حریم‌های برخواهد گشت، کما این‌که اگر ایران نیز به آمریکا یا انگلستان اعتراض کند که علی‌رغم این‌که ایران ملتزم به تعهدات خود ضمن برجام بوده است و آژانس، بیش از ده‌بار آن را تایید کرده است، چرا شما به تعهدات خود در برداشتن تحریم‌ها عمل نمی‌کنید، به محض چنین اعتراضی از سوی ایران، دوباره تحریم‌های شورای‌امنیت‌سازمان‌ملل به حال اول خود برخواهد گشت! این تعهد به معنای آن است که ایران به هیچ‌وجه نمی‌تواند اعتراضی به طرف غربی انجام دهد چون در صورت اعتراض، شاهد بازگشت تحریم‌ها خواهد بود. چنین تعهدی مانند آن است که شخصی ماشینی را از کسی می‌خرد اما فروشنده در قرارداد، تاکید می‌کند که اگر «خریدار» معامله را فسخ کند، باید بیست‌ملیون، خسارت دهد و نیز اگر فروشنده معامله را فسخ کند، باز هم «خریدار» باید بیست‌ملیون خسارت دهد! هشتم: مقام معظم رهبری در نامه خود به رئیس‌جمهور در ۲۹/۷/۱۳۹۴تصریح می کنند که هدف از مذاکرات، لغو و رفع تحریم ها بوده است: «پذیرش مذاکرات از سوی ایران صرفا به هدف لغو تحریم های ظالمانه اقتصادی و مالی بوده است.» یعنی اولا: آنچه که هدف مذاکرات بوده است لغو تحریم ها بوده است نه تعلیق یا توقف، ولی متاسفانه شاهد آن هستیم که بخشهای بسیار زیاد از تحریم ها نه لغو می شوند و نه تعلیق، و از سوی دیگر، همه تحریم های هسته ای نیز لغو نخواهند شد، ثانیا: مذاکرات برای آن بوده است که ملت ایران از تحریم های اقتصادی و مالی رهایی پیدا کنند، و اگر تحریم ها به حال خود باقی باشند، مذاکرات انجام شده هیچ فائده ای نداشته است، چنانکه رهبر معظم انقلاب اسلامی در موارد متعددی بر آن تاکید کرده اند. متاسفانه شاهد هستیم که در برجام، بقای اکثر تحریم ها مورد پذیرش قرار گرفته است. در وضعیت فعلی نیز شاهد تحریم‌های بسیار گسترده در طول تاریخ ملت ایران هستیم. نُهم: شرط دیگر رهبری در نامه شان این بوده است قبل از اجرای تعهدات ایران باید تضمین های کافی از آمریکا جهت رفع تحریم ها گرفته شود: «باید تضمین های کافی و قوی برای جلوگیری از تخلف طرف غربی در نظر گرفته شود، از جمله، رئیس جمهور آمریکا و اتحادیه اروپا باید کتبا اعلام نمایند که تحریم های مالی و اقتصادی به صورت کلی لغو می شود، و هرگونه اظهار نظری مبنی بر بقای ساختارهای تحریم به منزله نقض برجام خواهد بود.» اما چنین امری انجان نشده و امروزه شاهد گسترده‌ترین تحریم‌ها علیه ملت ایران هستیم. دهم: شرط دیگر رهبری در نامه شان آن است که وضع هرگونه تحریمی به هر بهانه ای موجب نقض برجام خواهد بود و دولت موظف است که اجرای برجام را متوقف کند: «وضع هرگونه تحریم در هر سطح و به هر بهانه ای –مانند تروریسم و حقوق بشر- توسط هر یک از کشورهای طرف برجام، موجب نقض برجام بوده و مطابق بند 3 مصوبه اخیر مجلس، دولت موظف است اجرای برجام را متوقف کند.» بند 3 مصوبه اخیر مجلس تصریح می کند که: «دولت موظف است هرگونه عدم پایبندی طرف مقابل را در زمینه