روضه ملحق شدن رأس #امام_حسین علیه السلام به بدن مطهّر در #اربعین #پرورش_روضه با استفاده از یک روایت کوتاه . در این روز رأس شریف امام حسین علیه السلام توسط امام زین العابدین علیه السلام از شام به کربلا آورده شد و به بدن مطهّر آن حضرت ملحق گردید. (5) 📚 منابع : 4. بحار الأنوار : ج 44، ص 199، ج 98، ص 334. و ... . 5. همان : ج 44، ص 199، ج 45، ص 140، 145. و ... .

. نامِ حضرت امام حسین (علیه السلام) و ذکرِ مصیبتش کهنه شدنی نیست ✍شیخ شوشتری (رحمة الله علیه) در کتابِ (خصائص) می فرماید : همان طوری که قرآن را خصوصیّاتی است ، حسین (علیه السلام) را نیز خصوصیّاتی است. آن وقت تطبیق های جالبی می فرماید .از آن جمله همانطوری که خواندنِ زیادِ قرآنِ مجید ، مَلال نمی آورد و یک عمر قرآن می خواند و کهنه نمی شود ، نامِ حسین (علیه السلام) و ذکرِ مصیبتش هم کهنه شدنی نیست. همه ساله محرّم و صفر یا ایّام دیگرِ سال و به خصوص ، شبهایِ جمعه مجالسِ یاد حسین (علیه السلام) برپا می شود و ملال آور نیست. همانطوری که دستِ خیانت به قرآن راه ندارد ، به آثارِ حسین (علیه السلام) نیز چنین است. چه دست هایِ خیانتکارِ بنی امیّه و بنی عبّاس و دیگران که خواستند ، قبرِ حسین (علیه السلام) را محو کنند یا از مجلسِ عزایِ حسین (علیه السلام) جلوگیری نمایند ، امّا نتوانستند. در حالاتِ هارون الرّشید ، خلیفه عبّاسی نوشته اند که در آن وقت قبرِ حسین (علیه السلام) بارگاهی نداشت. کنارِ قبر ، درخت سِدری بود که زائرینِ قبرِ حسین (علیه السلام) ، خود را به کنارِ قبر حسین (علیه السلام) می رساندند. این موضوع را به گوشِ هارون رساندند ، دستور داد آن درخت را بِبُرند.  آنگاه روایت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) واضح شده که فرموده بود : ((خدا بُرنده درختِ سدر را لعنت فرماید)) {لَعَنَ اللَّهُ قَاطِعَ السِّدْرَة} بحارالأنوار (ط - بيروت)، ج‏45، ص: 398 امّا نور حسین (علیه السلام) را نتوانست خاموش کند و بهتر از درختِ سدر برایِ نشانیِ قبر حسین (علیه السلام) ایجاد گردید. 📚روضه های شهید آیت الله دستغیب (ره) صفحه 142 #امام_زمان را با ذکر صلواتی تسلیت گوییم. .

. #چاوشی #زائر_کربلا وطنم_کرببلا بلبل شوقم و باغ‌وچمنم کرببلاست بی‌سبب نیست که ورد دهنم کرببلاست کفتر جلدم و هرآینه برمی‌گردم آخرین مقصد هر پرزدنم کرببلاست غیر لیلا سخنی ورد لب مجنون نیست من که مجنون حسینم سخنم کرببلاست شعر گفتم به امیدی که بخوانم آن‌جا شاعری ساده‌ام و انجمنم کرببلاست دوستش دارم و حب‌ّالوطن از ایمان است گرچه ایرانی‌ام، اما وطنم کرببلاست زائر عرش خداوند شود زائر آن پس در این راه بهشت عدنم کرببلاست حال من حال حبیب و تو حبیبم شده‌ای شوق من شوق اویس و قرنم کرببلاست #اربعین قسمت اگر شد که زیارت بروم شاهد ناله‌ی *"یابن‌الحسنم"* کرببلاست مجتبی_خرسندی✍ زائران کربلای التماس دعای فرج😭 اللهم عجّل لولیک الفرج. #زیارت_اربعین گوارای وجودتان. .

