🔹آیت‌الله حائری شیرازی رضوان‌الله‌علیه🔹 🔸 مرید کردن دانش آموز خطرناک است🔸 مرید کردن به این معنی که دانش آموز به مربی ارادت و اعتمادی پیدا کند که اندیشه و نظارت او از دست برود؛ خطرناک است. در برابر روحانی هم باید همین روش را داشت. اعتماد به مربی خوب است، اما به چه بهایی؟ این روش که «هر عیب که سلطان بپسندد، هنر است» روش غلطی است. مربی نباید شاگرد را مرید خودش بار آورد و خوش حال باشد که تا یک کلمه می گوید یا اشاره می کند، شاگرد دربست قبول می کند، والدین هم همینطور. مرید و وابسته کردن ساده است، ولی بصیرت دادن مشکل! مربی اگر شاگرد را به خود وابسته کند که با ذائقه او همه مسائل را بسنجد کار دشواری نکرده است. طفل به دلیل ظرفیت کم خود، در مربی غرق و حل می شود و جرأت نمی کند درباره مطلبی قبل از این که مربی چیزی بگوید، حرف بزند یا اظهار نظری کند. روش انبیا این بود که به مردم بصیرت و نور و ملاک می دادند تا خودشان قضاوت کنند و نتیجه بگیرند. راهنمایی در حد اعطای ملاک خوب است؛ ولی برای او نتیجه گیری کردن صحیح نیست. نتیجه را باید خود فرد کشف کند. طفل هر چیزی را که بدون کمک مربی نتیجه گیری کند، متعلّق به خودش می داند و به آن عقیده پیدا می کند. در حالت مریدی، اگر روزی شاگرد به مربی بی عقیده شود، این خطر وجود دارد که در تمامی آنچه از مربی شنیده است شک کند! اما اگر از همان روز اول، مطالب را با ملاک بفهمد و نتیجه گیری کند اعتقاداتش را از دست نمی دهد؛ از این جهت مربیان باید با برنامه، استقلال متربّی را محفوظ نگاه دارند. 🔸@haerishirazi🔸

🔹آیت‌الله حائری شیرازی رضوان‌الله‌علیه🔹 🔸 دوره سیادت کودک (قسمت اول)🔸 قالَ رَسولُ اللَّهِ (ص): «الوَلَدُ سَیدٌ سَبعَ سِنینَ وَ عَبدٌ سَبعَ سِنینَ وَ وَزیرٌ سَبعَ سِنینَ. فَإن رَضیتَ خَلائِقَهُ لإحدی وَ عِشرینَ وَ إِلاّ فَاضرِبْ عَلی جَنبِهِ فَقَد أعذَرتَ إلی اللَّهِ تَعالی» رسول خدا فرمودند: فرزند، هفت سال اول زندگی سید و آقا، هفت سال دوم فرمانبر و هفت سال سوم وزیر و مشاور است. از بیست و یک سالگی اگر از اخلاق و رفتارش راضی نبودید، او را تنبیه کنید که نزد خدا معذورید. الوَلَدُ سَیدٌ سَبعَ سِنینَ، یعنی از تولد تا هفت سالگی فرزند را چنان تربیت کنید که انگار با سید و آقا طرف هستید؛ به نحوی که طفل هم احساس کند آقا است. روایت همانطور که به پدر و مادر به لحاظ تشریعی فرمان می دهد که فرزند را تا هفت سالگی امیر خود بدانند. به کودک هم از لحاظ تکوینی احساس آقایی و سیادت در این سنین را می دهد. معنی آقایی طفل این نیست که چون آقاست، هر کاری هم که برایش مضر است انجام دهد. خیر! کدام سید و آقاست که بخواهد راه اشتباهی برود و بلدچی و راهنما به دلیل آقا بودن او، وی را به حال خود بگذارد؟ وزیر، خطرها و اشکال های تصمیم ها را تذکّر میدهد و در نشست ها و مصاحبه ها نکته های ارزنده و راه های موفّقیت را مطرح می کند؛ اما همه این برنامه ها، با رعایت لطف و مرحمت و رعایت احترام و تجلیل معنی «سید» انجام می شود. آقایی به معنی رهایی نیست. وسعت راه، گستردگی احساس مسئولیت و احساس اینکه همه در خدمت طفل هستند، به او جرئت تصمیم گیری و حس اعتماد به محیط می دهد. #سیادت_کودک 🔸@haerishirazi🔸

