بزرگان ادبیات فارسی بابا افضل کاشانی خواجه افضل‌الدین محمد بن حسین مَرَقی کاشانی، معروف به بابا افضل، از نویسندگان، شاعران و حکمای ایران در قرن هفتم هجری است. وی در حدود ۵۸۲ یا ۵۹۲ هجری در مرق کاشان به دنیا آمد. در حکمت و عرفان، پایه‌ای بلند داشت و از اصحاب نزدیک خواجه نصیرالدین طوسی بود. از او آثار متعددی به نثر و اشعاری در قالب قطعه، غزل و رباعی باقی مانده است. رباعیات او، بیشتر بیان اندیشه‌های فلسفی و حِکمی است. آثار منثورش، درباره‌ی تصوّف و فلسفه و اخلاق است. بابا افضل، بعضی از رساله‌هایش را خود نوشته و بعضی دیگر را از آثار پیشینیان ترجمه کرده است. مجموعه‌ی این آثار، به نام مُصَنّفات بابا افضل، به کوشش مرحوم استاد مجتبی مینوی و دکتر مهدی محقّق چاپ شده است که شامل چهارده رساله است؛ از جمله: مدارج الکمال، جاودان‌نامه، رساله در علم و نُطق، ایمنی از بطلان نفس در پناه خرد و ... . یک رباعی از کاشانی❤️❤️❤️ عشق از ازل است و تا ابد خواهد بود جوینده‌ی عشق، بی‌عدد خواهد بود فردا که قیامت آشکارا گردد هر دل که نه عاشق است، رد خواهد بود با تلخیص از تاریخ ادبیات ایران، دکتر سبحانی، ص ۲۹۸ و ۲۹۹. #بزرگان_ادبیات_فارسی #بابا_افضل_کاشانی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

دو رباعی از سعدی نادان همه جا با همه کس آمیزد چون غرقه به هر چه دید، دست آویزد با مردم زشت‌نام همراه مباش کز صحبتِ دیگدان، سیاهی خیزد صحبت: همنشینی. 🦋🦋🦋 ای صاحب مال، فضل کن بر درویش گر فضل خدای می‌شناسی بر خویش نیکویی کن که مردم نیک‌اندیش از دولت بختش، همه نیک آید پیش درویش: فقیر، نیازمند. 🦋🦋🦋 کلبات سعدی، مواعظ، ص ۸۴۲ و ۸۴۵. #سعدی #مواعظ #رباعی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

آرامگاه سعدی در شیراز

سخنان بزرگان درباره‌ی مطالعه📚📚 استاد محیط طباطبایی: به نظر من، کتاب بیش از درس و معلم، به انسان می‌آموزد. من نُه‌دهم معلومات خود را از کتاب آموخته‌ام و یک‌دهم را از معلم و درس. 🌺🌺🌺 ویکتور هوگو: خوش‌بخت، کسی است که به یکی از این دو دسترسی دارد: یا کتابهای خوب، یا دوستانی که اهل کتاب باشند. 🌺🌺🌺 سقراط: جامعه، وقتی فرزانگی و سعادت می‌یابد که مطالعه، کار روزانه‌اش باشد. 🌺🌺🌺 حکایتها و لطیفه‌های فرهنگی در وصف کتاب و شیوه‌ی نویسندگی، لامعی، ص ۲۸. #کتاب #مطالعه https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

زیباترین تک‌بیتهای شاعران دوستی با ناتوانان، مایه‌ی روشندلی است موم چون با رشته سازد، شمع محفل می‌شود ( صائب تبریزی) ☘☘☘ سخن خوب است ز اوّل خاطر کس را نرنجاند که بعد از گفتگو، سودی ندارد لب گَزیدن‌ها (قصّاب کاشانی) ☘☘☘ گنجواره‌ی سهیلی، ج ۱ ، ص ۱۸۸ و ۲۷۱. #تک‌بیتها #دوستی #سخن https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

برگزیده‌ای از مثلهای فارسی🌹🌹🌹 ۱ - دیگ را آتش جوش می‌‌آوَرَد، آدم را حرف. ۲ - راستی که به دروغ مانَد، مگوی. ۳ - رَمّال اگر غیب می‌دانست، گنج پیدا می‌کرد. ۴ - رنجِ سخت، کلیدِ راحت است. ۵ - روبه‌رو خاله، پشت سر چاله! ۶ - روز محشر که جانگداز بُوَد اوّلین پرسش از نماز بُوَد (سعدی) ۷ - روزی، به پای خودش نمی‌آید به تو بگوید سلام. ۸ - روزیِ هرروزه از گردون گرفتن، مُفت نیست می‌دهد روزی، ولی از عمر، روزی می‌بَرَد. (صائب تبریزی) ۹ - روزی هر کس، به قدرِ همّت اوست. ۱۰ - ریشه‌ی بیداد، بر خاکستر است. دوازده هزار مثل فارسی، دکتر شکورزاده، ص ۵۵۵، ۵۶۶، ۵۷۳، ۵۷۴، ۵۷۶، ۵۷۸، ۵۷۹، ۵۸۰ و ۵۸۵. #مثل_فارسی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

نمادها و رمزهای گیاهی در شعر فارسی بنفشه بنفشه به خمیدگی، سر بر زانو نهادن و سجده یا رکوع کردن، غفلت، خُماری و تَری موصوف است. هر صبح که روی لاله شبنم گیرد بالای بنفشه، در چمن خَم گیرد (خیّام) بی‌ زلف سرکشش، سرِ سودایی از ملال همچون بنفشه، بر سر زانو نهاده‌ایم (حافظ) امروز بنفشه در رکوع است می‌جوید از خدای یاری (مولوی) تا کی آخر چو بنفشه، سرِ غفلت در پیش؟ حیف باشد که تو در خوابی و نرگس، بیدار (سعدی) سمن، ساقی و نرگس، جام در دست بنفشه، در خمار و سرخ گُل، مست (نظامی،خسرو و شیرین) با تلخیص از نمادها و رمزهای گیاهی در شعر فارسی، دکتر حمیرا زمرّدی، ص ۲۵۹ و ۲۶۰. #نمادهای_گیاهی #بنفشه https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303