eitaa logo
گریزهای مداحی و گریز های مناجاتی
5.3هزار دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
603 ویدیو
834 فایل
گریز زیارت عاشورا ، دعای کمیل و دعای توسل و جوشن کبیر https://eitaa.com/gorizhaayemaddahi
مشاهده در ایتا
دانلود
. به سمت برگزاری رویدادهای فرهنگی تغییر هویت پیدا کرده و مساجد برای برگزاری رویدادهای بهتر از همدیگر سبقت می‌گیرند نباید از فلسفه اصلی اعتکاف یعنی فرصت خلوت با خدا غافل شویم. به گزارش خبرنگار تسنیم، مدرس دانشگاه طی یادداشتی با موضوع «» نوشت: بسم الله الرحمن الرحیم «وَ عَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَنْ طَهِّرَا بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاکِفِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ»؛ و به ابراهیم و اسماعیل سفارش کردیم که حرم مرا پاکیزه دارید برای اهل ایمان که به طواف و اعتکاف حرم آیند و در آن نماز و طاعت خدا به جای آرند. (بقره، 125) به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر فلسفه اعتکاف دچار فراموشی شده‌است؛ اصلی اعتکاف، انقطاع از خلق و توجه تام به خالق است؛ یعنی شارع مقدس به ما پیشنهاد معتکف شدن در مسجد را داده است تا چند روزی از های و هوی دنیا و توجه به افراد و مخلوقات دست برداریم و در مسجد معتکف شده، مشغول روزه‌ داری و شب‌ زنده‌ داری و تلاوت قرآن و نماز و عبادت باشیم. متأسفانه در سال‌های اخیر مراسم اعتکاف به شدت به سوی رویدادهای فرهنگی تغییر هویت پیدا کرده و مساجد در برگزاری رویدادهای بهتر از همدیگر سبقت می‌گیرند؛ به این معنا که هر مسجدی به دنبال دعوت کردن مداحان و منبری‌های مطرح‌تر و برگزاری جلسات بیشتر و استفاده از گروه تواشیح و مداح و سخنران و پخش کلیپ و مانند آن است. باید توجه داشته باشیم که اصلاً بنای ما برای شرکت در مراسم اعتکاف این بوده ‌است که ذهنمان را خلوت کرده و از عالم کثرت متوجه عالم وحدت کنیم و با ذهنی فارغ از شلوغی‌ها و کثرات دنیا چند روزی خالصانه خدا را عبادت بکنیم، اما الان کسی که معتکف می‌شود، اصلاً فرصت خلوت پیدا نمی‌کنید؛ به تعبیر دیگر «ما فرصت طلایی خلوت در اعتکاف را از مؤمنان گرفته‌ایم!» امیرالمؤمنین علی علیه­ السلام در حدیثی فرموده­‌اند: «فی الانفِراد لِعِبادَةِ اللّهِ کُنوزُ الأرباح؛ در خلوت کردن براى عبادت خدا، گنجینه‌ هاى پر سودى است.» (میزان الحکمه، محمّد محمّدی ری شهری، ج 7، ص 375) و همچنین در بیانی دیگر فرمودند: «مَنِ انفَرَدَ عَنِ النّاسِ أنِسَ بِاللّه ِ سُبحانَهُ؛ پیوستن به خدا، در بریدن از مردم است.» (غرر الحکم و درر الکلم، حدیث 8644)  واقعیت امروز جامعه ما این است که فرصت برای خلوت با خدا بسیار نادر شده است و لذا زمان اعتکاف بهترین ساعات غنیمتی خلوت با حضرت معبود معشوق است. در هر حال، در این سالها شاهدیم که فرد به محض اینکه وارد مسجد می‌شود، با برنامه‌های جمعی گوناگون مواجه می‌شود؛ مثلاً سحر برایش جلسه مناجات گذاشته‌اند، بعد از نماز صبح تلاوت قرآن گذاشته‌اند، قبل از اذان ظهر فلان شخص سخنرانی می‌کند، بعد از اذان ظهر فلان شخص مداحی می‌کند، هنگام عصر فرد دیگری برنامه دیگری را اجرا می‌کند و دوباره شب چهاردهم و شب پانزدهم و روز پانزدهم و اصلاً زمان خاصی برای اینکه این فرد بتواند با خدای خود خلوت کند یافت نمی‌شود. در حدیثی نورانی از امام صادق علیه­ السلام نیز درباره فایده خلوت با خداوند آمده است: «صَاحِبُ العُزلَهِ مُتِحصِّنٌ بِحُصنِ اللهِ وَ مُحتَرِسٌ بِحِرَاسَتِهِ فَیَا طُوبَی لِمَن تَفَرَّدَ بِهِ سِرًّا وَ عَلاَنِیَّهٍ؛ هرکه عزلت و گوشه‌ گیری اختیار کرد، متحصن شد به حصار خداوند و خود را به حفظ و حراست الهی کشید، پس خوشا به حال کسی که متفرد و یگانه شد به خدای خود در ظاهر و باطن.» (بحارالانوار، ج70، ص110) به نظر می‌رسد حداقل باید تعدیلی در این مسئله رخ بدهد؛ بنده در این نوشتار نمی‌ خواهم دعوت سخنران و یا مداح و یا برگزاری مراسم را نفی کنم، اما می‌خواهم به برگزارکنندگان اعتکاف‌های گوناگون متذکر بشوم که از فلسفه اصلی اعتکاف یعنی فرصت خلوت با خدا غافل نشوند و حداقل اگر نیمی از زمان اعتکاف را به برگزاری مراسم اختصاص داده‌اند، لااقل نیم دیگری از وقت را به اختیار خود مردم بگذارند و آنها را تشویق کنند که با خدای خود خلوت کنند.   در این زمینه مستندات دینی فراوانی وجود دارد که خارج از حوصله این نوشتار است و هدف از بیان این مطلب، فقط طرح این دغدغه بود که البته شاید کارشناسان دینی دیگر نسبت به این مطلب نقدهایی هم داشته باشند، اما آنچه به ذهن این کمترین می‌رسد، دقت و توجه به این مهم هست که «نگذاریم اعتکاف خالی از خلوت با خدا شود.» تلاش کنیم اعتکاف را فرصتی برای خلوت و مناجات با خدا قرار دهیم. در پایان تذکر این مهم ضروری است که این خلوت 3 روزه، مقدمه­ای نورانی برای ارتقای همت و عزم مؤمنان جهت حضور در جامعه و دنیای سیاست و فعالیت­های گوناگون اجتماعی، انقلابی و فرهنگی است. .
