#اخــلاص زمانی که مردم مشغول کثرت عمل هستند، دعای کمیل می خوانند، دعای ندبه، دعای سمات، نماز شب و زیارت عاشورا می خوانند، و به کارهای آخرتی مشغول هستند، تو کاری کن که عملت خالص باشد. مثلا دیده اید که بعضی ها پرخوری می کنند، در عوض بعضی ها کــم ولــی مـقـوی می خورند؟ زمانی که مردم می خواهند. عملی انجام دهند که همه بفهمند، تو یک عمل خالص انجام بده. 📚آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) 📚 @HadithNegar

💠بیداری پس از نماز صبح 🔸امام صادق علیه السلام: به طور حتم، نشستن مرد پس از نماز صبح تا طلوع آفتاب(مشغول ذکر بودن) از سفر دریایی برای جلب رزق و روزی بهتر است. پرسیدند: گاهی کاری داریم و ممکن است زمانش بگذرد. فرمود: پس از نماز درپی کارتان بروید و به ذکر خدا مشغول باشید. چون تا زمانی که وضو باقى است، در حال تعقیب نماز خواهید بود. 📚فروع کافی/ج6/ص62 📚 @HadithNegar

امام صادق علیه السلام: 🔹إذَا دَخَلَ اَلْمُؤْمِنُ فِي قَبْرِهِ كَانَتِ اَلصَّلاَةُ عَنْ يَمِينِهِ وَ اَلزَّكَاةُ عَنْ يَسَارِهِ وَ اَلْبِرُّ مُطِلٌّ عَلَيْهِ وَ يَتَنَحَّى اَلصَّبْرُ نَاحِيَةً فَإِذَا دَخَلَ عَلَيْهِ اَلْمَلَكَانِ اَللَّذَانِ يَلِيَانِ مُسَاءَلَتَهُ قَالَ اَلصَّبْرُ لِلصَّلاَةِ وَ اَلزَّكَاةِ وَ اَلْبِرِّ دُونَكُمْ صَاحِبَكُمْ فَإِنْ عَجَزْتُمْ عَنْهُ فَأَنَا دُونَهُ . 🔸هنگامی که مومن داخل قبر می‌شود، نمازهایی که خوانده طرف راستش و زکاتی که پرداخت کرده طرف چپش قرار می‌گیرند. و احسانی که کرده، بر او سایه می اندازد و صبرش نیز در کناری می‌ایستد. پس آنگاه که دو فرشته پرسشگر بر او وارد می‌شوند صبر خطاب به نماز و زکات و احسان می‌گوید مراقب صاحب خود باشید اما اگر عاجز شدید من مراقب او خواهم بود. 📚 اصول کافی (باب الایمان و الکفر) جلد ۲ صفحه ۹۰ 📚 @HadithNegar

💠 گرامی داشت زنان 🔸 حضرت فاطمه علیهاالسلام: بهترین شما کسانى اند که با مردم نرم ترند و زنان خویش را بیشتر گرامى مى دارند. ✍🏼 محبت نسبت به زن از اخلاق انبیا است و باعث فضیلت ایمان مرد است. رکن حیات خانوادگی نیز احساسات و عواطف مرد نسبت به زن است که در پرتوی آن زن، زندگی و فرزندان، صفا و جلا و خرمی می گیرند. 📚 دلائل الامامه/ص76 📚 @HadithNegar