🎞 مستند_محی_الدین (جشنواره عمار) 📽 روایت دلنشین و زیبا از آیت الله حائری شیرازی www.ammaryar.ir عماریار

🔹آیت‌الله حائری شیرازی رضوان‌الله‌علیه🔹 🔸دوره سیادت کودک (قسمت دوم)🔸 همیشه دیده ایم وقتی طفل کمتر از هفت سال می خواهد به لیوان آب دست بزند، لیوان را از پیش او بر می دارند یا طفل را از لیوان دور می کنند. در نحوه برداشتن لیوان یا دور کردن طفل هم، هر جماعتی فرهنگ خود را اعمال می کند. بعضی که فرزند را با استخفاف و تحقیر بزرگ کرده اند، پشت دست طفل می زنند. بعضی که تحصیل کرده تر هستند، با نوع دیگری از استخفاف، مثلا به جای زدن با نگاه تند، بچه را از دست زدن به لیوان باز می دارند. فرق بین نگاه تند و کتک چیست؟ گرهی که با دست باز می شود چرا با دندان باز کنیم؟ وقتی با رفتاری مناسب و تربیتی می توان طفل را ادب کرد، چرا با پرخاش و برخورد فیزیکی و پرتاب اجسام کار را خراب کنیم! این افراد فکر می کنند که با این کارها طفل حساس تر بار می آید. بله، این درست است، به شرط آن که زخم زبان از درد دست کوبنده تر و تحقیر کننده تر نباشد. به شرط آن که تندی نگاه، از زهر گفتار، سوزاننده تر نباشد. تحقیر، تحقیر است و اخطار، اخطار! اشاره چه با دست، چه با زبان، چه با نگاه، فرق نمی کند. گاهی نگاه چنان کشنده است که شخصیت طفل را ذوب می کند. اینجا مسئله، مسئله ارتباط است. در واقع ما از همان کودکی بچه را محجور بار می آوریم. همان گونه که به انسان سفیه حق تصرف در مالش را نمی دهیم، به همان شکل هم نمی گذاریم بچه های خردسال از استعدادهای خود استفاده کنند و به اشیاء دست بزنند تا پرورش یابند. ما به عنوان اینکه بچه صدمه نبیند، او را محجور می کنیم و از کودکی «قالبی» بار می آوریم. بعد می خواهیم بچه در بزرگ سالی استعمار را قبول نداشته باشد. این طور نمی شود! باید از همان بچگی، قالب شکنی و بت شکنی در روحیه او به وجود آید........ «این بحث ادامه دارد» #سیادت_کودک @haerishirazi

بسم الله الرحمن الرحیم #اطلاعیه دفتر مرحوم آیت الله حائری شیرازی جهت تدوین کتب ایشان نیاز به همکاری با متخصصین این حیطه دارد. کسانی که سابقه و تجربه در تدوین و تولید کتاب از فیش های پژوهشی و همکاری با مجموعه های دینی و فرهنگی مثل دفاتر مراجع، علما، پژوهشکده ها، مراکز علمی حوزوی و ... «در زمینه ی تولید کتاب» را دارند به ادمین کانال پیام دهند. حتماً رزومه و نمونه آثار تولیدی خودتان را نیز به پیوست، ارسال بفرمایید. (به پیام هایی که نمونه آثار و کتب، به آن ضمیمه نشده باشد، ترتیب اثر داده نخواهد شد) شرایط همکاری: 1- آشنایی قبلی با شخصیت، افکار و انظار مرحوم آیت الله حائری شیرازی (ره) 2- دارا بودن تحصیلات حوزوی یا تحصیلات عالیه دانشگاهی در رشته های مرتبط (الهیات، علوم قرآنی و ...) 3- دارا بودن رزومه ی مناسب در زمینه ی تالیف، تدوین، تنظیم و جمع آوری کتاب در موضوعات مرتبط با دین @haerishirazi

