با دوستان برای جایزه ها تماس گرفته میشه

با فراز هایی از مناجات شعبانیه به استقبال اذان مغرب میریم التماس دعا از همه عزیزان 🙏🏻 یا حق.....خدا نگهدار

إِلَهِي هَبْ لِي قَلْبا يُدْنِيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ وَ لِسَانا يُرْفَعُ إِلَيْكَ صِدْقُهُ وَ نَظَرا يُقَرِّبُهُ مِنْكَ حَقُّهُ *خدايا! مرا قلبي بخش كه شوق و عشق، به تو نزديكش سازد،و زباني عطا كن كه صداقت و راستي‏اش به درگاهت‏بالا رودو نگاهي بخش، كه حقيقتش، زمينه‏ساز قرب به تو گردد!* إِلَهِي إِنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِكَ غَيْرُ مَجْهُولٍ وَ مَنْ لاذَ بِكَ غَيْرُ مَخْذُولٍ وَ مَنْ أَقْبَلْتَ عَلَيْهِ غَيْرُ مَمْلُوكٍ [مَمْلُولٍ‏] *خدایا! آنكه به تو معروف گردد، ناشناخته نيست،آنكه به تو پناه آورد، خوار و درمانده نيست،و آنكه تو، به او روي عنايت آوري برده ديگري نيست،* إِلَهِي إِنَّ مَنِ انْتَهَجَ بِكَ لَمُسْتَنِيرٌ وَ إِنَّ مَنِ اعْتَصَمَ بِكَ لَمُسْتَجِيرٌ وَ قَدْ لُذْتُ بِكَ يَا إِلَهِي فَلا تُخَيِّبْ ظَنِّي مِنْ رَحْمَتِكَ وَ لا تَحْجُبْنِي عَنْ رَأْفَتِكَ *خدايا! آنكه از تو راه را يافت، روشن شد و آنكه پناهنده تو شد، پناه يافت،خداوندا! من به تو پناه آورده‏ام، از رحمت‏خويش مايوس و محرومم مساز و از رافت و مهربانيت محجوبم مگردان.* إِلَهِي أَقِمْنِي فِي أَهْلِ وَلايَتِكَ مُقَامَ مَنْ رَجَا الزِّيَادَةَ مِنْ مَحَبَّتِكَ *خداوندا! در ميان اولياء خويش، مرا مقام كسي بخش كه آرزوي محبت افزون‏تر تو را دارد.* إِلَهِي وَ أَلْهِمْنِي وَلَها بِذِكْرِكَ إِلَي ذِكْرِكَ وَ هِمَّتِي فِي رَوْحِ نَجَاحِ أَسْمَائِكَ وَ مَحَلِّ قُدْسِكَ *خدايا! مرا شيفته ياد خود ساز و همتم را در نشاط دستيابي به نامهايت و قرارگاه عظمت و قدست قرار بده.* إِلَهِي بِكَ عَلَيْكَ إِلا أَلْحَقْتَنِي بِمَحَلِّ أَهْلِ طَاعَتِكَ وَ الْمَثْوَي الصَّالِحِ مِنْ مَرْضَاتِكَ فَإِنِّي لا أَقْدِرُ لِنَفْسِي دَفْعا وَ لا أَمْلِكُ لَهَا نَفْعا *خداوندا! تو را به خودت سوگند، كه مرا به جايگاه اهل طاعتت‏برسان و به منزلگاه شايسته و پسنديده خويش، رهنمون باش، كه من، نه مي‏توانم شري را از خويش دور سازم و نه سودي به خويش رسانم.* إِلَهِي أَنَا عَبْدُكَ الضَّعِيفُ الْمُذْنِبُ وَ مَمْلُوكُكَ الْمُنِيبُ [الْمَعِيبُ‏] فَلا تَجْعَلْنِي مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِكَ *كردگارا! من، بنده ناتوان و گنهكار توام و برده عيبناك تو، كه بسويت آمده‏ام. پس مرا از آنان مگردان كه چهره لطف خويش از آنان برگردانده‏اي و اشتباهاتشان حجاب بخشايش تو گشته است.* إِلَهِي هَبْ لِي كَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَيْكَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا إِلَيْكَ حَتَّي تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَي مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصِيرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ *خدایا! مرا كمال گسستن از غير و پيوستن به خودت عطا كن‏ديده دلهايمان را با فروغ نگاه به خود، روشن سازتا ديده‏هاي بصيرت دل، حجابهاي نور را از هم بر درد و به كانون عظمت‏برسد و جانهاي ما آويخته درگاه عزت و قدس تو گردد.* إِلَهِي وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ نَادَيْتَهُ فَأَجَابَكَ وَ لاحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِكَ فَنَاجَيْتَهُ سِرّا وَ عَمِلَ لَكَ جَهْرا *خدايا! مرا از آنان قرار ده كه ندايشان كردي، پاسخت گفتندو نگاهشان كردي، مدهوش جلال تو گشت،با آنان، راز گفتي و نجوا كردي، آشكارا براي تو كار كردند.* إِلَهِي لَمْ أُسَلِّطْ عَلَي حُسْنِ ظَنِّي قُنُوطَ الْإِيَاسِ وَ لا انْقَطَعَ رَجَائِي مِنْ جَمِيلِ كَرَمِكَ *خداوندا! هرگز نوميدي را بر حسن ظن خويش مسلط نساخته‏ام،و هرگز اميدم از كرم نيكو و زيبايت نگسسته است.* إِلَهِي إِنْ كَانَتِ الْخَطَايَا قَدْ أَسْقَطَتْنِي لَدَيْكَ فَاصْفَحْ عَنِّي بِحُسْنِ تَوَكُّلِي عَلَيْكَ *پروردگارا! اگر گناهان مرا در پيشگاه تو خوار و پست كرده، پس به سبب توكل و اعتماد نيكويم به تو، از من درگذر.* إِلَهِي إِنْ حَطَّتْنِي الذُّنُوبُ مِنْ مَكَارِمِ لُطْفِكَ فَقَدْ نَبَّهَنِي الْيَقِينُ إِلَي كَرَمِ عَطْفِكَ *آفريدگارا! اگر گناهان، مرا از لطف والاي تو دور ساخته، اما يقين به كرم و عنايتت، آگاه و اميدوارم ساخته است.* إِلَهِي إِنْ أَنَامَتْنِي الْغَفْلَةُ عَنِ الاسْتِعْدَادِ لِلِقَائِكَ فَقَدْ نَبَّهَتْنِي الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِ آلائِكَ *خدايا! اگر خواب غفلت، از آمادگي براي ديدارت، باز داشته، معرفت‏به نعمتهاي ارجمندت، بيدارم داشته است.* إِلَهِي إِنْ دَعَانِي إِلَي النَّارِ عَظِيمُ عِقَابِكَ فَقَدْ دَعَانِي إِلَي الْجَنَّةِ جَزِيلُ ثَوَابِكَ *خداوندا! اگر عقوبت‏سنگين تو، به آتش دوزخم فرا مي‏خواند، پاداش فراوانت، به بهشتم دعوت مي‏كند.* إِلَهِي فَلَكَ أَسْأَلُ وَ إِلَيْكَ أَبْتَهِلُ وَ أَرْغَبُ *آفريدگارا! من از تو مي‏خواهم و تنها به آستان تو دست نياز برمي‏آورم و تو را خواستارم*

