💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۵۴ نورا شیرینے اے داخل دهانش میگذارد و میگوید:ڪہ اینطور! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،همانطور ڪہ شیرینے را میجود بہ چشمانم زل میزند. با مطهرہ ڪہ بہ خانہ برگشتیم،بہ بهانہ ے درس بہ اتاق نورا آمدم و همہ چیز را برایش تعریف ڪردم. نگاهم را از چشمانش میگیرم و لیوان چایم را در دست. آرام میگوید:چشمات دارن میخندن! متعجب نگاهش میڪنم:چے میگے؟! جرعہ اے از چایش را مینوشد و لبخند میزند:از وقتے همہ چیو راجع بہ رابطہ ے هادے و نازنین فهمیدے چشمات دارن میخندن! پفے میڪنم و میگویم:همہ چیو برات تعریف نڪردم ڪہ سر بہ سرم بذارے. اخم میڪند:خب حالا! پس ڪہ دامادمون معشوق ندارہ! لیوان چاے را نزدیڪ دهانم میبرم و میگویم:نچ! سپس جرعہ اے چاے مے نوشم،ڪمے فڪر میڪند و میگوید:پس اون یڪے چے؟! _ڪدوم یڪے؟! _همون پسرہ ڪہ جلوے ڪافے شاپ باهاش لم دادہ بود بہ ماشینو بستنے میخورد! اونو چطور میخواد توجیہ ڪنہ؟! میخندم:درد نگیرے الهے. لیوانش را روے زمین میگذارد و میگوید:یہ حلالیت بهش بدهڪار شدیم! تو از طرف من... سریع میان حرفش میپرم:تو حلالیت میخواے بہ من چہ؟! مظلوم بہ چشمانم خیرہ میشود،لیوان چایم را برمیدارم و ڪتاب تست اقتصادم را زیر بغلم میزنم:ترجیح میدم همون تو اتاق خودم درس بخونم! نورا با حرص ڪتاب فیزیڪش را بہ سمتم پرت میڪند:واے واے! انگار تو جنے و هادے بسم اللہ! اسمش ڪہ میاد فرار میڪنے! بہ نشانہ ے خداحافظے برایش دست تڪان میدهم و زبان درازے میڪنم:باے باے! سپس از اتاق خارج میشوم،همین ڪہ پا در اتاقم میگذارم صداے زنگ موبایلم بلند میشود. ڪتابم را روے میز تحریر مے اندازم و بہ سمت ڪولہ ام میروم،زیپ ڪولہ ام را میڪشم و موبایلم را برمیدارم. شمارہ ے همتا روے صفحہ خودنمایے میڪند،سریع جواب میدهم:جانم! _جونت بے بلا! سلام! لبخند میزنم:سلام! خوبے؟ _شڪر خوبم تو خوبے بے وفا؟! از پنجشنبہ ڪہ رفتے خبرے ازت نشد،نہ زنگے،نامہ اے ڪفتر پیغوم رسونے چیزے! بلند میخندم:ببخشید! میدونے ڪہ سال ڪنڪور و... اجازہ نمیدهد حرفم را ادامہ بدهم،با لحن بامزہ اے میگوید:خُبہ خُبہ! یہ خانم نیمچہ متاهل هم باید بہ درسش برسہ هم خانوادہ ے شوهرش. _ببخشید خانوادہ ے شوهر! دیگہ تڪرار نمیشہ. _اوووووم! بہ شرط میبخشم! روے تخت مے نشینم:چہ شرطے؟ صداے یڪتا از دور مے آید:خیلے شرط ها! با خندہ میگویم:بہ یڪتا سلام برسون. همتا هم میخندد:اونم سلام دارہ،غرض از مزاحمت ڪہ یہ زحمتے برات داشتم. _این حرفا چیہ؟! مراحمے. لحنش مثل همیشہ صمیمے و گرم است:آیہ جان! من و یڪتا و هادے،میخوایم پنجشنبہ براے مامان و بابام جشن سالگرد ازدواج خودمونے بگیریم. میگویم:خب! _میخوایم سوپرایزشون ڪنیم،قرارہ من یہ جورے مامانو بفرستم بیرون و خونہ رو مرتب ڪنم. هادے و یڪتا هم برن خرید،توام همراهشون میرے؟ مُردد میگویم:میخواے من بیام ڪمڪِ تو؟ میخندد:نہ عزیزم! من ڪار خاصے ندارم جز اینڪہ مامانو از خونہ دَڪ ڪنم! ڪار هادے و یڪتا یڪم زیادہ،هادے هم قرارہ براے پنجشنبہ مرخصے بگیرہ. از نزدیڪے بہ این خانوادہ میترسم! از صمیمے شدنمان،از اینڪہ هادے برایم جدے بشود میترسم! دوبارہ میگویم:خب اونا دونفرن،منم بیا ڪمڪ تو دو بہ دو بشیم. صداے خندہ ے همتا و یڪتا مے پیچد:مگہ بازیہ؟! میخواے یڪتا بمونہ پیش من،تو با هادے برید! سریع میگویم:نہ! نہ! همون سہ تایے بریم. صداے خندہ هایشان شدت میگیرد،نفسم را با حرص بیرون میدهم و میگویم:از دست شما دوتا. بعد از ڪمے صحبت ڪردن و قرار گذاشتن براے پنجشنبہ قطع میڪنم. هر چہ تلاش میڪنم از #تو دور باشم چرا نمیشود....؟! #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۵۵ با وسواس روسرے بلند فیروزہ اے رنگم را روے سرم مے اندازم و مشغول بستنش میشوم. چند تقہ بہ در اتاقم میخورد،بلند میگویم:بفرمایید! در اتاق باز و مادرم در چهارچوب در ظاهر میشود،یڪ ساڪ دستے ڪوچڪ و یڪ پاڪت ڪادوے سفید با نقش قلب هاے ریز و درشت نقرہ اے و قرمز در دستانش گرفتہ. با چشم و ابرو بہ پاڪت ڪادو اشارہ میڪنم و میگویم:حرف هاے همتا و منو جدے گرفتیا! وارد اتاق میشود و ساڪ و پاڪت را روے تختم میگذارد:یہ ذرہ سلیقہ و خود نشون دادن بد نیست! جوابے نمیدهم،ساڪت مشغول دست ڪردن ساق دست هاے مشڪے تورے ام میشوم. بارانے سَبُڪِ مشڪے براقم را از روے تخت یاسین برمیدارم و تن میڪنم. مادرم دست بہ سینہ با دقت نگاهم میڪند،از زیر نگاهش فرار میڪنم و بہ سمت آینہ و میز آرایش میروم. مُردد یڪے از عطرها را برمیدارم و بو میڪنم،رایحہ اش تتد و زنندہ نیست،خنڪ و شیرین است و همہ جا نمے پیچد! ڪمے از عطر بہ مچ دست ها و زیر گردنم میزنم،بہ سمت مادرم برمیگردم:خوبم؟ لبخند شیرینے میزند:عالے! نگاهم بہ ساڪ دستے مے افتد،ڪنجڪاو مے پرسم:اون ساڪ براے چیہ؟! مادرم چادر سادہ ے مشڪے ام را بہ دستم میدهد:برات لباس راحتے گذاشتم! با حرص میگویم:مامان! چشم غرہ میرود:یامان! چتہ؟! نفسم را با ا شدت بیرون میدهم:من اونجا فقط چادرمو درمیارم همین! مادرم اداے مرا درمیاورد:منم برات لباس راحتے گذاشتم همین! ڪش چادرم را دور سرم تنظیم میڪنم:منڪہ اون ساڪو نمیبرم! لبخند شیطانے نثارم میڪند:نَبر! میدم هادے بیارہ! چشمانم از شدت حرص و تعجب گشاد میشوند:چے؟! گفتن این ڪلمہ هم زمان میشود با بلند شدن صداے زنگ در،مادرم همانطور ڪہ بہ سمت آیفون میرود میگوید:نمیدونستم سلیقہ ے آقا مهدے و فرزانہ چیہ توام ڪہ چیزے نپرسیدے و نگفتے،براشون دوتا انگشتر عقیق جفت خریدم. دستم را روے پیشانے ام میگذارم و میگویم:هوف! خدایا ڪمڪ ڪن تو این سہ ماہ و نیم دق نڪنم! صداے از مادرم از پذیرایے مے آید:بلہ؟ سپس بو لحن گرم میگوید:بیا تو عزیزم! پاڪت ڪادو را از روے تخت برمیدارم و بہ سمت پذیرایے قدم برمیدارم،مادرم همانطور ڪہ موهایش را با دست مرتب میڪند میگوید:یڪتاست. بہ سمت در ورودے میروم و بازش میڪنم،یڪتا ڪنار در حیاط ایستادہ. لبخند گرمے میزنم و بلند میگویم:سلام! بیا تو عزیزم. یڪتا چند قدم بہ سمتم برمیدارد و جواب میدهد:سلام! یڪم عجلہ داریم مزاحم نمیشم. بہ سمتش میروم:مزاحمت چیہ؟! بیا فقط مامانم خونہ ست. لبخند پر محبتے تحویلم میدهد:میدونے ڪہ تعارفے نیستم،واقعا عجلہ داریم. مادرم نزدیڪ مان میشود،بعد از سلام و احوال پرسے چندبار تعارف میڪند ڪہ یڪتا هادے را صدا ڪند و یڪ لیوان چاے بنوشند اما یڪتا قبول نمیڪند و میگوید روز دیگرے مے آیند. میخواهیم از در خارج بشویم ڪہ مادرم ساڪ دستے را بہ سمتم میگیرد و میگوید:اینو جا گذاشتے! نگاهے بہ یڪتا مے اندازم و براے مادرم پشت چشمے نازڪ میڪنم:خیلے ممنون مامان خانم! بہ اجبار ساڪ را از دستش میگیرم و با یڪتا از خانہ خارج میشویم. همین ڪہ در را میبندم میگوید:هر چقدر گفتم هادے نیومد،گفت تو دوست ندارے همسایہ هاتون متوجہ بشن. لبخند سردے میزنم:آرہ! با ذوق بہ پاڪت داخل دستم نگاہ میڪند:با تم پیشنهادے همتا براے جشم سِت ڪردیا! نقرہ اے و قرمز. میخندم و چیزے نمیگویم،از ڪوچہ عبور میڪنیم و بہ خیابان اصلے میرسیم. ماشین هادے را از دور میبینم،نفس عمیقے میڪشم و نگاهم را بہ زمین میدوزم. از وقتے نازنین همہ چیز را برایم گفت بیشتر از #او بدم مے آید! احساس میڪنم من را ڪوچڪ و ضعیف بہ حساب آوردہ،بہ چند قدمے ماشین میرسیم براے اینڪہ روے صندلے جلو ننشینم سریع در عقب را باز میڪنم. همانطور ڪہ روے صندلے مینشینم آرام لب میزنم:سلام! هادے سرش را ڪمے بہ سمتم مے چرخاند:سلام! یڪتا متعجب نگاهم میڪند،گیج میگوید:جلو نمے شینے؟! میخندم:نہ! عقب راحت ترم! لب و لوچہ اش آویزان میشود،با اڪراہ روے صندلے جلو مے نشیند. بوے عطر هادے همہ جا را برداشتہ،سرم را بہ سمت چپ برمیگردانم،ڪاپشنش ڪنارم جا خوش ڪردہ! زیر چشمے نگاهش میڪنم،آستین هاے پیراهن نوڪ مدادے اش را تا روے آرنج بالا دادہ،ساعت بند چرمے مشڪے اش دور مچ دست چپش خودنمایے میڪند. پاڪت و ساڪ را ڪنارم روے صندلے میگذارم و از پنجرہ چشم بہ خیابان میدوزم. یڪتا بشاش میگوید:هادے! اول برو سمت بادڪنڪ فروشے. هادے میگوید:قنادے ڪہ نزدیڪترہ! مگہ ڪیڪ سفارش ندادید؟ یڪتا جواب میدهد:چرا! ولے اول وسایلو بخریم بعد بریم ڪیڪو بگیریم. هادے باشہ اے میگوید و ڪمے سرعتش را بیشتر میڪند،یڪتا سرش را بہ سمتم برمیگرداند و با لحن شیطنت آمیزے میگوید:خانمِ خوشتیپ! نظرت چیہ؟! #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

حجابم شاید شهیدم نمی کند😊 ولی با شهدا محشورم می کند🌹 طراحی عکس:شهید گرافیک #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

#شهید_رجایی : ✅ "ضعف مرا به حساب انقلاب و مکتب من نگذارید" 👈 این جمله رانصب کرده بود پشت میزش! برخلاف برخی نجومی خوارها که در زمانه ما سفره پهن کرده اند از انقلاب برای خودش مایه نمی گذاشت... هیچ وقت... 💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

#در_محضر_ولایت در داخل #خانواده، از نظر #اسلام مرد موظّف است که زن را مانند گلی🌹 مراقبت کند👌 #مردیعنی_نگهبان_گلش_وغنچه_ها 😍 @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

🌷مشخصات فردی شهید شهید مدافع حرم نام: #شهیدسیدمحسن_سجادی نام پدر:صفر محل تولد:ایرانشهر تاریخ تولد:۱۳۵۸/۷/۱ تاریخ شهادت:۱۳۹۴/۹/۳ محل شهادت:حلب سوریه سمت:بسیجی https://eitaa.com/setaregan_velayat313