لغو موثر تحریم ها یا بازگرداندن تحریم های لغو شده و یا وضع تحریم تحت هر عنوان دیگر را به دقت رصد کرده و اقدامات متقابل در جهت احقاق حقوق ملت ایران انجام داده و همکاری داوطلبانه را متوقف نماید و توسعه سریع برنامه هسته ای صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران را سامان دهد به طوری که ظرف مدت دوسال ظرفیت غنی سازی کشور به یکصد و نودهزار سو افزایش یابد. شورای عالی امنیت ملی مرجع رسیدگی به این موضوع می باشد.» در برجام نیز تصریح شده است در صورتی که تحریم‌ها دوباره برگردد، ایران مجاز است به صورت جزئی یا کلی، از برجام خارج خارج شود. در بند ۳۷ برجام آمده است: «ایران بیان داشته است که چنانچه تحریم‌ها جزئا یا کلا مجددا إعمال شوند، ایران این امر را به منزله زمینه‌ای برای توقف کلی یا جزئی تعهدات خود وفق این برجام قلمداد خواهد نمود.» دوازدهم: اندک توجهی به وضعیت فعلی کشور، روشن می‌سازد که توافق برجام و عقب‌نشینی گسترده در مقابل دشمنان ملت ایران و اتخاذ دیپلماسی التماسی جز خسارت محض، نتیجه دیگری نداشته است، شاهد این ماجرای غم‌انگیز، وضعیت مسکن، قیمت دلار، از بین رفتن ارزش پول ملی، گرانی‌های سرسام‌آور، بیکاری‌های گسترده و بسیاری از امور دیگر است. سیزدهم: پرسش مهم دیگر این است که چرا آقای ظریف، عراقچی و سایر مذاکره کنندگان حاضر به مناظره نیستند؟ اینجانب و سایر دوستان، اعلام می کنیم که در موضوع برجام حاضر به مناظره با آقای ظریف و عراقچی در رسانه رسمی کشور یعنی صدا و سیما آن هم به صورت زنده می باشیم. این تقاضا که برای روشن شدن حقیقت برای مردم عزیز کشور ما بوده و بارها بیان شده است، هیچوقت با پاسخ مثبت آقایان مذاکره کننده واقع نشده است. راستی اگر برجام قابل دفاع است، چرا حاضر به مناظره نیستند. ملت عزیز ایران تا چه زمانی باید شاهد سخنان به دور از واقعیت مدافعان برجام باشد. در انتها از مسئولین صدا و س

یما نیز این گلایه را مطرح می کنیم که چرا اجازه حضور منتقدین برجام را برای ارائه نظریات خود نمی دهد؟ انشاالله بتوانیم از منافع ملی دفاع کنیم و سعی کنیم صادق باشیم و حقیقت را کاملا با مردم درمیان بگذاریم. سید محمود نبویان ۲۳/۴/۱۳۹۹

🌹🌻🍁🍁🍁🍁🌻🌹 بسم الله الرحمن الرحیم احکام سیاسی بر اساس فتاوای امام خامنه ای مد ظله العالی. سوال:۱۸ آیا اوامر ولی فقیه برای همه مسلمانان الزام آور است یا فقط مقلدین او ملزم به اطاعت هستند؟ جواب: بر اساس مذهب شیعه همه مسلمانان باید از اوامر ولایی ولی فقیه اطاعت نموده و تسلیم امر و نهی او باشند. و این حکم شامل فقهای عظام هم می شود.چه رسد به مقلدین آنان. التزام به ولایت فقیه قابل تفکیک از التزام به اسلام و ولایت ائمه معصومین علیهم السلام نیست. 🌹🌻🍁🍁🍁🍁🌻🌹

