهایم را دَر هم میڪشم:بہ بحثِ ما ارتباطے دارہ؟! با اطمینان لبانش بہ هم میخورند:آرہ! دست بہ سینہ میشود:منم یہ روزے مثل تو بودم! پوزخند میزنم:شما از من چے میدونید؟! مثل چند دقیقہ پیش خودم تڪرار میڪند:هیچ چیز و همہ چیز! میشہ انقدر سرد و رسمے باهام صحبت نڪنے؟! درستہ هفت سال ازت بزرگترم ولے اینطورے خوشم نمیاد! ابروهایم را بالا میدهم،اصلا بہ چهرہ اش نمیخورد بیست و چهار پنج سالہ باشد! صمیمے میخواندم:آیہ! تو هشت نُہ سال پیشِ منے! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:چطور؟! _پدرم مثل پدرِ تو بود! یڪم متعصب تر و با افڪار بستہ تر! اخمانم درهم میرود،با خشم میگویم:حق ندارید پدرمو با ڪسے مقایسہ ڪنید مخصوصا ڪہ شناختے ندارید! آرام میگوید:منظور بدے نداشتم! هادے یہ چیزایے بهم گفتہ ڪہ احساس ڪردم... مڪث میڪند،نفس عمیقے میڪشد و ادامہ میدهد:ڪہ شبیہ همیم! یعنے تو شبیہ گذشتہ ے منے! _اینا چہ ربطے بہ ماجراے من و آقاے عسگرے دارہ؟! فنجان قهوہ اش را روے میز میگذارد:حوصلہ ے قصہ شنیدن دارے؟ قصہ ے واقعے! نگاهے بہ ساعت مچے ام مے اندازم و میگویم:مهمہ همشو بگے؟ لبخند میزند:آرہ! دستم را زیر چانہ ام میزنم:یڪے دو ساعت دیگہ میتونم بمونم. نگاهش را بہ میز میدوزد،گویے غرق خاطراتش شده:پدرم بازاریہ مثل پدرت و دایے مهدے مادرم خونہ دار مثل مادرت! من تڪ فرزند بودمو عزیز دور دونہ شون! صدایش ڪمے مے لرزد:مامانم مشڪل داشت نمیتونست باردار بشہ بہ قول بابام منم لطف و عنایت خدا بودم! بابام‌ عقاید خاصِ خودشو داشت،نماز و روزہ و هیئتش همیشہ بہ راہ بود اما خیلے شدید! توے دین دارے خیلے افراط میڪرد،مثلا میخواست منو بہ سمت مسائل مذهبے راغب ڪنہ از جهنم خدا و عذاباش برام میگفت! انگار فقط خدا رو براے اینڪہ جهنم نفرستدش عبادت میڪرد! از شیش هفت سالگے چادر سَرم ڪردن،نماز خوندن یادم دادن،روزہ ڪلہ گنشجڪے میگرفتم. چون تڪ فرزند بودم بابام همہ ے اعتقاداتشو بہ خورد من میداد! تا بچہ بودم همہ ے اینا رو دوست داشتم،دلم میرفت براے اینڪہ چادر گل گلے اے ڪہ مامانم برام دوختہ رو سر ڪنم،سجادہ اے ڪہ از مشهد خریدمو بندازم و نماز بخونم یا همراہ مامان و بابا براے سحرے بیدار بشم و روزہ بگیرم. عاشق امام حسین و محرمش بودم،عاشق چادرے ڪہ سرم میڪردن؛همہ ے اینا رو دوست داشتم ولے نمیدونستم چرا باید انجامشون بدم! وقتے میپرسیدم چرا؟! میگفتن خدا دوست دارہ! نمیگفتن ڪدوم خدا و چرا! فقط میدونستم خداے مامان و بابام ڪارایے ڪہ میڪنم رو دوست دارہ،اگہ برعڪسشو انجام بدم تو آتیش جهنم میسوزنتم! با دقت بہ حرف هایش گوش میدهم،راست میگفت تا اینجا شبیہ بودیم! سرفہ اے میڪند و بہ چشمانم زل میزند:از نُہ دہ سالگے شروع شد! از اون موقع ڪہ دلم میخواست برم ڪلاس سنتورو نذاشتن! تازہ میرفتم ڪلاس چهارم دبستان،همیشہ روسرے مو محڪم گرہ میزدم،موهامو ڪامل مے پوشوندم،چادرمم بہ توصیہ ے بابام همیشہ سرم بود،حافظ قرآن بودمو افتخار بابا! یڪے از دوستام سنتور داشت،هروقت میرفتم خونہ شون برام سنتور میزد. ڪم ڪم از سنتور خوشم اومد،از بابا خواستم برام سنتور بخرہ و بفرستتم ڪلاس موسیقے. بابام اخم ڪرد و گفت حرفشم نزنم! دخترو چہ بہ این حرفا! گفت اولین ڪسے ڪہ ابزار موسیقے ساختہ و نواختہ شیطان بودہ خدا بدش میاد و قهرش میگیرہ! دیگہ واقعا ترسیدم! از خدایِ بابام ترسیدم! شاید همونجاها بود ڪہ فهمیدم من هیچوقت خدایے ڪہ برام ساختنو دوست نداشتم! فقط ازش میترسم! جرعہ اے از قهوہ ام را مینوشم و بے اختیار میگویم:میفهمم! لبخند تلخے نثارم میڪند و ادامہ میدهد:ڪم ڪم ازشون دور شدم،از مامان و بابام،از اعتقادات و خداشون! از چهاردہ سالگے چادرو گذاشتم ڪنار،پوششم بد نبود ولے اونطورے هم نبود ڪہ بابامو خداش میخواستن! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