#همسر شهید محمد جنتی : محمد آقا دو تا آرزو داشت که به این دو تا آرزوش رسید یکی اینکه #شهید بشود دومی اینکه #پیکرش به ایران برنگردد ... که به این دو تا آرزوش در سوریه رسید . #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

شهیدی که دو هفته قبل از شهادتش عکس پروفایلش رو عکس #شهید_امیر_حاجی_امینی گذاشت و به همان شکل هم شهید شد.👌 #شهید_طلبه_محمد_کریمیان🌷 #شهید_مدافع_حرم #سالروزشهادت🕊 #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

🌹لحظه لحظه به خدا ؛ جای شهیدٰان خالی است ! حِیف ؛ جامانده از آن قافِله‌ی یٰار شدیم ...🕊 📸شهيد مدافع حیا و عفت و ناموس #شهید_علی_خلیلی @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

✍ #درمحضرشهید اگر از سرهایمان ڪوه‌ها درست شود، هرگز نخواهیم گذاشت، ڪه نسل‌های بعد در ڪتاب تاریخشان بخوانند... امام خامنه‌ای مثل جدش حسین (ع) تنـها ماند ! #سالروزشهادت طلبه شهیدِ مدافعِ حرم 🌷 محمد امین ڪریمیان 🌷 #باولایت_تاشهادت 🌷 http://eitaa.com/golestanekhaterat 🌹 #یادشهداباصلوات 🕊🕊🕊

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۵۶ میگم صدتا بادڪنڪ قلبے بخریم؟ پنجاہ تا نقرہ اے پنجاہ تا قرمز. ابروهایم را بالا میدهم:صدتا زیاد نیست؟! هادے پشت بند جملہ ام اضافہ میڪند:لابد هلیومے! چطور صدتا بادڪنڪ هلیومے را ببریم خونہ؟! یڪتا میگوید:اگہ منم یہ جورے تو ماشین جاشون میدم،فقط آیہ باید بیاد جلو ڪنار من بشینہ. آرام میگویم:ولے صدتا بادڪنڪ رو نمیشہ بُردا! ڪمے فڪر میڪند و میگوید:خب پنجاہ تا! بیست و پنج تا قرمز بیست و پنج تا نقرہ اے،با دو تا بادڪنڪ عددے،دو و شیش! میپرسم:بیست و شیشمون سالگرد ازدواجشونہ؟ یڪتا لبخند میزند:اوهوم. نگاهش را میان من و هادے مے چرخاند:صد و بیست و شیشمون سالگرد ازدواج شما دوتا رو جشن بگیرم. لبخند تلخے میزنم و چیزے نمے گویم،هادے لبخند ڪم رنگے میزند و گونہ ے یڪتا را مے ڪشد:تو لازم نڪردہ بہ فڪر ما باشے! بہ فڪر خودت باش. چہ غریبانہ و سرد در این جملہ من و خودت را بہ هم گرہ میزنے تا بشویم ما! گونہ هاے یڪتا سرخ میشوند،مثل انار! _من ڪہ فعلا مجردم! از لحنش خندہ ام میگیرد،بہ شوخے میگویم:چہ سوزے داشت لحنت! یڪتا لبش را بہ دندان میگیرد و سرش را پایین مے اندازد،هادے با لبخند نگاهش میڪند. چہ عشقے میڪند از حجب و حیاے خواهرش! بے اختیار لبخند عمیقے لبانم را از هم باز میڪند،هادے نگاهے بہ صورتم مے اندازد و دوبارہ بہ جلو چشم مے دوزد. یڪ ربع از حرڪتمان ڪہ میگذرد هادے جلوے مغازہ ے بزرگے پارڪ میڪند. جلو و داخل مغازہ با بادڪنڪ هاے رنگیِ ڪوچڪ‌ و بزرگ تزئین شدہ. یڪتا دستگیرہ ے در را مے فشارد و میگوید:ببینم اون شڪلے ڪہ میخوامو دارہ یا نہ! شمام یڪم باهم تنها باشید بلڪہ یختون آب بشہ. سرم را برایش تڪان میدهم و لب میزنم:مے ڪُشمت! برایم زبان درازے میڪند و وارد مغازہ میشود،همین ڪہ یڪتا میرود هادے میگوید:نازنین