🔴 دستورات رهبری به مسئولین جهت برخورد با بی‌حجابی ✍️ #️⃣ #نشر_حداکثری 1️⃣ امام خامنه‌ای : نظام جمهوری اسلامی در مقابل هنجارشکنی دینی هم وظیفه دارد؛ نباید کوتاهی کنیم و مسئولین و آحاد مردم و آمرین به معروف و ناهین از منکر، در این زمینه وظیفه‌ خودشان را باید انجام بدهند. (۱۴۰۳/۰۱/۲۲) 2️⃣ امام خامنه‌ای : بنده معتقدم در دولت، در قوه‌ قضائیه، در بخش‌های مختلف، در این زمینه مسئولیت وجود دارد که بایستی به مسئولیت‌های قانونی و شرعی خودشان عمل کنند. (۱۴۰۳/۰۱/۱۵) 3️⃣ امام خامنه‌ای : مسئله‌ حجاب محدودیت شرعی و قانونی است؛ آنجا محدودیت دولتی نیست، قانونی است و شرعی است؛ کشف حجاب، حرام شرعی و حرام سیاسی است. (۱۴۰۲/۰۱/۱۵) 4️⃣ امام خامنه‌ای : الان شما امکان دارید دیگر؛ قوه‌ قضاییه یعنی قضای کشور، دادگستری کشور دست شما است؛ این امکان شما است که از این امکان باید حداکثر استفاده را بکنید، بیشترین استفاده را باید بکنید در جهت همین «اَقَامُوا الصَّلَوةَ وَ آتَوُا الزَّکَوةَ وَ اَمَرُوا بِالمَعرُوفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنکَر» و بقیه‌ چیزهایی که در قرآن به عنوان وظیفه ذکر شده. باید استفاده کنید؛ اگر استفاده نکردید، نعمت، تضییع شده است. (۱۴۰۱/۰۴/۰۷) 5️⃣ امام خامنه‌ای : ابراز نگرانی نسبت به مسئله حجاب در جامعه، بجا و صحیح است. حجاب یک حکم شرعی و یک مسئله‌ قانونی است و در این زمینه باید در درجه‌ اول، دستگاه‌های دولتی و حکومتی و مدیران ‌آنها مراقبت کنند تا بر اساس قانون عمل شود‌. (‌۱۳۹۸/۰۵/۳۰) 6️⃣ امام خامنه‌ای : امام در مقابل یک منکر ‌واضحی که به وسیله‌ پهلوی و دنباله‌های پهلوی در کشور به وجود آمده بود، مثل کوه ایستاد، گفت باید حجاب وجود داشته ‌باشد. در مقابل همه‌ منکرات، امام همین جور محکم ایستاد. در مقابل حرام الهی، امام بزرگوار می‌ایستاد و ایستاد؛ این حرام الهی ‌بود. (۱۳۹۶/۱۲/۱۷) 7️⃣ امام خامنه‌ای : آنچه در مقابل چشم مردم است، در محیط جامعه است، حکومت اسلامی مثل حکومت امیرالمؤمنین، مثل ‌حکومت پیغمبر وظیفه دارد در مقابل آن بایستد. شارع مقدس بر حکومت ‌اسلامی تکلیف کرده است که مانع از رواج حرام الهی در جامعه بشود؛ حکومت اسلامی موظف است در مقابل حرام بایستد، در ‌مقابل گناه بایستد. (۱۳۹۶/۱۲/۱۷) 8️⃣ امام خامنه‌ای : با شيوع منکرات و با تظاهر به آن بايد مقابله کرد. اسلام مرتکب منکر را نصيحت و هدايت می‌کند؛ اما حد هم برای او می‌گذارد. با صرف زبان و توصيه نمی‌شود کاری کرد؛ قدرت نظام بايد جلو سير فحشا و فساد را بگيرد. همه مسئولان بخش‌های مختلف کشور در اين زمينه مسئولند. (۱۳۸۰/۰۵/۱۱) #مقابله_با_بی‌حجابی #وظیفه‌ی_مسئولان 📣 کانال فریاد ابوذرها ____ https://eitaa.com/aboozar72 ╰─┅─•🍃🌸🍃•─┅─