اگردلت را داده ای به #شــــهدا 😌✌️ پَسَش مَـــگـیر ... بگذار دراین تلاطم #روزگار دلـــ❤️ـ بماند دلداده را دلی ناب باید....😇 http://eitaa.com/golestanekhaterat

#به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

شبیه هم ... سمت راست شهیدِ دفاع مقدس سمت چپ شهیدِ مدافع حرم به یاد دو طلبه شهید 🌹 شهید صادق مداح 🌹 شهید محمد امین کریمیان بخشی از وصیتنامه تاریخی شهید محمد امین کریمیان : « به همه مردم شریف و شهیدپرور ایران عرض می کنم افتخار می کنم که عضو برادران فاطمیون هستم . مردم شریفی که برای رضای خدا جان را کف دست گرفته اند و از حرم بی بی حضرت زینب {سلام الله علیها} دفاع می کنند و اگر برای خانواده ام مشقت نداشت به خانواده ام می گفتم مرا در گلزار شهدای فاطمیون دفن کنند . خدمت مردم شریف ایران عرض می کنم هاشمی رفسنجانی و عوائد و انصارش خائن به انقلاب هستند و اگر کسی ذره ای ارادت به این شخص دارد زیر تابوت مرا نگیرد!! در ادامه به تمام برادران عرض می کنم حضرت آیت الله سید علی خامنه ای ولی امر تمام مسلمین جهان است اگر کسی می خواهد بداند که تابع و مرید شهدا است باید مطیع این سید باشد هدیه به ارواح مطهر و ملکوتی شهیدان صادق مداح و محمد امین کریمیان الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ و عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَالْعَنْ أعْداءَهُم أجْمَعِین #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

شهیــد حـاج ابراهیـم همـت:🍃 نشستـن در پشـت میـز مذاکـره با دشمـن برای ما خواری و ذلت و افتضاح به دنبال دارد☝️👌 💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

🔆🔆🔆 🔆🔆 🔆 🌸 *زندگی ب سبک شهدا* ناصر؟؟؟ جانم... امشب چقدر خوشگل شدی❤️ خندید...صورتش را برگرداند،بلند شد رفت سمت ساکش. امشب چت شده اکرم؟ راه رفتنش با همیشه فرق داشت حرف که میزد من رو درسٺ یاد اولیڹ بارے ڪہ خونه حاج آقا دیده بودمش انداخٺــــــــــ... ناصر؟ جانم... بهم قول میدے رفتے شفاعتمو بڪنے؟؟؟ چشم از چشمم برنمیداشت،گفت اونی ڪه باید شفاعت ڪنه تویے خانومم اما اکرم جان،جوڹ ناصر اگہ نیومدم دنباڸ جنازم نگرد ... سرمو گذاشتم رو پاش هق هق گریه کردم گفتم بس ڪڹ ناصر،اینو ازم نخواه بذار یادگارے داشتہ باشم ڪمے مڪث ڪرد سرمو گرفت بالا سفیدی چشماش سرخ شده بود میدونسی شهدایی ڪه جنازشون برنمیگرده حضرت زهرا(س) میاد پیش جنازشون دوست داری تو تشییع ناصرت حضرٺـــــ زهــــــــــرا باشه یا آدمای دیگہ؟؟ بغضمو قورت دادم ...قبول ولے یه شرط داره ؛قول بده حوری های بهشتی رو دیدی دست و دلت نلرزه زد زیر خنده گفت:امان از دست تو حوری کیه بابا من اکرممو با دنیا عوض نمےڪنم ... 🌷 #همسرشهیدناصرکمالی🌷 ⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜ #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۴۷ هر روز بحث و دعوا،هر روز ڪشمڪش و بیشتر از هم دور شدن! من آزادے و زندگے میخواستم،خستہ شدم بودم از خودشون و خدایے ڪہ براے یہ تُپُق زدن سر نماز قرار بود سوسڪم ڪنہ!