دعاي حضرت فاطمه عليهاسلام

💐🌿💐🌿💐🌿💐🌿💐 💚 #دعای‌چهار‌حمد💚 💞بسم الله الرحمن الرحیم 💞 🌷الحَمدُلِلّه ِ الَّذی عَرَّفَنی نَفسَهُ وَ لَم یَترُکنی عُمیانَ القَلب🌷 🌷الحَمدُلِلّه ِ الَّذی جَعَلَنی مِن اُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّی الله ُ عَلَیهِ وَ آلِه🌷 🌷الحَمدُلِلّه ِ الَّذی جَعَلَ رِزقی فی یَدِهِ وَ لَم یَجعَلهُ فی اَیدِی النّاس🌷 🌷الحَمدُلِلّه ِ الَّذی سَتَرَ عُیُوبی عَورَتی وَ لَم یَفضَحنی بَینَ النّاسِ.🌷 💛اللهم عجل لولیک الفرج💛 🔮🍃🔮🍃🔮🍃🔮🍃🔮🍃🍃🔮.

فاران: 🔶کسانی که در جامعه تریبونی دارند یا حرفشان محل اعتناست ،چقدر این پیامهای قرآن را نشر می دهند و به مردم می رسانند؟! حرفها و پیامها را رصد کنیم ببینیم نگاه ما با نگاه قرآن چقدر تفاوت دارد. 🔹اولین حرف انبیاء به مردم، دعوت به عبودیت بود: ۱-لقد ارسلنا نوحا الی قومه فقال یا قوم اعبدوا الله...(اعراف:۵۹) ۲-و الی عاد اخاهم هودا قال یا قوم اعبدوا الله ...(اعراف:۶۵). ۳- و الی ثمود اخاهم صالحا قال یا قوم اعبدوا الله...(اعراف:۷۳) ۴- و الی مدین اخاهم شعیبا قال یا قوم اعبدوا الله ...(اعراف:۸۵) و ....

بسم الله الرحمن الرحيم صله رحم 💚قالَ أمير المؤْمِنين - عليه السّلام - : مَنْ يَضْمِنُ لَي خِصْلَةً واحِدَةً أضْمِنُ لَهُ أَرْبَعَةً مَنْ يَضْمِنُ لِي صِلَةَ الرَّحِمِ أَضْمِنُ لَهُ بِحُبِّ أَهْلِهِ، وَ بِکثْرَةِ مالِهِ، وَ بِطُولِ عُمْرِهِ، وَ بِدُخُولِ جَنَّةِ رَبِّهِ. 🌻 ❤️أميرالمؤمنين عليه السّلام فرمود: کسى که داشتن يک خصلت را تضمين کند، من چهار خصلت را در او تضمين مى کنم؛ *کسى که «صله رحم» را در زندگى داشته باشد* من دوستى فاميل، فراوانى اموال، طول عمر, و دخول در بهشت پروردگارش, را براى او تضمين مى کنم.🌹 📚 «جامع الأخبار» 🌴 🌴 🌴 🌴 🌴 🌴 🌴

🌷السلام علیکم یا أهل بیت النبوه🌷 از صفای ضریح دم نزنید حرفی از بیرق و علم نزنید گریه های بلند ممنوع است روضه که هیچ سینه هم نزنید کربلا رفته ها کنار بقیع حرفی از صحن و از حرم نزنید زائری خسته ام نگهبانان به خدا زود می روم نزنید زائری داد زد که نا مردان تازیانه به مادرم نزنید غربت ما بدون خاتمه است مادر ما همیشه فاطمه است کاش درهای صحن وا بشود شوق در سینه ها به پا بشود کاش با دست حضرت مهدی این حرم نیز با صفا بشود کاش با نغمۀ حسین حسین این حرم مثل کربلا بشود در کنار مزار ام بنین طرحی از علقمه بنا بشود پس بسازیم پنجره فولاد هر قدر عقده هست وا بشود چارتا گنبد طلایی رنگ چارتا مشهد الرضا بشود این بقیعی که این چنین خاکی است رشک پروانه های افلاکی است در هوایش ستاره می سوزد سینه با هر نظاره می سوزد هشت شوال آسمان لرزید دید صحن و مناره می سوزد بارگاه بقیع ویران شد دل بی راه و چاره می سوزد #هشتم_شوال #تخریب_قبور_ائمه_بقیع #تسلیت 🔥 حوزه انقلابی ╭┅──────────────┅╮ 🕌https://eitaa.com/joinchat/307429376Ccb9b7c02da ╰┅──────────────┅╯

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : فضليت علم نزد من خوشتر از فضيلت عبادت است. ... عنه صلى الله عليه و آله : قَليلُ العِلمِ خَيرٌ مِن كَثيرِ العِبادَةِ

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : قَليلُ العِلمِ خَيرٌ مِن كَثيرِ العِبادَةِ . حديث. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اندكى دانش، بهتر از بسيارى عبادت است.

بسم اللّـــه الرحمن الرحیم شهید ابراهیم همت هر وقت‌ می خواست‌ برای بچه‌ها یادگاری بنویسه مینوشت: "من کان لله،کان الله له" هرکی با خدا باشہ خدا با اوست..

