🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 هوا برای ریه خوب است، اما آب نه. برعکس، آب برای معده خوب است و هوا نه. نفس انسان، معدهای است که خوراکش محبت دنیاست، اما قلب انسان ریهای است که به هوا نیاز دارد؛ هوای این ریه «ذکراللّه» است.

🔹🔹آیت الله حائری شیرازی🔹🔹 انسان‌ها ترقی می‌کنند تا مثلاً رئیس‌جمهور آمریکا بشوند. اینکه یک پسر رخت‌شوی یا محصل ساده ای، مثلاً توانسته بالا بیاید تا به مقام ریاست جمهوری آمریکا برسد، یک «پرواز» است؛ اما برای همت‌های مگسی! برای انسان‌های مگس همت، این‌ یک «پروازِ خیلی بزرگ» است! کسی که این را «ترقی» می‌داند و از آنجا به اینجا منتقل شدن را یک «پرواز بزرگ» می داند، مثل این است که بگوید پشهی بسیار کوچکی، چقدر پرواز کرده تا از این گوشه قفس به سقف قفس رسیده است! البته که این، پرواز و اوج گرفتن تلقی می‌شود؛ اما برای چه کسی؟ برای «غیر مؤمن». برای «مؤمن»، رئیس‌جمهور شدن یعنی چه؟!! این مگر چیست که بتوان گفت پرواز و اوج گرفتن ؟ همت وقتی کوچک شد، قفس بزرگ به نظر می آید. وقتی قفس بزرگ به نظر آمد، این نقل و انتقالاتِ [کوچک]، یک پروازِ بزرگ به حساب می آید.

🔹آیت الله حائری شیرازی: آنچه از غرب بعنوان علوم انسانی آمده کم نيست. زلزله اي که آمده کوچک نيست. ديواري که بر سر ما فرو ريخته بسیار سنگین است. ما جامعه زلزله زده اي هستيم از نظر فرهنگي مخصوصاً از نظر جامعه شناسي و شناخت. ما بايد از زير اين سنگ ها بيرون بيائيم تا بتوانيم قرآن را بفهميم و قرآن را بپذيريم. ما بايد به خيلي از طاغوتها کفر بورزيم تا زمينه ايمان به الله در ما تقويت شود: «...فَمَنْ يَکفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللّهِ». ما بايد به طاغوت فرهنگي، کفر پيدا کنيم فرهنگي که مي خواهد به ما شک در فطرت، شک در ذاتيات انسان، شک در آگاهي انسان، شک در عقل، شک در جهت يابي را تزریق کند، کفر بورزيم. کفر به اين طاغوت مقدمه ايمان به خداست است. (برگرفته از کتاب اخلاق اسلامی)

🔹آیت الله حائری شیرازی: ولادت در محضر خدا آرزوهای انسان، بند ناف روح اوست. اگر میگویند این آرزوها را قیچی کنید یا اگر شنیدهاید که خدا خودش قیچی میکند، برای «ولادت» انسان است. هرگاه انسان در دنیا، از دنیا برید، در محضر خدا ولادت پیدا میکند. (برگرفته از کتاب جاری حکمت)

🔹🔹پیام آیت الله حائری شیرازی در خصوص مراوده فرزند یکی از شخصیتهای نظام با جریان بهائیت🔹🔹 یهود برای استحالهی اسلامِ اهل سنت، وهابیّتِ تکفیری را جعل نمود و برای استحالهی تشیّع، بهائیت را تأسیس کرد. وهابیّت، افراط در سنت گرایی است و بهائیت، افراط در تجدّد خواهی و سنت شکنی است. حکم نجاست کافر برای پیشگیری از نفوذ کافر در اسلام و مسلمانان است. میبینیم مسیحیّت در یهود حل شد. چون حکم به اجتناب از آنها را نداشت. اما اسلام به وسیلهی حکم نجاستِ کافر مصونیّت یافت. اینکه علماء بزرگ نسبت به مراوده فرزند یک شخصیّت با افراد شناخته شدهی جریان کذایی (بهائیّت) موضع گیری میکنند؛ دلیلش استشمام عادی سازی روابط با ایشان است و عادی سازی در جهت عکس مسئله نجاست کفار است.

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔹زودتر از امام به رکوع نرو🔹 یک انسان بسیار مخلصی، وقتی می‌خواست مشکلات را بگوید، 99درصد سخنانش، از کمبودها و کم کاری‌ها بود. به او گفتم: رهبر، مثل امام جماعت شماست. همان رفتاری که لااقل با امام جماعت می‌کنید، با او هم بکنید. زودتر از او به رکوع نروید، وقتی هم به رکوع رفت معطل نشوید و خودتان را به او برسانید. زودتر هم سربر ندارید. رهبر یعنی امام جماعت؛ رفتار و گفتارش را جلویت بگذار و نگاه کن. 99درصد سخن رهبر حکایت از می‌توانید، می‌شود، روحیه دادن و جرأت دادن است. گاهی هم یک اشاره می‌کند که اخطار است. آن وقت شما عکس این را انجام می‌دهید.

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔹بین الطلوعین ظهور🔹 عصر حاضر، زمان عجیبی است. دورة طلوع مجدد حجت الهی است. همانطور که طلوع و غروب خورشید با مقدمات است و امری تدریجی است، غیبت و ظهور هم امری تدریجی است. امام عصرعلیه السلام به تدریج غیبت کردند. غیبت، در ابتدا به صورت پردة سیاهی بود که در اتاق دیدار امام یازدهم علیه السلام نصب شد و مردم از پشت پرده، با حضرت صحبت میکردند. بعد، غیبت کوچکی پیش آمد که نور آن حضرت در بین مردم بود، اما خود حضرت از نظر مردم غائب شد. نور آن حضرت، نواب اربعة او بودند. همانطور که خورشید، بعد از ظهر، آرام آرام حرارتش کاهش پیدا میکند و انتهای عصر، جرم او پنهان میشود و بعد هم نور او، غیبت امام عصرعلیه السلام هم اینگونه بود. اول خودش غائب شد و بعد از هفتاد سال، نورهایش (همان نواب اربعه) نیز از دنیا رفتند؛ یعنی شفق ساقط شد. شفق همان محو نور خورشید است؛ و غیبت کبری آغاز شد. در ظهور هم همین گونه است که نور حضرت، مثل نور خورشید که ابتدا، صبح صادق را به وجود می آورد و بعد فضا مرتباً نورانی تر و روشن تر میشود؛ تا اینکه خورشید کاملاً ظاهر میگردد. معنایش این است که قبل از ظهور، نور آن حضرت باید عالمگیر شود. دیدید که امام راحل رحمت الله علیه فرمود: «انقلاب ما انفجار نور بود؛ ما منتظر طلوع خورشیدیم!» یعنی ما در بین الطّلوعین هستیم!