دردم دوا قرضم ادا، هر بار گفتم یا حسن(علیه السلام) حاجت گرفتم از خدا، هر بار گفتم یا حسن(علیه السلام) در گیرو دار زندگی صد بار خوردم بر زمین... اما نیفتادم ز پا، هر بار گفتم یا حسن(علیه السلام)💔 #ولادت_امام_حسن جان عالم به قربان غریبی امام مجتبی علیه السلام

🟡 با هيچ كس پيمان دوستى مبند مگر ... 🔴 لِبَعضِ وُلدِهِ: يا بُنَيَّ لا تُؤاخِ أَحَدا حَتّى تَعْرِفَ مَوارِدَهُ وَمَصادِرَهُ فَإذا اسْتَنْبَطْتَ الخُبْرَةَ وَرَضِيتَ العِشْرَةَ فَآخِهِ عَلى إقالَةِ العَثْرَةِ وَالمُواساةِ فِى العُسْرَةِ. 🟠 حضرت آیت الله العظمی امام حسن مجتبی صلوات الله علیه می فرمایند : پسرم با هيچ كس پيمان دوستى مبند مگر اين كه بدانى از كجا مى آيد و به كجا مى رود ؛ يعنى خصوصيات اخلاقى و خانوادگى اش را بدست آور ، و چون دقيق بررسى كردى و او را انسانى شايسته يافتى ، بر پايه گذشت و اغماض و برادرى در سختی ها و لغزش ها با او رفتار كن و دوستى ات را استمرار بخش. 📚تحف العقول عن آل الرسول، ص233

#فضائل_اهل_بیت 🟡 زیارت وارث ؛ شما نور هستید ... 🔴 ... اَشْهدُ اَنّکُمْ نُورَاً فِی الْاَصْلابِ الشَّامِخَه وَ الْاَرْحامِ المُطَهَّره ... 🟠 ... شهادت می‌ دهم که شما نوری در صلب‌ های شامخ و رَحِم‌ های پاک و طاهر بوده‌ا‌ید ... 📚مصباح المتهجد ج1 ص721

❤️‍🔥مدد سردار جمل حسن 💚 #میلاد_امام_حسن_مجتبی #ماه_رمضان ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🌼#جزء_16 🌸#تحدیر (تندخوانی) 🎙 توسط استاد #معتز_آقایی سوره طه #جزء_شانزدهم 🌺آیه ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى [2] ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را سخت به زحمت بیفکنى! 🌺إِلّا تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشى [3] آن را فقط براى يادآورى كسانى كه [از خدا] مى‌ترسند نازل ساختيم.

چطور با این همه گناه با انجام کمی عبادت به خودمان مغرور میشویم ؟؟ در حالی که #اشرف_مخلوقات_رسول_الله با وجود عصمت فقط به خاطر شکر گزاری این چنین به خود سخت میگرفتند...💔 الصّادق (علیه السلام)- أَنَّ النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) کَانَ یَرْفَعُ إِحْدَی رِجْلَیْهِ فِی الصَّلَاهًِْ لِیَزِیدَ تَعَبُهُ فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَی طه ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی فَوَضَعَهَا. امام صادق علیه السلام_ پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)یکی از دو پایش را در نماز بلند می‌کرد تا بیشتر خسته شود، تا اینکه خداوند این آیه را نازل کرد: طه* مَا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَی سپس آن حضرت پایش را روی زمین گذاشت. 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۱۶۸  مستدرک الوسایل؛ ج۴، ص۱۱۸ / بحار الأنوار، ج۶۸، ص۲۷ / وسایل الشیعهًْ؛ ج۵، ص۴۹۱؛ «بتفاوت لفظی» / نورالثقلین / البرهان 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 الصّادقین (علیها السلام)- کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِذَا صَلَّی قَامَ عَلَی أَصَابِعِ رِجْلَیْهِ حَتَّی تَوَرَّمَتْ فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَی طه وَ هِیَ بِلُغَهًِْ طَیٍّ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی. امام باقر و امام صادق علیهم السلام فرمودند_ رسول خدا (هرگاه نماز می‌گزارد، بر لبه‌ی انگشتان پاهایش می‌ایستاد تا اینکه انگشتانش ورم کرد. سپس خداوند تبارک‌وتعالی این آیه را نازل کرد: «طه با لهجه‌ی قبیله‌ی طیء می‌شود ای محمّد (! ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را سخت به زحمت بیفکنی!. (طه/۳۱). 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۱۶۸  بحار الأنوار، ج۱۶، ص۸۵ / القمی؛ ج۲، ص۵۷ / وسایل الشیعهًْ؛ ج۵، ص۴۹۰ / نورالثقلین؛ «تورّم» بدل «تورمت» / البرهان 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- وَ لَقَدْ قَامَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) عَشْرَ سِنِینَ عَلَی أَطْرَافِ أَصَابِعِهِ حَتَّی تَوَرَّمَتْ قَدَمَاهُ وَ اصْفَرَّ وَجْهُهُ یَقُومُ اللَّیْلَ أَجْمَعَ حَتَّی عُوتِبَ فِی ذَلِکَ فَقَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ طه ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی بَلْ لِتَسْعَدَ. امیرالمومنین علیه السلام_ ده سال آنقدر بر روی قدم‌های خود ایستاد که پاهایش ورم کرد و صورتش زرد شد؛ تمام شب را به شب‌زنده‌داری می‌پرداخت به قدری که او را سرزنش نمودند؛ طه ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را سخت به زحمت بیفکنی! برای اینکه به سعادت برسی. 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۱۶۸  بحار الأنوار، ج۶۸، ص۲۶ / نورالثقلین

🌺دعای هر روز ماه مبارک رمضان

#اهمیت_انتظار_فرج 🔻امیرالمومنین سلام الله علیه فرمود: اِنْتَظِرُوا اَلْفَرَجَ وَ لاٰ تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اَللّٰهِ فَإِنَّ أَحَبَّ اَلْأَعْمَالِ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اِنْتِظَارُ اَلْفَرَجِ مَا دَاوَمَ عَلَيْهِ اَلْمُؤْمِنُ. منتظر فرج و گشایش باشید و از رحمت الهی نومید نشوید، چرا که، محبوبترین اعمال نزد خدای عزوجل انتظار فرج است، هنگامی كه بنده با ایمان بر آن مداومت ورزد. 📚بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۳