‍ 🕋بسم اللّـــه الرحمن الرحيم 🌴⚘اسمائ الحسنی⚘🌴 هـــو الله ⚘۞ الرحمن ⚘۞ الرحيم ⚘۞ الملك ⚘۞ القدوس⚘ ۞ السلام⚘ ۞ المؤمن⚘ ۞ المهيمن⚘ ۞ العزيز ⚘۞ الجبار ⚘۞ المتكبر⚘ ۞ الخالق⚘ ۞ البارئ ⚘۞ المصور⚘ ۞ الغفار ⚘۞ القهار ⚘۞ الوهاب ⚘۞ الرزاق⚘ ۞ الفتاح⚘ ۞ العليم⚘ ۞ القابض⚘ ۞ الباسط ⚘۞ الخافض ⚘۞ الرافع⚘ ۞ المعز⚘ ۞ المذل⚘ ۞ السميع ⚘۞ البصير ⚘۞ الحكم ⚘۞ العدل اللطيف⚘ ۞ الخبير⚘ ۞ الحليم⚘ ۞ العظيم⚘ ۞ الغفور⚘ ۞ الشكور⚘ ۞ العلي⚘ ۞ الكبير ⚘۞ الحفيظ⚘ ۞ المقيت ⚘۞ الحسيب⚘ ۞ الجليل ۞ الكريم ۞ الرقيب⚘ ۞ المجيب ⚘۞ الواسع ⚘۞ الحكيم⚘ ۞ الودود⚘ ۞ المجيد ⚘۞ الباعث ⚘۞ الشهيد⚘ ۞ الحق ⚘۞ الوكيل ⚘۞ القوي⚘ ۞ المتين ⚘۞ الولي⚘ ۞ الحميد ⚘۞ المحصي ⚘۞ المبدئ⚘ ۞ المعيد⚘ ۞ المحيي⚘ ۞ المميت⚘ ⚘۞ الحي⚘ ۞ القيوم ⚘۞ الواجد⚘ ۞ الماجد⚘ ۞ الواحد⚘ ۞ الأحد⚘ ۞ الصمد ⚘۞ القادر⚘ ۞ المقتدر ⚘۞ المقدم⚘ ۞ المؤخر⚘ ۞ الأول⚘ ۞ الآخر⚘ ۞ الظاهر ⚘۞ الباطن ⚘۞ الوالي⚘ المتعالي⚘ ۞ البر ⚘۞ التواب⚘ ۞ المنتقم ⚘۞ العفو ⚘۞ الرئوف⚘ ۞ مالك الملك ⚘۞ ذو الجلال⚘ ۞ والإكرام ⚘۞ المقسط ⚘۞ الجامع ⚘۞ الغني⚘ ۞ المغني ⚘۞ المانع⚘ ۞ الضار ⚘۞ النافع⚘ ۞ النور ⚘۞ الهادي ⚘۞ البديع ⚘۞ الباقي ⚘۞ الوارث ⚘۞ الرشيد ⚘۞ الصبور⚘ 🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊 ❤️۹۹ اسم الله تعالی❤️ 🌹نشر صدقه جاریه🌹 🌺🍃🌺 🌹🌺🍃 الحمدلله رب العالمین 🌹🍃🌺  ⚘💚اللهم صلی علی محمد وال محمد و عجل فرجهم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرحِيمِ  به نام خداوند رحمتگر مهربان بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ ﴿۸۶﴾ اگر مؤمن باشيد باقيمانده خدا براى شما بهتر است و من بر شما نگاهبان نيستم (۸۶) (اين حديث از حضرت‏باقر عليه‏السلام است كه در طى آن‏مى‏فرمايد: ... ان اصبحتم يوما لا ترون‏منهم احدا فاستغيثوا بالله عز وجل ... فما اسرع ما ياتيكم الفرج. (3) هرگاه صبحگاهان روزى ديديد كه‏امامى از آل محمد غايب گشته او رامشاهده نمى‏كنيد، پس به درگاه‏خداوند عز و جل استغاثه نماييد (وفرج و ظهور او را از پروردگاربخواهيد)... پس چه زود باشد كه فرج‏و گشايش به شما رخ نمايد. تبیان نت)

فاران: حضرت امام صادق علیه‌السلام فرمودند: 🔹 «مَنْ رَوَى عَلَى مُؤْمِنٍ رِوَايَةً يُرِيدُ بِهَا شَيْنَهُ وَ هَدْمَ مُرُوءَتِهِ لِيَسْقُطَ مِنْ أَعْيُنِ النَّاسِ أَخْرَجَهُ اللَّهُ مِنْ وَلَايَتِهِ إِلَى وَلَايَةِ الشَّيْطَانِ فَلَا يَقْبَلُهُ الشَّيْطَانُ» 🔸 هر كه بر علیه مؤمنی سخنی بگويد و قصدش عيب‌جویی از او و ريختن آبرويش باشد و بخواهد او را از چشم مردم بیندازد، خداوند او را از ولایت خود خارج مى‌کند و تحت سرپرستى شیطان قرار مى‌دهد؛ ولى شیطان هم او را نمى‌پذیرد! #آبرو #مومن #شیطان 📚 كافى، ج2، ص 358، ح1

بسم‌الله الرحمن الرحیم امام باقر علیه السلام فرمود: آنکه از شما شیعیان به دیگرى علم آموزد مزد او به مقدار مزد دانشجو است با قدرى بیشتر پس از دانشمندان دانش آموزید و آن را به برادران خود بیاموزید چنان که دانشمندان به شما آموختند. اصول کافى-ترجمه مصطفوى، جلد صفحه ۴۲ ابو بصیر گوید شنیدم امام صادق علیه السلام می فرمود: کسى که بدیگرى چیزى آموزد براى اوست مثل پاداش کسى که بآن عمل کند. عرض کردم: اگر باز بدیگرى آموزد همین پاداش براى او هست؟ فرمود: اگر بهمه مردم بیاموزد همان ثواب در باره او جاریست، گفتم: اگر چه معلم بمیرد فرمود: اگر چه بمیرد. اصول کافى-ترجمه مصطفوى، جلد صفحه ۴۲ حضرت باقر علیه السلام فرمود: هر که به مردم درى از هدایت آموزد مثل پاداش ایشان دارد بدون اینکه از پاداش آنها چیزى کم شود و کسى که بمردم درى از گمراهى آموزد مثل گناه ایشان دارد بدون اینکه از گناه آنها چیزى کم شود. اصول کافى-ترجمه مصطفوى، ج لد صفحه ۴۳ امام صادق علیه السلام فرمود کسى که حدیث ما را براى سود دنیا خواهد در آخرت بهره ئى ندارد، و هر که آن را براى خیر آخرت جوید، خداوند خیر دنیا و آخرت باو عطا فرماید. ۱- اصول کافى-ترجمه مصطفوى، جلد صفحه ۵۸ ۲- پرسمان