توهمین گیر و دارا بود ڪہ با ایمان آشنا شدم! با گفتن این جملہ چهرہ اش درهم میرود،نفس عمیقے میڪشد و میگوید:از اینجا اشتباہ هاے بزرگم شروع شدن!دہ یازدہ سال ازم بزرگتر بود،خیلے خوش برخورد بود و منطقے،هیچ شباهتے بہ پدرم نداشت! برام گل میخرید،نامہ هاے عاشقانہ مینوشت،از موسیقے و شعر حرف میزد،از آزادے! از چهرہ و تیپم تعریف میڪرد،از تُن صدام،راہ رفتنم! از استعدادم تو موسیقے،چیزایے ڪہ مامان و بابام هیچ توجهے بهشون نداشتن... بهترین ساعت هاے زندگیمو برام میساخت،پر از انرژے و هیجان! پر از خوشے و تفریح! منے ڪہ فقط جمع روضہ و گریہ و زارے و خفقان دیدہ بودم و ازشون فرار میڪردم دیگہ چے میخواستم؟! لرزش صدایش بیشتر میشود،انگشتانش را درهم قفل میڪند:مامانم یہ چیزایے فهمید‌‌ اما نمیتونست جلومو بگیرہ بابامم شڪ ڪردہ بود اما من راہ هاے پیچوندنو خوب یاد گرفتہ بودم! سہ سال از ارتباط منو ایمان گذشت،سال آخر دبیرستان بودم. زندگیم ڪاملا تغییر ڪردہ بود،دیگہ خبرے از اون نازنین با حجب و حیا و مورد علاقہ ے بابام نبود! احساس میڪردم ڪنار ایمان آزادے و خوشبختے اے ڪہ میخوامو دارم،دبیرستانم ڪہ تموم بشہ میاد خواستگاریمو میریم دنبال زندگے خودمون! یہ روز ڪہ باهم رفتہ بودیم بیرون یهو سر و ڪلہ ے بابام پیدا شد! تعقیبم ڪردہ بود،شروع ڪرد بہ داد و بیداد و ڪتڪ زدن ایمان. مڪث میڪند،سرش را پایین مے اندازد اما من بارانے ڪہ از چشمانش مے بارد را میبینم! بغض تُن صدایش را دو رگہ ڪرده:تو روے بابام وایسادم!جلوے همہ داد زدم ازش متنفرم و برام هیچ ارزشے ندارہ! خواست بزنہ تو گوشم ڪہ... جملہ اش را ڪامل نمیڪند! سریع میگویم:میخواے دیگہ نگو! سرش را بلند میڪند،قطرہ هاے باران پیوستہ و شدید روے گونہ هایش سُر میخورند،انگار اصلا صداے من را نشنیدہ ڪہ ادامہ میدهد:مَن زدم تو گوشش! مبهوت نگاهش میڪنم! بے اختیار بلند میگویم:تو گوشِ پدرت؟! چند نفر بہ طرفمان سر برمیگردانند،خجالت میڪشم. بے اختیار از شرم چادرم را ڪمے روے صورتم میڪشم و نگاهم را بہ میز میدوزم. نازنین دستمالے از ڪیف دستے اش بیرون میڪشد و اشڪ هایش را پاڪ میڪند:بابام شِڪست! اما بہ روے خودم نیاوردم! سخت گیر بود،متعصب و دیڪتاتور بود،اما اون روز... دستمال را مقابل دهانش میگیرد،چہ تضاد عجیب و بدے شدہ چشمانش! دو جفت چشم آسمانے اے ڪہ بہ خون نشستہ اند! لحن شرمندہ و غمگینش قلبم را میسوزاند:اون روز چشماش مظلوم ترین چشمایے بود ڪہ تو عمرم دیدہ بودم! دوبارہ اشڪانش را پاڪ میڪند و ادامہ میدهد:دست روم بلند نڪرد،بہ زور سوار ماشینم ڪرد و بردتم خونہ. همین ڪہ رسیدیم خونہ صورتشو ازم برگردوند و گفت با آبروم بازے نڪن! تو اتاقم حبسم ڪرد و گفت تا وقتے نخواد حق ندارم برم بیرون،منم جرے تر و عصبے تر شدم. چند روز بعد مادرم بهم گفت پسر یڪے از همڪاراے بابام میخواد بیاد خواستگاریم،بدون آبروریزے جواب مثبت بدم و برم دنبال زندگے خودم! خندیدم و گفتم من یڪے دیگہ رو میخوام. مامانم گفت بابات نمیذارہ تو خوابم ببینیش! اصلا اگہ براش مهم بودے چرا چند روزہ یہ خبر ازت نگرفتہ؟! مطمئن‌ جواب دادم چون موبایلمو ازم گرفتید حتما ڪلے بهم زنگ‌ زدہ و نگران شدہ! اما تہ دلم یہ صدایے گفت شمارہ تلفن و آدرس خونہ رو ڪہ دارہ،با اون اتفاقے ڪہ افتاد چرا خودشو نشون نداد! هزار و یڪ دلیل الڪے براے خودم بافتم