هدایت شده از خاکریز افسران جنگ نرم🏴🌷
شهید نیروی انتظامی که برای خودش درخواست تنبیه کرد
این شهید را مقایسه کنید با برخی مسئولین که با مدیرییت افتضاحشان اقتصاد را به این روز کشاندند، حتی قادر به مدیریت توزیع ارز دولتی در میان شرکت ها نیستند ولی نه توبیخی در کار است و نه برخوردی و نه استعفایی
فقط فرض کنید اقتصاد دست امسال این شهید بود، قطعا امروزمان اینگونه نبود
https://eitaa.com/javanan_enghelabi313
🌷🌷🌷🌷
💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂
💠 #قسمت_۲۵۸
نفسش را با شدت بیرون میدهد و دوبارہ مے نشیند،رو بہ من مے گوید:صبحانہ خوردے؟!
سپس مشغول گشتن داخل ڪیفش مشغول میشود،نزدیڪش میشوم:آرہ یہ چیزایے خوردم!
بستہ ے بیسڪوییتے از داخل ڪیفش بیرون میڪشد و بہ سمتم مے گیرد. بیسڪوییتے برمیدارم و تشڪر میڪنم.
همانطور ڪہ بیسڪوییتے مے خورد مے گوید:راستے یادم رفت بهت بگم!
_چیو؟!
_باید اینجا براے ضمانت سفتہ بدے!
متفڪر نگاهش میڪنم:چقدر؟!
_نمیدونم! یعنے خود مهندس ساجدے براے هر ڪسو تعیین میڪنہ.
چند لحظہ بعد صداے قدم هایے نزدیڪمان میشود،مطهرہ هول هولڪے بیسڪوییت را قورت میدهد و صاف مے ایستد.
با ڪمے خجالت مے گوید:سلام! صبح بہ خیر!
نگاهم بہ روزبہ مے افتد،در حالے ڪہ بہ سمت اتاقش مے رود جواب سلام مطهرہ را مے دهد و اشارہ میڪند من پشت سرش وارد بشوم!
نگاهے بہ مطهرہ مے اندازم ڪہ اشارہ میڪند بروم،مردد پشت سر روزبہ وارد اتاقش میشوم.
با قدم هاے بلند بہ سمت میزش میرود و ڪیف سامسونتش را روے میز میگذارد،برعڪس دفعہ ے قبل تیپ اسپرتے زدہ.
شلوار ڪتانِ ڪرم رنگے همراہ پیراهن سفیدے بہ تن ڪردہ،دستے بہ موهایش مے ڪشد و پشت میزش مے نشیند.
رو بہ من مے گوید:بفرمایید بشینید!
سپس مشغول باز ڪردن ڪیفش میشود،روے اولین مبل مے نشینم.
بدون اینڪه نگاهم ڪند مے گوید:دو سہ روز ڪنار خانم هدایت باشید اگہ تونستید ڪارا رو یاد بگیرید و راحت انجام بدید قرارداد یڪ سالہ مے بندیم. البتہ اون موقع باید برام دہ ملیون تومن سفتہ بیارید.
سرے تڪان میدهم و مے گویم:باشہ!
از داخل ڪیفش پوشہ اے ڪہ هفتہ ے پیش همراهم آوردہ بودم بیرون میڪشد و بہ سمتم مے گیرد.
_از داخلش چند قطعہ عڪس و ڪپے شناسنامہ و ڪارت ملے تونو برداشتم!
یہ فرم از خانم هدایت بگیرید و ڪامل و دقیق برام پرش ڪنید.
لب میزنم:باشہ!
پوشہ را از دستش مے گیرم و نگاهے بہ مدارڪ دیگر مے اندازم،سرفہ اے میڪند و جدے مے گوید:براے ماہ اول استخدامتون هم شیشصد هزار تومن حقوق در نظر گرفتم! تو ماہ هاے بعدے ڪمے بیشتر میشہ.