پیامدهای اعراض از یاد خدا عوامل حسرت در روز قیامت زیاد است در این یادداشت به توضیح پنج عامل از عوامل حسرت که در قرآن به آن اشاره شده، بسنده می‌کنیم. که عبارتند از: رویگردانی از یاد خدا؛ ترک عمل صالح؛ دوستی با گمراهان؛ ظلم؛ غفلت.  پایگاه اطلاع رسانی بلاغ|  ره توشه ماه رمضان۱۳۹۸ عوامل حسرت در قیامت از دیدگاه قرآن کریم، قسمت اول. کاری از گروه تولید محتوای معاونت فرهنگی وتبلیغی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم. اعراض از یاد خدا اشاره  قرآن کریم کتاب هدایت و رستگاری، معجزۀ جاوید نبوی، برهان روشن الهی و نورافکن مسیر زندگانی  است. خداوند متعال در قرآن کریم، همه راه‌های نجات و راه‌های سقوط را بیان کرده است. یکی از مباحثی که در آیات زیادی از قرآن بدان اشاره شده، معاد است. قرآن کریم برای قیامت، حدود هفتاد نام برشمرده است که هر کدام به گوشه‌ای از وقایع قیامت اشاره می‌‌کند.  یکی از اسم‌های قیامت «یوم الحسرة» است. قرآن کریم به پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) دستور می‌دهد مردم را از «یوم الحسرة» بیم دهد.  در روایات فراوانی از اهل‌بیت نیز از آن روز و حسرت بزرگ آن سخن به میان آمده است؛ به عنوان نمونه امام سجّاد(علیه السلام) در صحیفه سجادیه می‌فرماید: «وَ نَعُوذُ بِکَ‏ مِنَ‏ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى، وَ الْمُصِيبَةِ الْکُبْرَى»:  «پناه می‌‌بریم به تو، از حسرت و مصیبت بزرگ». عوامل حسرت در قیامت زیاد است و از آنجا که توضیح همه عوامل حسرت از حوصله این مجموعه بیرون است، در این جلسه و جلسه¬های بعد به توضیح پنج عامل از مهم‌ترین عوامل حسرت که در قرآن کریم به آن اشاره شده، بسنده می‌کنیم. این عوامل عبارتند از: رویگردانی از یاد خدا؛ ترک عمل صالح؛ دوستی با گمراهان؛ ظلم؛ غفلت.  در این جلسه پس از مفهوم‌شناسی، به توضیح اولین عامل، یعنی رویگردانی از یاد خدا می‌پردازیم. حسرت چیست؟  غالب لغت‌شناسان معتقدند حسرت، اندوه شدید بر چیزى است که فوت شده است.  برخی از اهل لغت تصریح کرده‌اند که حسرت، غمى است که به خاطر از دست رفتن فایده‌اى تجدید مى‌شود. بنابراین، هر غمى حسرت نیست.  برخی نیز حسرت را پشیمانى شدیدى می‌دانند که شخص پشیمان را به جانور ضعیفى تبدیل مى‌کند که هیچ خاصیت و نفعى در او نیست.  در مجموع حَسْرَت، یعنی اندوه خوردن و پشیمان شدن بر چیزى که فوت شده و از دست رفته است و شخص می‌خواهد آن را دوباره تدارک نماید،  ولی نمی‌تواند. واژه حسرت با مشتقاتش، در ۱۲ آیه از قرآن آمده و در آیاتی نیز به معنای کنایی آن با الفاظی چون «یا ویلتا» و ... اشاره شده است. حسرت خوردن، به آخرت اختصاص نداشته؛ بلکه برخی اعمال و حالت‌های انسان در دنیا نیز سبب حسرت او می‌شوند. از آنجا که موضوع سخن در عوامل حسرت در آخرت است، به توضیح این عوامل می‌پردازیم. دلیل نامگذاری قیامت به روز حسرت روز قیامت را بدان علت روز حسرت می‌نامند که در آن روز همه مردم، چه نیکوکار و چه گناهکار، از کوتاهی در حق خدا حسرت می‌خورند: نیکوکار از انجام ندادن عمل نیک بیشتر و گناهکار از عمل نکردن به دستورهای الهی.  برخی مفسران در تفسیر «یَومَ الحَسرَةِ» مواردی چون آشکار شدن کوتاهی ظالمان در حق خدا، مشاهده جایگاه بهشتیان از سوی جهنمیان، شعله‌ور شدن آتش جهنم و سوختن کافران و ...  را از علل حسرت دانسته‌اند. برخی نیز معتقدند مراد از حسرت، جنس آن است و شامل همه حسرت‌های یاد شده می‌شود.  هر چند حسرت روز قیامت عمومی است، ولی درجات آن بسیار متفاوت است و حسرت سودی به حال افراد نخواهد داشت.  برخی دیگر از دانشوران معتقدند دلیل نام‌گذاری روز قیامت به روز حسرت، این است که در آن روز حکم صادر می‌شود و جهنمی و بهشتی بودن انسان‌ها مشخص می‌گردد. در چنین وضعیتی از دست دادن سعادت ابدی، مایه حسرت گناه‌کاران خواهد بود؛  چنانکه خداوند می‌فرماید: «وَ أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ هُمْ في‏ غَفْلَةٍ وَ هُمْ لا يُؤْمِنُونَ».  اینک که با مفهوم حسرت و دلیل نامگذاری روز قیامت به «روز حسرت» آشنا شدیم، در این جلسه یکی از مهم‌ترین عوامل حسرت، یعنی «اعراض از یاد خدا» اشاره و انشاءالله در جلسات بعدی به دیگر عوامل مهم اشاره می‌کنیم. اعراض از ياد خدا یکی از مهم‌ترین عوامل حسرت در روز قیامت، رویگردانی از یاد خدا یا «اعراض عن ذکر الله» است. «ذکر» همان‏ «تذکر» در برابر «غفلت» و فراموشى است که اعم از تذکر به قلب و زبان است.  قرآن کریم همان‌گونه که از ذکر زبانی سخن گفته،  در چند آیه درباره ذکر قلبی نیز سخن گفته است. به عنوان نمونه می‌فرماید: «وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ وَ إِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ حَتىَّ إِذَا جَاءَنَا قَالَ يَالَيْتَ بَيْنىِ وَ بَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَينْ‏ فَبِئْسَ الْقَرِينُ»:  «و هر کس خو