تحلیل زیارت اربعین ؛ دنیاپرستی؛ ویژگی افرادی که در مقابل امام حسین علیه‌السلام ایستادند... 🎙 حجت‌الاسلام و المسلمین ماندگاری #زیارت_اربعین

. متن زیارت #امام_حسین در روز #اربعین 🔻اَلسَّلامُ عَلى وَلِىِّ اللهِ وَحَبیبِهِ، اَلسَّلامُ عَلى خَلیلِ اللهِ وَنَجیبِهِ، اَلسَّلامُ عَلى صَفِىِّ اللهِ وَابْنِ صَفِیِّهِ، اَلسَّلامُ عَلىَ الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهیدِ، اَلسَّلامُ على اَسیرِ الْکُرُباتِ وَقَتیلِ الْعَبَراتِ 🔻اَللّهُمَّ اِنّى اَشْهَدُ اَنَّهُ وَلِیُّکَ وَابْنُ وَلِیِّکَ وَصَفِیُّکَ وَابْنُ صَفِیِّکَ الْفاَّئِزُ بِکَرامَتِکَ اَکْرَمْتَهُ بِالشَّهادَةِ وَحَبَوْتَهُ بِالسَّعادَةِ وَاَجْتَبَیْتَهُ بِطیبِ الْوِلادَةِ وَ جَعَلْتَهُ سَیِّداً مِنَ السّادَةِ وَ قآئِداً مِنَ الْقادَةِ وَ ذآئِداً مِنَ الْذادَةِ وَاَعْطَیْتَهُ مَواریثَ الاْنْبِیاَّءِ  🔻وَجَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلى خَلْقِکَ مِنَ الاْوْصِیاءِ فَاَعْذَرَ فىِ الدُّعآءِ وَ مَنَحَ النُّصْحَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الْجَهالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلالَةِ وَ قَدْ تَوازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیا وَ باعَ حَظَّهُ بِالاْرْذَلِ الاْدْنى وَ شَرى آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الاْوْکَسِ وَ تَغَطْرَسَ وَ تَرَدّى فى هَواهُ وَ اَسْخَطَکَ وَ اَسْخَطَ نَبِیَّکَ وَ اَطاعَ مِنْ عِبادِکَ اَهْلَ الشِّقاقِ وَالنِّفاقِ وَ حَمَلَةَ الاَوْزارِ الْمُسْتَوْجِبینَ النّارَ فَجاهَدَهُمْ فیکَ صابِراً مُحْتَسِباً حَتّى سُفِکَ فى طاعَتِکَ دَمُهُ وَاسْتُبیحَ حَریمُهُ، اَللّهُمَّ فَالْعَنْهُمْ لَعْناً وَبیلاً وَ عَذِّبْهُمْ عَذاباً اَلیماً 🔻اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ الله اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ سَیِّدِ الاْوْصِیاَّءِ 🔻اَشْهَدُ اَنَّکَ اَمینُ اللهِ وَابْنُ اَمینِهِ عِشْتَ سَعیداً وَ مَضَیْتَ حَمیداً وَ مُتَّ فَقیداً مَظْلُوماً شَهیداً 🔻وَ اَشْهَدُ اَنَّ اللهَ مُنْجِزٌ ما وَعَدَکَ وَ مُهْلِکٌ مَنْ خَذَلَکَ وَ مُعَذِّبٌ مَنْ قَتَلَکَ وَ اَشْهَدُ اَنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِاللهِ وَ جاهَدْتَ فى سَبیلِهِ حَتّى اَتیکَ الْیَقینُ فَلَعَنَ اللهُ مَنْ قَتَلَکَ وَ لَعَنَ اللهُ مَنْ ظَلَمَکَ وَ لَعَنَ اللهُ اُمَّةً سَمِعَتْ بِذلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ 🔻اَللّهُمَّ اِنّى اُشْهِدُکَ اَنّى وَلِىُّ لِمَنْ والاهُ وَ عَدُوُّ لِمَنْ عاداهُ بِاَبى اَنْتَ وَ اُمّى یَابْنَ رَسُولِ اللهِ 🔻اَشْهَدُ اَنَّکَ کُنْتَ نُوراً فىِ الاَصْلابِ الشّامِخَةِ وَالاْرْحامِ الْمُطَهَّرَةِ لَمْ تُنَجِّسْکَ الْجاهِلِیَّةُ بِاَنْجاسِها وَ لَمْ تُلْبِسْکَ الْمُدْلَهِمّاتُ مِنْ ثِیابِها وَاَشْهَدُ اَنَّکَ مِنْ دَعاَّئِمِ الدّینِ وَ اَرْکانِ الْمُسْلِمینَ وَ مَعْقِلِ الْمُؤْمِنینَ 🔻وَ اَشْهَدُ اَنَّکَ الاْمامُ الْبَرُّ التَّقِىُّ الرَّضِىُّ الزَّکِىُّ الْهادِى الْمَهْدِىُّ 🔻وَ اَشْهَدُ اَنَّ الاْئِمَّةَ مِنْ وُلْدِکَ کَلِمَةُ التَّقْوى وَ اَعْلامُ الْهُدى وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقى وَالْحُجَّةُ على اَهْلِ الدُّنْیا  🔻وَاَشْهَدُ اَنّى بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَبِاِیابِکُمْ مُوقِنٌ بِشَرایِعِ دینى وَ خَواتیمِ عَمَلى وَ قَلْبى لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ وَ اَمْرى لاِمْرِکُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتى لَکُمْ مُعَدَّةٌ حَتّى یَاْذَنَ اللهَ لَکُمْ فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لامَعَ عَدُوِّکُمْ 🔻صَلَواتُ اللهِ عَلَیْکُمْ وَ على اَرْواحِکُمْ وَ اَجْسادِکُمْ وَ شاهِدِکُمْ وَ غاَّئِبِکُمْ وَ ظاهِرِکُمْ وَ باطِنِکُمْ آمینَ رَبَّ الْعالَمینَ.  🔴#زیارت_امام_حسین_علیه‌السلام .