_متشڪر! مے تونم برم؟!
سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،از روے مبل بلند میشوم و همانطور ڪہ بہ سمت در میروم بلند مے گویم:خدانگهدار!
صدایش آرام مے پیچد:خدانگهدار!
از اتاق خارج میشوم و نفس راحتے میڪشم،مطهرہ پشت میز نشستہ و بہ مانیتور ڪامپیوتر خیرہ شدہ.
نزدیڪش ڪہ میشوم متوجهم میشود،متفڪر نگاهم میڪند:چے شد؟!
_گفت بهم یہ فرم بدے پر ڪنم!
مطهرہ لبخندے میزند و از داخل پوشہ ے بزرگے ڪاغذے بیرون میڪشد،از روے صندلے بلند میشود و مے گوید:بشین اینجا راحت پرش ڪن منم برم دو تا فنجون چایے بیارم بخوریم،خستہ شدم از نشستن!
تشڪر میڪنم و پشت میز مے نشینم،مطهرہ میخواهد بہ سمت آبدارخانہ برود ڪہ مڪث مے ڪند،مضطرب مے گوید:واے! مهندس ساجدے گفت برادرش اومد خبرش ڪنم!
بہ سمت میز بر مے گردد و تلفن را برمیدارد،یڪے از دڪمہ ها را مے فشارد و چند لحظہ بعد مے گوید:جناب مهندس! برادرتون تشریف آوردن!
_خواهش میڪنم!
سپس تلفن را میگذارد و مے گوید:خوب شد یادم افتادا!
مشغول پر ڪردن فرم مے شوم،مطهرہ از میز دور میشود.
چند دقیقہ بعد فرم را ڪامل پر ڪردہ ام،مطهرہ با دو فنجان چاے بہ سمتم مے آید و مے گوید:خستہ نباشے همڪار!
لبخند ڪم رنگے میزنم:سلامت باشے،امیدوارم این ڪرختے از جسم و روحم پر بڪشہ و اینجا دووم بیارم!
فنجان چایے روے میز میگذارد و ڪمے از چایش مے نوشد:همین ڪہ خودت خواستے سریع دوبارہ با محیط بیرون و آدما ارتباط برقرار ڪنے خیلے خوبہ.
نفس عمیقے میڪشم:از اون روز بہ بعد سر مزارش نرفتم!
_میخواے پنجشنبہ بریم؟
آب دهانم را با شدت قورت میدهم:میترسم برم و....
حرفم را ادامہ نمیدهم،بغض بزرگے در گلویم مے نشیند.
سریع فنجان چاے را برمیدارم و داغ داغ چند جرعہ مے نوشم!
چشمانم را مے بندم و زمزمہ میڪنم:دلم براش تنگ شدہ!
و تیر میڪشد...جاے خالے اش در قلبم...
یعنے دوبارہ بعد از #او زندگے ام رنگ مے گیرد؟!
❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️
همانطور ڪہ قند را داخل فنجان چاے حل میڪنم از نزدیڪ پنجرہ ریزش باران پاییزے را تماشا میڪنم.
صداے ضعیفے از نوحہ بہ گوشم میخورد،تمام شهر بہ احترامِ دهہ ے اول ماہ محرم سیاہ پوش شدہ. چقدر دلم تنگِ این حال و هوا شدہ بود!
نفس عمیقے میڪشم،بہ اواسط مهر ماہ رسیدہ ایم،پنج ماهِ ڪامل از پرواز هادے گذشت!
یڪ هفتہ ایست در شرڪت استخدام شدہ ام،هنوز نتوانستہ ام با همڪاران و محیط ڪارے ام خوب ارتباط برقرار ڪنم!
سرعت عملم ڪند اما قابل قبول است! جرعہ اے از چایم را مے نوشم و از پنجرہ فاصلہ مے گیرم.