حسین بود و تو بودی، تو خواهری کردی حسینِ فاطمه را گرم، یاوری کردی غریب تا که نمانَد حسینِ بی‌عبّاس به جای خواهری آنجا برادری کردی گذشتی از همه چیزت به پای عشق حسین چه خواهری تو؟ برادر! که مادری کردی تو خواهری و برادر، تو مادری و پدر تو راه بودی و رهرو، تو رهبری کردی پس از حسین، چه بر تو گذشت؟ وارث درد! به خون نشستی و در خون شناوری کردی به روی نیزه سرِ آفتاب را دیدی ولی شکست نخوردی و سروری کردی چه زخم‌ها که نزد خطبه‌ات به خفّاشان زبان گشودی و روشن سخنوری کردی زبان نبود، خود ذوالفقار مولا بود سخن درست بگویم، تو حیدری کردی تویی مفسّر آن رستخیز ناگاهان یگانه قاصد امّت! پیمبری کردی بدل به آینه شد خاک کربلا با تو تو کیمیاگری و کیمیاگری کردی من از کجا و غزل گفتن از غم تو کجا؟ تو ای بزرگ! خودت ذرّه‌پروری کردی .
. خلقت زینب من تراب حسین سلام الله علیها ____ زینب زینب شکوه بی‌پایان الهه ی عرفان عقیله ی دوران زینب زینب ای علوی سیرت کوفه به تسخیرت شام زمین گیرت آیهء نوری / در کتاب حسین ای الههء عشق/ ای خراب حسین غیر ازاین نتَوان/شرح حالت گفت خُلِقَـــــتْ زینب / مِنْ تُرٰابِ حسین (( زینب زینب زینب )) بَه بِه صولت و فصاحت تو بَه بِه هیــــــبت و متانت تو کوفه را چــــنان بهم زده ای در عجب مانده ز جـرأت تو ((سیدت السادات یازینب)) ====== زینب زینب تجلــــــی زهرا منزلــــتت والا سفیر عاشورا زینب زینب پای حسین ماندی دشمن حـق راندی محقـــرش خواندی زینب ای نــــــور/ آفتــــــاب حــــــسین ای علــــــمداره/ انــــــــقلاب حــــــسین وصف توتنها/این دوخط جمله ست خُلِــــــقَتْ زینــــــب/مِنْ تُرٰابِ حسین (( زینب زینب زینب )) تیغ خطبه‌های تــــو هنرت لشکری رانده شد ازتشرت شام و کوفه راچو لرزاندی زنده شد یاد عــــــلی پدرت ((سیدت السادات یازینب)) __ شعرونغمه: ✍ .👇👇👇
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔹 شور | زینب زینب شکوه بی پایان 🔹
39.74M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
زینب زینب شکوه بی پایان خلقت زینب من ترابِ حسین سلام_الله_علیها 🔸خُلِقَـــــتْ زینــب // مِــنْ تُــرٰابِ حسیــن 🎤کربــلایــی ✍ شعر و نغمه مجتبی نامور
Kashani-14031023-Nahi-03-Hkashani_Com.mp3
38.97M
🎙 📋 آشنایی با نهج البلاغه؛ جلسه سوم 📆 یکشنبه ۲۳ دی ماه ۱۴۰۳ ▪️ مدرسه علمیه حکیم هاشم طهرانی 🎤
. مناجات «ویژه اعتکاف دانش آموزی» لحظات آخره ، دلم گرفته بخدا حالا امشبو کجا حرف بزنم باهات آقا توی روزگاری که نارفیقی شده زیاد مهربونیات همیشه توی خاطرم میاد مادرم از روز اول منو دستو سپرد پدرم با عشق تو ، نون سر سفرمون آورد پدرم اگر چه خیلی وقتا حسرت می کشید اما از هیچ کسی جز ، خودتو منت نکشید منم حالا اومدم فقط به تو رو بزنم گناها رو از دلم ، با گریه جارو بزنم میدونم خیلی جاها به حرفتو گوش ندادم آخرش هم چوب‌ میخوردم توو گناه میفتادم حالا امروزو میخوام ، یه قولایی بهت بدم قید هر چی که تو رو ازم جدا کنه ، زدم قول میدم همیشه خادم تو هیات بمونم قول میدم قدر زیارتا رو بیشتر بدونم قول میدم تو روضه هات ، شبیه بارون ببارم هرجا کارم گیر کنه اسم حسینو میارم قول میدم شبای جمعه ، رو به کربلا بشم یه سلام بدم به آقا ، جزو زائرا بشم قول میدم تو روضه ها همیشه ناله بزنم وقتی کربلا می‌خوام ، رو به سه ساله بزنم به فدای دختری که تنش از تبش میسوخت توی خیمه ها کنار عمه زینبش می‌سوخت فدای یتیمی که گم شده توو بیابوونا کتکش میزدن هر موقع صدا میزد بابا ✍ .