ڪہ حتما یہ دلیلے داشتہ! مامانم پوزخند زد،موبایلمو پرت ڪرد جلومو گفت:تو این چند روز یڪ بار هم گوشیت زنگ نخوردہ! فقط یہ پیام برات اومدہ. گیج گوشے رو ازش گرفتم و چڪ ڪردم،فقط یہ پیام برام فرستادہ بود! نوشتہ بود ڪہ سر بہ سر پدر و مادرم نذارم و بذارم اوضاع آروم بشہ! همین! اصلا نگرانم نشدہ بود! نمیتونستم بگم زنگ زدہ یا پیام هاے دیگہ دادہ و مامانم پاڪشون ڪردہ،موبایلم رمز داشت و نمیتونستن بازش ڪنن. بدون اینڪہ عین خیالم باشہ مامانم ڪنارمہ سریع شمارہ ے ایمانو گرفتم،بوق پنجم ڪہ خورد جدے جواب داد:بلہ؟! همین ڪہ صداشو شنیدم گریہ م گرفت،دلخور ازش پرسیدم چرا توے این چند روز اصلا سراغمو نگرفتہ؟! هیچ جوابے نداد،منم تند تند از این چند روز و خواستگارے ڪہ میخواست برام بیاد براش گفتم. این بار جواب داد! سرد گفت خب! جا خوردم،ازش خواستم با خانوادہ ش بیاد جلو و خودشو بہ پدرم ثابت ڪنہ. میدونے چہ جوابے داد؟! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:چے گفت؟! پوزخند تلخے لبانش را از هم باز میڪند:گفت نازے! تو هنوز خیلے بچہ و سر بہ هوایے چطور زندگے مو با تو شروع ڪنم؟! #ادامہ_دارد. https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۴۸ من بچہ نمیخوام! دخترے ڪہ جلوے همہ میزنہ تو گوش پدرش فردا با من چے ڪار میڪنہ؟! انگار یہ سطل آب سرد ریختن روے سرم،نمیتونستم حرفے بزنم. بدون حرف دیگہ اے قطع ڪرد،ولے من همونطور موبایل بہ دست وسط سالن وایسادہ بودم. مامانم چندبار سرشو بہ نشونہ ے تاسف برام تڪون داد و هیچے نگفت! تازہ فهمیدم چے شنیدم،تازہ فهمیدم چے ڪار ڪردم،تازہ فهمیدم با ڪے طرف بودم! با حرص موبایلمو روے زمین پرت ڪردم و گفتم به جهنم! دیگہ نہ اشڪ ریختم نہ داد و بیداد راہ انداختم. چهار پنج روز از اتاقم بیرون نیومدم،غذا هم نمیخوردم. مقصر حماقت خودم رو هم پدر و مادرم میدونستم! روز خواستگارے رسید،پدرم جدے و با تحڪم گفت یا آبروشو نگہ میدارم و بهشون جواب مثبت میدم یا باید بمونم تو همین خونہ و هرچے میگن گوش ڪنم! نگاهے بہ ساعتش مے اندازد و میگوید:خیلے حرف زدم؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم:نہ! نگاهے بہ فنجان هاے خالے قهوہ مے اندازد و مهربان میگوید:بہ اندازہ ے یہ فنجون قهوہ دیگہ حرفامو تحمل ڪن! بے اختیار لبخند میزنم،حس بدے بہ او ندارم! معشوقہ ے هادے هم ڪہ باشد،مگر میشود آبیِ زلال چشمان و لبخند مهربانش را نادیدہ گرفت؟! بہ گارسون اشارہ میڪند بہ سمت میزمان بیاید،گارسون ڪہ نزدیڪ میشود سفارش دو فنجان قهوہ ے دیگر میدهد. سرم را بہ سمت مطهرہ برمیگردانم،تنها پشت میزے نشستہ و بستنے شڪلاتے اش را آرام میخورد. دلم ضعف میرود براے بستنے مقابلش،این بچہ بازے ها و دیوانہ بازے هایمان را دوست دارم! دوبارہ بہ سمت نازنین سر برمیگردانم،در موبایلش چیزے مینویسد و روے میز میگذاردش. سرش را بلند میڪند:امان از دست این هادے! سرفہ اے میڪنم و چیزے نمیگویم،براے این بحث اشتیاقے ندارم! نازنین ادامہ میدهد:میگہ زن دایے گیر دادہ زنگ بزن بہ آیہ یڪم بیشتر باهم برید بیرون،هادے ام شمارہ تو ندارہ موندہ چے ڪار ڪنہ! میخندد:زن دایے بفهمہ حتے بہ اندازہ ے شمارہ دادنم باهم حرف نزدید پوستشو میڪنہ! نفسم را بیرون میدهم:امیدوارم هر چہ سریع تر این چهار ماہ بگذرہ! تازہ دو هفتہ ش گذشتہ! گارسون بہ سمتمان مے آید،فنجان هاے قهوہ را با احتیاط مقابلمان میگذارد و میگوید:امر دیگہ اے ندارید؟ نازنین میگوید:نہ! خیلے ممنون. با لبخند سرے برایمان تڪان میدهد و دور میشود،بہ صورت نازنین زل میزنم:داشتے میگفتے! میخندد:خوشحالم حرفام برات جالب بودہ! اون روز یہ فڪرے مثل خورہ افتاد تو جونم،میخواستم بیشتر اذیتشون ڪنم! هیفدہ هیجدہ سال بہ سازشون رقصیدہ بودم ڪافے بود،خواستگارا اومدن،ظاهرشون بیشتر مجابم ڪرد ڪہ بگم نہ! همہ شون تو تیپ بابام بودن،پسرہ یقہ شو تا مرز خفگے بستہ بود! سر بہ زیر بود و محجوب! آروم و سرد براشون چایے بردم و ڪنارشون نشستم. وقتے رفتیم حیاط ڪہ باهم حرف بزنیم میخواستم یہ ڪارے ڪنم ڪہ برہ بگہ صد سال سیاہ نمیخواد من زنش بشم اما اینطورے میشدم اسیرِ بابام! ظاهرمو حفظ ڪردم،یہ مقدار صحبت ڪردیم و یہ هفتہ بعد جواب مثبتو دادم! همہ فڪر میڪردن سر عقل اومدم و پشیمونم! خیلے سریع مراسم خواستگارے رسمے انجام شد و انگشتر نشون دستم ڪردن! خواستن قرار محضر بذارن ڪہ بهونہ آوردم! گفتم روزاے آخر مدرسہ ست و نمیخوام این چند روز مشڪلے پیش بیاد. قرار شد بیست و هفتم اسفند ڪہ مدرسہ م تموم شدہ یہ جشن مفصل بگیرن و بگن عاقد بیاد. روزا پشت سر هم میگذشت و من دقیق برنامہ ریزے میڪردم،بالاخرہ روز عقد رسید! اولش میخواستم سر سفرہ ے عقد بگم نہ ولے اونطورے مرگم حتمے بود! حالا غیر از خانوادہ ے خودم یہ خانوادہ ے دیگہ هم بودن! بہ زور مامان و خالہ مو راضے ڪردم ڪہ زودتر از همہ برم آرایشگاہ و اونا بعد از من بیان! تو ساڪ لباسے ڪہ براے مراسم عقد گرفتہ بودن چند دست لباس جا دادہ بودم،تو ڪیف دستیم هم شناسنامہ و یہ مقدار پول! موبایلمو از قصد تو خونہ جا گذاشتم! مامانم براے اینڪہ خیالش راحت باشہ برام آژانس گرفت و منم عادے برخورد ڪردم. جلوے آرایشگاہ از ماشین پیادہ شدم و همین ڪہ رفت رفتم چند خیابون‌ جلوتر! سوار ماشین شدم و رفتم ترمینال،یڪے از دوست هاے صمیمیم یڪ سال قبل رفتہ بود شیراز؛پدر و مادرش از هم جدا شدہ بودن و با مادرش تنها زندگے میڪرد. بہ قول خودمون خیلے دوست پایہ اے بود اگہ میرفتم ردم نمیڪرد! سوار اتوبوس شیراز شدم و رفتم شیراز،تو راہ زیر زیرڪے براے خودم میخندیدم! بہ اینڪہ الان مامان و خالہ م رفتن آرایشگاہ و دیدن من نیستم! زنگ زدن بہ موبایلم،اما جوابے نگرفتن،نگرانم شدن،دنبالم گشتن اما پیدام نڪردن! بہ اینڪہ بابام زنگ میزنہ بہ مامانم و میگہ شناسنامہ ے نازنینو جا گذاشتم با خودتون بیارید مامانم بهش میگہ خبرے از نازنین نیست! #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠پَـــنـــد نــٰـامــہء شٌــــهَــــداء " 21 "💠 🌹 شَـــهــید حسن باقری 🌹 ✅ #پند_نامه_شهدا ✅ #تلنگر @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 #آقایون_بخونند 🔵وقتی خانمت گلایه ای میکنه قصدش #جنگیدن با شما نیست!! که همه تلاشتو میکنی #شکستش بدی!! 🔹اون فقط داره درد دل میکنه اون داره با حرف زدنش از شما #انرژی مثبت، تایید و #ارامش میگیره. سعی نکن ازش ببری!... چون اون وقت ازش #باختی!! 🔵 چون برای #مبارزه نیومده. برای #همدردی اومده. به حرفاش گوش بده و وقتی مثلا میگه چن وقته بیرون نرفتیم. براش تعداد دفعاتی که بردیش بیرون رو مثال #نزن!! 👈 بگو راس میگی! حق با توئه! همین یه جمله #آرومش میکنه. اون وقته که این #ارامش دوباره به خودتون هدیه میشه. 💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