🔹 آیت‌الله حائری شیرازی رضوان‌الله‌علیه🔹 🔸 دوره سیادت کودک (قسمت سوم)🔸 به متربّی یا طفل اجازۀ پرواز بدهیم. برداشتن لیوان آب از جلوی بچه، چندین معنی دربر دارد: 1. نمی‌دانی 2. نمی‌فهمی 3. نمی‌توانی بفهی 4. نمی‌توانی بدانی 5. هنوز کوچکتر از آن هستی که بتوانی 6. توانایی تو عین ناتوانی است 7. دانایی تو عین نادانی است 8. تو لایق این کار نیستی 9. تو مهارت این کار را نداری و...؛ اما اگر طبق سخن رسول خدا «صلی الله علیه و آله» عمل کنیم، کودک به یک بت شکن تمام عیار تبدیل می‌شود. در یک کشور غیرمسلمان استعمارگر، اگر به یک پیام کودک پاسخ دهند، او یک استعمارگر کامل می‌شود، اما ما فرزاندانمان را به حالت مغلوب بار می‌آوریم. برژینسکی می‌گوید: «نفت بزرگ‌تر از آن است که کشورهای اسلامی مسئولیت آن را به عهده گیرند. اسرائیل و کشورهای یهودی باید نفت را اداره کنند» این صحبت‌های آقای برژینسکی، به دلیل اشتباه‌های مسلمانان در تربیت کودکانشان است که آن‌ها را مغلوب بار آورده‌اند. بعضی‌ها هم برای این که طفل از دست زدن به لیوان منصرف شود، او را در آغوش می‌گیرند یا به چیز دیگری مشغول می‌کنند. در این حالت طفل تحقیر نشده، اما رشد هم نکرده است. عالی‌ترین برخورد را آن مربی می‌کند که یک لیوان خالی کنار لیوان نیمه پر او می‌گذارد تا طفل با این دو لیوان آب بازی کند و بعد از ارضا شدن حس کنجکاوی‌اش، جهت کار دیگری حرکت کند. «این بحث ادامه دارد» #سیادت_کودک @haerishirazi

حتماً رزومه و نمونه آثار تولیدی خودتان را نیز به پیوست، ارسال بفرمایید. (به پیام هایی که روزمه و نمونه آثار و کتب، به آن ضمیمه نشده باشد، ترتیب اثر داده نخواهد شد)

در شب و روز جمعه و جهت عرض ارادت، نثار امام زمان علیه السلام صلواتی اهدا کنیم، فاتحه‌ای بخوانیم و ارواح همۀ مومنین و مومنات بخصوص آیت الله حائری شیرازی را نیز در ثواب آن شریک نماییم.

🔹 آیت‌الله حائری شیرازی رضوان‌الله‌علیه🔹 🔸 دوره سیادت کودک (قسمت چهارم)🔸 رفتارهای مربی و یا پدر و مادر؛ فضای تحرک و زمینه مانور متربّی و یا طفل را کم و زیاد می کند. هر کدام تند تر و تحقیرآمیزتر باشد، فضای تنگ تر و استخفاف آمیزتری به او می دهد و هر کدام فرصت تحرک و تجربه بیشتری به طفل بدهد، زمینه ورزش فکری و بدنی بیشتری به طفل داده است. این طور نیست که طفل، محاسبه و واکنش نداشته باشد. اطفال حسابگران ماهری هستند! جاذبه و دافعه و حسن ظن و بدگمانی دارند! آن مربی که جلوی بازی طفل را بگیرد، در نظر طفل، مزاحم تلقی می شود و آن که امکانات تجربه و آزمایش را برایش فراهم کند، مورد اعتماد طفل واقع می شود. وقتی مربی اجازه بازی با آب را به طفل ندهد، در واقع به او می گوید که تو کوچک تر از این کار هستی! این کار برای بچه های بزرگ تر از توست! اما آن مربی که لیوان خالی را کنار لیوان آب بگذارد، به طفل می گوید تو حق بازی کردن داری و می توانی با آب بازی کنی و توانا هستی! وقتی در عمل به طفل گفته شود که تو توانا هستی، بندی از دست و پای او برداشته می شود؛ در مقابل، وقتی در عمل به طفل گفته شود تو هنوز نمی توانی، بر دست و پای او بندی نهاده ایم. معنی لفظی «الوَلَدُ سَیدٌ سَبعَ سِنینَ» را همه می فهمند؛ اما معنی کاربردی «سید» را، نور عقل که با نور تجربه پرورش یافته باشد، می فهمد. چه بسا انسانی غیر مسلمان، با احساس مسئولیت و تجربه اندوزی و آزمایش، بدون آنکه روایت را شنیده باشد، مفید بودن آن را فهمیده باشد و در عمل آن را به کار گیرد؛ اما هستند مسلمانانی که روایت را بارها شنیده یا تدریس کرده اند، ولی در جریان به کارگیری آن، از نور احساس مسئولیت استفاده نکرده و رمز کار را متوجه نشده اند. در هر حال، حجّت باطنی با انسان است و آن احساس مسئولیت است. هر کس از آن بهره گیرد، در تجربه، بر رمز و راز تربیت دست می یابد؛ هر چند مسلمان نباشد و از حجّت ظاهری، یعنی امام معصوم علیه السلام محروم باشد. #سیادت_کودک @haerishirazi