بسم‌الله الرحمن الرحیم راه رهایی از فتنه افشاگری و روشنگری است. ( رهبر معظم انقلاب اسلامی: سیره‌ی امام علی(ع) در مبارزه با فتنه‌های زمان خویش، روشنگری و تبیین بود. یکی از نخستین گام‌هایی که آن حضرت در مواجهه با مخالفان خود برمی‌داشت این بود که تا حد ممکن با فروتنی و تواضع کامل با آنان به گفت‌وگو می‌پرداخت و سخنان، براهین و ادلّه‌ی آنان را می‌شنید و شبهه‌های فکری آنان را پاسخ می‌داد. به‌عنوان مثال، امام علی(ع) با برخی از افراد گروه اندک قاعدین که حاضر نشدند با آن حضرت بیعت کنند، به گفت‌وگو پرداخت و تلاش کرد آنان را به راه حق بازگرداند؛ یا با طلحه و زبیر، سران فتنه‌ی جمل، به کرات گفت‌وگو کرد و از هیچ تلاشی برای روشنگری آنان فروگذار نکرد و حتی حاضر شد بخشی از اموال و دارایی‌های خود را به آنان بدهد تا بدین‌وسیله آن‌ها از زیاده‌خواهی و تصرف در اموال عمومی درگذرند و با فتنه‌ی خود، موجب ریختن خون انسان‌های بی‌گناه نشوند. گفت‌وگوها و مکاتبه‌های امام علی(ع) با معاویه نیز به حدی رسید که محققی همچون ابن‌ابی‌الحدید آرزو می‌کند ای کاش کار امام علی(ع) بدان‌جا نمی‌رسید که معاویه خود را همسان او بپندارد و در پاسخ نامه‌های پندآموز و نصایح الهی او، سخنانی وقیح و شرم‌آور درباره‌ی آن حضرت بنویسد. امام علی(ع) در نامه‌ای خطاب به مردم کوفه به افشاگری درباره‌ی فتنه‌ی جمل پرداخت و دلایل آنان برای مقابله با خود را بهانه‌ای بیش ندانست: "اما بعد، من شما را از کار عثمان به گونه‌ای که شنیدنش چون دیدن آن باشد، آگاه می‌سازم. مردم بر او خرده گرفتند و من یکی از مهاجران بودم که بیشتر خشنودی او را می‌خواستم و کمتر از دیگران او را سرزنشسیره‌ی امام علی(ع) در مبارزه با فتنه‌های زمان خویش، روشنگری و تبیین بود. یکی از نخستین گام‌هایی که آن حضرت در مواجهه با مخالفان خود برمی‌داشت این بود که تا حد ممکن با فروتنی و تواضع کامل با آنان به گفت‌وگو می‌پرداخت و سخنان، براهین و ادلّه‌ی آنان را می‌شنید و شبهه‌های فکری آنان را پاسخ می‌داد. به‌عنوان مثال، امام علی(ع) با برخی از افراد گروه اندک قاعدین که حاضر نشدند با آن حضرت بیعت کنند، به گفت‌وگو پرداخت و تلاش کرد آنان را به راه حق بازگرداند؛ یا با طلحه و زبیر، سران فتنه‌ی جمل، به کرات گفت‌وگو کرد و از هیچ تلاشی برای روشنگری آنان فروگذار نکرد و حتی حاضر شد بخشی از اموال و دارایی‌های خود را به آنان بدهد تا بدین‌وسیله آن‌ها از زیاده‌خواهی و تصرف در اموال عمومی درگذرند و با فتنه‌ی خود، موجب ریختن خون انسان‌های بی‌گناه نشوند. گفت‌وگوها و مکاتبه‌های امام علی(ع) با معاویه نیز به حدی رسید که محققی همچون ابن‌ابی‌الحدید آرزو می‌کند ای کاش کار امام علی(ع) بدان‌جا نمی‌رسید که معاویه خود را همسان او بپندارد و در پاسخ نامه‌های پندآموز و نصایح الهی او، سخنانی وقیح و شرم‌آور درباره‌ی آن حضرت بنویسد. امام علی(ع) در نامه‌ای خطاب به مردم کوفه به افشاگری درباره‌ی فتنه‌ی جمل پرداخت و دلایل آنان برای مقابله با خود را بهانه‌ای بیش ندانست: "اما بعد، من شما را از کار عثمان به گونه‌ای که شنیدنش چون دیدن آن باشد، آگاه می‌سازم. مردم بر او خرده گرفتند و من یکی از مهاجران بودم که بیشتر خشنودی او را می‌خواستم و کمتر از دیگران او را سرزنش می‌کردم. اما طلحه و زبیر آسان‌ترین کارشان آن بود که بر او بتازند و نرم‌ترین برنامه‌شان اعمال فشار بر وی بود. عایشه نیز ناگهان خشم درونی خود را بر وی آشکار کرد. سپس گروهی برای کشتن عثمان مهیا شدند و او را کشتند و مردم بدون اکراه و اجبار، بلکه از روی رضا و اختیار با من بیعت کردند." آن حضرت در سخنی جداگانه به افشاگری درباره‌ی طلحه پرداخت و در تحلیل مخالفت او با خود فرمود: "به خدا طلحه به این کار نپرداخت و خون‌خواهی عثمان را بهانه نساخت، جز از بیم آن‌که خون عثمان را از او خواهند؛ زیراکه در این‌باره متهم می‌نمود و در میان مردم آزمندتر از او به کشتن عثمان نبود." امام علی(ع) همین سخن را درباره‌ی عایشه و زبیر، دیگر سران فتنه‌ی جمل نیز فرمود: "آنان به دنبال خونی هستند که خود ریخته‌اند." حضرت در خطبه‌ی یک‌صد و سی و هفتم نهج‌البلاغه به روشنگری بیشتری درباره‌ی طلحه و زبیر می‌پردازد: "آنان حقی را می‌خواهند که خود رها کردند و خونی را می‌جویند که خود ریختند... نخستین گامی که باید در راه عدالت بردارند، آن است که خود را محکوم شمارند..." در جریان فتنه‌ی نهروان نیز روشنگری‌های امام موجب نجات بسیاری از فتنه‌زدگان شد. روشنگری‌های امام علی(ع) و پاره‌ای از یاران او مانند ابن‌عباس موجب شد حدود دو سوّم از جمعیت دوازده‌هزار نفری خوارج نهروان مجدداً به سپاه امام علی(ع) برگردند و از فتنه‌ی نهروان رهایی یابند."