#ادامہ_دارد...
http://eitaa.com/golestanekhaterat
https://sapp.ir/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂
💠 #قسمت_۲۵۹
فنجان چایم را روے میز میگذارم و روے صندلے مے نشینم،نگاهم بہ ساعت مچے ام مے افتد. یڪ ساعت دیگر بہ پایان زمان ڪارے ماندہ.
ڪامپیوتر را خاموش میڪنم و آخرین جرعہ هاے چایم را مے نوشم.
چشمانم خستہ اند،همین ڪہ روے هم مے گذارمشان صدایے مے خواندم:خانم نیازے!
سریع چشمانم را باز میڪنم،فرزاد ساجدے نزدیڪ میز ایستادہ!
صاف مے نشینم:امرے دارید؟
دستانش را داخل شلوار جینش مے برد:مهندس ساجدے تو دفترشہ؟
_بعلہ اما جلسہ دارن!
سرے تڪان میدهد و بہ ساعت روے دیوار چشم مے دوزد:خیلے وقتہ سر جلسہ ست؟
_یڪ ساعتے میشہ!
دوبارہ سرش را بہ سمتم بر مے گرداند سعے میڪند بہ چشمانم زل نزند.
_میتونم یہ سوال بپرسم؟!
با آرامش مے گویم:بفرمایید مقدور باشہ جواب میدم!
_چرا اینجا استخدام شدید؟!
متعجب نگاهش میڪنم:چطور؟!
ابروهایش را بالا مے اندازد و مے پرسد:براتون مقدور نیست جواب بدید؟!
جدے جواب میدهم:سوالتون برام عجیب و گنگہ! همہ چرا شاغل میشن؟! منم بہ همون دلایل شاغل شدم!
سرزشگرانہ مے گوید:چرا اینجا؟!
گیج تر میشوم،اخم میڪنم!
_نباید مے اومدم اینجا؟! از نظر شما مشڪلے دارہ؟!
نفسش را پر صدا مے دهد بیرون،سرش را آشفتہ تڪان میدهد!
_ظاهرا همہ چیز خوب و عادیہ اما من اینطور حس نمیڪنم!
میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے باز و بستہ شدن در مے آید،از روے صندلے بلند میشوم.
روزبہ با لبخند و جملات احترام آمیز مردے ڪہ خودش را صالحے معرفے ڪردہ بود بدرقہ میڪند و رو بہ من مے گوید:لطفا بہ آقا حامد بگید برام یہ لیوان نسڪافہ بیارہ!
لب میزنم:باشہ!
بہ فرزاد چشم مے دوزد و جدے مے پرسد:ڪار واجب دارے؟ اگہ زیاد واجب نیست تو خونہ راجع بهش حرف بزنیم!
فرزاد نیم نگاهے بہ من مے اندازد و محڪم مے گوید:تو خونہ راجع بهش حرف میزنیم!
روزبہ سرے تڪان میدهد و وارد اتاقش میشود،گوشے تلفن را برمیدارم و بہ آقا حامد مے گویم براے مهندس ساجدے یڪ لیوان نسڪافہ ببرد.
فرزاد متفڪر بہ دیوار رو بہ رویش زل زدہ،از وقتے وارد این شرڪت شدہ ام طور عجیبے با من برخورد میڪند!همیشہ متفڪر و مضطرب بہ چشمانم زل میزند!
سرفہ اے میڪنم و دفتر را باز تا قرارهاے فردا را چڪ ڪنم،فرزاد موبایلش را از داخل جیبش در مے آورد و بہ سمت گوشش میبرد،چند لحظہ بعد موبایل را از گوشش جدا میڪند و چند قدم بہ میز نزدیڪ تر میشود!
بدون توجہ ساعت قرارها را یادداشت میڪنم،صدایش آرام مے پیچد:فڪر نڪنم اینجا موندنتون بہ صلاح تون باشہ!
متعجب سر بلند میڪنم،از روے صندلے بلند میشوم و با اخم بہ چشمانش زل میزنم!