. نشانه های مومن در کتب فقهی شیعه؛ مومن به مومن به مقام اهل بیت ع اطلاق شده و مراد از مومن شیعه می باشد. لذا مقام مومن از مسلمان بالاتر می باشد در فرهنگ فقه شیعه مسلمان کسی است که اقرار به شهادتین نموده باشد. و مومن کسی است که علاره بر شهادتین ؛ شهادت ثالثه را نیز اقرار نموده باشد. لذا مومن برتر و بالاتر از مسلم است و مسلمان اعم از مومن (شیعه) و غیرشیعه می باشد. وقتی به روایات معصومین ع نظر میکنیم می بینیم که برای مومن ، نشانه هایی ذکر شده است و البته انتظارات اهل بیت ع بیش از اینهاست و مومن بیشتر مورد سفارش بوده چراکه زینت اهل بیت ع بوده و فارغ التحصیل این دانشگاه می باشند. لذا فرموده اند: زینت ما باشیدنه مایه سرافکندگی ما 📚الأمالي( للصدوق) ص 400 / المجلس الثاني و الستون اما روایت مورد نظر ما : وَ قَالَ الْحَسَنُ الْعَسْكَرِيُّ ع عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ صَلَاةُ إِحْدَى وَ الْخَمْسِينَ وَ زِيَارَةُ الْأَرْبَعِينَ وَ التَّخَتُّمُ بِالْيَمِينِ وَ تَعْفِيرُ الْجَبِينِ وَ الْجَهْرُ بِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ. امام حسن عسكرى ره فرموده است: پنج چيز از نشانههاى مؤمن است. گزاردن پنجاه و يك ركعت نماز واجب و نافله و زيارت اربعين و انگشتر در دست راست كردن و پيشانى بر خاك ساييدن و بلند گفتن 📕روضة الواعظين و بصيرة المتعظين / ج1 / 195 / مجلس في ذكر مقتل الحسين ع ..... ص : 169 در این روایت مراد از مومن شیعه است و نشانه و مختصات شیعه،دردست راست کردن انگشتراست چراکه اهل سنت در دست چپ میکنند نشانه و مختصات شیعه،نمازنافله51 رکعت در ماه رمضان است چراکه اهلسنت نماز تراویح میخوانند نشانه و مختصات شیعه،بلند گفتن بسم الله در نماز است چراکه اهل سنت ؛ آهسته میگویند نشانه و مختصات شیعه،سجده برتربت و خاک است چراکه اهل سنت بر فرش و...سجده میکنند نشانه و مختصات شیعه،زیارت اربعین است چون اهل سنت ، این زیارت را نمیخوانند.... 👌پس خواندن زیارت اربعین و استمرار و مداومت بر آن نشانه شیعه بوده است.... #از_تبیین_تا_قیام . 🏴 اعمال روز اربعین ❶ «زیارت امام حسین علیه السلام و زیارت اربعین» ❷ «غسل اربعین و توبه» ❸ بعد از نماز صبح 100 مرتبه (لاحول ولا قوة الا بالله العلی العظیم) ❹ 70 مرتبه تسبیحات اربعه ❺ بعد از نماز ظهر سوره والعصر و سپس 70 مرتبه استغفار ❻ غروب اربعین 40 مرتبه لا اله الا الله ❼ بعد از نماز عشاء سوره یاسین هدیه به سیدالشهدا حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام 📚 وسائل الشیعه‌ ج10 ص373 .................... 