🏴 *عزاداری بر امامی که وصیت کرد بر او روضه بگیریم*
📚 قال الصادق علیه‌السلام: پدرم امام باقر عليه‌السلام به من فرمود: «از مالم فلان مقدار وقف نوحه‌خوانان کن که به مدت ده سال در منا و در ايام حج بر من نوحه‌خواني و سوگواري کنند.»
(اصول کافی، ج ۵، ص ۱۱۷)
🔸 اینکه حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام به فرزند بزرگوارشان وصیت می‌کنند که بعد از شهادتشان، برای ایشان مجلس عزا بگیرند و بر ایشان نوحه‌سرایی و گریه کنند، از چه جهت بوده است؟
🔸 حضرت باقر چه احتیاجی به این گریه داشتند و چرا چنین دستوری به شیعیان فرمودند؟
🔸 این دستور چرا در ایام حج و سرزمین منی بوده است؟
🔸 ائمه ما که تمام عمر در مبارزه با جبهه باطل و در تلاش برای اعتلای جبهه حق بودند، چرا دستور به نشستن و گریستن می‌دهند؟ این چه مبارزه‌ای است؟
🔹 باید دانست که این دستور به برپایی مجالس روضه و بکاء، بخشی از همان مبارزه است. این دستور در مسیر همان بصیرت دهی به مردم برای شناخت جبهه حق و باطل است و باید جنبه سیاسی اجتماعی این مجالس را دید.
🔹 برپایی مجلس روضه و گریه در سرزمین منی و با حضور انبوه مردم در اجتماع حج از اقصی نقاط عالم اسلام، آن هم در سالهای متمادی و پیاپی، توجه همه را جلب خواهد کرد و برای همه سؤال ایجاد خواهد کرد که مگر چه شده است؟
اینکه یک یا چند روضه خوان و نوحه سرا، در ایام حج و سرزمین منی مظلومیت حضرت و جنایاتی که به ایشان شده است را هنرمندانه بیان کنند، طرحی بود برای ایجاد موجی در دنیای اسلام و انهدام ظالم و تقویت حق.
🔹 و این همان کارکرد اساسی سیاسی اجتماعی هیئات حسینی است که طرح آن از سوی ائمه ریخته شده است. اساسا دستور ائمه در طول تاریخ برای شکل‌گیری و شکل‌دهی به مجالس حسینی را باید بر همین اساس تحلیل کرد. نه یک پدیده صرفا اجتماعی و با تحلیل‌های مردم شناسانه.
_ائمه معصومین برای ایجاد یک جریان پویا در درون شیعه که همواره در خط مقدم مقابله با ظالمان باشد، دستور به برپایی مجالس عزاداری دادند. دستوری که به جهت بسیج توده‌ها برای حفظ اسلام و مقابله با دشمنان بوده است._
🔹 بنابراین گریه و عزاداری یک امر ذاتا سیاسی است. و اگر مجلس عزایی، غیر از این باشد، ناشی از انحرافی است که دشمنان در این نهاد شیعی ایجاد کرده‌اند. بنابراین چنین هیئتی از عزاداری حقیقی برای سیدالشهدا و ائمه منحرف شده است.
💠 از این روایت، این نکته نیز قابل برداشت است که عزاداری صرفا اختصاص به سیدالشهدا ندارد و در شهادت تمامی ائمه، باید یاد و نام آن بزرگواران و جریان مبارزاتی ایشان که به شهادت و کشته شدن توسط ظالمان ختم شده است، زنده نگه داشته شود.
نه تنها ائمه، بلکه برای هر انسانی که در جریان مبارزه با باطل شهید شده است، باید اقامه عزای عمومی کرد.
✍ سید مجتبی موسوی
🚩
#یادداشت_هیئتی_ها
🖇
@gosheneshen
