من رمیده دل آن به که در سماع نیایم
که گر به پای درآیم به دربرند به دوشم
بیا به صلح من امروز در کنار من امشب
که دیده خواب نکرده‌ست از انتظار تو دوشم
"فِ" ، فعل امر از ریشه " و ف ی " مثال واوی و ناقص یایی ، بمعنای "وفاکن" می باشد.
@golshaneraaz
صبر کن گر سوختی ای دل! ز آزار رقیب
کاین حدیث جانگداز آخر به شاهم می‌رسد
گر گنه کردم، عطا از شاه خوبان دور نیست
روزی آخر مژدهٔ عفو گناهم می‌رسد
ملک الشعرای بهار ره
@golshaneraaz
با آتش فراقت دود از سخن بر آید
هم دل رود ز دستم هم جان ز تن بر آید
ای شمع انجمن ها در بین جمع تنها
بی اتش تو فریاد از انجمن بر آید
بوی تو گر برد باد در مصر زاشتیاقش
جان هزار یوسف از پیراهن بر آید
@golshaneraaz
در ملک حق پرستی هر کس بتی پرستد
بازآ که بت شکستن از بت شکن بر آید
تا چند جای باران اشک از دو دیده ریزد
تا کی به جای لاله خون از چمن بر آید
ترسم ز اشتیاقت آهی کشم ز سینه
آن سان که بعد مرگم دود از کفن بر آید
@golshaneraaz
گر با هزار شمشیر قلب مرا شکافند
از هر هزار زخمم یاابن الحسن بر آید
گویی بسوز سوزم گویی بساز سازم
هم سوختن ز عاشق هم ساختن برآید
غلامرضا سازگار
@golshaneraaz
نرفت تا تو برفتی خیالت از نظرم
برفت در همه عالم به بی دلی خبرم
نه بخت و دولت آنم که با تو بنشینم
نه صبر و طاقت آنم که از تو درگذرم
سعدی ره
@golshaneraaz
من از تو روی نخواهم به دیگری آورد
که زشت باشد هر روز قبله دگرم
بلای عشق تو بر من چنان اثر کرده‌ست
که پند عالم و عابد نمی‌کند اثرم
سعدی ره
@golshaneraaz
قیامتم که به دیوان حشر پیش آرند
میان آن همه تشویش در تو می‌نگرم
به جان دوست که چون دوست در برم باشد
هزار دشمن اگر بر سرند غم نخورم
نشان پیکر خوبت نمی‌توانم داد
که در تأمل او خیره می‌شود بصرم
@golshaneraaz
تو نیز اگر نشناسی مرا عجب نبود
که هر چه در نظر آید از آن ضعیفترم
به جان و سر که نگردانم از وصال تو روی
و گر هزار ملامت رسد به جان و سرم
مرا مگوی که سعدی چرا پریشانی
خیال روی تو بر می‌کند به یک دگرم
@golshaneraaz