_فڪر میڪردم برادر بزرگتون با پدرم سرِ مسائل ڪارے و خرید خونه یڪم بہ مشڪل برخوردہ ولے مثل اینڪہ اینجا بودنم شما رو آزار میدہ!
چشمانش را ریز میڪند:اینجا بودنتون منو آزار نمیدہ خانم! خودتونو آزار میدہ!
_براے چے این حرفا رو میزنید؟!
نگاہ خشم آلودے نثارم میڪند و بدون جواب دادن با قدم هاے بلند دور میشود،نفسم را با شدت بیرون میدهم و زمزمہ میڪنم:همہ شون مشڪل دارن!
ڪلافہ دوبارہ روے صندلے مے نشینم و مشغول ڪارهایم مے شوم!
❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️
با شوق همراہ مادرم و یاسین قدم برمیدارم،در این چند روز وقت نڪردم براے عزادارے همراہ مادرم بہ هیئت بروم شاید هم آقا دعوت نامہ ے مجلسش را برایم نفرستاد تا امروز ڪہ خیلے هوایے شدم!
از ڪوچہ ے سیاہ پوش عبور میڪنیم و بہ مسجدے ڪہ در خیابان است میرسیم،چند پسر جوان در تب و تاب اند علامت بزرگے را جاے مناسبے بگذارند،بوے اسپند و گلاب در بینے ام مے پیچد و حالم را عجیب خوب میڪند!
نگاهم بہ ایستگاہ صلواتے جلوے مسجد مے افتدد رو بہ مادرم میگویم:مامان چاے میخورے؟
مادرم آرام میگوید:آرہ!
یاسین دستم را مے گیرد و میگوید:باهم بریم!
لبخندے بہ رویش مے پاشم،در این پیراهن و شلوار مشڪے و با سربند سبزِ "یا حسین (ع)" ڪہ بہ پیشانے اش بستہ معصوم تر بہ نظر مے آید.
جلوے ایستگاہ صلواتے مے ایستیم،صداے نواے نوحہ ے "شوریدہ و شیداے توام شیرینے رویاے منی" در گوشم مے پیچد.
دو پسر جوان سرتا پا مشڪے پوش در ایستگاہ صلواتے ایستادہ اند و با وسواس استڪان و نعلبڪے هاے شیشہ اے را مرتب مے چینند.
یاسین سعے میڪند قدش را بلند ڪند و داخل را ببیند،از ڪارش خندہ ام مے گیرد،زیر بغل هایش را میگیرم و ڪمڪ میڪنم داخل را ببیند.
رو بہ یڪے از پسرهاے جوان ڪہ بہ نظر بیست و هفت هشت سالہ مے رسد با ذوق مے گوید:سلام آقاے نظرے!
پسر ڪہ با صداے یاسین متوجہ ما میشود لبخند پر رنگے میزند و مے گوید:سلام آقا یاسین! خوبے؟
یاسین سریع مے گوید:بعلہ! بیام ڪمڪ؟!
سپس رو بہ من مے گوید:آبجے! آقاے نظرے معلم پارسالمہ!
#ادامہ_دارد...
http://eitaa.com/golestanekhaterat
https://sapp.ir/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
🔷گلستان خاطرات شهـــدا🏴🔷
#یااباعبـدلله✋ |حال من حال جوانی ست |که یک سال تــــمام[🌙] |درپی کسب جواز حرمت |پیــر شده💔 #است
تو خودت منو بد عادت کردی
یکاری کردی بهت دل بستـم
اینقد آرامش بهم میدی که
به کنار تـو بودن وابستـم
#خادم_الشهدا
#دلنوشته
http://eitaa.com/golestanekhaterat
هدایت شده از ستارگان آسمانی ولایت⭐️
4_1272657990159172294.mp3
6.09M
🔊مداحی
عکس رفیق شهیدم ، تو قاب چشمام هر شب
جانم به این جوونا وو ، جانم به لشکر زینب
#شهیدسعیدبیاضےزاده
#شهیداحسان_فتحے
http://eitaa.com/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷
هدایت شده از خاکریز افسران جنگ نرم🏴🌷
❣صبح،
تجدید عہد قدیمي دڸ،
با یاد خداست...
