بخیل، نیکوکاری نمی‌کند شخصی به درِ خانه‌ی بخیلی رفت و گفت: شنیده‌ام مقداری از مال خود را به مستحقان اختصاص داده‌ای؛ من بی‌نهایت مستحق و فرومانده‌ام. آن مرد بهانه‌ای آورده، گفت: من باید مال خود را به اشخاص کور بدهم؛ تو که کور نیستی. آن شخص گفت: غلط دیده‌ای. کور واقعی منم که روی از رزّاق حقیقی برتافته، به سوی چون تو بخیلی شتافته‌ام. بخیل، از این جمله، تحت تاثیر قرار گرفت؛ از عقبش دوید. هر چه درخواست کرد که برگردد تا خواسته‌ی او را برآورد، نپذیرفت. ۱۱۴ داستان اخلاقی، دکتر محمدحسین محمدی، ص ۱۱۲ و ۱۱۳. #بخیل https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

غرق شدن بخیل یکی از بخیلان، داشت در آب غرق می‌شد؛ کسی برفت و گفت: دستت را به من دِه تا تو را بیرون بکشم. دست نداد. یکی از همسایگان مرد بخیل، حاضر بود؛ گفت: نگو دستت را به من دِه که او هرگز به کسی چیزی نداده است؛ بگو که: دست من بستان. چون بگفت: دست من بستان، بستد و خلاص شد. ستاندن و ستدن: گرفتن. هزار نکته، مُستجیر، ص ۵۰. #بخیل #غرق_شدن https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

سخنانی از گلستان سعدی حق - جلّ و علا - می‌بیند و می‌پوشد و همسایه، نمی‌بیند و می‌خروشد. نَعوذُ بِاللَّه اگر خلق، غیب‌دان بودی کسی به حال خود از دست کس نیاسودی 🦋🦋🦋 زر از معدن، به کان کَندن به در آید وز دست بخیل، به جان کندن. دونان نخورند و گوش دارند گویند امید بِه که خورده روزی بینی به کام دشمن زر مانده و خاکسار مُرده لغات: کان: معدن. دونان: انسانهای حقیر و پست. گوش داشتن: نگاه‌داشتن، حفظ کردن. خاکسار: فرد بی‌قدر، پست. کلیات سعدی، گلستان، باب هشتم در آداب صحبت، ص ۱۹۰ و ۱۹۱. #گلستان_سعدی #بخیل #گلزار_ادبیات https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303