🌾🌾🌹🌹🌹🌹🌾🌾 بسم الله الرحمن الرحیم احکام سیاسی بر اساس فتاوای امام خامنه ای مد ظله العالی. سوال ۱۴ - آیا حرف هایی که در بحث های سیاسی پشت سر مسئولین زده می شود . غیبت محسوب می شود؟ جواب. گفتگو راجع به عملکرد و موضع گیری های یک مسئول همراه با نقد و دید اصلاح طلبانه جایز و انتقاد است. اما ذکر معایب افراد که ربطی به عملکرد کاری آنها ندارد .غیبت است و حرام می باشد. سخن در مورد مفاسد اقتصادی سیاسی. امنیتی محرز شده مسئولین ایراد ندارد. 🌾🌾🌹🌹🌹🌹🌾🌾

🍃💐🌻💐🌻💐🌻🍃 بسم الله الرحمن الرحیم احکام سیاسی بر اساس فتاوای امام خامنه ای مد ظله العالی. سوال ۱۵ - حکم تبیین و تحلیل هایی که منتهی به طرح کمبودها و ضعف هایی می شود که احیانا ایجاد بد بینی نسبت به نظام مقدس جمهوری اسلامی را فراهم می کند چیست؟ جواب: چنانچه موجب تضعیف نظام جمهوری اسلامی باشد جایز نیست. 🍃🌻💐🌻💐🌻💐🍃

🦋🌹🌹🌹🌹🌹🌹🦋 بسم الله الرحمن الرحیم احکام سیاسی بر اساس فتاوای امام خامنه ای مد ظله العالی. سوال ۱۷ - آیا انتقاد از مسئولین در جمعی که آنها حضور ندارند . غیبت محسوب می شود. جواب: انتقاد از عملکرد نادرست. که به صورت علنی انجام شده است. غیبت محسوب نمی شود و اشکال ندارد. ولی نباید به گونه ای باشد که موجب تحقیر یا اهانت به اشخاص یا تضعیف نهادهای نظام جمهوری اسلامی شود. 🦋🌹🌹🌹🌹🌹🌹🦋

دکترشمس اردکانی برنامه همکاری های جامع ۲۵ ساله ایران و چین این روزها همه جا صحبت از قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین است که با واکنش های متفاوتی در محافل مختلف و به ویژه میان‌ عامه مردم مواجه شد. بعضی ها خیلی بدبینانه به آن نگریسته و از لفظ فروش کشور، جزیره کیش و ....استفاده می کنند. این برداشت به سرعت در فضای مجازی دست بدست می شود. بعضی دیگر به ویژه با دیدکارشناسی به آن می نگرند، و آنرامنافی منافع و استقلال ملی نمی دانند. یکی از دلایل نگاه و برداشت بدبینانه می تواتد ناشی از عدم مطالعه دقیق مفاد این سند با حداقل دانش حقوقی باشد. نگارنده از دیدحقوقی بین المللی و با تجربه کاری در روابط بین المللی، چند نکته تحلیلی پيرامون اين پيشنهاد را به اشتراک می گزارم. بدوا باید توجه داشت که برای تنظیم سندهای مهم و حساسی چون برنامه جامع حاضر، ده ها جلسه مذاکره با حضور کارشناسان امر بخصوص حقوقدانان صورت می گیرد و تک تک الفاظ بکار رفته با دقت انتخاب و بکار می روند چرا که در حقوق بین الملل هر کلمه و جمله ای دارای اثرات و تبعات حقوقی و فنی است که ایجاب می نماید، حساب شده بكار گرفته شوند: ۱. پیشنویس سند ۹ بند دارد، که دران هر گز از کلمه قرارداد و یا توافقنامه استفاده نشده است. الفاظ بکار رفته عبارتند از "تفاهم"، "برنامه" و مخصوصا "سند". این امر نشاندهنده این نکته ظریف و مهم است که هر دو طرف ایرانی و چینی می دانند که این یک قرارداد و توافقنامه در الفاظ معمول حقوق بین الملل نیست. ۲. این سند صرفا یک برنامه و چارچوب "Frame work" است. چیزی تقریبا شبیه سند وضعیت حقوقی دریای خزر که مرداد ماه سال ۱۳۹۷ میان روسای جمهور کشورهای حاشیه دریای خزر امضا شد. اجرا شدن این سند خود نیازمند