🌷مڹ همصـدا با همہ پرنده ها
بہ خوشبختي، لبخند مي زنم...😊
🌸و آغـوشم را
از آرامش صبـح پُر ميڪنم...
❣تـا آغاز شـوم...
🌷سلام صبحتون آغاز خوشبختی
💠 به رسانه مردم بپیوندید👇
https://eitaa.com/javanan_enghelabi313
https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
درنشر لینک حذف نشود
💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂
💠 #قسمت_۲۶۰
آرام سلام میڪنم ڪہ با احترام جوابم را میدهد و مے گوید:اجازہ میدید یاسین بیاد ڪمڪ ما؟
سرم را تڪان میدهم:با ڪمال میل!
یاسین سریع از آغوشم بیرون مے آید و وارد میشود،معلمش مے گوید:ظرف شستن بلدے؟!
یاسین نگاهے بہ من مے اندازد و متعجب مے گوید:باید ظرف بشورم؟!
نظرے مے خندد:آرہ! امسال بہ جاے لیوان هاے یڪ بار مصرف از مسجد پول جمع ڪردیم استڪان و نعلبڪے هاے شیشہ اے خریدیم حالا نیروے ڪمڪے تو پشت صحنہ ے ایستگاہ براے شستنشون ڪم آوردیم!
یاسین محڪم مے گوید:میتونم!
نظرے بہ من نگاہ میڪند:از نظر شما ڪہ ایرادے ندارہ؟!
لبخند میزنم:نہ اصلا!
یاسین مے پرسد:ڪجا برم؟!
نظرے میخواهد چیزے بگویید ڪہ پارچہ ے مشڪے رنگ بزرگے ڪہ پشتشان نصب شدہ ڪمے تڪان میخورد و مرد جوانے بیرون مے آید.
متعجب نگاهش میڪنم،مهندس فرزاد ساجدے است!
آستین هاے پیراهن مشڪے اش را تا آرنج بالا زدہ،همانطور ڪہ دست هاے خیسش را در هوا گرفتہ رو بہ نظرے مے گوید:همہ رو شستم! اگہ بازم هست سریع بدہ!
گویے متوجہ نگاہ خیرہ و متعجبم میشود ڪہ نیم نگاهے بہ صورتم مے اندازد،سریع مے گویم:سلام!
سریع دستانش را پایین مے برد و جدے جوابم را میدهد،نظرے بہ یاسین اشارہ میڪند:این پارچہ رو بزن ڪنار تشت و شلنگ آب پشتہ!
یاسین با ذوق پارچہ را ڪنار میزند و میرود،نظرے با خندہ مے گوید:خدا برات نیروے ڪمڪے فرستاد مهندس!
سپس رو بہ من مے گوید:یہ دونہ چاے بدم؟
آرام مے گویم:لطفا دوتا!
چشمے مے گوید و مشغول چاے ریختن در استڪان هاے ڪمر باریڪ میشود،بوے هل و دارچین مے پیچد.
با وسواس خاصے چاے را میریزد و سپس در نعلبڪے ها ڪنار استڪان ها یڪ دانہ خرما ڪہ بہ پودر نارگیل آغشتہ شدہ میگذارد.
همانطور ڪہ استڪان و نعلبڪے ها را بہ دستم میدهد مے گوید:التماس دعا! فقط لطفا نوش جان ڪردید استڪان و نعلبڪے ها رو بیارید.
استڪان ها را برمیدارم و خدا قوتے مے گویم،با احتیاط بہ سمت مادرم قدم برمیدارم.
