💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۸۸ نگاهم را از صورتش میگیرم و محڪم میگویم:خوبہ! گوش نمیدهم بہ بے قرارے هاے این قلبِ لعنتے! بہ سنگین شدن سینہ ام،بہ بغضے ڪہ راہ نفسم را بستہ! هادے باید همین جا برایم تمام بشود،نباید قول و قرارمان از یادم میرفت! جملہ اے ڪہ آخر خواستگارے گفت در سرم مے پیچد: "تو این مدت دلبستن نداریم!" و این من بودم ڪہ با غرور لبخند زدم و گفتم:باشہ! سنگینے نگاهش را حس میڪنم،چادرم را روے سرم مے اندازم،مثل خودش یخ میزنم:امشب با مامان و بابام صحبت میڪنم. بقیہ ش با بزرگترا! هر چہ زودتر تموم بشہ و وقت همدیگہ رو تلف نڪنیم بهترہ! میخواهم در را باز ڪنم ڪہ دستش را روے در میگذارد،اخم میڪنم و بہ صورتش چشم میدوزم. میشوم همان آیہ ے مغرور! صورتش جدیست اما چیزے در عمق چشمانش مرا مے خواند! چشمانش را از صورتم میگیرد:دلخور نرو! پوزخند میزنم:براے چے باید دلخور باشم؟! نگاهش را بہ ساڪ بہ هم ریختہ اش میدوزد:زبونت تلخ و سردہ وانمود میڪنے برات مهم نیست اما چشمات دلخورن! نیش میزنم:دلیل استفادہ از این فعلاے مفردو نمیفهمم؟! سرش را بلند میڪند،اخم بہ چهرہ اش نمے آید. _یہ جورے حرف میزنے انگار من اومدم تو اتاق تو و بازرسے ڪردم! طلبڪار میگویم:فرزانہ جون گفت برو بالا لباساتو عوض ڪن! پوزخند میزند:گفت لباساتو عوض ڪن،ساڪ هادے ام بریز از اول براش مرتب ڪن! خون در صورتم مے دود،شرمگین سرم را پایین مے اندازم و لب میزنم:لطفا برید ڪنار. _چرا وسایلمو گشتے؟! چشمانم را میبندم! _من عذرخواهے ڪردم. _عذر خواهے نخواستم پرسیدم چرا وسایلمو گشتے؟! چند قدم بہ سمت جلو برمیدارم،رو بہ رویم مے ایستد:هروقت جواب دادے میتونے برے! عصبے دستانم را در هوا تڪان میدهم:گفتم ڪہ میخواستم لباس نظامے تونو ببینم! _تو چشمام نگاہ ڪنو همینو بگو! مثل بچہ هاے غُد میگویم:دلم نمیخواد! لبخند ڪم رنگے ڪنج لبانش مے نشیند:مثل این ڪہ اون جملہ م خیلے روت تاثیر گذاشتہ. خودم را میزنم بہ آن راہ! _ڪدوم جملہ؟! بہ چشمانم خیرہ میشود:اینڪہ گفتم چشمات با آدم حرف میزنن! بے قرار میگویم:گفتید زود تموم بشہ گفتم باشہ برید ڪنار میخوام برم خونہ! محڪم میگوید:بہ نفع هر دومونہ! ڪیفم را روے دوشم مے اندازم و خونسرد میگویم:قطعا همینطورہ! سرش را پایین مے اندازد و ڪنار میرود،چرا احساس میڪنم حالش خوب نیست؟! همانطور ڪہ دستگیرہ ے در را میفشارم جدے میگویم:بابت این بازم ڪنجڪاوے عذر میخوام! خدانگهدار! سرد میگوید:خدانگهدار! در را باز میڪنم و از اتاق خارج میشوم،همین ڪہ در را مے بندم بغضم آزاد میشود و قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم مے چڪد! سریع با دست گونہ ام را پاڪ میڪنم و در دل میگویم:منتظر همین روز بودے دیگہ! تموم شد راحت شدے! اما این حرف ها هم قلبم را تسڪین نمیدهد،آرام نمے گیرد و تاوانش را چشمانم مے دهند! و باز هم قطرہ ے اشڪے دیگر... ڪمے از اتاق هادے دور میشوم،صداے فرزانہ از پایین بلند میشود:آیہ جان! نمیاے پایین؟! سریع میگویم:دارم میام فرزانہ جون. و باز قطرہ ے اشڪے دیگر... و هم زمان صداے افتادن چیزے