انعقاد حدود ۲۰ توافقنامه دو یا چند جانبه می باشد. سند ایران و چین نیز همینطور است و بلکه کلی تر. بدین معنا که هر یک از بندهای آن و ضمایم بخودی خود قابلیت اجرایی ندارند و هر کدام نیازمند مذاکره و نیل به یک توافقنامه و قرارداد اعم از دولتی و خصوصی می باشد. البته ذکر این نکته ضروری است‌ که در تنظیم این قراردادها و توافق نامه ها در آینده، حسب مورد طی تشریفات قانون اساسی از جمله تصویب مجلس شورای اسلامی ضروری خواهد بود. قطعا در آن زمان مجلس منافع ملی را در توافقات و قراردادها لحاظ خواهد کرد و شورای نگهبان نیز بر آن نظارت و تایید خواهد نمود. ۳. چنانچه به مفاد مقدمه و بندهای ۱ الی ۳ سند توجه شود، همه چیز بر اساس منافع مشترک و سیاست برد برد با رعایت اصل حاکمیت و استقلال دو کشور تنظیم شد. بر این اساس، هیچ نگرانی وجود ندارد. لازم است، این بندها که به دقت نگارش شدند و رد پای اصول حقوق بین الملل و منشور سازمان‌ملل متحد در آن قابل ملاحظه است، دقیقا مطالعه شوند. ۴. یک بند بسیار مهم در این سند آورده شد که حکایت از هوشمندی طرفین به ویژه طرف ایرانی دارد و آن بند هشتم با عنوان "نفی فشارهای خارجی" می باشد. در این بند به منظور حمایت از اصل چندجانبه گرایی، طرفین در مقابل فشارهای غیر قانونی شخص ثالث از اجرای مفاد این سند حفاظت‌خواهند کرد. دقت شود که در اینجا از لفظ حمایت "support" استفاده نشد بلکه از کلمه حفاظت "Protection" استفاده گردید. حفاظت بار معنا و اثر حقوقی بالاتر و بیشتری نسبت به حمایت دارد. در حفاظت باید مکانیزم های اجرایی آن پیش بینی شود و این یک الزام است اما در حمایت شاید بشود و شاید هم نشود. ۵. می توان‌گفت بند هشتم سند برای دولت ایالات متحده امریکا کابوس است. برای امریکا همه بندهای این برنامه جامع یک طرف و این بند یک طرف دارای اهمیت است، چه اینکه محاسبات دولت امریکا در اعمال سیاست فشار حداکثری علیه ایران را بهم خواهد ریخت. توجه داشته باشیم که این چین است و نه ونزوئلا. ۶. در هیچ کجای این سند واگذاری مالکیت زمینی و یا جزیره ای نیامده یا قراری برای آنگذاشته نشده است . بله ممکن است که دولت کشوری زمینی را به موجب قراردادی برای سرمایه گذاری بلند مدت اما مدت دار به دولت یا بخش خصوصی کشور دیگر واگذار کند که این در دنیا بسیار عادی و مرسوم است. اتفاقا کشورهایی که دنبال توسعه هستند، باید قوانین جذب سرمایه گذاری شفاف و آسانی را تصویب و اجرا کنند. چیزی که متاسفانه در ایران با بوروکراسی شدید مواجه است. فلسفه ایجاد مناطق آزاد تجاری هم جذب سرمایه گذاران خارجی و تسهیل تجارت خارجی است و قطعا سرمایه گذاری که می خواهد میلیون ها و بلکه میلیاردها دلار هزینه کند، دغدغه تامین و تضمین منافع و سرمایه خود را دارد. دولت میزبان هم منافع خود را خواهد داشت و دنبال تامین آن خواهد بود. به همین خاطر است که باید از سیاست برد برد صحبت کرد که در بند ۱ این سند هم به آن تصریح‌گردید. نتیجه اینکه ، چنانچه همه بندها و ضمایم این سند بر اساس همان اصول آمده در مقدمه و بندهای اول تا سوم آن و اصل تشریک منافع و

