یا لثارات الحسین.. @habibollah1

محرم قلعه‌رشید بختیاری، قبل از ۱۴۰۰.. @habibollah1

داداش..

آن شب.. ای خون اصیلت به شتک‌ها ز غدیران افشانده شرف‌ها به بلندای دلیران جاری شده از کرب و بلا آمده و آنگاه آمیخته با خون سیاووش در ایران تو اختر سرخی که به انگیزه‌ی تکثیر ترکید بر آیینه خورشید ضمیران ای جوهر سرداری سرهای بریده وی اصل نمیرندگی نسل نمیران خرگاه تو می‌سوخت در اندیشه تاریخ هر بار که آتش‌زده شد بیشه شیران آن شب چه شبی بود که دیدند کواکب نظم تو پراکنده و اردوی تو ویران؟ و آن روز که با بیرقی از یک سر بی تن تا شام شدی قافله‌سالار اسیران تا باغ شقایق بشوند و بشکوفند باید که ز خون تو بنوشند کویران تا اندکی از حق سخن را بگزارند باید که به خونت بنگارند دبیران حد تو رثا نیست عزای تو حماسه‌ست ای کاسته شان تو از این معرکه‌گیران شعر حسین منزوی، مداحی مهدی رسولی @habibollah1

مُهَج؛ تا بعد از آخرین نفس.. @habibollah1

امام حسین علیه‌السلام: مرگ، زیور گردن انسان‌های حق‌طلب و مردان خداست. هیچ نقصی بر کسی با مرگ وارد نمی‌شود. این بند زرین شهادت را به گردنتان بیاویزید وگرنه مرگ به صورت طوق لعنت، گردنگیرتان خواهد شد..

شهید عشق. زنده‌ی جاوید کیست؟ کشته‌ی شمشیر دوست که‌آب حیات قلوب، در دم شمشیر اوسـت گر بشکافی هنوز، خاک شهیدان عشق آید از آن کشتگان زمزمه‌‌ی دوست دوست بنده‌ی یزدان‌شناس موت و حیاتش یکی‌‌ست زآنکه به نور خداش، پرورش طبع و خوست غیر خدا باطل است در نظر اهل حق دعوی انّی انا، کاشف توحید هوست آن شجری را که حق، بهر ثمر پرورید بانگ اناالحق زند، تا ابد از مغز و پوست دل چو ز خود غافل است عارف بالله نیست بر لب جو سال‌ها، تشنه‌ لب و آب جوست گوش دل مؤمن است، سامع صوت خدا گرچه ز آواز خلق، ملک پر از های و هوست هر که ز کوی مجاز پا به حقیقت  نهاد بر سرش از روزگار مخمصه‌ی تو به توست عاشق وارسته را با سر و سامان چه کار؟ قصه‌ی ناموس و عشق؛ صحبت سنگ و سبوست عاشق دیدار دوست، اوست که هم‌چون حسین زردی رخسار او، سرخ ز خون گلوست هر که چو او پا نهاد بر سر میدان عشق بی سر و سامان سرش در خم چوگان چو گوست دوست به شمشیر اگر پاره کند پیکرش منت شمشیر دوست، بر بدنش مو به موست گر به اسیری برند عترت او دشمـنان هرچه ز دشمن بر او دوست پسندد نکوست تا بتوانی ”فؤاد” در غم او گریه کن بر تو از این آبِ رو  نزد خدا آبروست فؤاد کرمانی @habibollah1

جز عشق چیزی نیست.. @habibollah1

آیین جوانمردی، میراث اخلاقی-معنوی فرهنگ ایرانی-اسلامی آیین جوانمردی پیشینه ای بلند در تاریخ ایران و اسلام دارد. جوانمردی در اصل جریانی اخلاقی و اجتماعی با گرایش انسان دوستانه و عدالت خواهانه و دفاع و حمایت از ضعیفان و ایستادگی در برابر ستمگران است. این جریان با پیوندش با اسلام صبغۀ دینی یافت و پیشوایان دینی را به عنوان پیشگامان فتوت و نمونه های اعلای آن معرفی کرد. با آمیزش فتوت با تصوف و عرفان اسلامی از سویی بُعد الهی و معنوی این آیین پررنگ تر شد، و از سوی دیگر جهت گیری اجتماعی و انسان دوستانۀ عرفان و تصوف تقویت گردید، چنانکه این امر به ویژه در میان عارفان ایرانی مکتب خراسان برجسته است. آیین فتوت با تأکید بر معنویت و دگردوستی از سویی از اخلاق مادیِ بیگانه با معنویت، و نظام اجتماعی صرفاً مبتنی بر مناسبات سودجویانه مادی و دنیامدار فاصله میگیرد و از سوی دیگر دینداری و زهدِ زندگی ستیز و تصوف عزلت گرا و جامعه گریز را کنار می نهد. این جریان در پی آن است که بین نیازهای مادی و معنوی فردی و همچنین بین کمال فردی و پیشرفت و سعادت جامعه تعادل و توازن برقرار کند. آیین فتوت اسلامی مذهب یا فرقه ای جدید و متمایز از اسلام و مذاهب اسلامی نیست؛ بلکه جنبشی است در درون امت اسلام برای فرادید آوردن و تأکید ورزیدنِ آن بخش از آموزه های اساسی دین که در مواردی و از سوی کسان بسیاری مغفول مانده و یا به حاشیه رانده شده است. تأکید آیین جوانمردی بر فضایلی همچون عدل و احسان و ایثار با پشتوانۀ آگاهی و ایمان و توحید می تواند نقشی بی بدیل در تربیت انسان های متخلق به فضایل اخلاقی و معنوی ایفا کند و زمینه را برای شکل گیری جامعه ای اخلاقی و معنوی و کمال گرا فراهم سازد. از آنجا که آیین جوانمردی هم بعد اخلاقی و معنوی فردی دارد و هم از ظرفیتی نیرومند برای اصلاح و تعالی اجتماعی برخوردار است، بازشناسی و احیای آن میتواند زمینه ساز بازگشت انسان امروز به اخلاق و معنویت و نویدبخش استقرار عدالت و اخوت در جامعۀ بشری باشد. از مقاله اخلاق و معنويت در آيين فتوت محمد فنائی اشکوری @habibollah1

چون نخواهی، رنجی نماند.. @habibollah1

اقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَىٰ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا نامه‌ اعمالت را بخوان؛ كافى است كه امروز خودت حسابرس خود باشى.. آیه ۱۴ سوره مبارکه اسراء @habibollah1