🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_409 موبایلم را از روے میز برمیدارم،نگاهم را بہ شمارہ ے تماس گیرندہ میدوزم‌. ناشناس است! پوفے میڪنم و جواب میدهم:بلہ؟! صدایے نمے آید،آرام مے گویم:الو! باز جوابے نمے گیرم،با حرص میخواهم تماس را قطع ڪنم ڪہ صدایے ار عمق جان با آوا مے خواندم:آیہ! حالمم را نمے فهمم،تنم یخ میزند و قلبم از هم مے پاشد... نفس عمیقے میڪشد،صدایش مے لرزد:صدامو میشنوے آیہ؟! بہ زور لب هایم‌ را تڪان میدهم:نورا! بغضش میشڪند و بہ هق هق تبدیل میشود! _جانِ نورا؟! نفسم را با شدت بیرون میدهم! _بعد از پنج سال زنگ زدے بے وفا؟! هق هقش شدت مے گیرد:نمیدونے چقدر دلم برات تنگ شدہ! چشم هایم را مے بندم:ڪجا بودے این همہ مدت؟! جوابے نمیدهد،آرام زمزمہ میڪنم:ڪجا بودے ڪہ ببینے چہ بلاهایے سرم اومد و سنگ صبورم باشے؟! صداهاے نامفهومے بہ گوشم میخورد،آب دهانش را با شدت فرو‌ میدهد و بینے اش را میڪشد:باید ببینمت! نفس عمیقے میڪشم،بغض گلویم را مے فشارد. صدایم مے لرزد:نورا! _جانم! _بیشتر از همیشہ تنهام! بیشتر از همیشہ بهت احتیاج دارم! دوبارہ هق هق میڪند و ابراز دلتنگے! و من تنها بعد از پنج سال بہ صدایش‌ گوش مے سپارم. چقدر دلم برایش تنگ بود،چقدر بہ موقع آمد! 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 لبخند بہ لب ظرف شیرینے بہ دست بہ سمت جمع مے روم،چیزے تا سال تحویل نماندہ. دامنے با زمینہ ے بنفش و گل هاے صورتے و یاسے رنگ همراہ با ڪت سادہ ے یاسے رنگ و روسرے ستِ دامن بہ تن ڪردہ ام. چادر رنگے ام را با یڪ دست گرفتہ ام و با دست دیگر ظرف شیرینے را. پدرم بالاے سفرہ نشستہ،حسام و مریم و امیرمهدے هم سمت چپ ڪنار هم نشستہ اند. نساء و میلاد هم نزدیڪشان نشستہ اند و با هم پچ پچ میڪنند،شیرین پیراهن صورتے رنگے بہ تن ڪردہ و موهایش را خرگوشے بستہ. با خندہ دور سفرہ مے چرخد و سر بہ سر امیرمهدے و یاسین مے گذارد! روزبہ هم ساڪت سر سفرہ نشستہ و منتظر من است،نگاهم بہ شڪم نیمہ بر آمدہ ے نساء مے افتد و لبخند میزنم.دختر دومش در راہ است! امیرمهدے با حالت قهر رویش را از مریم و حسام برگرداندہ و توجهے بہ سر بہ سر گذاشتن هاے شیرین ندارد! ظرف شیرینے را وسط سفرہ میگذارم و ڪنار روزبہ مے نشینم،مادرم هم ظرف گز و باقلوا بہ دست ڪنار پدرم مے نشیند. یاسین سریع بلند میشود و ڪنارم مے نشیند،مادرم لبخند مهربانے میزند و رو بہ امیرمهدے مے گوید:چرا انقدر گرفتہ اے جیگر گوشہ ے مامانے؟! امیرمهدے بغ میڪند و سریع بلند میشود و بہ سمت مادرم مے رود،خودش را لوس میڪند و روے پاے مادرم مے نشیند. مریم پشت چشمے برایش نازڪ میڪند و رو بہ مادرم میگوید:مامان ولش ڪن! لوس شدہ! نساء لبخند پر رنگے میزند و میگوید:امیر مهدے!موقع سال تحویل خوب نیست ناراحت باشیا! امیرمهدے چیزے نمیگوید،خودش را بیشتر در آغوش مادرم جاے میدهد،روزبہ دستم را مے گیرد و آرام مے فشارد. لبخندے تحویلش میدهم و آرام میگویم:امسال واقعا عید برام عیدہ! ابروهایش را بالا میدهد و لبخند شیطنت آمیزے میزند:پس حسابے خدا رو شڪر ڪن ڪہ منو انداخت تو زندگیت! آرام میخندم و با مشت بہ بازویش مے ڪوبم! _بدجنسِ خود تحویل گیرندہ! ریز میخندد:عاشق این لقب دادناتم! سنگینی‌ نگاہ ڪسے را احساس میڪنم،سر ڪہ بلند میڪند میبینم مریم با‌ نگاهے پر از حسرت و لبخندے ڪم رنگ نگاهش را میان من و روزبہ و نساء و میلاد میچرخاند! لبخند روے لب هایم خشڪ میشود،خودم را جمع و‌ جور میڪنم! روزبہ بہ پاے این میگذارد ڪہ خجالت ڪشیدہ ام و در جمع راحت نیستم!لبخند مهربانے تحویل مریم میدهم و میپرسم:امیرمهدے چش شدہ؟! سرے تڪان میدهد:هیچے! همش دنبال بهونہ گیرے و قهرہ! حسام نگاهے بہ امیرمهدے مے اندازد و میگوید:اگہ پسر خوبے باشی‌ مے برمت شهر بازیا! مثلا عیدہ! امیرمهدے توجهے نمیڪند و سرش را بہ سینہ ے مادرم مے چسباند،روزبہ نگاهے بہ مریم و حسام مے اندازد و همانطور ڪہ بلند میشود میگوید:با اجازہ! متعجب نگاهش میڪنم،همانطور ڪہ بہ سمت مادرم میرود میگوید:امیر مهدے! مردا ڪہ قهر نمیڪنن! مگہ تو دخترے؟! این را ڪہ میگوید،صداے جیغ شیرین بلند میشود! _دخترا قهرو نیستن عمو لوزبہ! صداے خندہ ے همہ بلند میشود،روزبہ با خندہ میگوید:دختر باید قهرو باشہ و نازشو ڪشید خوشگل خانم! ✍نویسنده:لیلے سلطانے http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