احترام به تمامیت ارضی و استقلال کشور اجرایی شود، می توان انتظار یک تحول بزرگ اقتصادی و توسعه کشور را داشت. در این صورت تحریم های یکجانبه امریکا ولو اینکه با اتحادیه اروپا همراه شود، راه بجایی نخواهد برد.‌ ۷. فراموش نکنیم که ما راجع به برنامه جامع با کشوری صحبت می کنیم که نزدیک به یک و نیم میلیارد نفر جمعیت دارد. چین تبدیل به یک ابرقدرت اقتصادی و بازیگر اصلی در دنیا شد و با سرعت در حال جلو زدن امریکاست، با این تفاوت که هم وسعت و هم جمعیت آن به مراتب بیشتر از امریکاست. ۸. در دنیای امروزی کشورهایی موفق خواهند بود که منافع راهبردی خود را از جنبه های مختلف با کشورهای بزرگ و پیشرفته و صاحب نفوذ و البته محترم و نافی سلطه گری گره بزنند و از طرف دیگر با اتکای به اعتماد به نفس و عرق ملی به جلو حرکت کنند و این دو یعنی تعامل راهبردی با یک دولت مقتدر و بازیگر اصلی در روابط بین الملل و دیگری تکیه بر ظرفیت های درون کشوری هرگز در تضاد هم نیستند بلکه مکمل خواهند بود. ۹. راجع به توسعه یافتگی مناطق آزاد تجاری ، سوالی که همه ما را بفکر فرو خواهد برد این است که چرا علی رغم گذشت بیش از ۱۵ سال از تاسیس منطقه آزاد اروند شاهد پیشرفت و توسعه قابل توجه و ارزشمندی دراین منطقه نبودیم و چرا مناطق آزاد چابهار و قشم و حتی کیش از چندتا مغازه و ساختمان شیک و جاذبه گردشگری محدود فراتر نرفته و به قطب های تجاری منطقه خلیج فارس تبدیل نشدند؟ چونکه در جذب سرمایه گذاران خارجی موفق نبودیم و شاید اراده و به دنبال آن پشتکار قوی وجود نداشت. برنامه جامع همکاری ایران و چین را از این‌منظر باید یک فرصت طلایی بدانیم. آن طرفش چین است با قدرت سیاسی، اقتصادی و حتی نظامی بزرگ در جهان و این طرفش ایرانی است مقتدر، با ثبات در منطقه و بازیگر اصلی در معادلات منطقه ای و البته دارنده منابع نفتی و غیر نفتی سرشار. ما هرگز قابل قیاس با کشورهای کوچکی چون قطر، بحرین و امارات نیستیم که در تامین امنیت خود چاره ای جز پذیرش سلطه خارجی ندارند. ما ایران هستیم با همه ویژگی های منحصر بفردش. ۱۰. نتیجه اینکه بدور از هر گونه احساسات، نگارنده این یادداشت به عنوان یک شهروند ایرانی از امضای این سند نگران نیست. چونکه هم مردم امروز ما آگاه تر از گذشته هستند و همه به لزوم نگهداشت تمامیت ارضی و استقلال حاکمیت اذعان دارند و قطعا نخواهند گذاشت که هرگونه تفاهم‌نامه و قراردادی عزت و کرامت، استقلال، حاکمیت و منافع ملی کشور که به برکت خون هزاران شهید مظلوم به دست آمد، مخدوش گردد. انشاء الله. پایان