د را به کورى زند و از یاد خدا روى برتابد، شیطانى را بر او مى‏گماریم که همواره هم‌نشین او خواهد بود. شیطان‏ها آنان را از راه خدا باز مى‏دارند و آنان خود را هدایت یافته مى‏پندارند، آن‏گاه که با فرا رسیدن قیامت، هر یک از گناهکاران همراه شیطانِ دمسازش نزد خدا می‌آید (و می‌فهمد که چه آسان فریب شیطان را خورده است، دچار حسرت شده)، به هم‌نشین خود گوید: اى کاش میان من و تو فاصله‏اى به دورى مشرق و مغرب بود، که تو هم‌نشین بدى هستى».    ولی این حسرت و افسوس برایش فایده‌ای ندارد. بنابراین یکی از مهم‌ترین وظایف همه مؤمنان، یاد خداست؛ چنانکه قرآن کریم می‌فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثيراً»:  «اى کسانى که ایمان آورده‏اید! خدا را بسیار یاد کنید». هم‌چنین کسانی را که به سوى خدا بازگشته‏اند، ایمان آوردندگانی معرفی می‌کند که دل‌هایشان به ذکر خدا مطمئن و آرام است.  سپس در ادامه به عنوان یک قاعده کلى و اصل فراگیر مى‏فرماید: «أَلاَ بذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»:  «آگاه باشید با یاد خدا دل‌ها آرامش مى‏گیرد». مجالس رحمانی و مجالس شیطانی جلساتی که در آن از خداوند یاد شود، مجالس رحمانی است و مجالسی که ذکر خدا و اهل‌بیت در آن نباشد، مایه حسرت در روز قیامت خواهد بود؛ چنانکه امام صادق(علیه السلام) فرمود: «ما اجتَمَعَ قَومٌ في مَجلِسٍ لَم يَذكُروا اللّه َوَلَم يَذكُرونا إلاّ كانَ ذلكَ المَجلِسُ حَسرَةً عَلَيهِم يَومَ القيامَةِ وَما مِن مَجلِسٍ يَجتَمِعُ فيهِ أبرارٌ وَفُجّارٌ ثُمَّ تَفَرَّقوا عَلی غَيرِ ذِكرِ اللّه ِإلاّ كانَ ذَلِكَ حَسرَةً عَليهِم يَومَ القيامَةِ»:  «اگر گروهی در مجلسی جمع شوند و از یاد خدا و یاد ما غافل گردند، در روز قیامت آن مجلس، حسرت برای آنان خواهد بود و هیچ مجلسی نیست که خوبان و بَدان در آن جمع شوند و یاد خدا در آن نشود و به پایان برسد، مگر آنکه برای آنان در قیامت، مایه حسرت خواهد بود». در روایت دیگری از امام صادق(علیه السلام) آمده است: «اگر گروهی در مجلسی اجتماع کنند و بر پیامبرشان صلوات نفرستند، در روز قیامت، حسرت چنین مجلسی را خواهند خورد».  امام باقر(علیه السلام) نیز فرموده است: «إنّ ذِكرَنا مِن ذِكرِ اللّه ِوَذِكرَ عَدُوِّنا مِن ذِكرِ الشَّيطان»:  «یاد ما، یاد خداست و یاد دشمن ما، یاد شیطان است». متأسفانه بسیاری از مجالسی که امروزه به وسیله برخی از افراد و حتی خانواده-های مذهبی برگزار می‌شود، مصداق مجالس گناه و مجالس حسرت است؛ مانند برخی مجالس عروسی، مجالس ختنه‌سوری، مجالس جشن تولد، جلسات مربوط به جشن فارغ‌التحصیلی و ... . اسلام با مجالس شادی مخالف نیست؛ بلکه با مجالس گناه مخالف است. ممکن است مجلسی، مجلس شادی باشد؛ ولی در آن گناهی صورت نپذیرد که اسلام نیز با چنین مجالسی موافق است و ممکن است مجلسی حتی برای عزاداری باشد، اما شرکت‌کنندگان در آن مجلس به گناه مشغول شوند. نگاهی به برخی مجالس عزاداری که هم اکنون در جامعه معمول است، شاهدی بر این مدعاست. در این مجالس به جای پندگیری و یادآوری مرگ و روز قیامت، شرکت‌کنندگان در کنار یکدیگر نشسته و به غیبت و گاه تهمت دیگران مشغولند. چنین مجالسی به یقین، از مجالس حسرت‌زا در قیامت خواهد بود. پیامدهای اعراض از یاد خدا یاد خدا آثار فراوانی دارد که از جمله آنها می‌توان به آرامش،  الگوپذیری از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)،  رستگاری  و آمرزش الهی  اشاره کرد. در مقابل رویگردانی از یاد خدا، باعث پیامدهای دنیوی و اخروی فراوانی می‌شود که در ادامه به چند پیامد مهم آن اشاره می‌کنیم.  ۱. نابودی نعمت‌ها  یکی از پیامدهای رویگردانی از یاد خدا در دنیا، از بین رفتن نعمت‌هایی است که خداوند به ما ارزانی کرده است. قرآن کریم در این‌باره باغدار متکبری را مثال می‌زند که وقتی نعمت‌های الهی به او ارزانی شد، به جای شکرگزاری و یادآوری نعمت‌های الهی، ناسپاسی کرد و همه دارایی‌اش نابود شد. خلاصه داستان که در سوره کهف آیه ۳۲ به بعد آمده چنین است: دو مرد در یک آبادی زندگی می‌کردند؛ یکی کافر و دیگری با ایمان. خداوند به مرد کافر مال فراوان داده بود. او دو باغ داشت که پر از درختان خرما، انگور و میوه‌های دیگر بود و در بین آن دو باغ نهری جریان داشت. با وجود این همه نعمت، او همانند غالب مرفهان بی‌درد، ناسپاسی می‌کرد. مرد مؤمن فقیر و تنگدست بود و با وجود فقری که داشت، همیشه شکرگزار بود و خدا را عبادت می‌کرد و به زندگی بعد از مرگ ایمان داشت. مرد کافر همیشه مرد مؤمن را مسخره می‌کرد و می‌گفت: من از تو بهترم، مال و ثروتم فراوان‌تر و فرزندان و طایفه‌ام بیشتر است. روزی در حالی که وارد باغش می‌شد، گفت: این باغ‌ها همیشه مال من هستند و اصلاً نابود نمی‌شوند، قیامتی نیست و اگر باشد، آنجا وضعم بهتر از این خواهد شد. آن مرد خداپرست گفت: آیا خداوندی را که تو را از خاک، سپس از قطره‌ای منی

آفرید و به مردی قوی هیکل تبدیل کرد، قبول نداری؟ به چنین خدایی کافر شدی؟ اما من می‌گویم: او پروردگارم است و احدی دیگر را با وی شریک قرار نمی‌دهم. وقتی وارد باغت شدی، چرا نگفتی «ماشاءَ اللهُ لا قُوّةَ اِلّا بِاللهِ» (هر چه خدا بخواهد، می‌شود و هیچ کس قوت انجام کاری را جز به توفیق الله ندارد). به وضع کنونی‌ام نگاه نکن که فقیر و درمانده‌ام، چه بسا خداوند به من بهتر از باغ‌های تو عطا کند و بر باغ تو عذابی آتشین بفرستد تا آن را مثل کف دست صاف کند یا اینکه آبش را خشک بگرداند و نتوانی دوباره آبش بدهی. یک روز وقتی مرد کافر به باغش رفت، تعجب کرد. باغش ویران شده و چیزی جز حسرت برایش باقی نمانده بود. وی با اندوه فراوان دو دستش را به هم می‌مالید و می‌گفت: کاش کسی را با خدا شریک قرار نمی‌دادم، اما مددکاری نداشت. مالش به دادش نرسید و قبیله و خانواده‌اش نتوانستند از او دفاع کنند.  خداوند متعال پس از بیان این داستان می‌فرماید: «هُنالِكَ الْوَلايَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ هُوَ خَيْرٌ ثَواباً وَ خَيْرٌ عُقْباً»:  «آنجا (ثابت شد که) ولایت و قدرت، تنها از آنِ خداى حقّ است و (نزد) اوست بهترین پاداش و نیکوترین فرجام». این داستان، نتایج و درس‌های فراوانی به دنبال دارد که یکی از نتایج آن، ارتباط بین نابودی نعمت‌ها با غفلت از یاد خداست؛ زیرا کشاورز متکبر که به خاطر اموال و فرزندانش به خودش می‌بالید، هرگز تصور نمی‌کرد ثروتش نابود شود، ولی رفیق مهربان او سخنان پوچ او را تجزیه و تحلیل کرد و به او فهماند که سخنانش دو اشکال بزرگ دارد؛ یکی اینکه خودش را با داشتن قدرت و قوت، از قدرت و نیروى خدا بى‏نیاز دانسته و در عمل از یاد خدا رویگردان شده است. اشکال دیگرش، این است که نیازمندان را خوار شمرده است.  بدون شک، این‌گونه خدافراموشی و رویگردانی از یاد خدا و نتایج آن، به باغدار یاد شده اختصاص ندارد. هر که از یاد خدا رویگردان شود، نعمت‌هایی را که خداوند به او داده، در معرض نابودی قرار داده است. ۲. تسلط شیطان بر انسان یکی دیگر از پیامدهای رویگردانی از یاد خدا و در نتیجه حسرت قیامت، چیره شدن شیطان بر آدمی است؛ چنانکه خداوند درباره منافقان می‌فرماید: «اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ»:  «شیطان بر آنان مسلّط شده و یاد خدا را از خاطر آنها برده، آنان حزب شیطانند. بدانید حزب شیطان زیانکارانند». این آیه به روشنی بر این مطلب دلالت دارد که اگر شیطان بر کسی چیره شود، خدا را از یاد او مى‏برد. این مطلب از جمله: «اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّه»‏ استفاده می‌شود. بنابراین همه ما باید مواظ