می‌کردم. اما طلحه و زبیر آسان‌ترین کارشان آن بود که بر او بتازند و نرم‌ترین برنامه‌شان اعمال فشار بر وی بود. عایشه نیز ناگهان خشم درونی خود را بر وی آشکار کرد. سپس گروهی برای کشتن عثمان مهیا شدند و او را کشتند و مردم بدون اکراه و اجبار، بلکه از روی رضا و اختیار با من بیعت کردند." آن حضرت در سخنی جداگانه به افشاگری درباره‌ی طلحه پرداخت و در تحلیل مخالفت او با خود فرمود: "به خدا طلحه به این کار نپرداخت و خون‌خواهی عثمان را بهانه نساخت، جز از بیم آن‌که خون عثمان را از او خواهند؛ زیراکه در این‌باره متهم می‌نمود و در میان مردم آزمندتر از او به کشتن عثمان نبود." امام علی(ع) همین سخن را درباره‌ی عایشه و زبیر، دیگر سران فتنه‌ی جمل نیز فرمود: "آنان به دنبال خونی هستند که خود ریخته‌اند." حضرت در خطبه‌ی یک‌صد و سی و هفتم نهج‌البلاغه به روشنگری بیشتری درباره‌ی طلحه و زبیر می‌پردازد: "آنان حقی را می‌خواهند که خود رها کردند و خونی را می‌جویند که خود ریختند... نخستین گامی که باید در راه عدالت بردارند، آن است که خود را محکوم شمارند..." در جریان فتنه‌ی نهروان نیز روشنگری‌های امام موجب نجات بسیاری از فتنه‌زدگان شد. روشنگری‌های امام علی(ع) و پاره‌ای از یاران او مانند ابن‌عباس موجب شد حدود دو سوّم از جمعیت دوازده‌هزار نفری خوارج نهروان مجدداً به سپاه امام علی(ع) برگردند و از فتنه‌ی نهروان رهایی یابند."

