۲۰ امام صادق علیه السلام : مَن لَم یُغفَر لَهُ فی شهرِ رمضانَ لَم یُغفَر لَهُ إلی مِثلِهِ مِن قابِلٍ الّا أن یَشهَدَ عَرَفَة. َ كسى كه در ماه رمضان آمرزيده نشود، تا رمضان آينده آمرزيده نگردد، مگر آن كه در عرفه حاضر شود. دعائم الاسلام ج 1 ، ص 269 #حدیث_رمضان

۲۱ رسول اکرم حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم : إِنَّ أَبْوَابَ السَّمَاءِ تُفَتَّحُ فِي أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَا تُغْلَقُ إِلَى آخِرِ لَيْلَةٍ مِنْه. درهاى آسمان در اولين شب ماه رمضان گشوده مى شود و تا آخرين شب آن بسته نخواهد شد. بحار الانوار(ط-بیروت) ج 93، ص 344 #حدیث_رمضان

۲۲ #کرم_و_بخشش_امام حسن(ع) ابن کثیر از علمای اهل سنت در البدایه و النهایه روایت کرده که امام (علیه‌السّلام) غلام سیاهی را دید که گرده نانی پیش خود نهاده و خودش لقمه‌ای از آن می‌خورد و لقمه دیگری را به سگی که آنجا بود می‌دهد. امام (علیه‌السّلام) که آن منظره را دید به او فرمود: انگیزه تو در این کار چیست؟ پاسخ داد: «انی استحیی منه ان آکل ولا اطعمه؛ من از او شرم دارم که خود بخورم و به او نخورانم! » امام (علیه‌السّلام) به او فرمود: از جای خود برنخیز تا من بیایم! سپس به نزد مولای آن غلام رفت و او را با آن باغی که در آن زندگی می‌کرد از وی خریداری کرد، آنگاه آن غلام را آزاد کرده و آن باغ را نیز به او بخشید!

۲۳ امام سجاد علیه السلام. السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ، وَ يَا عِيدَ أَوْلِيَائِهِ. السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَكْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ، وَ يَا خَيْرَ شَهْرٍ فِي الْأَيَّامِ وَ السَّاعَاتِ. السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ قَرُبَتْ فِيهِ الْآمَالُ، وَ نُشِرَتْ فِيهِ الْأَعْمَالُ. السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ قَرِينٍ جَلَّ قَدْرُهُ مَوْجُوداً، وَ أَفْجَعَ فَقْدُهُ مَفْقُوداً. در بخشی از دعای وداع با ماه مبارک رمضان فرمودند: خدانگهدار اى بزرگترين ماه خدا، و اى عيد دوستان خدا. خدانگهدار اى گرامي ترين وقت هائى كه (با ما) مصاحب و يار بودى، و اى بهترين ماه در روزها و ساعتها. خدانگهدار ماهى كه آرزوها در آن نزديك است و كردار (شايسته) در آن پراكنده (فراوان) است. خدانگهدار ای همنشینی که چون پدید آید، احترامش بزرگ است و چون ناپدید شود فقدانش دردناک باشد. "فرازهایی از دعای 45 صحیفه سجادیه" #حدیث_رمضان

۲۴ پيامبر اکرم صلى الله عليه وآله : اِنَّ خيارَكُمْ اُولُوا النُّهى، قيلَ: يا رَسولَ اللّهِ، وَ مَنْ اُولُوا النُّهى؟ قالَ: هُم اُولُوا الاَْخْلاقِ الحَسَنَةِ وَ الاَْحلامِ الرَّزينَةِ وَ صِلَةِ الاَْرْحامِ وَ البَرَرَةُ بِالاُْمَّهاتِ وَ الآباءِ وَ الْمُتَعاهِدينَ لِلْفُقَراءِ وَ الْجيرانِ وَ الْيَتامى وَ يُطْعِمونَ الطَّعامَ وَ يُفْشونَ السَّلامَ فِى الْعالَمِ وَ يُصَلّونَ وَ النّاسُ نيامٌ غافِلونَ؛ «بهترين شما صاحبان عقل هستند». گفته شد: «اى رسول خدا! صاحبان عقل، چه كسانىاند؟». فرمودند: آنان كه داراى اخلاق خوباند، بردبار و باوقارند، صله رحم مى نمايند، به پدران و مادران نيكى مىكنند، به فقرا، همسايگان و يتيمان رسيدگى مىنمايند، اطعام مىكنند، آشكارا به همه سلام مىكنند و هنگامى كه مردم در خواب و غافلند، نماز (نماز شب) مىگذارند. (كافى، ج 2، ص 240، ح 32) #حدیث_سلام_کردن

۲۵ پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله : وَالّذى نَفسى بِيَدِهِ لاتَدخُلُوا الجَنَّةَ حَتّى تُؤمِنوا وَ لا تُؤمِنوا حَتّى تَحابّوا أولا أدُلُّكُم عَلى شَئىٍ اِذا فَعَلتُموهُ تَحابَبتُم؟ اَفشُوا السَّلامَ بَينَكُم؛ به خدايى كه جانم در اختيار اوست، وارد بهشت نمى شويد مگر مؤمن شويد و مؤمن نمى شويد، مگر اين كه يكديگر را دوست بداريد. آيا مى خواهيد شما را به چيزى راهنمايى كنم كه با انجام آن، يكديگر را دوست بداريد؟ سلام كردن بين يكديگر را رواج دهيد. مشكاة الانوار فی غرر الاخبار، ص 123 #حدیث_سلام_کردن