از اتاق هادے مے آید،توجهے نمیڪنم و زیپ ڪیفم را میڪشم. دنبال آینہ ے جیبے ام میگردم،میخواهم آینہ را مقابل صورتم بگیرم ڪہ باز صداے افتادن چیزے از اتاق هادے مے آید! شبیہ بہ صداے افتادن چند ڪتاب روے زمین! باز توجهے نمیڪنم و آینہ را مقابل صورتم میگیرم،چشم ها و گونہ هایم ڪمے قرمز شدہ اند،لبانم هم ڪمے لرز دارند. سیل اشڪ دیگرے میخواهد بہ چشمانم هجوم بیاورد ڪہ لب میگزم و اجازہ نمیدهم. براے چہ باید اشڪ بریزم؟! براے ڪہ؟! میخواهم غرورم را آرام ڪنم،ڪہ هوایش را دارم! ڪہ نمے گذارم بشڪند حتے بہ بهاے شڪستنِ قلبم! چند قدم نزدیڪ پلہ ها میشوم،منتظرم تا چهرہ ام بہ حالت عادے برگردد. حتے دوست ندارم فرزانہ هم متوجہ ناراحتے ام بشود،بدون شڪ بعد از جدایے من و هادے بیشتر او خوشحال میشود ڪہ عروسے ڪہ دوست نداشت بہ پسر عزیز دور دانہ اش نچسبید! از اینجا،سالن و ڪمے از آشپزخانہ در دید است،فرزانہ پشت بہ من در آشپزخانہ مشغول چیدن میوہ در ظرف و صحبت با تلفن است. نفس عمیقے میڪشم و نگاهم را بہ پلہ ها میدوزم،چند لحظہ بعد دوبارہ از اتاق هادے صدا بلند میشود! متعجب بہ در اتاقش خیرہ میشوم،یعنے ڪنجڪاوے من تا این حد عصبانے اش ڪردہ؟! دلم میخواهد با نیش و ڪنایہ حرف هایش را جبران ڪنم،نشان بدهم ڪہ برایم مهم نیست! بگویم دارم میروم این دیدار آخر است و حلالم ڪند! چند قدم بہ در اتاق نزدیڪ میشوم،صداهاے ضعیفے بہ گوشم میرسد. صداے مرد جوانے ڪہ از پشت تلفن هادے را نگران صدا میزند! _هادے! هادے! #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۸۹ اما صدایے از هادے در نمے آید،صدایش قطع و وصل میشود:چرا گوشے تو جواب نمیدے؟! امروز دو سہ بار زنگ زدم همہ ش موبایلت میرہ رو پیغام گیر! امیدوارم حرفاے دیروزتو عملے نڪردہ باشے! تو حق ندارے جاے اون دختر تصمیم بگیرے! جلوے در اتاق میرسم،صدا همچنان قطع نمیشود:هادے من باید برم اگہ صدامو میشنوے جواب بدہ پسر! و باز صدایے از هادے در نمے آید،دستم را مشتم میڪنم تا روے در بڪوبم ڪہ صدا قلبم را بے تاب میڪند! _هادے! اگہ بخواے دلشو بشڪنے و ازش جدا بشے بیاے سوریہ دارے با حق الناس میاے براے شهادت! چرا میخواے هم پا رو دل خودت بذارے هم پا رو احساسات اون؟! جاے آیہ خانم انتخاب نڪن! بذار خودش انتخاب ڪنہ! مشتم بے اختیار باز میشود و روے قلبم مے نشیند،همہ ے این حرف ها راجع بہ من بود؟! بہ سختے پلڪ میزنم و متعجب بہ در اتاق خیرہ میشوم،دیگر صدایے نمے آید! لب میزنم:نہ! محڪم بند ڪیفم را میفشارم و بہ سمت پلہ ها قدم برمیدارم،با عجلہ از پلہ ها عبور میڪنم و با صداے لرزان فرزانہ را صدا میزنم:فرزانہ جون! پشت ڪابینت مے ایستد:جانم! سپس متعجب بہ چادر و ڪیفم نگاہ میڪند میخواهد چیزے بگوید ڪہ سریع میگویم:یہ ڪارے پیش اومدہ من باید برم! با قدم هاے بلند خودم را بہ آشپزخانہ میرسانم و نزدیڪ فرزانہ میشوم. گیج نگاهم میڪند:اتفاقے افتادہ آیہ؟! چرا صدات مے لرزہ و نفس نفس میزنے؟! گونہ هاتم گل انداختہ! با عجلہ گونہ هایش را مے بوسم و میگویم:نہ! فقط باید زود برم خونہ از طرف من بہ همتا و یڪتا سلام برسونید. نگران