اینم محمد متین که قرآن خونده برامون دستش درد نکنه ماشالا 👏👏👏🎁🥳🎁🎉🎁🎁🥳🎁🎉

اینم شعرعلی اقامون برای امام زمان

آقاها و خانم‌های هم هیأتی! حسابی دست‌مریزاد👍 🔸تشکر میکنیم از: شما، که به هم‌نوع‌های خودتون که در این مدت مشکل مالی داشتند کمک کردین👏 اجرتون با خود خدا! خیلی انسانید! 🔸تشکر میکنیم از: بانی‌های مسابقات! این همه مسابقه، این همه شرکت‌کننده... این همه جایزه رو فکر کردین از کجا اومده؟ خیلی خوبید! 🔸و تشکر میکنیم از: همه هم‌هیاتی‌های عزیز که اعتماد کنند و افتخار دادن و در مسابقات مشارکت کردند و دیروز در جشن مجازی مون شرکت کردند🌹 تشکر فراوووون از زحماتتون👏 امیدواریم از جشن مجازی لذت روحی و معنوی رو برده باشید😊

*مساوات راهبرد اساسی در کنترل عواقب اقتصادی ناشی از کرونا* رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنان ارزشمندشان در روز نیمه شعبان با اشاره به فرازی از صلوات شعبانیه با مضمون *و الرزقنی مواسات من قترت علیه من رزقک بما وسعت علی من فضلک* فرمودند: خوب است که یک رزمایش گسترده‌ای در کشور برای «مواسات» و کمک به نیازمندان اتفاق بیفتد. علت این راهبرد، این است که بخش زیادی از شاغلین بخش خصوصی در کشور به علت پدیده کرونا و تعطیلی کسب و کار دچار سختی معیشت و فقر مالی شده‌اند. این قشر که برادران و خواهران ایمانی ما هستند، اگر این پدیده رخ نمی‌داد می‌توانستند زندگی خود را به هرشکلی اداره کنند ولی بخاطر دوران قرنطینه و سیاست درخانه بمانیم و فاصله اجتماعی، فرصت تامین معاش روزانه خود را از دست داده‌اند و در آستانه ماه مبارک رمضان اگر مورد حمایت وتوجه نوع‌دوستان قرار نگیرند هم آنها دچار مشکل جدی خواهند بود و هم اهل ایمان به خاطر عدم احساس مسؤولیت درقبال آنها زیر سوال خواهند بود. *و اما چرا مواسات؟* مواسات در لغت به معنای مساعدت، دستگیری، همیاری، تعاون، برابر داشتن، غم‌خواری، یاری‌گری، مددکاری، مشارکت و سهیم ساختن در مال آمده است. پس بنابر اصل مواسات باید مسلمانان، نیازمندان و دوستان را شریک و سهیم در مال و معاش خود دانسته و نیاز آنان را بر آورده سازند، همچنین با آنها اظهار هم‌دردی کرده، خود را شریک در مشکلات آنان قرار دهند بنابراین یکی از مفاهیم مهم ارزشی که در نظام اخلاقی دین اسلام و سیره نبوی در مدینه به آن توجه و سفارش فراوان شده است همین «مواسات» است. امام رضا (ع) می فرمایند؛ بزرگ‌ترین مردم در نزد پیامبر(ص) کسی بود که نیازمندان را در اموال خود شریک و به آنها مددرسانی می‌کرد. پیامبر اسلام(ص) با همین فرمول مواسات، بزرگ‌ترین چالش اقتصادی مهاجرین از مکه به مدینه را برطرف و وحدت و انسجام ملی مسلمانان را در برابر دشمن حفظ کردند، قطعا ماهم خواهیم توانست.