بنابراین همه ما باید مواظب وسوسه‌های شیطان باشیم. هم‌چنین غفلت از یاد خدا و بیگانگى با آن در زندگى، از عوامل خسران انسان‏هاست. این مطلب از جملات: «فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ‏ ... إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُون»‏ فهمیده می‌شود. ۳. عذاب شدید و نابینایی در آخرت. از نظر قرآن کریم، نتیجه رویگردانی از خداوند، ورود به جهنم است: «وَ عَرَضْنَا جَهَنَّمَ يَوْمَئذٍ لِّلْكَافِرِينَ عَرْضاً * الَّذِينَ كاَنَتْ أَعْيُنهُمْ فىِ غِطَاءٍ عَن ذِكْرِى وَ كاَنُواْ لَا يَسْتَطِيعُونَ سمَعًا»:  «در آن روز، جهنم را بر کافران عرضه مى‏داریم؛ همان‌ها که پرده‏اى چشمانشان را از یاد من پوشانده بود و قدرت شنوایى نداشتند». هم‌چنین اعراض از ذکر خدا، عامل ندامت و حسرت در قیامت است؛ چنانکه خداوند می‌فرماید: «قُلْ مَن يَكْلَؤُكُم بِالَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمنِ بَلْ هُمْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِم‏ مُّعْرِضُون‏»:  «بگو: چه کسى شما را در شب و روز از (مجازات) خداوند بخشنده نگاه مى‏دارد؟! ولى آنان از یاد پروردگارشان روى‏گردانند». خداوند مهربان، مأموران مختلفى را براى حفظ و نگاهبانی ما قرار داده و اگر عنایت پروردگار متعال نبود، سیل بلاها و مشکلات به سوی مردم سرازیر می‌شد.  خداوند متعال در آیات بعد به استدلال‌های دیگری اشاره کرده و از غرور و بی‌خردی افراد بی‌ایمان پرده بر می‌دارد و به این نکته اشاره می‌کند که این بی‌خبران مغرور که در حالت نعمت و آرامش، هرگز خدا را بنده نیستند؛ اگر گوشه کوچک و ناچیزى از عذاب پروردگار دامنشان را بگیرد، حسرت سراسر وجودشان را فرا می‌گیرد و فریاد مى‏زنند: اى واى بر ما! ما همگى ظالم و ستمگر بودیم: «وَ لَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِنْ عَذابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ».  علاوه بر آیه یاد شده، آیه ۱۲۴ و ۱۲۷سوره طه، آیه ۱۷ سوره جنّ نیز بر مطلب یاد شده، دلالت دارد. ۴. قساوت قلب  یکی دیگر از پیامدهای تأسف‌بار و حسرت‌افزای رویگردانی از یاد خدا، قساوت قلب و سنگدلی است. خداوند می‌فرماید: «أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ فَهُوَ عَلى‏ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَيْلٌ لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ أُولئِكَ في‏ضَلالٍ مُبينٍ»: «آیا کسى که خدا سینه‏اش را براى اسلام گشاده است و بر فراز مرکبى از نور الهى قرار گرفته (هم‌چون کوردلان گمراه است؟!) واى بر آنان که قلب‌هایى سخت در برابر ذکر خدا دارند، آنها در گمراهى آشکارى هستند». در روایتی که امام کاظم(علیه السلام) از امام صادق(علیه السلام) نقل کرده است، می‌خوانیم: «أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى مُوسَى(علیه السلام) يَا مُوسَى لَا تَفْرَحْ بِكَثْرَةِ الْمَالِ وَ لَا تَدَعْ ذِكْرِي عَلَى كُلِّ حَالٍ فَإِنَّ كَثْرَةَ الْمَالِ تُنْسِي الذُّنُوبَ وَ إِنَّ تَرْكَ ذِكْرِي يُقْسِي الْقُلُوب»:‏  «خداوند متعال به موسى(علیه السلام) وحى فرستاد که اى موسى! از فزونى اموال خوشحال مباش و یاد مرا در هیچ حال ترک مکن؛ چرا که فزونى مال می‌تواند موجب فراموش کردن گناهان شود و ترک یاد من قلب را سخت مى‏کند». بنا بر این روایت، بین اعراض از یاد خدا و سنگدلی، ارتباط مستقیمی وجود دارد. قساوت قلب، گاه آدمی را به جایی می‌رساند که حاضر می‌شود بهترین آفریده الهی و امام زمان خودش را بکشد