💢 سند زیارت اربعین 💢 زیارت اربعین در کتب ادعیه و روایی شیعه ذکر شده است.ازجمله آنها 📚تهذيب الأحكام (تحقيق خرسان) / ج6 / زيارة الأربعين ..... ص 113 📙مصباح المتهجد و سلاح المتعبد / ج2 / شرح زيارة الأربعين ..... ص 788 📘اقبال الأعمال / ج2 / ص589 📙المزار الكبير (لابن المشهدي) زيارة ابي عبد الله الحسين صلوات الله عليه يوم العشرين من صفر، و هي زيارة الأربعين. ..... ص 514 👌شیخ طوسی در کتاب شریف مصباح المتهجد در آداب ماه صفر زیارت اربعین را شمرده است. ⭕️ مرحوم مشهدی در کتاب مزار کبیرش می گوید: مستحب است زیارت امام حسین علیه السلام در روز بیستم صفر که زیارت اربعین است و سپس روایت صفوان جمال را از امام صادق علیه السلام نقل می کند که مشتمل بر زیارت معروفه اربعین است تعبیر ایشان این است زیارة ابا عبدالله الحسین علیه السلام یوم عشرین من صفر و هو زیارة الاربعین رواه صفوان بن مهران الجمال قال قال لی مولای الصادق علیه السلام فی زیارة الاربعین تزور عند ارتفاع النهار و تقول السلام علی ولی الله و حبیبه... در نتیجه این زیارت در منابع شیعه ذکر شده و مورد عنایت علماء شیعه بوده است و البته از نظر دلالتی نیز مضامین بلندبالایی دارد و موافق مسلک و مذهب و اندیشه های شیعه می باشد. 👌لذا از نظر سندی و دلالتی مشکلی نداشته و طبق روایتی از امام عسکری ع از نشانه های شیعه مومن شمرده شده است. 📘روضة الواعظين و بصيرة المتعظين / ج1 / مجلس في ذكر مقتل الحسين ع ..... ص 169 .

. استاد حاج منصور ارضی： این جمله از دعای کمیل را که می فرماید： 🌹اللهم و من أرادنی بسوء فأرده و من کادنی فکده؛ خدایا هرکس نسبت به من اراده سوءی کرده به خودش برگردان و...🌹 خدا و امام زمان علیه السلام اول از تو قبول می کنند چرا که به ((و بشكرك مادحة)) رسیده ای تا می گویید ((هرکس به من نظر سوء دارد، به خودش برگردان)) همان موقع به او می خورد. 🔸باید به حقیقت این مطلب برسید و بعد بخوانید. چطور شما جگر، دل، کبد و کلیه هایتان را یک ساعت و نیم وقف خواندن دعای کمیل برای مردم می کنید، ولی خودتان ناامید از دعای کمیل برمی گردید؟ معلوم می شود به حقیقت مداحی نرسیده اید. 🔸بنده به این نتیجه رسیده ام که اگر شب جمعه به #دعای_کمیل نروم آن هفته برایم تیره و تار است و احساس می کنم گم کرده ای دارم. آیا شما هم اینگونه هستید؟ اگر هستید خوشا به حالتان ولی اگر نیستید ضرر می کنید و به جایی هم نمی رسید. .

. سلام می‌‌دهم از بامِ خانه سمت حرم ببخش نوکرتان را، بضاعتش این است صل الله علیک یا اباعبدالله ۳ #اربعین .

. محبت #حضرت_رباب به امام حسین(ع) حضرت رباب(ع) بانویی بامعرفت بود و امام حسین(ع) عظمت خاصی در قـلب او داشـت. در این باره چند فراز تاریخی وجود دارد: الف) هنگامی که حضرت رباب(ع) به مدینه بازگشت، عده ای از بزرگان و اشراف قریش از او خواستگاری کردند؛ ولی ایشان نپذیرفت و فرمود: لایَکُون لی حمو بَعدَ رَسُولِ الله؛ بعد از رسول الله(ص) هرگز پدر شوهری نـمی گیرم. ب) اشـعاری که ربـاب پس از کربلا برای همسرش امام حسین(ع) سروده، نشانه ای از اوج محبت اوست؛ آن جا که گفته است: إنّ الذی کانَ نوراً یـُستَضاءُ به فی کَربلاء قتیل غیرُ مَدفونِ سِبطُ النبی جَزاکَ اللّه صالِحة عـَنّا و جـُنّبتَ خـُسرانَ المَوازین[4] ج) در احوالات حضرت رباب(ع) در مجلس عبیدالله بن زیاد، این گونه بیان کرده اند که چون نـگاه حـضرت رباب به سر مقدس امام حسین(ع) افتاد، بی تاب شد. سر را در بغل گرفت و بوسید و در کنار خود نهاد و نوحه سرایی کرد و این اشعار را خواند:   وا حُسَیناهُ فَلا نَسیتُ حُسَیناً اَقصَدَتهُ اَسِنَّةُ الاَعداءِ غادَرُوهُ بـِکَربَلا صـَریعاً لا سَقَی الله جانِبیَ الکَربَلاء[5] حضور رباب در کربلا بر اساس شواهد نقل شده، رباب(ع) در کربلا حضور داشـت و هـمراه اسـیران به شام رفت. گفته شده است که او شـهادت عـلی اصغر(ع) در آغوش پدر را نظاره گر بود (سماوی، 1341: 223؛ امین، ۱۴۲۱: 6/ 449). ابن کثیر دمشقی می گوید: او در کربلا همراه حسین(ع) بود و هنگامی که حسین کشته شـد، بـسیار بـی تابی می کرد. (ابن کثیر، 1413: 8/ 229) اوج صبوری حضرت رباب(ع) در واقعه کربلا وقتی حرمله را به نـزد مـختار بـردند، مختار از او پرسید: ای ملعون! هیچ وقت در کربلا دلت به حال امام حسین(ع) نسوخت؟ گـفت: آری! پس از شـهادت علی اصغر، هنگامی که حسین به خیمه ها برگشت، طفل کشتۀ خود را زیر عبا گرفته بود. در این وقـت دیـدم کـه زنی مجلله چادر به سر و نقاب به صورت بیرون خیمه ها ایستاده، گـویا مـادر آن طفل شیرخوار بود. همین که چشم حسین به مادر او افتاد، برگشت و چند دقیقه ای تـأمل کـرد؛ سـپس به سوی خیمه آمد، باز خجالت کشید و برگشت و این حرکت را سه بار ادامه داد. مختار گـفت: آخـر چه شد؟ گفت: بالأخره حسین از مرکب به زیر آمد و گودالی کند و طفل را در آن دفن کـرد. (اسـماعیلی یـزدی، بی تا: 547). در شب یازدهم محرم، حضرت زینب(ع) شام غریبانی داشـت؛ از یـک سـو برادران و فرزندان و خاندان خود را می دید که با پیکرهای آغشته به خون بر روی زمین گرم کـربلا افـتاده اند و از سوی دیگر، شاهد صدای ضجه و شیون کودکان و زنان داغ دار بود که هـمگی در غـم از دسـت دادن عزیزانشان مویه سر داده بودند. از سویی دیگر نیز به خیمۀ نیم سوختۀ امام سجاد(ع) می نگریست کـه حـضرت بـا تنی تب دار در درون آن افتاده بود. سکینه سراغ پدر را می گرفت؛ رباب(ع) به فکر اصغر خـود در خـیمه ای نیم سوخته لالایی می خواند، امّا کوفیان حتی گهوارۀ خالی علی اصغر را نیز برای رباب نگذاشته بودند و آن را بـه غـارت برده بودند. در شب یازدهم، کودکان امام حسین(ع) همگی در درون خیمه ای نیم سوخته جـمع شـده و به یاد طفل شش ماهۀ رباب بودند. رقـیه بـه یـاد برادر نازنینش اشک می ریخت. او به یاد خـنده های شـیرین علی اصغر(ع) می افتاد و از دل، شیون و زاری می کرد. او به یاد شب گذشته می افتاد که چگونه عـلی اصغر(ع) با لبانی تشنه درون گهواره بـه خـواب فرو رفـته بـود کـه ناگاه از پشت خیمۀ نیم سوخته صدای گـریه و شـیونی جان سوز بلند شد. زینب(ع) با شتاب از خیمه بیرون دوید. دید رباب گـریه مـی کند و اشک می ریزد. زینب(ع) خطاب به رباب(ع) فرمود: ای بانو! ما بـاید بـه خاطر کودکان و بچه ها آرامش خـود را حـفظ کنیم. رباب(ع) عرض کرد: امروز عصر به ما آب دادند. سینۀ من پر از شیر شـده، امـّا علی اصغر تشنه لب کجاست کـه از ایـن شـیر بیاشامد؟ (اسماعیلی یزدی، بـی تا: 637).