۲۶ پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله : يُسَلِّمُ الرَّاكِبُ عَلَى الْمَاشِي وَ الْمَاشِي عَلَى الْقَاعِدِ وَ إِذَا لَقِيَتْ جَمَاعَةٌ جَمَاعَةً سَلَّمَ الْأَقَلُّ عَلَى الْأَكْثَرِ وَ إِذَا لَقِيَ وَاحِدٌ جَمَاعَةً سَلَّمَ الْوَاحِدُ عَلَى الْجَمَاعَةِ. سواره بر پیاده و رهگذر بر نشسته سلام می کند و هنگام برخورد جماعتی با جماعت دیگر (گروه) کم بر (گروه) زیاد سلام کند و هنگام ملاقات (شخص) واحدی با جماعت (شخص) واحد بر جماعت سلام کند. كافي(ط-الاسلامية) ج2، ص647 ، ح3 #حدیث_سلام_کردن

نخی از پیراهن، برای شِفاء شخصی به نام بحر سقّا حکایت کند: خدمت امام صادق علیه السلام بودم، آن حضرت فرمود: ای بحر! اخلاق خوب موجب شادی و سرور است؛ و سپس افزود: آیا می خواهی به داستانی از زندگی پیامبر خدا که اهالی مدینه آن را نمی دانند برایت بیان کنم؟ عرض کردم: بلی. حضرت فرمود: روزی پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله، با جمعی از اصحاب خود در مسجد نشسته بود، ناگهان کنیزی از انصار وارد مسجد شد و کنار پیغمبر خدا صلوات اللّه علیه و آله ایستاد و گوشه ای از پیراهن حضرت را گرفت. پیامبر اسلام صلّی اللّه علیه و آله برخاست و کنیز بدون آن که سخنی گوید، پیراهن حضرت را رها کرد و چون آن حضرت نشست، دو مرتبه کنیز پیراهن ایشان را گرفت و این کار را تا سه مرتبه انجام داد تا آن که مرتبه چهارم پیامبر ایستاد و کنیز پشت سر حضرت قرار گرفت و یک نخ از پیراهن حضرت را آهسته کشید و برداشت و رفت. پس از آن مردم به کنیز گفتند: این چه جریانی بود که سه مرتبه گوشه پیراهن رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله را گرفتی و زمانی که حضرت از جای خود بلند می شد، تو سخنی نمی گفتی و حضرت هم سخنی نمی فرمود؟! کنیز گفت: در خانواده ما مریضی بود، مرا فرستادند تا نخی به عنوان تبرُّک از پیراهن رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله برای شفای مریض برگیرم و چون خواستم نخی از پیراهنش در آورم، متوجّه من گردید و من شرم کردم تا مرتبه چهارم که من پشت سر آن حضرت قرار گرفتم و چون توجّه شان به من نبود نخی از پیراهنش گرفتم و برای شفای مریض بردم.** بحارالأنوار: ج 16، ص 264، ح 61 به نقل از اصول کافی: ج 2، ص 102.*** #روایت_تبرک

ديلمى : كانَ النَّبىُّ صلى الله عليه و آله... يُسَلِّمُ عَلى مَنِ اسْتَقْبَلَهُ مِنْ كَبيرٍ وَ صَغيرٍ وَ غَنىٍّ وَ فَقيرٍ و لا يُحَقِّرُ ما دُعِىَ اِلَيهِ و لو اِلى خَشفِ التَّمْرِ ... ؛ رسول اكرم صلى الله عليه و آله به هر كس برخورد مى نمودند، از بزرگ و كوچك، ثروتمند و فقير، سلام مى كردند و اگر به جايى حتى براى خوردن خرمايى خشك دعوت مى شدند، آن را كوچك نمى شمردند. ارشاد القلوب الی الصواب(دیلمی) ج 1، ص 115 #حدیث_سلام_کردن

پيامبر اعظم صلی الله علیه و آله : أسبِغِ الوُضوءَ تَمُرَّعَلَی الصِّراطِ مَرَّ السَّحابِ، أفشِ السَّلامَ یَکثُر خَیرُ بَیتِکَ، أکثِر مِن صَدَقَةِ السِّرّ فانَّها تُطفِئُ غَضَبَ الرَّبِ. وضو را کامل بگیر تا همچون ابر از صراط عبور کنی، با صدای آشکار سلام کن تا خیر و برکت خانه ات افزون شود و زیاد صدقه ی پنهانی بده که این کار خشم پروردگار را فرو می نشاند. وسائل الشیعه ج1 ص489 #حدیث_سلام_کردن

پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله : خَمسٌ لا أَدَعُهُنَّ حَتَّى المَماتِ ... و َالتَّسليمُ عَلَى الصِّبيانِ لِتَكونَ سُنَّةً مِن بَعدى؛ پنج چيز است كه تا زنده ام رهايشان نمى كنم... و سلام كردن به كودكان تا بعد از من سنّت شود. خصال ص 271 ، ح12 #حدیث_سلام_کردن

#خلاصه‌ی_دنیا! امام باقر علیه السلام قامَ أبو ذَرٍّ ـ رَحمَةُ اللّهِ عَلَيهِ ـ عِندَ الكَعبَةِ فَقالَ: . . . اِجعَلِ الدُّنيا كَلِمَتَينِ : كَلِمَةً في طَلَبِ الحَلالِ، وكَلِمَةً لِلآخِرَةِ، وَالثّالِثَةُ تَضُرُّ ولا تَنفَعُ لا تُرِدها؛ ابوذر ـ رحمت خدا بر او ـ كنار كعبه برخاست و گفت: « . . . دنيا را دو چيز خلاصه كن؛ كلمه اى در جست و جوى حلال، و كلمه اى براى آخرت . سوم، همه زيان است و سودى ندارد؛ آن را طلب مكن». *خصال : ۴۰ / ۲۶؛