همہ چیزو بهم گفت! جا میخورم،متعجب بہ بالا تنہ اش ڪہ پشت بہ من است نگاہ میڪنم. از داخل آینہ بہ صورتم زل میزند،سرد میگویم:من نخواستم ببینمش! جاذبہ چشمانش قلبم را بہ سمت خود مے ڪشند! _گفت خودش اصرار داشتہ برید! گلویم را صاف میڪنم و میگویم:رفتم چون فڪر ڪردم ڪار مهمے باهام دارہ! رفتم ڪہ بگم فڪر نڪنہ من میخوام مردشو ازش بدزدم! این جملہ ها یعنے برایم مهم نیستے،یعنے دلخورم از ڪارت! نفس عمیقے میڪشد و میگوید:من نگفتم بین من و نازنین علاقہ ے خاصے هست شما خودتون اشتباہ برداشت ڪردید منم... ادامہ نمیدهد،پوزخند میزنم:شما هم براے این ڪہ من عاشق چشم و ابروتون نشم وانمود ڪردید برداشت من درستہ! با حرص ادامہ میدهم:خیلے اعتماد بہ نفستون بالاست! میدونستید منم راضے بہ این ازدواج نیستم ولے... حرفم را قطع میڪنم و چشمانم را ڪمے تنگ:نڪنہ اون روز ڪہ تو ڪافے شاپ دیدمتون فڪر ڪردید دنبالتون اومدم؟! سرش را بہ سمتم برمیگرداند و بدون مقدمہ میگوید:عذر میخوام! شبِ چشمانش گرہ خوردہ بہ سیاهے چادرم! چهرہ اش جدیست،با حرص مشتم را میفشارم و چیزے نمیگویم. میخواهد سر بر گرداند ڪہ یاد حرف نورا مے افتم "یہ حلالیت بهش بدهڪاریم!" مے مانم،بین غرور و ایمانم! با تردید لب میزنم:منم عذر میخوام! سرش را برمیگرداند و چیزے نمیگوید،هر دویمان بد یڪدیگر را قضات ڪردیم! هادے پشت سر هم نفس عمیق میڪشد،گویے از چیزے ناراضیست. دستم را زیر چانہ ام میزنم و از پشت شیشہ با اخم بہ خیابان چشم میدوزم. چند لحظہ ڪہ میگذرد دویست و شش نقرہ اے رنگے ڪہ سرنشینانش دو پسر جوان با موهاے آشفتہ و مدل ریش عجیبے هستند با فاصلہ ے چند متر ڪنارمان پارڪ میڪند. صداے آهنگ راڪشان گوش خراش است،اخمانم بیشتر در هم میرود. پسرے ڪہ ڪنار رانندہ نشستہ بہ صورتم زل میزند و با حالت بدے آدامس مے جود. میخواهم رو برگردانم ڪہ برایم زبان درازے میڪند و شڪلڪ در مے آورد. چشمم بہ هادے میخورد ڪہ بہ آن ها زل زدہ! هادے شیشہ ے پنجرہ را تا آخر پایین میدهد،صدایش محڪم است و دو رگہ! _براے ڪے شڪلڪ در میارے؟! هر دو پسر میخندند،پسرے ڪہ برایم زبان درازے ڪرد با حالت مسخرہ میگوید:اخماے خانم تو هم بود گفتم از این حال و هوا درشون بیارم! سپس آدامسش را باد میڪند و مے ترڪاند. هادے عصبے میخندد:پس شهردارے جدیدا علاوہ بر رفتگر براے خیابونا دلقڪم استخدام میڪنہ! هم زمان با گفتن این جملہ دستگیرہ ے در را میفشارد،گیج میگویم:ڪجا؟! هم زمان با صداے خشمگینش ابروهاے گردہ خوردہ و رگ برجستہ ے گردنش جواب میدهند:دستمزدشونو بدم! متعجب نگاهش میڪنم ڪہ در ڪسرے از ثانیہ از ماشین پیادہ میشود و در را محڪم میکوبد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۵۷ متعجب نگاهش میڪنم ڪہ در ڪسرے از ثانیہ از ماشین پیادہ میشود و در را محڪم میڪوبد. بلافاصلہ پشت سرش از ماشین‌ پیادہ میشوم،جلوے در ڪمڪ رانندہ مے ایستد،ابروانش بد در هم گرہ خوردہ. عصبے میگوید:پیادہ شو! پشت سرش مے ایستم و مضطرب میگویم:خواهش میڪنم باهاشون‌ بحث نڪنید! با شنیدن‌ صدایم سرش را