بہ صورتم چشم مے دوزد:مطمئنے چیزے نشدہ؟! _آرہ! لبخند میزند:خب بذار بگم هادے برسونتت. سریع میگویم:نہ! نہ! خستہ س! خودم با تاڪسے میرم. چشمانم را مے بندم و دوبارہ باز میڪنم،سعے میڪنم لبخند بزنم:یہ روز دیگہ مزاحمتون میشم،راستے بہ عمو مهدے ام سلام برسونید،خداحافظ! ڪنارم راہ مے آید:من ڪہ نفهمیدم چے شد ولے هر طور دوست دارے نرے دیگہ نیاے! بہ زور میخندم:نہ! بازم میام! لبخند میزند،نگاهے بہ طبقہ ے بالا مے اندازد و سپس بہ من:هادے ناراحتت ڪردہ؟ همانطور ڪہ ڪفش هایم را بہ پا میڪنم میگویم:نہ! لبخندش عمیق تر میشود و چند ثانیہ بہ چشمانم عجیب خیرہ میشود،منظورش را میفهمم! گونہ هایم سرخ میشوند و سرم را پایین مے اندازم،میخواهم در را باز ڪنم ڪہ میگوید:نمیخواے از هادے خداحافظے ڪنے؟ سر بر میگردانم:بالا ازش خداحافظے ڪردم! دستم را میگیرد و آرام میفشارد:نمیدونم بالا چیزے گفتہ ڪہ ناراحتت ڪردہ یا چیزے گفتہ ڪہ خوشحال و هیجان زدہ ت ڪردہ! اما اینو میدونم یڪے دو هفتہ ست شبا خوب نمیخوابہ میدونم بهت گفتہ مدافع حرمہ و بردتت خونہ ے همسر یڪے از هم رزماش! ڪلافہ ست و بہ هم ریختہ،اگہ چیزے گفتہ ڪہ ناراحت شدے بہ دل نگیر چون دلش آشوبہ! اگہ چیزے گفتہ ڪہ خوشحالت ڪردہ جدے بگیر و پا بہ پاش برو! لبخند ڪم رنگے میزنم و میگویم:خداحافظ! دستم را محڪم میفشارد:من مادرم حالتاے هادے رو بهتر از هرڪسے میفهمم همینطور چیزے ڪہ چند وقتہ تو چشماے تو دارہ برق میزنہ! اگہ واقعا هادے رو نمیخواے همین حالا بهم بگو مهدے و آقا مصطفے با من،نمیذارم ڪسے مجبورت ڪنہ حتے یہ ساعت دیگہ ام محرم هادے باشے! _مامان! هر دو متعجب سر برمیگردانیم،هادے با اخم نگاهمان میڪند:من ڪہ گفتم حتے اگہ دلتون راضے نبودہ آیہ رو مثل مهمون بدونید و نرنجونیدش! فرزانہ متعجب میگوید:مگہ من چے گفتم؟! داشتم بہ آیہ میگفتم اگہ دلش راضے نیست با بابات و باباش حرف بزنم صیغہ رو فسخ ڪنید! گرہ ابروانش از هم باز میشود،سرش را پایین مے اندازد و چیزے نمے گوید‌. فرزانہ جدے بہ من خیرہ میشود:جوابمو ندادے! هرچے تو بخواے همون میشہ آیہ! نگاهم را میان هادے و فرزانہ مے چرخانم و من من ڪنان میگویم:خب...خب... ساڪت میشوم،نہ میتوانم بگویم میخواهمش نہ میتوانم بگویم نمیخواهمش! فرزانہ دوبارہ مے گوید:جوابمو ندادے! تمام وجودم از درون مے لرزد،سرم را پایین مے اندازم و ڪلافہ با گوشہ ے چادرم بازے میڪنم. دهان باز میڪنم:خب...من دیگہ نِ... هادے با عجلہ بہ سمتم مے آید و با حرص میگوید:بهترہ این سوال و جوابا رو بذاریم براے سہ ماہ دیگہ! خودم مے رسونمت. لبخند عجیبے روے لبان فرزانہ نقش مے بندد:باشہ هادے خان! چرا عصبے میشے؟! گیج و سردرگم از فرزانہ خداحافظے میڪنم و دنبال هادے وارد حیاط میشوم. هادے بہ سمت ماشینش میرود،از نگاہ ڪردن بہ صورتم فرار میڪند! ریموت را بہ سمت ماشین میگیرد،بے توجہ بہ سمت در حیاط میروم. برایم‌ بوق میزند،واڪنشے نشان نمیدهم بہ چند قدمے در میرسم ڪہ دوبارہ بوق میزند! با حرف هایے ڪہ از آن صداے ناشناس شنیدم آرام و قرار ندارم! #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

