📚#آیه_های_جنون
📚#قسمت_364
البتہ ما ظاهر زندگے آدما رو مے بینیم ولے انگار مشڪلے ندارن و از صدتا جوون ڪہ همسن و سال همدیگہ ان،خوشبخت ترن!
پدرم پوزخند میزند:ملیحہ خانم تون ڪہ سہ چهار سال دیگہ رسید بہ سے سال و شوهرش شد نزدیڪ پنجاہ سال میفهمہ!
اصلا بگیم اختلاف سنے شون هیچے! پسرہ خدا و پیغمبر سرش نمیشہ!
آرام میگویم:نگفت خدا و پیغمبر سرش نمیشہ!
پدرم چپ چپ نگاهم میڪند،گونہ هایم رنگ میگیرند!
_پس چے سرش میشہ؟!
_هم خدا! هم آدمیت!
پدرم سرش را بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهد و میگوید:شیطان كہ راندہ گشت بہ جز یڪ خطا نكرد
خود را براے سجدہ ے آدم رضا نكرد
شیطان هزار مرتبہ بهتر ز بے نماز
این سجدہ بر آدم و آن بر خدا نكرد!
سرفہ اے میڪنم:شیطان همہ ے ڪاراش نمایش و ادا بود! اگہ واقعا خدا رو عبادت ڪردہ بود بے چون و چرام حرف خدا رو قبول میڪرد و بہ آدم سجدہ میڪرد! خیلیام دقیقا تو همین حالت شیطانن!فقط براے رفع تڪلیف و نمایش و ریا!
مریم پوزخند میزند و زمزمہ میڪند:براے ما ڪہ نماز و روزہ ش بہ راهہ چہ گلے بہ سرمون زدہ؟!
پدرم نگاہ خشمگینش را بہ مریم میدوزد،سپس بہ من!
_حرف اول و آخرم همینہ! من بہ آدمے ڪہ اعتقاد ندارہ دختر نمیدم!
سرم را تڪان میدهم:نہ اعتقاد بدون انسانیت معنا دارہ! نہ انسانیت بدون اعتقاد! ڪسے ڪہ ذاتش خوب بشہ قطعا میشہ معتقدش ڪرد!
یڪ تاے ابرویش را بالا میدهد:تو از ڪجا میدونے ذاتش خوبہ؟!
شانہ اے بالا مے اندازم:نگفتم میدونم! وقتے شناخت زیادے ازش ندارم از ڪجا بدونم؟! فقط گفتم میشہ بهشون وقت خواستگارے داد و شناختشون!
مادرم چشم غرہ اے نثارم میڪند و میگوید:غذاتونو بخورید!از دهن افتاد!
پدرم انگشت اشارہ اش را بالا مے گیرد و تڪان میدهد:سعے ڪن حتے بہ این پسرہ فڪرم نڪنے!تمام!
نفس عمیقے میڪشم و بدون حرف با غذایم بازے میڪنم،دو سال و نیم قبل بہ ازدواج وادارم ڪرد و حالا بہ ازدواج نڪردن!
همانطور ڪہ قاشقم را روے برنجم میڪشم میگویم:براے مام اینطورے اومدہ دیگہ!
همہ متعجب نگاهم میڪنند،قاشق را داخل دهانم میبرم و بہ زور محتویاتش را قورت میدهم!باید صبر ڪنم تا مهدے خبر بدهد!
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
نگاهے بہ اطراف مے اندازم و با لبخند میگویم:هر دفعہ میام اینجا انگار فرق میڪنہ!
مطهرہ همانطور ڪہ قاشقے چاے داخل قورے مے ریزد میگوید:والا تغییرے نڪردہ!
راستے! براے افطار باید بمونیا! محمدحسین شرڪت میمونہ افطارے دارن!
روے مبل لم میدهم و صورتم را بہ سمت ڪولر میگیرم،چشم هایم را میبندم:چقدر بہ افطار موندہ؟!
_یڪ ساعت!
پوفے میڪنم و چیزے نمیگویم،امروز حسابے ضعف ڪردم!
یڪ ماہ از آن شبے ڪہ مادر روزبہ تماس گرفت گذشتہ،مادرم فرداے آن شب با سمانہ تماس گرفت و گفت تصمیم مان تغییر نڪردہ و عذرخواهے ڪرد!
مادرم گفت مثل اینڪہ سمانہ ناراحت شدہ و سر سنگین برخورد ڪردہ،سہ چهار روز بعد مهدے تماس گرفت و گفت بہ بهانہ ے نزدیڪے بہ امتحانات موبایلم را خاموش ڪنم و بہ هیچ عنوان تا نگفتہ روشن نڪنم!
هرچہ پرسیدم گفت بہ وقتش میگوید! تاڪید ڪرد تمام راہ هاے ارتباطے اے ڪہ روزبہ میتواند با من داشتہ باشد را ببندم و ڪاملا عادے برخورد ڪنم! انگار نہ انگار رابطہ یمان از رئیس و منشے بودن در شرڪت فراتر رفتہ!
گفت اگر در راہ دانشگاہ هم دیدمش یا جایے دیگر اهمیتے ندهم و اگر خواست صحبت ڪند بگویم وقت ندارم و مودبانہ راهم را ڪج ڪنم و بروم!
بہ تمام حرف هایش گوش ڪردم،دو سہ هفتہ اے میشود موبایلم را خاموش ڪردہ ام و طورے دانشگاہ میروم و میایم ڪہ روزبہ نتواند جلوے راهم سبز شود!
زیاد هم بیرون از خانہ آفتابے نمیشوم،دو سہ ساعت پیش مطهرہ تماس گرفت و خواست بہ خانہ اش بیایم تا ڪمے صحبت ڪنیم!
چشم هایم را باز میڪنم و رو بہ مطهرہ میگویم:ڪمڪ نمیخواے؟!
لبخند میزند:نہ تنبل خانم! قبل از اینڪہ بیاے سوپمو بار گذاشتم،لوبیا پلوم رو هم آمادہ ڪردم!
میخندم:چہ ڪدبانو شدے!
پشت چشمے نازڪ میڪند:بودم!
_بر منڪرش لعنت!
از آشپزخانہ بیرون مے آید و ڪنارم مے نشیند،دستے بہ موهایش میڪشد و مے پرسد:چہ خبر؟!
ابروهایم را بالا میدهم:از وقتے رسیدم فڪر ڪنم دفعہ ے چهارم پنجمہ اینو مے پرسے! خبر سلامتیت،نزدیڪے بہ امتحانا و دود و آلودگے و گرما و در حال مرگ بودن!
مے خندد:چہ خبراے خوبے! سر حال اومدم!
نفسے مے ڪشد و ادامہ میدهد:انگار باید بے مقدمہ بپرسم!
_چے رو؟!
لبش را ڪج مے ڪند و بہ دندان مے گیرد،چند ثانیہ بعد لبش را رها مے ڪند و مے پرسد:با روزبہ بیچارہ چے ڪار ڪردے؟!
متعجب نگاهش میڪنم:یعنے چے؟!
نگاہ عاقل اندر سفیهانہ اے نثارم مے ڪند!
_دو سہ روز پیش بهم زنگ زد سراغ تو رو میگرفت!
صاف مے نشینم و مے گویم:خب!
✍نویسنده:لیلے سلطانے
http://eitaa.com/golestanekhaterat
https://sapp.ir/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