بسم الله الرحمن الرحیم 📢📢📢 #اطلاعیه دفتر مرحوم آیت الله حائری شیرازی جهت تدوین کتب ایشان نیاز به همکاری با متخصصین این حیطه دارد. کسانی که سابقه و تجربه در تدوین و تولید کتاب از فیش های پژوهشی و همکاری با مجموعه های دینی و فرهنگی مثل دفاتر مراجع، علما، پژوهشکده ها، مراکز علمی حوزوی و ... «در زمینه ی تولید کتاب» را دارند به ادمین کانال پیام دهند. 👈 حتماً رزومه و نمونه آثار تولیدی خودتان را نیز به پیوست، ارسال بفرمایید. (به پیام هایی که نمونه آثار و کتب، به آن ضمیمه نشده باشد، ترتیب اثر داده نخواهد شد) شرایط همکاری: 1- آشنایی قبلی با شخصیت، افکار و انظار مرحوم آیت الله حائری شیرازی (ره) 2- دارا بودن تحصیلات حوزوی یا تحصیلات عالیه دانشگاهی در رشته های مرتبط (الهیات، علوم قرآنی و ...) 3- دارا بودن رزومه ی مناسب در زمینه ی تالیف، تدوین، تنظیم و جمع آوری کتاب در موضوعات مرتبط با دین @haerishirazi

@haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸آزادسازی یا رهاسازی؟🔸 محل نزاع بین ما و دشمنان ما کجاست؟ نزاع امام و شاه بر سر چه بود؟ نزاع امام و آمریکا بر سر چه بود؟ نزاع خداوند و شیطان بر سر چیست؟ محل نزاع، آزادسازی است. خدا برنامهاش آزادسازی انرژی‌های متعالی انسان است وشیطان برنامه‌اش رها کردن انرژی‌های غیر متعالی انسان. بین رهاسازی و آزادسازی تفاوت است. رهاسازی یعنی رهاسازی «غریزه» وآزادسازی یعنی آزادسازی «فطرت». سوار و اسب را در نظر بگیرید؛ اسب وقتی ول می‌شود نمی‌گویند آزادشده است بلکه می‌گویند ول شده است. یعنی از افسار و عنان رها شده و این یعنی رها شدن انرژیی که باید در خدمت می‌بود. محل نزاع اینجاست؛ آزادی «سوار» یا آزادی «اسب»؟ آزادی یعنی انسان را سوار بر اسب کنیم و اسب در کنترلش قرار گیرد تا هر جا فرمان داد برود. هر رهاسازی نسبت به اسب سلب آزادی از سوار است. به آزادی اسب رهایی می‌گویند. ادیان الهی چرا می‌گویند که انسان حب دنیا نداشته باشد؟ برای اینکه حب دنیا جلو آزادسازی انرژی متراکم انسان را می‌گیرد. @haerishirazi