چشمی که مدام عيب‌های ديگران را ببيند، آن عيب را به ذهن منتقل می کند .
و ذهنی که دائم با عيب‌های ديگران درگير است، آرامش ندارد، درونش متلاطم و آشفته است .
در عوض چشمی که ياد گرفته است هميشه زيبايی‌ها را ببيند، اول از همه خودش آرامش پيدا می کند .
چون چشم زيبابين عيب‌های ديگران را نمی بيند و دنيای درونش دنيای قشنگی‌هاست ...
گرت عیبجویی بود در سرشت
نبینی ز طاووس جز پای زشت
#حدیث_دل 🍁