برمیگرداند،گویے تازہ متوجہ حضورم شدہ! عصبے میگوید:برو تو ماشین! دوبارہ سرش را برمیگرداند،ضربہ اے بہ در ماشین میزند و تقریبا فریاد میزند:ڪَرے؟! گفتم بیا پایین! با بلند شدن صدایش بدنم‌ مے لرزد،سوزِ بهمن ماہ آتش میشود بہ جانم! رانندہ میگوید:آقا برو ما دنبال شَر نیستیم! هادے پوزخند میزند و دستگیرہ ے در را میفشارد:ولے من پاے ناموسم وسط باشہ عجیب دنبال شَرم! با اتمام این جملہ در ماشین را باز میڪند و یقہ ے پسرڪ را میگیرد و از ماشین بیرونش میڪشد،بے اختیار بہ هادے نزدیڪ تر میشوم. مُردد دستم را بہ سمت بازویش میبرم و نگران میگویم:آقاے عسگرے! دستم ڪہ روے بازویش مے نشیند تمام جانم آتش میگیرد از این برخورد! سریع دستم را عقب میڪشم و مبهوت بہ انگشتانم نگاہ میڪنم،#او را لمس ڪردند! با فریاد هادے بہ خودم مے آیم:مگہ نگفتم برو تو ماشین؟! بے اختیار چند قدم بہ سمت عقب برمیدارم،پوست سفیدش سرخ شدہ و چشمانِ آرامش ناآرام. هادے پسر را بہ ماشین مے چسباند و سیلے محڪمے نثارش میڪند. آنقدر محڪم ڪہ چند نفر از عابران بہ سمتش برمیگردند. دندان هایش را روے هم میفشارد و با حرص میگوید:اینو زدم مستے از سرت بپرہ! حالت چشمات و بوے دهنت داد میزنہ چہ نخوردہ اے هستے! یقہ اش را محڪمتر در دستانش میفشارد:میدونے نخوردہ یعنے ڪے؟! یعنے تو! میزنے بہ مستے و ول میشے تو خیابون براے ناموسِ بقیہ مزہ میریزے یا شاخ میشے فڪ میڪنے خیلے گندہ اے؟! خیلے مردے؟! آخہ از سر و ریختت مشخصہ این ڪارہ نیستے پسر جون! حتے بلد نیستے چہ وقت و چطور زهرمارے بخورے! پسر با چشمان گشاد شدہ از فرط تعجب بہ هادے خیرہ شدہ ڪہ هادے بے هوا سیلے دیگرے نثارش میڪند! یقہ ے پیراهنش را رها میڪند و با پشت دست ضربہ اے بہ تختِ سینہ اش میڪوبد:این سیلے ام براے مزہ ریختنت! اگہ دلت ڪتڪ خوردن بیشتر میخواد من آمادہ ام! پسر میخواهد بہ سمت هادے برود ڪہ دوستش سریع مانع میشود و بازویش را میڪشد:سوار شو سعید! با اون زهرمارے ڪہ خوردے برامون شَر درست نڪن! دوستش را بہ سمت صندلے هل میدهد و بلند میگوید:فعلا ڪہ دور دورِ ایناست! با گفتن این جملہ سوار ماشین میشود و حرڪت میڪند. هادے نفس عمیقے میڪشد و بہ سمت من برمیگردد. جدے نگاهش میڪنم:بہ من تیڪہ انداخت بہ شما.... نمیگذارد َحرفم را ڪامل بزنم،انگشت اشارہ اش را بہ سمتم میگیرد:هیچ چیز بین مون نیست و نخواهد بود،هرڪس دیگہ ام بود همین واڪنشو نشان میدادم،تفهیم شد؟! این یعنے خیال خام بَرت ندارد برایم مهمے! بدون اینڪہ منتظر پاسخے از جانب من باشد نگاہ تاسف بارے نثارِ افرادے ڪہ براے تماشا ایستادہ بودند میڪند و سوار ماشین میشود. با قدم هاے بلند خودم را بہ ماشین میرسانم و سوار میشوم،هادے دست چپش را روے بازوے راستش میگذارد و نگاهش را بہ رو بہ رو میدوزد. بے اختیار بہ بازویش خیرہ میشوم،همانجایے ڪہ چند دقیقہ پیش لمسش ڪردم! میتواند حصار بازوانش براے من باشد! داشت بہ هم میریخت وجودم را، من ماندم و دوگانہ ها... دوستش نداشتم و دوستش داشتم! #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