نعمت بودن نعمت، بستگی دارد به نوع عکس العمل انسان در برابر آن نعمت، که شاکر باشد یا کفور، و همچنین نقمت بودن نقمت، بستگی دارد به نوع عکس العمل انسان در برابر آن که صابر و خویشتن دار باشد یا سست عنصر و بی اراده.[11] ب: صبر بعضی از افراد در مقابل بلاها، صبر و استقامت را پیش خود می سازند. در اسلام برای صابرین در مقابل بلاها اجر بسیاری شمرده شده است. قرآن کریم می فرماید: «وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ»؛[12] «و بشارت ده به استقامت کنندگان! آنها که هر گاه مصیبتی به ایشان می رسد، می گویند: ما از آن خداییم و به سوی او باز می گردیم!» همچنین می فرماید: «إِنَّمَا یوَفَّی الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیرِ حِسَابٍ»؛[13] «صابران اجر و پاداش خود را بی حساب دریافت می دارند.»[14] ج: شکر و رضا رسول خدا(ص) می فرماید: «إِذَا أَحَبَّ اللَّهُ عَبْداً ابْتَلَاهُ فَإِنْ صَبَرَ اجْتَبَاهُ وَ إِنْ رَضِیَ اصْطَفَاهُ؛[15] چون خدا بنده ای را دوست بدارد او را [در دنیا] مبتلا می گرداند، پس اگر صبر کرد او را بر می گزیند و اگر راضی [و خشنود] شد او را خالص می گرداند.» در زیارت عاشورا می خوانیم: «اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ لَکَ عَلَی مُصَابِهِمْ؛[16] بار خدایا تورا ستایش می کنیم ستایش سپاس گزاران بر مصیبتی که بر آنان وارد می شود.» وظیفه مؤمنین در قبال مصائب اگر چه بلاها در زندگی انسانها به خصوص مؤمنین امری طبیعی است و باعث ترفیع درجه، پاک شدن گناهان و... می شود؛ اما باید دانست خود را در دام سختیها انداختن و یا رنج و بلا را از خداوند متعال درخواست کردن، مورد نکوهش بسیار قرار گرفته است. چنانکه روزی رسول گرامی اسلام(ص) برای عیادت بیماری بر بستر او حاضر شد و از او احوالپرسی کرد. آن بیمار عرض کرد: «نماز مغرب را به امامت شما به جا آوردم و شما در نماز سوره قارعه را خواندید. پس از آن با خود گفتم پروردگارا! اگر من گناهی کرده ام که می خواهی در آخرت مرا به کیفر آن برسانی، پس از تو می خواهم که تعجیل کنی و در دنیا مرا پاک گردانی. پس از این دعا بود که چنین بیمار شدم. رسول خدا(ص) به او فرمود: «بِئْسَمَا قُلْتَ أَ لَا قُلْتَ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ فَدَعَا لَهُ حَتَّی أَفَاقَ؛[17] چیز بدی گفتی، چرا چنین دعا نکردی که: پروردگارا، نیکی دنیا و آخرت را نصیب ما کن و ما را از عذاب آخرت در امان بدار. پس از آن، رسول خدا- صلی الله علیه وآله-برای آن مرد بیمار دعا کرد و او بهبود یافت». امام صادق(ع) نیز به اصحاب خود سفارش می فرمودند که: «سَلُوا رَبَّکُمُ الْعَفْوَ وَ الْعَافِیَةَ فَإِنَّکُمْ لَسْتُمْ مِنْ رِجَالِ الْبَلَاءِ فَإِنَّهُ مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ شُقُّوا بِالْمَنَاشِیرِ عَلَی أَنْ یُعْطُوا الْکُفْرَ فَلَمْ یُعْطُوهُ؛[18] از پروردگار خود عفو و عافیت درخواست کنید چون شما مرد [میدان حوادث و] بلیات نیستید. امتهای پیش از شما از گروه بنی اسرائیل، افرادی بودند که بدنشان را با اره نجاری دو نیم می کردند که [آنها تسلیم شوند و] کفر را [بر ایمان] ترجیح دهند؛ ولی آنان به هیچ وجه کفر را بر نمی گزیدند.» سیره انبیا و اولیای الهی بر این بوده است که هیچگاه از خداوند، بلا و مصیبت نخواسته اند و همواره درخواست رفع بلا و طلب عافیت بوده است. پس؛ مؤمن نباید خود را (برای رسیدن به ثواب) در معرض بیماری و بلا قرار دهد؛ چنانکه امام سجاد(ع) در دعاهای خود، رهایی از بلا و بیماری را طلب کرد: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَلْبِسْنِی عَافِیَتَکَ، وَ جَلِّلْنِی عَافِیَتَکَ، وَ حَصِّنِّی بِعَافِیَتِکَ، وَ أَکْرِمْنِی بِعَافِیَتِکَ، وَ أَغْنِنِی بِعَافِیَتِکَ، وَ تَصَدَّقْ عَلَیَّ بِعَافِیَتِکَ، وَ هَبْ لِی عَافِیَتَکَ وَ أَفْرِشْنِی عَافِیَتَکَ، وَ أَصْلِحْ لِی عَافِیَتَکَ، وَ لَا تُفَرِّقْ بَیْنِی وَ بَیْنَ عَافِیَتِکَ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ عَافِنِی عَافِیَةً کَافِیَةً شَافِیَةً عَالِیَةً نَامِیَةً، عَافِیَةً تُوَلِّدُ فِی بَدَنِی الْعَافِیَةَ، عَافِیَةَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ؛[19] بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و تندرستیت را بر من بپوشان، و مرا به تندرستیت فرو بر، و به تندرستیت نگاهدار، و به تندرستیت گرامی ام فرما، و به تندرستی بی نیازم گردان، و تندرستیت را به من عطا کن، و تندرستیت را به من ببخش، و تندرستیت را برایم بگستران، و تندرستیت را به من شایسته نما، و میان من و تندرستیت در دنیا و آخرت جدایی میانداز. بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و مرا تندرستی ده، تندرستی که مرا [از پزشکان یا از درخواست] بی نیاز کند و [بیماریهای ظا

هری و باطنی را] بهبودی ببخشد و بالاتر و برتر [از بیماریها بطوریکه بر هر مرض تسلّط داشته] و افزون شونده باشد، تندرستی که در تنم تندرستی دنیا و آخرت بیاورد». آنچه از آیات و روایات ائمه اطهار: بدست می آید در مقابل بلا و مصائب، چند چیز مورد سفارش قرار گرفته است. 1. صبر و شکیبایی امام صادق(ع) می فرماید: «مَا مِنْ مُؤْمِنٍ إِلَّا وَ هُوَ مُبْتَلًی بِبَلَاءٍ مُنْتَظِرٌ بِهِ مَا هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ فَإِنْ صَبَرَ عَلَی الْبَلِیَّةِ الَّتِی هُوَ فِیهَا عَافَاهُ اللَّهُ مِنَ الْبَلَاءِ الَّذِی یَنْتَظِرُ بِهِ وَ إِنْ لَمْ یَصْبِرْ وَ جَزِعَ نَزَلَ بِهِ مِنَ الْبَلَاءِ الْمُنْتَظِرُ أَبَداً حَتَّی یُحْسِنَ صَبْرَهُ وَ عَزَاءَهُ؛[20] هیچ مؤمنی نیست مگر اینکه به بلائی گرفتار است و بلای بزرگ تر و گرفتاری شدیدتری هم به دنبال او در انتظار است. اگر در همان بلا صبر و شکیبایی داشته باشد خداوند آن بلای بزرگ تر را برطرف می نماید و اگر صبر نکرده و بی تابی نماید بلای بزرگ تر که در انتظار او است فرا می رسد و مرتب گرفتاریها بیش تر می گردد تا وقتی که صبر نیکو و شکیبائی را انتخاب کند.» 2. دعا امام علی(ع) می فرماید:«وَلَوْ أنَّ النَّاسَ حِینَ تَنْزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ وَ تَزُولُ عَنْهُمُ النِّعَمُ فَزِعُوا الَی رَبِّهِمْ بِصِدْقٍ مِنْ نِیَّاتِهِمْ وَ وَلَهٍ مِنْ قُلُوبِهِمْ لَرَدَّ عَلَیْهِمْ کُلَّ شَارِدٍ وَ أَصْلَحَ لَهُمْ کُلَّ فَاسِد؛ٍ[21] اگر مردم به هنگام نزول عذابها، و گرفته شدن نعمتها، با درستی نیّت و با قلبهای پر از محبّت در پیشگاه خدا زاری کنند، آنچه از دستشان رفته را باز خواهد گرداند، و هر گونه فسادی را برای آنان اصلاح خواهد کرد.» 3. صدقه «صدقه» از سفارشات اسلام است و علاوه بر اینکه برای پیشگیری از گرفتاری و دور کردن بلاهای مقدر شده، بسیار مؤثر است برای خلاصی از بلا نیز مورد سفارش قرار گرفته است. رسول خدا(ص) می فرماید: تَصَدَّقوُا وَ دَوُوا مَرْضَاکُمْ بِالصَّدَقَةِ فَاِنّ الصَّدَقَةَ تَدْفَعُ عَنِ الْاَعْرَاضِ وَ الْاَمْرَاضِ وَ هِیَ زِیَادةٌ فِی اَعْمَارِکُمْ وَ حَسَنَاتِکُمْ؛[22] صدقه بدهید و بیماران خود را با صدقه درمان کنید ؛ زیرا صدقه، از پیشامدهای ناگوار و بیماریها جلوگیری می کند و بر عمر و حسنات شما می افزاید.» 4. اندیشه و عبرت موعظه دادن به مؤمنان از حکمتهای نزول بلا است. پس باید در هنگام رسیدن بلا و مصیبت، برای پی بردن به حکمت آن تلاش کنیم؛ تا اگر عقوبت است، استغفار کنیم، اگر تأدیب و هشدار است هشیار شویم، و اگر یادآوری وظیفه است، به یاد آن بیفتیم... . 5. تسلیم در برابر خواست خدا از جمله سفارشهای اولیای دین تسلیم شدن در برابر خواست خداوند متعال می باشد