درها برای کسانی گشوده میشوند که جسارت در زدن داشته باشند... با امید، با عشق، با محبت با تلاش در بزن... حتما درها گشوده خواهند شد به سوی روشنایی... ‌💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

#انس_با_قرآن هر روزیک صفحه از قرآن کریم سلامتی‌وتعجیل‌حضرت‌صاحب‌الزمان‌(عج) به نیابت از #شهــدا قـرائت امـروز 👇سوره #بقره #صفحه_هشت @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

عاشق اگر... عاشق باشد؛ یادگار محبوبش نیز، حال دلش را خوب می کند! میدانی ؟ ندیده عاشقت شده ايم! و عاشق صبح، که عجیب بوی تو را میدهد؛ الیس الصبح بقریب؟ #سلام_تنها_طلوع_حقیقی_زمین ☀️ http://eitaa.com/golestanekhaterat

حُسین جان ازهمان روزی که صَحن ات را نشانم داده ای تـار میبینم جهان را گرچه چشمم سالم است [😍❤️✨] http://eitaa.com/golestanekhaterat

•💙• نه پلاڪ شناسایـے دارم ، نه رمز شب را مےدانم ، نه راه برگشت را مےشناسم ، آواره میان گناهان مانده ام. #شـہدا اگر به دادم نرسید از دست رفته ام...😔 | #شـہدا_همیـشه_نگاهے |✋✨ http://eitaa.com/golestanekhaterat

صبح است و یاد "شهدا" ... "خدایـا" ! تو را شاكر هستیم كه امروز هم اجازه دادی تا با یاد شهیـدان آغـاز كنیم. #شهیدسعیدبیاضےزاده🌷 ☀️ #صبحتون_شهدايي☀️ #۳روزتاتولدبهترین داداش دنیا http://eitaa.com/golestanekhaterat

#بسم_رب_الشهداء_والصدیقین سبکبالان خرامیدند ورفتند... مرابیچاره نامیدند ورفتند... کلیپے متشڪل از تصاویر #شهیدمحمودرضابیضایے #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat http://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷

🌷بسم رب الشهداء و الصدیقین🌷 رزمندہ مدافع‌حرم شاهرخ دایی پور🌷 اعزامی از کرمانشاه در راہ دفاع از حرم حضرت زینب (س) در سوریه به فیض شهـادت نائل آمد. 📎شهادتت مبارک🌺 http://eitaa.com/golestanekhaterat