🔆شيعيان واقعى از ديدگاه امام هشتم امام رضا(علیه السلام ) در خراسان بود و در ظاهر ولى عهد ماءمون به شمار مى آمد، جمعى از شيعيان براى ديدار آنحضرت به خراسان آمده بودند، و از دربان اجازه ورود مى خواستند، دربان براى آنها از آنحضرت اجازه مى طلبيد ولى آنحضرت اجازه نمى داد. آنها دو ماه پى در پى در هر روز دوباره (و جمعا 60 بار) به در خانه آنحضرت آمده و اجازه ورود طلبيدند و به دربان گفتند به امام رضا (ع ) بگو ما جمعى از شيعيان شما هستيم ، وقتى دربان تقاضا و پيام آنها را به امام رضا عرض ‍ مى كرد، امام مى فرمود: من فعلا اشتغال دارم به آنها اجازه ورود نده )). سرانجام آنها به دربان گفتند: از جانب ما به امام عرض كن ، ما از بلاد دور آمده ايم و مكرر اجازه خواسته ايم و جواب منفى داده ايد دشمنان ما، ما را شماتت خواهند كرد، اگر بدون ملاقات با شما به وطن باز گرديم ، نزد مردم ، شرمنده و سر افكنده خواهيم شد... دربان ، پيام آنها را به امام ابلاغ كرد، امام فرمود: به آنها اجازه ورود بده . دربان به آنها اجازه داد، آنها به محضر آنحضرت رسيدند و پس از احوالپرسى ، عرض كردند: اى پسر رسول خدا، چه شده كه ما به اين بى مهرى جانكاه و خفّت و خوارى افتاده ايم و پس از آنهمه بى اعتنائى و عدم اجازه شما، ديگر براى ما آبروئى نماند، علّت چيست ؟ امام رضا (ع ) فرمود: اين آيه (30 شورى ) را بخوانيد: و ما اصابكم من مصيبة فبما كسبت ايديكم و يعفو عن كثير. : هر مصيبتى كه به شما رسد به خاطر اعمالى است كه انجام داده ايد و بسيارى را نيز عفو مى كند. من در مورد شما به پروردگار و به رسول خدا (ص ) و اميرمؤمنان و پدران پاكم پيروى كردم . آنها عرض كردند: چرا نسبت به ما بى اعتنا هستيد؟ امام رضا (ع ) فرمود: به خاطر آنكه شما ادعا مى كنيد از شيعيان اميرمؤمنان على (ع ) هسنيد، واى بر شما همانا شيعه على (ع )، افرادى مانند حسن و حسين (ع ) و ابوذر و سلمان و مقداد و عمّار و محمّد بن ابوبكر بودند كه هيچگونه مخالفت با اوامر آنحضرت نمى نمودند، و هيچگاه كارى كه مورد نهى آنها بود انجام نمى دادند ولى شما وقتى كه مى گوئيد ما شيعه على (ع ) هستيم در بيشتر اعمال ، با دستورات آنحضرت مخالفت مى نمائيد و در انجام فرائض كوتاهى مى نمائيد، و در رعايت حقوق برادران ، سستى مى كنيد، آنجا كه تقيه واجب است تقيه نمى كنيد و آنجا كه حرام است تقيه مى كنيد، اگر شما به جاى شيعه بگوئيد ما از دوستان اولياء خدا و دشمن اولياء خدا و دشمن دشمنان آنها هستيم ، شما را در اين قول رد نمى كنم ، ولى شما ادعاى مقام ارجمند (شيعه ) مى كنيد اما ادعاى شما با اعمال شما سازگار نيست ، شما راه هلاكت را مى پيمائيد مگر اينكه با توبه و انابه ، ضايعات گذشته را جبران كنيد. آنها گفتند: ما استغفار و توبه مى كنيم ، و از اين پس خود را به عنوان دوستان شما، و دشمن دشمنان شما، عنوان مى نمائيم (نه شيعه شما). امام رضا (ع ) فرمود: آفرين بر شما اى برادران و دوستان من ، آنگاه امام از آنها احترام شايان كرد و آنها را نزد خود نشانيد و سپس به دربان خود فرمود: چند بار از ورود آنها جلوگيرى كردى ؟ او عرض كرد شصت بار. امام به او فرمود: شصت بار نزد آنها بيا و به آنها سلام كن و سلام مرا به آنها برسان ، خداوند بخاطر دوستيشان با ما، مشمول كرامت و لطف خاصّ قرار داد، و به آنها از غذاها و اموال بطور وفورذ، بهره مند ساز و گرفتارى آنها را بر طرف نما. 📚داستان دوستان، جلد پنجم، محمد محمدى اشتهاردى 📚 @HadithNegar

💠 عبادت چشم 🔸 پیامبرصلی الله علیه و آله: نگاه کردن به سه چیز عبادت است: 1️⃣ به صورت پدر و مادر، 2️⃣ به قرآن 3️⃣ و به دریا. ✍🏼 قاعدتا منظور از نگاه کردن، نگاه پر از غفلت و بی خبری و آلوده نیست. مطابق آیات قرآن، دریاها خدا را ستایش و به بزرگی یاد می کنند. تسبیح و تهلیل خداوند را می گویند و عظمت شان انسان را به یاد عظمت خالق می اندازد. 📚 بحار/ج10/ص368 📚 @HadithNegar

💠 پناه بر خدا 🔸 پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: لقمان حکیم:پسرم! کیست که از خداوند عزوجل سراغ گرفت، ولى او را نیافت؟ و کیست که به خدا پناه بُرد، ولى خدا از او دفاع نکرد؟ یا کیست که به خدا توکل کرد، ولى خدا او را کفایت ننمود؟ ✍🏼 عزت وذلت، دارایی و فقر و... همه در دست اوست، چون خالق و مالک همه چیز خداوند متعال است. 📚 بحار/ج27/ص112 📚 @HadithNegar