 مجله  مبلغان  مرداد 1388 - شماره 118  بلاها و مصائب از دیدگاه اسلام (2) نویسنده : محمدمهدی فجری 53 اشاره: در بخش نخست این مقاله، از عوامل متعددی که قرآن کریم و معصومین: برای گرفتاریها ذکر نموده اند، آزمایش، شکوفایی و تکامل، تقویت ایمان و پیشگیری را مطرح کردیم. در ادامه بحث، سه عامل دیگر از این عوامل را یادآور می شویم، سپس عکس العملهای مردم در قبال این مشکلات، و سفارشات دین مبین اسلام در این موارد را بررسی می کنیم. 5. اجر و پاداش امام صادق(ع) درباره پاداش برخی مصائب در زندگی انسان مؤمن می فرماید: «لَوْ یَعْلَمُ الْمُؤْمِنُ مَا لَهُ مِنَ الْأَجْرِ فِی الْمَصَائِبِ لَتَمَنَّی أَنَّهُ قُرِّضَ بِالْمَقَارِیضِ؛[1] اگر مؤمن می دانست که در برابر مصائب چه پاداشی دارد، آرزو می کرد بدنش با قیچی قطعه قطعه شود!». در حدیثی دیگر می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَیَتَعَاهَدُ الْمُؤْمِنَ بِالْبَلَاءِ إِمَّا بِمَرَضٍ فِی جَسَدِهِ أَوْ بِمُصِیبَةٍ فِی أَهْلٍ أَوْ مَالٍ أَوْ مُصِیبَةٍ مِنْ مَصَائِبِ الدُّنْیَا لِیَأْجُرَهُ عَلَیْهَا؛[2] خداوند تبارک و تعالی، با گرفتاریها به مؤمن توجه می کند؛ یا تن او را بیمار می کند، یا او را در سوگ یکی از اهل [خانه اش] می نشاند و یا یکی از سختیها و رنجهای دنیا را بر او چیره می کند. تا او را بر آنها پاداش دهد.» روزی به رسول خدا(ص) خبر دادند که یکی از فرزندان معاذ از دنیا رفته و به شدت غمگین است. آن حضرت، نامه ای به این مضمون برای او نوشت: «از محمد فرستاده خدا به معاذ بن جبل، سلام بر تو باد! سپاس گویم خداوندی را که جز او معبودی نیست، امّا بعد: خبر بی تابی در اندوه مرگ فرزندت به من رسید. همانا پسرت از هدایای ارزنده الهی و از سپرده هایی بود که به طور موقّت در دست تو بود، و خداوند تو را به او تا زمانی معیّن بهره مند ساخت، و به وقت رسیدن اجل، جان او را ستاند، فإنّا لِلّه وَ إنّا إلَیه رَاجِعون (زیرا ما از آن خدائیم و به سوی او باز می گردیم)، مبادا بی تابیت موجب تباهی پاداش تو گردد، و در صورتی که پاداش [بر] مصیبت را دریابی؛ خواهی دانست که این مصیبت، در مقابل پاداشی که خداوند برای اهل تسلیم و پایداری فراهم ساخته، بسیار ناچیز است. و آگاه باش که بی تابی، مرده را باز نگرداند، و سرنوشت را تغییر ندهد، بنابراین، صبر را نیکو دار و تحقّق وعده الهی را بجوی، مبادا بر آنچه که بر تو و همه مردم حتمی است و در زمان و موعد خود نازل شدنی است تأسف بخوری! سلام و رحمت و برکات خداوند بر تو باد.»[3] در روایتی امام صادق(ع) می فرماید:«فَإِنَّ عَظِیمَ الْأَجْرِ لَمِنْ عَظِیمِ الْبَلَاءِ وَ مَا أَحَبَّ اللَّهُ قَوْماً إِلَّا ابْتَلَاهُمْ؛[4] پاداش بزرگ، در مقابل گرفتاری بزرگ می باشد، و خداوند هر گاه قومی را دوست بدارد، آنها را مبتلا می کند.» 6. ارتباط با خدا آنچه مسلم است اینکه؛ بلا و سختی موجب ارتباط بیش تر بین انسان مؤمن و معبود بی همتا می شود. طبق روایات بسیاری از ائمه اطهار: انسان مصیبت زده، آن قدر به خدا نزدیک می شود که خداوند دعای او را در حق دیگران مستجاب می کند. امام صادق(ع) می فرماید:« مَنْ عَادَ مَرِیضاً فِی اللَّهِ لَمْ یَسْأَلِ الْمَرِیضُ لِلْعَائِدِ شَیْئاً إِلَّا اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ؛[5] کسی که برای خدا به عیادت بیماری برود، آنچه را که بیمار در حق او دعا کند خداوند آن را مستجاب می فرماید». به همین خاطر، آن حضرت به یاران خود سفارش می فرمود: «عُودُوا مَرْضَاکُمْ وَ سَلُوهُمُ الدُّعَاءَ فَإِنَّهُ یَعْدِلُ دُعَاءَ الْمَلَائِکَةِ؛[6] به عیادت بیمارانتان بروید و از آنها بخواهید که [برای شما] دعا کنند، چون دعای آنها با دعای فرشتگان برابر است». 7. وسیله توجه و محبّت رسول خدا(ص) می فرماید: «إذَا أَحَبَّ اللهُ عَبْداً اِبْتَلَاهُ فَإِذَا أَحَبَّهُ الْحُبَّ الْبَالِغَ افْتَنَاهُ؛ آن هنگام که خداوند، بنده ای را دوست بدارد، او را گرفتار می کند. و اگر محبت خداوند به او بیش از اندازه باشد، او را گرفتار فنا می کند.» از حضرت پرسیدند: گرفتار فنا شدن چگونه است؟ فرمود: «أَلاَّ یَتْرُکَ لَهُ مَالاً وَ لَا وَلَداً؛[7] این گونه که نه مالی برای او باقی می گذارد و نه فرزندی.» عکس العمل مردم در مقابل بلا همانگونه که میزان شناخت انسانها از دین متفاوت است، عکس العمل آنها در مقابل حوادث و مشکلات نیز متفاوت است. با توجه به قرآن و روایات، برخورد انسانها را در قبال بلاها و مصائب این گونه می توان بیان کرد: الف: جزع عده ای در مقابل بلاها جزع کرده و بی تابی می نمایند. چنانچه قرآن کریم می فرماید: «إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعً»؛[8] «به یقین انسان، حریص و کم طاقت آفریده شده است، هنگامی که بدی به او رسد بی تابی می کند.» همچنین می فرماید: «وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیهِ

رِزْقَهُ فَیقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ»؛[9] «و اما هنگامی که برای امتحان، روزیش را بر او تنگ می گیرد [مأیوس می شود و] می گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است!» امام صادق(ع) مردی را دید که برای فرزندش بی تابی می کرد فرمود: «یَا هَذَا جَزِعْتَ لِلْمُصِیبَةِ الصُّغْرَی وَ غَفَلْتَ عَنِ الْمُصِیبَةِ الْکُبْرَی لَوْ کُنْتَ لِمَا صَارَ إِلَیْهِ وَلَدُکَ مُسْتَعِدّاً لَمَا اشْتَدَّ عَلَیْهِ جَزَعُکَ فَمُصَابُکَ بِتَرْکِکَ الْاِسْتِعْدَادَ أَعْظَمُ مِنْ مُصَابِکَ بِوَلَدِکَ؛[10] ای مرد، برای مصیبت کوچک بی تابی می کنی و از مصیبت بزرگ، غافلی. اگر تو برای راهی که فرزندت رفته آماده بودی این قدر بر او بی تابی نمی کردی. مصیبت آماده نبودنت بزرگ تر از داغ فرزندت است.» شهید مطهری؛ در این باره می فرماید: «از این نکته نباید غفلت ورزید که مصائب، وقتی نعمت هستند که انسان از آنها بهره برداری کند و با صبر واستقامت و مواجهه با دشواریهایی که مصائب تولید می کنند، روح خود را کمال بخشد؛ اما اگر انسان در برابر سختیها، فرار را انتخاب کند و ناله و شکوه سر دهد، در این صورت بلا از برای او واقعاً بلاست. حقیقت این است که نعمتهای دنیا نیز مانند مصائب، ممکن است مایه رقاء و سعادت باشد، و ممکن است مایه بدبختی و بیچارگی گردد. نه فقر، بدبختی مطلق است نه ثروت خوشبختی مطلق، چه بسا فقرهایی که موجب تربیت و تکمیل انسانها گردیده، و چه بسا ثروتهایی که مایه بدبختی و نکبت قرار گرفته است. امنیت و ناامنی نیز چنین است. برخی از افراد یا ملتها در هنگام امنیت و رفاه، به عیاشی و تن پروری می افتند و در نتیجه، در پرتگاه خواری و ذلت سقوط می کنند و بسیاری دیگر از ملتها از شلاق بدبختی و گرسنگی به جنبش در می آیند و به آقایی و عزت می رسند. سلامت و بیماری، عزت و ذلت، سایر مواهب و مصائب طبیعی نیز مشمول همین قانون است. نعمتها و همچنین شدائد و بلایا، هم موهبت است؛ زیرا از هر یک از آنها می توان بهره برداریهای عالی کرد، و نیز ممکن است بلا و بدبختی شمرده شوند، زیرا ممکن است هر یک از آنها مایه بیچارگی و تنزل گردند. هم از راه فقر می توان به سعادت رسید و هم از راه ثروت، و از هر دو راه نیز ممکن است آدمی به بدبختی برسد. علیهذا نعمت بودن نعمت، بستگی دارد به نوع عکس العمل انسان در برابر آن نعمت، که شاکر باشد یا کفور، و همچنین نقمت بودن نقمت، بستگی دارد به نوع عکس العمل انسان در برابر آن که صابر و خویشتن دار باشد یا سست عنصر و بی اراده.[11] ب: صبر بعضی از افراد در مقابل بلاها، صبر و استقامت را پیش خود می سازند. در اسلام برای صابرین در مقابل بلاها اجر بسیاری شمرده شده است. قرآن کریم می فرماید: «وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ»؛[12] «و بشارت ده به استقامت کنندگان! آنها که هر گاه مصیبتی به ایشان می رسد، می گویند: ما از آن خداییم و به سوی او باز می گردیم!» همچنین می فرماید: «إِنَّمَا یوَفَّی الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیرِ حِسَابٍ»؛[13] «صابران اجر و پاداش خود را بی حساب دریافت می دارند.»[14] ج: شکر و رضا رسول خدا(ص) می فرماید: «إِذَا أَحَبَّ اللَّهُ عَبْداً ابْتَلَاهُ فَإِنْ صَبَرَ اجْتَبَاهُ وَ إِنْ رَضِیَ اصْطَفَاهُ؛[15] چون خدا بنده ای را دوست بدارد او را [در دنیا] مبتلا می گرداند، پس اگر صبر کرد او را بر می گزیند و اگر راضی [و خشنود] شد او را خالص می گرداند.» در زیارت عاشورا می خوانیم: «اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ لَکَ عَلَی مُصَابِهِمْ؛[16] بار خدایا تورا ستایش می کنیم ستایش سپاس گزاران بر مصیبتی که بر آنان وارد می شود.»

🕋بسم اللّـــه الرحمن الرحیم 🕋🌹🕋🌹🕋🌹🕋🌹🕋 وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ﴿۵﴾ و در حقيقت موسى را با آيات خود فرستاديم كه قوم خود را از تاريكيها به سوى روشنايى بيرون آور و روزهاى خدا را به آنان يادآورى كن كه قطعا در اين [يادآورى] براى هر شكيباى سپاسگزارى عبرتهاست (۵) سوره مبارکه ابراهیم وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ و روزهاى خدا را به آنان يادآورى كن 🇮🇷🌹خرمشهررا خدا آزاد کرد. 🕌🌹قدس را خدا آزاد خواهد کرد. 🕌🌹تصویر مسجد جامع خرمشهر تعداد اسراء عراقی نیروهای صدام ۱۹هزار نفر

بسم‌الله الرحمن الرحیم کمک به مستمندان محمد پسر عجلان می‌گوید: خدمت امام صادق علیه السلام بودم، که یکی از شیعیان وارد شد و سلام کرد، حضرت از او پرسید: برادرانت در چه حالی بودند؟ او در پاسخ، آنان را ستود و گفت: مردمان خوب و شایسته ای هستند. امام علیه السلام فرمود: رفت و آمد ثروتمندانشان با فقرا و احوال پرسی ایشان از همدیگر چگونه بود؟ مرد گفت: ارتباطشان اندک است (روابط گرمی ندارند) و زیاد احوال یکدیگر را جویا نمی شوند. امام علیه السلام پرسید: انفاق و دستگیری ثروتمندان با تهیدستان چگونه بود؟ مرد جواب داد: شما از اخلاق و صفاتی می‌پرسید که در میان مردم کمیاب است. امام علیه السلام فرمودند: بنابراین آنان چگونه خود را شیعه می‌نامند! شیعه حقیقی کسی است که در راه کمک و یاری مستمندان گام بردارد و آنان را در مهر و محبت کردن فراموش نکند. [۱] ---------- [۱]: بحار: ج ۷۴، ص ۳۵۳