بسم‌الله الرحمن الرحیم راه رهایی از فتنه افشاگری و روشنگری است. ( رهبر معظم انقلاب اسلامی: سیره‌ی امام علی(ع) در مبارزه با فتنه‌های زمان خویش، روشنگری و تبیین بود. یکی از نخستین گام‌هایی که آن حضرت در مواجهه با مخالفان خود برمی‌داشت این بود که تا حد ممکن با فروتنی و تواضع کامل با آنان به گفت‌وگو می‌پرداخت و سخنان، براهین و ادلّه‌ی آنان را می‌شنید و شبهه‌های فکری آنان را پاسخ می‌داد. به‌عنوان مثال، امام علی(ع) با برخی از افراد گروه اندک قاعدین که حاضر نشدند با آن حضرت بیعت کنند، به گفت‌وگو پرداخت و تلاش کرد آنان را به راه حق بازگرداند؛ یا با طلحه و زبیر، سران فتنه‌ی جمل، به کرات گفت‌وگو کرد و از هیچ تلاشی برای روشنگری آنان فروگذار نکرد و حتی حاضر شد بخشی از اموال و دارایی‌های خود را به آنان بدهد تا بدین‌وسیله آن‌ها از زیاده‌خواهی و تصرف در اموال عمومی درگذرند و با فتنه‌ی خود، موجب ریختن خون انسان‌های بی‌گناه نشوند.

خداوند متعال به موسی ع فرمود: ای موسی تو را به نماز توصيه مى‏ كنم. آرى، به نماز. نماز در نزد من مقام والائى دارد. برای نماز نزد من پیمان محکمی است. بعد از نماز هم چيزهايى را كه موجب تقرب به من مى‏ شود انجام بده. يعنى به خويشان فقير و مسكينان از بهترين اموالت زكات بده و از بهترين طعامهايت انفاق كن. زيرا من احسان را قبول نمى ‏كنم مگر اين كه از چيز پاكيزه باشد و آن احسان فقط به خاطر من انجام شود. به اين اعمال صله ارحام را هم اضافه كن. زيرا من خداوند رحمان و رحيم هستم كه صله ارحام را از باقيمانده رحمتم بوجود آوردم تا مردم بوسيله انجام اين عمل با هم مهربان باشند. براى صله ارحام در آخرت ارزش بسيارى در نزد من هست. من از كسانى كه صله ارحام را قطع كرده ‏اند مى‏ برم و به كسانى كه صله ارحام را وصل نموده‏ اند متصل مى‏ شوم. 📚 الجواهر السنية في الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى) ؛ ص74. 🆔 @huoooo

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: أَشْرَافُ أُمَّتِي حَمَلَةُ الْقُرْآنِ وَ أَصْحَابُ اللَّيْلِ. شرافتمندان امت من حافظين(عاملین به) قرآن و شب زنده ‏دارانند. 📚 الخصال ؛ ج‏1 ؛ ص7. 🆔 @huoooo

عبد العزيز می گوید: در مورد توحيد از امام رضا عليه السّلام پرسيدم، فرمودند: هر كس (قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ) را بخواند و به آن ايمان آورد توحيد را شناخته است. گفتم: چگونه آن را بخواند؟ فرمودند: همان طور كه مردم مى ‏خوانند، و بعد از اتمام سوره، سه مرتبه ‏ «كذلكَ اللَّهُ ربّي» بگوید. 📚 مشكاة الأنوار ؛ ص5. 🆔 @huoooo