💠 دوری از لغو و آنها که از لغو و بیهودگی روی گردانند ✍🏼 لغو در حقیقت به معنى کار بى هدف و بدون نتیجه ی مفید است و شامل گفتار ورفتار کم فایده یا بی فایده مى شود. شوخی بیش از حد، غیبت، تهمت و بسیاری از حرفهای بدون سند و مدرک، پرسه زدن بی دلیل در بازار و... از مصادیق لغو است و مومن کار بیهوده نمی کند. مرکز فرهنگی هاتف 📚 .مومنون/3و4 📚 @HadithNegar

 #داستان_آموزنده 🔆نتيجه ترحّم يكى از علماى ربّانى قرن دوازدهم مرحوم سيد محمّد باقر شفتى رشتى معروف به ((حجّة الاسلام شفتى است كه از مجتهدين برازنده و پرهيزكار بود، او بسال 1175 ه‍ ق در جرزه طارم گيلان ديده به جهان گشود و بسال 1260 در سنّ 85 سالگى در اصفهان از دنيا رفت و مرقد شريفش در كنار مسجد سيّد اصفهان ، معروف و مزار علاقمندان است . وى در مورد نتيجه ترحم ، و فراز و نشيب زندگى خود، حكايتى شيرين دارد كه در اينجا مى آوريم : حجّة الاسلام شفتى در ايام تحصيل خود در نجف و اصفهان به قدرى فقير بود كه غالبا لباس او از زيادتى وصله به رنگهاى مختلف جلوه مى كرد، گاهى از شدت گرسنگى و ضعف ، غش مى كرد، ولى فقر خود را كتمان مى نمود و به كسى نمى گفت . روزى در مدرسه علميه اصفهان ، پول نماز وحشتى بين طلاب تقسيم مى كردند، وجه مختصرى از اين ناحيه به او رسيد، چون مدتى بود گوشت نخورده بود، به بازار رفت و با آن پول جگر گوسفندى را خريد و به مدرسه بازگشت ، در مسير راه ناگاه در كنار كوچه اى چشمش به سگى افتاد كه بچه هاى او به روى سينه او افتاده و شير مى خورند، ولى از سگ بيش از مشتى استخوان باقى نمانده بود و از ضعف ، قدرت حركت نداشت . حجّة السلام به خود خطاب كرده و گفت : اگر از روى انصاف داورى كنى ، اين سگ براى خوردن جگر، از تو سزاوارتر است ، زيرا هم خودش و هم بچه هايش گرسنه اند، از اين رو جگر را قطعه قطعه كرد و جلو آن سگ انداخت . خود حجّة السلام شفتى نقل مى كند: وقتى كه پاره هاى جگر را نزد سگ انداختيم گوئى او را طورى يافتم كه سر به طرف آسمان بلند كرد و صدائى نمود، من دريافتم كه او در حق من دعا مى كند. از اين جريان چندان نگذشت كه يكى از بزرگان ، از زادگاه خودم شفت )) مبلغ دويست تومان براى من فرستاد و پيام داد كه من راضى نيستم از عين اين پول مصرف كنى ، بلكه آن را نزد تاجرى بگذار تا با آن تجارت كند و از سود تجارت ، از او بگير و مصرف كن . من به همين سفارش عمل كردم ، به قدرى وضع مالى من خوب شد كه از سود تجارتى آن پول ، مبلغ هنگفتى به دستم آمد و با آن حدود هزار دكان و كاروانسرا خريدم و يك روستا را در اطراف محلّمان بنام گروند، به طور در بست خريدارى نمودم ، كه اجاره كشاورزى آن در هر سال نهصد خروار برنج مى شد، داراى اهل و فرزندان شدم و قريب صد نفر از در خانه من نان مى خورند، تمام اين ثروت و مكنت بر اثر ترحّمى بود كه من به آن سگ گرسنه نمودم ، و او را بر خودم ترجيح دادم . 📚داستان دوستان، جلد پنجم، محمد محمدى اشتهاردى 📚 @HadithNegar

امام صادق علیه السلام: 🔹ثلاَثٌ لاَ يَضُرُّ مَعَهُنَّ شَيْءٌ اَلدُّعَاءُ عِنْدَ اَلْكَرْبِ وَ اَلاِسْتِغْفَارُ عِنْدَ اَلذَّنْبِ وَ اَلشُّكْرُ عِنْدَ اَلنِّعْمَةِ. 🔸سه چيز است كه به همراه آنها چيزى به انسان آسيب نمى‌رساند: دعا در هنگام اندوه، استغفار هنگام گناه و شكرگزارى در هنگام برخورداری از نعمت. 📚 وسائل الشیعه (باب الدعا) جلد ۷ صفحه ۴۴ 📚 @HadithNegar