این اشتباهه..! همینطور که روزه شرط نماز نیست.! همینطور که خمس شرط حج نیست همینطورم عمل به واجب شرط امر به واجب نیست

بزارین یه مثال بزنم مثلا شما امروز روزه گرفتی بعد قبل از اذان افطار کردی. حالا به هر دلیلی مهم نیست..! بعد تو اینجا باید دیگران رو از روزه خواری نهی کنی..!

تو واجب اولت که روزه بود رو. ترک کردی.. این واجبت که امر به معروف هست رو حداقل انجام بده..!

این دو واجب کاملا. موازی ان..! تو درسته اولیشو انجام ندادی دومیشو انجام بده..!

نهی کنم که چی بشه؟ وقتی خودم خوردم روزمو؟؟ بزرگوار باید نهی کنی تا مراقب باشی که دفعه بعدی روزه خواری نکنی..! باید نهی کنی که عذاب وجدانت بیشتر بشه.. باید نهی کنی تا زشتی و قبح گناه تو ذهنت بیشتر بشه..

مثال عقلی امر به معروف چیه؟ یعنی نجات دادن کسی که داره تو گناهش غرق میشه..! ببینین یکی تو دریایی یا نمیدونم هر چیزی داره غرق میشه تو وظیفته دستتو دراز کنی.. حالا اگر بخواد که دستتو میگیره اگه نه هم که هیچی.!

لازم نیست مثلا اگر به فرد بی حجابی رو دیدیم بگیم که حجابتو رعایت کن ـ. اگه نکنی میری جهنم..! اگر نکنی اینجور میشه و.... همون یه شکی که در اون ایجاد کنی.. کافیه

#تلنگر‌کافیست یه تلنگر کافیه..! کم کم این تلنگرات و شک ها، گناهکار تو باورش شک میکنه..! میگه عه..! یعنی کارم اشتباهه که اینهمه تذکر دادن؟؟ کم کم میگه نکنه اینا راست میگن..!

یه مثال دیگه اینه که بیمار رو باید قرنطینه کنی.! خصوصا اگر بیماریش مسری باشه..! دیدین اونروز تو کرونا خب قرنطینه میکردن.! چرا؟؟ چون بیماری مسری بود واگیردار بود..!

الان مثالش تو جامعه کسی که داره یه خطایی میکنه مثل همین بی حجابی. باید قرنطینش کرد..!

ولی نوع قرنطینه گناهکار با بیمار فرق داره..!

چه فرقی؟ بزارین خدمتتون بگم!! گناهکار رو باید قرنطینه روحی کرد.! باچی؟ با تذکرات یعنی. اینقدر بهش تذکر بدن که فقط بتونه دوتا کار انجام بده..! اولیش<اینکه خودش رو اصلاح کنه دومیش<دیگه تو جامعه علنی گناه نکنه