#مجردها_بخوانند 🔴 یادت باشد زندگی یک #راه است و تو در ازدواج به دنبال #همراه می‌گردی. اگر مقصد تو و همراهت یکی نباشد، راهتان از هم #جدا می‌شود. ✅ شناخت برای ازدواج یعنی همین. 💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

#دلتنگی دلتنگی حس عجیبی ست... داغ نیست اما می سوزاند... و در این دلتنگی ناگهان دلت میگیرد از فاصله بین آنچه میخواستی و آنچه که هستی... #شهادتمان_آرزوست😭 دلم هوای لبخند هایت را کرده است برادر برای شادی روح شهدا #صلوات 🌹خادم شهدا🌹 http://eitaa.com/golestanekhaterat

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۴۹-۱۵۰ میان خونہ رو میگردن،اول موبایلمو میبینن ڪہ با انگشتر نشون روے تخت افتادہ بعد هر چقدر میگردن خبرے از شناسنامہ و لباسام نیست! تازہ میفهمن ڪہ چے شدہ! خوشحال بودم از اینڪہ بہ ازدواج اجبارے تن ندادم و از اون زندان فرار ڪردم. یہ لحظہ هم بہ آبروے پدرم فڪر نڪردم! بہ آبرو و غرور اون خانوادہ فڪر نڪردم! مهم این بود ڪہ من هر طور ڪہ شد بہ خواستہ م رسیدم! رسیدم شیراز،یہ تاڪسے دربست گرفتمو رفتم خونہ ے دوستم فائزہ. بهش گفتم براے تعطیلات چند روز اومدم شیراز بمونم،همونطور ڪہ توقع داشتم با روے باز ازم استقبال ڪرد. وارد خونہ شون ڪہ شدم بہ مادرش گفت قرارہ چند روز مهمونشون باشم و اونم بهم خوش آمد گفت. از اونجا ترسم شروع شد! مگہ چند روز میتونستم پیش فائزہ بمونم؟! پولم تا ڪے تموم نمیشد؟! از طرفے بابام اگہ پیدام میڪرد خونم حلال بود! دیگہ خوشحال نبودم،ترس و دلهرہ افتاد بہ جونم انقدر ڪہ میخواستم همون لحظہ سریع برگردم تهران و یہ دروغے سر هم ڪنم براے غیبتم! اما باز غرور و خودخواهیم ڪار دستم داد! بہ خودم گفتم روے پاے خودت وایمیسے اما بہ اون جهنم برنمیگردے! اولش این حرفا روم تاثیر گذاشت و شیرم ڪرد اما چند روز بعد ڪہ پولم داشت تموم میشد و باید از خونہ ے فائزہ اینا میرفتم فهمیدم چے ڪار ڪردم! برام جاے تعجب داشت چرا تو این چند روز خبرے از بابام نشدہ اگہ بہ پلیس خبر میداد حتما تو اون چند روز پیدام میڪردن. چند جرعہ از قهوہ ام را مینوشم:پس چرا خبرے ازشون نشد؟ دوبارہ آسمان چشمانش ابرے میشوند:سہ چهار سال پیش فهمیدم بابام‌ اصلا دنبالم نگشتہ! گفتہ نازنین براے من مُرد نمیخوام دنبال جنازہ ش بگردم! مُردد میگویم:میتونے حالشو تصور ڪنے وقتے ڪلے آشنا و غریبہ براے مراسم عقد دخترش جمع شدن و خبرے از عروس نمیشہ؟ ڪہ مردم وقتے دیدنش در گوش هم چیا پچ پچ ڪردن؟ با خانوادہ ے خواستگارت چہ درگیرے اے داشتہ؟ از همہ مهمتر غیرت خودش،غیرت مردے مثل پدرت! نازنین لبش را میگزد:چند روز بعد از فرارم سڪتہ ڪرد! البتہ اینم چند سال پیش فهمیدم،اگہ براش مُردم حَقمہ! مات و مبهوت بہ نازنین زل میزنم،بہ دخترے ڪہ نامش را زیاد شنیدہ ام "دختر فراری"! اما هیچوقت این واژہ را براے خودم باز نڪردم! باورم نمیشد الان پشت یڪ میز رو بہ روے "دختر فرارے ای" نشستہ ام و قهوہ میخورم! اما نازنین شبیہ تصوراتم اصلا ترسناڪ و ڪریه نیست! متوجہ سر در گمے ام میشود،میان اشڪ میخندد:من خطرناڪ نیستم! بہ خودم مے آیم،سریع میگویم:نہ! نہ! شوڪہ ام! چشمانش را بہ چشمانش میدوزد،چشمانش بغض دارند:اما نگاهت یہ چیز دیگہ میگہ! یہ چیزے ڪہ من خیلے بدترشو از بقیہ ے مردم دیدم و شنیدم! سرم را پایین مے اندازم،میخواهم بحث را عوض ڪنم:بعدش چے شد؟ لبخند تلخے میزند:چهار سال از عمرم تو شیراز انقدر سخت گذشت ڪہ نمیخوام بهش فڪر ڪنم! نمیخوام بگم از شبایے ڪہ تا صبح تو خیابونا با ترس و لرز پرسہ میزدم ڪہ اذیتم نڪنن ڪہ گیر پلیس و گشت نیوفتم! ڪہ چہ آدمایے رو دیدم و میخواستن منو وادار بہ چہ ڪارایے ڪنن! همون روزا ڪلا خداے مامان و بابامو گذاشتم ڪنار! یہ چیزے یادم موندہ بود،بابام میگفت مسجد خونہ ے خداست همہ میتونن بہ شرط طهارت برن خونہ ے خدا! میگفت مرڪز حڪومت پیامبرمون مسجد بودہ و همہ مشڪلاتشونو تو مسجد حل میڪردن،سر پناہ نیازمندا بودہ! اما در خونہ ے خدا براے منِ بے سر پناہ هر شب بستہ بود! چقدر التماسشون ڪردم مسجدو نظافت میڪنم،تو ڪارا بهشون ڪمڪ میڪنم پول هم نمیخوام فقط اجازہ بدن شبا با خیال راحت تو مسجد بخوابم نذاشتن! بہ خودم گفتم دیدے! بهت ثابت شد؟ خدا در خونہ ش همیشہ بہ روت بستہ س! ڪدوم بے پناهے اینجا پناہ گرفتہ؟! ڪدوم مشڪل بزرگے تو اینجا حل میشہ؟! چند روز بعد تونستم ڪار پیدا ڪنم،پرستارے از یہ پیرزن! پرستارے و ڪارگرے تو خونہ اے شبیہ بہ خونہ مون ڪہ من خانمش بودم! هر طور بود گذشت،تونستم با ڪلے سختے چهار سال تو شیراز سالم زندگے ڪنم! یڪے از شانس هایے ڪہ آوردم این بود ڪہ خانم اون خونہ اے ڪہ توش ڪار میڪردم بہ اڪثر هنرا علاقہ داشت و امتحانشون میڪرد. یہ مربے حرفہ اے دڪوراتورے ڪیڪ چند روز اومد خونہ شون بهش حصوصے آموزشے میداد. منم تو آشپزخونہ ڪنارشون بودم،با دقت نگاہ میڪردم و بہ ذهنم مے سپردم. چندبار خانم خواست تو درست ڪردن ڪیڪ بهش ڪمڪ ڪنم،اینطورے یہ هنر یاد گرفتم. یہ مدت حقوقمو صرف این ڪار ڪردم و توش جا افتادم،چهار پنج سال پیش تو ایران این هنر انقدر شناختہ شدہ نبود و یہ امتیاز ویژہ برام محسوب میشد. هم زمان با قنادے هاے معروف شیراز ڪار میڪردم،سہ سال پیش تصمیم گرفتم برگردم تهران تا هم ڪارمو توسعہ بدم هم برگردم پیش مامان و بابا.... #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۵۱ چند جرعہ از قهوہ اش را مینوشد و آہ میڪشد:تو اون سال ها چندبار خواستم از مامان و بابا خبر بگیرم یا باهاشون صحبت ڪنم اما اجازہ ندادن،با تمام سختے ها و دلخوریا دلم براشون تنگ میشد! وقتے ازشون دور شدم فهمیدم هرطور ڪہ بودن ڪنارشون ڪہ باشم جام امنہ! میپرسم:برگشتے تهران؟ سرش را تڪان میدهد:آرہ! تو ڪارم جا افتادہ بودم و تا یہ حدے قنادیا و مربیا میشناختنم. بیشتر بخاطرہ این برگشتم ڪہ پیش مامان و بابا باشم! همین ڪہ رسیدم تهران رفتم خونہ مون،هر چقدر زنگو زدم ڪسے درو باز نڪرد. گفتم شاید خونہ نیستن یا از آیفون دیدن منم و نمیخوان درو باز ڪنن. یڪے از همسایہ ها از خونہ اومد بیرون دید مدام زنگو میزنم گفت یڪ سالہ اومدن این محل و تو این یڪ‌ سال این خونہ ساڪنے نداشتہ! تنها ڪسایے ڪہ تا قبل از اینڪہ از خونہ برم باهاشون صمیمے بودیم خانوادہ ے دایے مهدے بود! دو دل راہ افتادم سمت خونہ شون،وقتے میخواستم زنگو بزنم پشیمون شدم. بغضم گرفت ڪنار در وایسادم و زنگو نزدم،نمیدونم چند دقیقہ گذشتہ بود ڪہ صداے بوق یہ ماشین بہ گوشم خورد. سرمو بلند ڪردم دیدم یہ پراید سفید جلوے در پارڪ ڪردہ،چند لحظہ بعد یہ پسر جوونِ آشنا از ماشین پیادہ شد. با گفتن این حرف لبخند شیرینے لبانش را از هم باز میڪند و چشمانش برق میزنند! _هادے بود! دو سہ دقیقہ مات و مبهوت بہ صورتم زل زدہ بود. بغضم ترڪید و زدم زیر گریہ،آروم صدام ڪرد:نازنین! تا چهارسال قبل هادے همیشہ هوامو داشت حتے بیشتر از همتا و یڪتا! ولے