پيغمبر ص فرمودند: زمانی كه شخص از اين عالم رحلت كند كارهاى او كه در اين دنيا انجام مى‏ داده همه قطع و بريده مى ‏شود مگر سه چيز كه بعد از فوت او از آن بهره مى ‏برد و بر حسناتش افزوده مى‏ گردد: ۱. صدقه جاريه، يعنى آن كارهايى كه انجام داده و آثارش باقى است و مردم از آن بهره‏مند مى ‏گردند، مانند: مسجد و ساير بناهاى خير يا حفر قنوات و غرس اشجار يا احداث طريق و راه براى عبور مردم و امثال اينها كه مادام كه آثارش باقى است و مردم از آن بهره‏مند مى ‏شوند ثواب در نامه عمل آن كس ثبت مى‏ گردد. ۲. علمى كه از او باقى بماند كه تا وقتى هست و اهلش از آن فايده مى ‏برند براى او ثواب مى ‏نويسند. ۳. فرزند صالحى كه دعاى خير براى پدر و مادر خود نمايد. 📚 إرشاد القلوب / ترجمه طباطبايى ؛ ص51. 🆔 @huoooo

رسول خدا صلی الله علیه و آله: بهترين صدقه آن است كه، به خواهر و دختر خويش كه تحت سرپرستى تو هستند، و غير از كمك تو راه در آمد ديگرى ندارند، كمك كنى. 📚 النوادر( للراوندي ) / ترجمه صادقى اردستانى ؛ ص161. 🆔 @huoooo

حضرت امير المؤمنين علیه السلام: افراد زاهد را در دنيا به اين علامات بشناسيد آنها كسانى هستند كه: ۱. وقتى موعظه شوند پند مى ‏گيرند. ۲. هنگامى كه از عذاب خدا ترسانده شوند مى‏ ترسند. ۳. از آنچه سبب عذاب مى ‏گردد دورى مى ‏كنند. ۴. هر گاه علم را آموخته به آن عمل مى‏ كنند. ۵. اگر آسانى و گشايشى به آنها برسد شكر مى ‏كنند. ۶. اگر سختى به آنها برسد صبر مى‏ كنند. عرض كردند اى وصىّ پيغمبر آخر زمان آيا امر به معروف نكنيم مگر اين كه خود به همه آنها عمل كنيم؟ و نهى از منكر نكنيم مگر وقتى كه همه منكرات را ترك كنيم؟ حضرت در جواب آنها فرمود: نه‏ چنين نباشد بلكه امر به معروف بكنيد و گر چه به همه كارهاى خوب عمل نكنيد و نهى از منكر بكنيد گر چه همه منكرات را ترك نكنيد. 📚 إرشاد القلوب / ترجمه طباطبايى ؛ ص53.

خدا به موسی ع فرمود: من از تو چيزى نمى‏ خواهم كه سنگينى آن تو را اذيت کند و يا اين كه قادر به‏ تحمل آن نباشى. بلكه از تو مى‏ خواهم كه مرا صدا كنى و از من حاجت بطلبى تا من جواب بدهم و از من بخواهى تا به تو عطا كنم و بوسيله آن چيزهايى كه از من آموختى و من بطور كامل آنها را بر تو نازل كردم به من تقرب بجويى. 📚 الجواهر السنية في الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى) ؛ ص79.

خدا به موسی ع فرمود: اى موسى، اگر ديدى ثروت به تو رو آورد، بگو: خداوندا، من گناهى كردم كه مرا به اين زودى عذاب دادى (يعنى اگر ثروت را در احسان و نيكى صرف نكنى برايت وبال است). و اگر ديدى فقر به تو رو آورده بگو: مرحبا به شِعار( لباس زیرین) نيكان (چون نیکان فقر خود را مثل لباس زیرین مخفی میدارند). جبار و ستمگر مباش و با ستمگران هم قرين مشو، از آنها دورى كن. 📚 الجواهر السنية في الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى) ؛ ص78.