همانطور ڪہ استڪان را بہ دستش میدهم مے گویم:یاسین رفت ڪمڪشون!
مادرم با ذوق نگاهے بہ ایستگاہ صلواتے مے اندازد و مے گوید:الهے فداش بشم! باباتم داخل مسجد دارہ براے غذا پختن ڪمڪ میڪنہ!
همانطور ڪہ استڪان را از روے نعلبڪے بلند میڪنم مے گویم:نورا نمیاد؟!
_گفت اگہ بتونہ خودشو میرسونہ!
سپس نگاهے بہ استڪان ها مے اندازد و ادامہ میدهد:خدا خیرشون بدہ امسال چہ ڪار خوبے ڪردن!
سرم را بہ نشانہ ے تایید تڪان میدهم و استڪان را نزدیڪ لب هایم مے برم،اولین جرعہ را ڪہ مے نوشم چشمانم را مے بندم و در دل زمزمہ میڪنم:السلام علیڪ یا اباعبداللہ!
طعم بهشت را مے چشم اصلا طعمِ چاے هاے روضہ اش چیز دیگریست!
چشمانم را باز میڪنم و با لذت و آرام چایم را مے نوشم،استڪان ها و نعلڪے ها را پس میبرم و تشڪر میڪنم.
ساجدے گوشہ اے ایستادہ و در دیس خرما مے چیند!
دوبارہ بہ سمت مادرم مے روم و همراہ یڪدیگر وارد مسجد میشویم،پدرم و چند تن ار بزرگان محل و بازار مشغول هم زدن دیگ هاے نذرے هستند.
از ڪنارشان عبور میڪنیم و بہ سمت قسمت زنانہ میرویم،ڪفش هایم را در مے آوریم و داخل ڪیسہ مے گذاریم.
وارد مسجد ڪہ میشویم دو دختر هم سن و سال خودم را مے بینم ڪہ براے استقبال ایستادہ اند،در دست یڪے شان چند دستہ گل رز سرخ است و در دست دختر دیگر سربندهاے سبز و سرخے ڪہ "یا علے اڪبر (ع)" رویشان نقش بستہ!
با احترام بہ دستمان گل سرخ و سربند مے دهند،با بغض نوشتہ ے سربند را لمس میڪنم و همراہ مادرم آخر مجلس مے نشینم.
مراسم هنوز آغاز نشدہ است،گل را روے پایم مے گذارم و سربند را مے بوسم!
یاد حرف یاس مے افتم:
"_راستے گفتہ اسم مستعارش چیہ؟
_نہ!
_علے اڪبر حسینے!
_این اسم بیشتر بهش میاد!"
هادے چقدر جایت خالے ست...شب هشتم محرم است و تو نیستے!
شاید هم باید بگویم جاے من خالے! الان تو نزدیڪِ صاحبِ این شب هستے!
ولے ڪاش امشب بودے و من برایت سربند "یا علے اڪبر (ع)" را مے بستم... تو را براے اولین بار در حال عاشقے براے حسین (ع) مے دیدم...
بغضم شدید تر میشود،مے دانے در این سہ ماهے ڪہ سر مزارت نیامدہ ام چہ ڪشیدہ ام؟!
سخنران شروع بہ سخنرانے میڪند،از فضایل اخلاقے حضرت علے اڪبر و علاقہ ے امام حسین بہ ایشان مے گوید!
راستے هادے! پدر و مادرت امشب چہ حالے دارند؟! دلش را دارند ڪہ در این روضہ شرڪت ڪنند؟!
دلم برایشان تنگ شدہ اما دیدن من حالشان را بدتر میڪند و خودم را آشفتہ تر!
چند دقیقہ بعد مداح شروع میڪند،میگوید شعرے میخواند و سپس روضہ و سینہ زنے! میگوید دل را بہ شعر بسپارید ببینید چہ حالے میشوید!
#ادامہ_دارد...
http://eitaa.com/golestanekhaterat
https://sapp.ir/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