من ازش دورے میڪردم،همیشہ تصورم این بود ڪہ دایے مهدے و هادے هم مثل بابام هستن. هادے همیشہ نماز اول وقت میخوند،هیئت بابام و دایے مهدے رو میگردوند،نگاہ و سرش پایین‌ بود،در ڪل آدم معتقدے بہ نظر میرسید. نمیدونستم بعد از اون ماجراها و گذشت چهارسال چطورے باهام برخورد میڪنہ. منتظر بدترین برخورد بودم ڪہ ڪلیدو داخل قفل انداخت و گفت:زنگو زدے؟! آروم لب زدم:نہ! درو باز ڪرد و گفت:مامان و دوقلوها خونہ ان بیا تو! گیج نگاهش ڪردم،خبرے از عصبانیت و تیڪہ و طعنہ نبود! با تردید وارد خونہ شدم،هادے خیلے عادے برخورد میڪرد انگار من همون نازنین چهارسال قبلم و اتفاقے نیوفتادہ! برعڪس هادے زن دایے فرزانہ برخورد خوبے باهام نداشت از خونہ بیرونم ڪرد! ولے هادے دنبالم اومد،باهم رفتیم رستوران،رفتارشو دوست داشتم تو نگاهش خبرے از سرزنش یا تحقیر نبود‌. هر اتفاقے ڪہ تو اون چهار سال افتادہ بود براش تعریف ڪردم،هادے فقط گوش ڪرد و چیزے نگفت. خواست باهم ارتباط داشتہ باشیم و ڪنارم باشہ،تو رهن خونہ ڪمڪم ڪرد تو برگزارے ڪلاس هام و ڪارم. آدرس خونہ ے جدید مامان و بابا رو بهم داد،گفت چند وقت بعد از رفتن من اسباب ڪشے ڪردن! چندبار باهم رفتیم پیش مامان و بابام اما حاضر نشدن منو ببینن،حق هم داشتن! هر چقدر تلاش ڪردم هیچڪدوم از اعضاے خانوادہ و اقوام قبولم نڪردن،همہ شدہ بودن خدا و برام حڪم میدادن! تنها ڪسے ڪہ ردم نڪرد و هوامو داشت هادے بود! دلداریم میداد،سرڪوفت گذشتہ رو نمیزد و ڪمڪم میڪرد. وقتے همہ ے ماجرا رو براش تعریف ڪردم فقط دو جملہ بهم گفت،گفت:نازے! چرا خدا رو با آدم ها شناختے؟! خدا رو با خودش بشناس! این دو جملہ ش ڪلے معنے داشت،ڪہ هر چقدر هم بقیہ اشتباہ ڪردن من نباید توجہ میڪردم،باید خدا رو خودم پیدا میڪردم! دیدم عوض شد،دیگہ با خداے مامان و بابام قهر نبودم! شناختمش،اونطورے ڪہ یہ عمر بهم نشونش دادن نبود! لبخند میزنم:پس چطور بود؟! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش مے چڪد:یا رفیق من لا رفیق لہ! با انگشت اشارہ گوشہ ے چشمش را پاڪ میڪند:فهمیدم خدا رو نباید با بندہ هاش بسنجم،آدماے معتقد واقعے شبیہ هادے ان و همہ مثل هم نیستن. نمیگم الان آدم خیلے معتقدے ام! نہ! ولے دارم با خدا دوست میشم! بے اختیار میگویم:و باعث این دوستے آقاے عسگریہ. نفس عمیقے میڪشد:آرہ باعثش هادیہ! مُردد مے پرسم:این حرفا چہ ارتباطے بہ من دارہ؟! دستش را زیر چانہ اش میزند:نگاہ هاے اون شبت خونہ ے دایے مهدے خیلے عصبے و دلخور بودن! از همہ ے اعضاے خونہ،مخصوصا هادے! میخواستم بدونے تو براے من یا هادے ابزار یا عروسڪ خیمہ شب بازے نیستے،مخصوصا براے ڪسے با اخلاق و اعتقادات هادے! آخرین جرعہ ے قهوہ ام‌ را مینوشم و میگویم:ولے احساس میڪنم با تعریف ڪردن گذشتہ ت خواستے بهم بگے عمق علاقہ تون زیادہ و نباید توے این مدت فڪر اشتباهے ڪنم! نازنین آرام میخندد:نہ! اخمانم درهم میرود:خندہ دار بود؟! خندہ اش شدت میگیرد:آخہ چرا باید نگران باشم تو هادے رو ازم بگیرے در حالے ڪہ اون برادرمہ؟! گیج نگاهش میڪنم:چے؟! همانطور ڪہ میخندد جواب میدهد:هادے برادرمہ! یعنے برادر رضاعیمہ! #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

روزه هایت گرچه نیمـه تمام ماند اما... کار را تمام ڪردی تو،با شهادتت... روزه هایت قبول و عیدت مبارک داداش #خلیل #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat