سلام حاج ضمن خسته نباشید و قدردانی از زحمات جنابعالی در مورد اینکه جواب آزمون جامع تا کنون نیامده دلیش را بفرمایید

سلام و احترام و ارادات قلبی همانگونه که مستحضرید تمامی بار مسولیت شعب شورا با رئیس شعبه است و اعضا که گاهاً دارای تحصیلات حقوقی هم نیستند فقط کمک به رئیس شعبه می نمایند ولی متاسفانه هیچ فرقی بین روسای شعبه با اعضا قائل نیستید. حداقل در رتبه بندی ظریبی برای روسای شعبه قرار دهید مثلاً ضریب مدت سنوات روساً ظریب ۱/۵ یا ۲ لحاظ شود که انگیزه ایی به این همه مسئولیت باشد یا در صورت سهمیه برای قبولی در کانون کارشناسان و … حداقل سابقه رییس اثر گزار باشد

به نام خداوند حکیم،اینجانب به نوبه ی خویش از ابتکار آن عالی مقام در خصوص موضوع داوری کمال سپاس را دارم، این امر بی شک موجب باقیات صالحات تان خواهد شد، داوری می‌تواند حجم پرونده ها را در محاکم کاهش دهد،تسریع در رسیدگی همراه با تخصص های فنی و حرفه ای ،البته با رعایت اخلاق و اصل بی طرفی و استقلال،بنده سال‌ها است که در زمینه داوری و نیز صلح و سازش فعالیت دارم،اعتقاد دارم که خداوند برکت خاصی برای صلح دهنده و نیز داوری که بر مبنای عدالت و اخلاق قضاوت می نماید،قرار داده است،تمام تلاش خود را بعنوان کوچکترین عضو مجموعه ی داوری می نمایم تا رضایت مردم حاصل اید،الاحقر میرزایی

باعرض سلام خدمت شمابزرگوار. ممنون ازپاسخگویی باحوصله وپیگیری هایتان جناب دکترمادریک شهرستان کوچک هستیم ومجتمع حل اختلاف ماحداقل 20عضو باسابقه وغیرشاغل جای دیگردارددرصورت ایجادشدن دادگاه صلح چندشعبه درشهرماایجادمیشود

آقای دکتر سلام ممنون از اینکه بین پرسنل خود هستید و حرفها را بدون واسطه می شنوید خدا به شما طول عمر دهد و سایر مدیران عالی رتبه چنین خلاقیتی را بکار ببرند: شما قول داده بودید کلیه آزمونهای برگزاری قوه قضاییه برای شاغلین در شورا سهمیه در نظر می گیرند ولی دیدیم در آزمون کانون وکلای قوه قضاییه هیچ سهمیه ایی در نظر گرفته نشد! آیا غیر از این است که کانون باید نیروهای مسلط به امر قضایی را وارد مجموعه خود کند روسای و اعضای شعبه آنقدر باید سواد و مسلط باشند که در شعبه در هر پرونده رسیدگی با وکلای طرفین را در جلسه رسیدگی بحث و تبادل مطلب نمایند. جای تاسف است به اعضاء دادای سابقه در عرصه وکالت بکارگیری نمی شود ولی بلعکس وکلا خود را آنقدر بالاتر فرض می کنند که سریع مجوز ورود به داوری را می گیرند!

«ناب از دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه (ع)» (دعای حضرت به وقت فرارسیدن ماه رمضان) «اللَّهُمَّ اشْحَنْهُ بِعِبَادَتِنَا إِيَّاكَ وَ زَيِّنْ أَوْقَاتَهُ بِطَاعَتِنَا لَكَ» خداوندا! اين ماه را به خداپرستی ما آکنده نمای و لحظه‌هایش را با اطاعت ما از خود بیارای «وَ أَعِنَّا فِى نَهَارِهِ عَلَى صِيَامِهِ وَ فِى لَيْلِهِ عَلَى الصَّلاةِ وَ التَّضَرُّعِ إِلَيْكَ وَ الْخُشُوعِ لَكَ وَ الذِّلَّةِ بَيْنَ يَدَيْكَ» ما را در روزش به روزه‌داری و در شبش به نماز و زاری و فروتنی و خاکساری‌ در برابرت یاری فرما «حَتَّى لا يَشْهَدَ نَهَارُهُ عَلَيْنَا بِغَفْلَةٍ وَ لا لَيْلُهُ بِتَفْرِيطٍ» چنان‌ که هیچ روزِ آن بر غفلت و سهل‌انگاری ما و هیچ شبش بر سستی و کوتاهی ما گواهی ندهد. چه زود می‌گذرد. روز و شب ماه مبارک رمضان، هر لحظه‌اش حالی و هر حالش صفایی مخصوص به خود دارد. مبادا بگذرد و از این احوال بی‌بهره بمانیم، نه دعایی و اشکی در شب و نه ذکری و توجهی در روز. به راستی عجب دعایی که خدایا روز و شبش را به پرستش آکنده نما. خوبی‌اش آن است که برای هر لحظه‌اش چیزی دارد تا ما به تناسب احوالمان از آن بهره‌مند شویم. تنها دو آسیب بزرگ: غفلت و سستی. از ما دور باد.