قدیری ابیانه:👈ضرورت آگاه کردن افکار عمومی نسبت به ریسک بورس مقامات مسئول کشور و رسانه‌های کشور باید این موضوع را برای افکار عمومی روشن ساخته و تکرار نمایند که بورس محل ریسک است. ممکن است خریداران سهام سود یا زیان کنند و ریسک آن با خود خریداران است و دولت تعهدی برای جبران زیان احتمالی خریداران سهام در بورس ندارد، تا در آینده در صورت زیان توقع نداشته باشند که دولت زیان آنها را با تکیه بر بیت‌المال که متعلق به همه مردم است جبران نماید. سود و زیان در بورس یک امر رایج در جهان است. بسیاری از افراد در جهان از این طریق به ثروت‌های نجونی دست یافته و میلیاردر شده‌اند و بسیاری نیز به خاک‌سیاه نشسته‌اند و کم نیستند کسانی که به خاطر زیان‌های بزرگ و از دست دادن سرمایه خود در بورس دست به خودکشی زده‌اند و در هیچ کشوری زیان خریداران سهام را دولت‌ها جبران نکرده‌اند. کسانی که در بورس سود می‌برند مردم را در سود خود شریک نمی‌کنند که انتظار داشته باشند که در صورت زیان آنها، دولت دست در جیب مردم کرده و از بیت‌المال عمومی زیان آنها را جبران نماید. در ماجرای سپرده‌گذاری در بانک‌های خصوصی که با طمع سود بالا منجر به خروج پول از بانک‌های دولتی و جذب آن به بانک‌های خصوصی گردید و بانک‌ها نتوانستند نه سود پول و نه اصل پول را به سپرده‌گذاران بدهند، زیان‌دیدگان دست به تجمعات بسیار زدند و از دولت خواستند که زیان آن‌ها را جبران کند و فشار آنقدر سنگین شد که دولت خود را ناچار یافت تا از بیت‌المال عمومی یعنی از جیب همه مردم این وجوه را پرداخت نماید و این در حالی بود وقتی سپرده‌گذاران سودی دریافت می‌کردند مردم را در سود خود شریک نمی‌نمودند. لذا ضروری است که رسانه‌های گروهی و مسئولان این موضوع را برای افکار عمومی روشن سازند که در صورت زیان در بورس، از دولت طلبکار نشوند و جبران زیان خود را از بیت‌المال مطالبه نکنند. شاید بهتر باشد که کسانی که قصد خرید سهام را دارند قبلا متنی را امضاء نمایند که خود مسئولیت هرگونه عواقب ضرر و زیان احتمالی را بر عهده می‌گیرند و از بابت زیان آن، از دولت مطالبه‌ای نخواهند داشت. این آگاهی و مسئولیت‌پذیری می‌تواند از بروز فتنه‌های جدید در آینده در این رابطه پیش‌گیری بکند.

قدیری ابیانه:👈 اموال خود را برای خرید سهام در بورس نفروشید. قیمت ریالی هر گونه اموال منقول و غیرمنقولی، مثل زمین، خانه، سکه، ماشین و غیره با کاهش ارزش پول ملی افزایش می‌یابد. گران شدن اموال هم در حقیقت نتیجه کاهش ارزش پول ملی است که دلایل خاص خود را دارد. لذا اموال خود را برای شرکت در بورس نفروشید, زیرا با کاهش ارزش پول کشور، قیمت ریالی اموالتان هم کاهش می‌یابد. اما اگر ثروت شما به صورت پول است و خود نمی‌توانید با آن کار تولیدی راه بیاندازید، آن را در بورس سرمایه‌گذاری کنید تا به نوعی در سود آن شریک گریدید. اما بدانید بورس محل ریسک می‌باشد و ریسک آن بر عهده خریدار سهم است.

پرسش دکتر جلیلی از ظریف در پنجمین سالگرد برجام 💡برای دیدن آخرین اخبار و کلیپ های داغ عضو کانال زیر شوید 👇👇🏿 🍃وأللَّھُمَ عـجِـلْ لِوَلیِڪْ ألْفَرَج🍃👇 🇮🇷👉 @jebheamotahed1400🌹