۲ از جمله اموری که در قضایای بعد از عاشورا، نمودی ویژه دارد، سوگواری شدید حضرت رباب(ع) است. عزاداری یا اقامت در کنار قبر امـام حسین(ع) بنابر نقل برخی کتاب های تاریخی، رباب پس از بازگشت از شام، به مدت یک سال به تنهایی بر سر قبر امام حسین(ع) ماند و عزاداری کرد و سپس به مدینه بازگشت و در حالی که از شهادت آن حـضرت بـسیار ناراحت و غـمگین بود، از دنیا رفت (ابن اثیر، 1399: 4/ 88). در ماندن این بانوی مکرمه در کربلا، جای هیچ گونه استبعادی نیست؛ زیرا در آن روزگار، چنین کـاری به ویژه نزد زن های باوفا معمول بوده است، همان گونه که فاطمه پس از وفـات هـمسرش حـسن مثنی فرزند امام حسن مجتبی (ع) تا یک سال در کنار قبرش چادر زد و عزاداری کرد (قمی، 1421: 1/ 256). این سخن را شـیخ مـفید و بسیاری از دیگر عالمان شیعی نیز نقل کرده اند؛ امّا شیخ کلینی از امام صادق(ع) نـقل مـی کند کـه آن بانو برای امام حسین(ع) یک سال عزاداری کرد، نه یک سال اقامت، و سپس از دنیا رفـت. برخی نویسندگان از این روایت استفاده کرده اند که رباب مجلس عزا را در مدینه برپا کـرده است نه بر سـر مـزار امام حسین(ع). افزون بر این، در منابع تاریخی آمده است که امام سجاد (ع) اجازه نمی داد رباب یک سال در آن سرزمین تنها بماند. خود آن بانو نیز به چنین کاری اقدام نمی کرد. عزاداری عجیب رباب(ع) امام صادق(ع) فرمود: لَمَّا قُتِلَ الْحُسَینُ(ع) أَقَامَتِ امْرَأَتُهُ الْکلْبِیةُ عَلَیهِ مَأْتَماً وَ بَکتْ وَ بَکینَ النِّسَاءُ وَ الْخَدَمُ حَتَّی جَفَّتْ دُمُوعُهُنَّ وَ ذَهَبَتْ فَبَینَا هِی کذَلِک إِذَا رَأَتْ جَارِیةً مِنْ جَوَارِیهَا تَبْکی وَ دُمُوعُهَا تَسِیلُ فَدَعَتْهَا فَقَالَتْ لَهـَا مـَا لَک أَنْتِ مِنْ بَینِنَا تَسِیلُ دُمُوعُک قَالَتْ إِنِّی لَمَّا أَصَابَنِی الْجَهْدُ شَرِبْتُ شَرْبَةَ سَوِیقٍ قَالَ فَأَمَرَتْ بِالطَّعَامِ وَ الْأَسْوِقَةِ فَأَکلَتْ وَ شَرِبَتْ وَ أَطْعَمَتْ وَ سَقَتْ وَ قَالَتْ إِنَّمَا نُرِیدُ بِذَلِک أَنْ نَتَقَوَّی عَلَی الْبُکاءِ عـَلَی الْحـُسَینِ(ع)؛ (کلینی، بی تا: 1/466، باب مولد الحسین بن علی(ع)، ح9) هنگامی که امام حسین شهید شد، همسرش از قبیلۀ کلبی برایش مجلس ماتم و عزا گرفت و خودش همراه زنان و خادم ها می گریستند، تا آن که اشـک چـشمانشان خشک شد. روزی دید یکی از زنان خدمتکار گریه می کند، در حالی که اشک هایش جاری است. به او گفت: چرا در بین ما تنها اشک تو جاری است؟ پاسخ داد: من مقداری سویق خورده ام. او وقتی ایـن مـطلب را شـنید، دستور داد طعام و سویق بیاورند. هـمگی خـوردند و گـفت: با این کار می خواهیم قدرت گریه بر امام حسین(ع) پیدا کنیم. این امور را نمی توان صرف بروز عواطف دانست؛ اگرچه خالی از آن هـم نـیست. چـنین نوعی از اقامۀ عزا، در جامعه و اتفاقات پیرامون آن، اثری شـگرف دارد و حـضرت(ع) بار رسالت بعد از کربلا را با جان و دل به دوش کشیده است. ۲