آمَدی شَمس و قَمَرْ پیشِ تو سوسو بِزَنَندْ تـا کِـه مَـردانِ جَــهـانْ پـیشِ تو زانو بِزَنَندْ #حضرت_زینب_س http://eitaa.com/hafezan_vahy

🌸🌿🌹🕋🌹🌿🌸 فیلم زیبا ازتصویر گرے ترجمہ فارسے سورہ مبارڪہ 🌺🌸 نساء 🌸🌺 بخش هـفتم ✨اشارہ بهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ👇 ⚡ جهـاد ⚡نماز ⚡ جواب بعضے از سوالهــــــــــــــــــــــــاے شما در این ڪلیپ هاست. http://eitaa.com/hafezan_vahy

🌺 تفسیر آیه6⃣ سوره #النبا از تفسير شریف المیزان 🔰أَ لَمْ نجْعَلِ الاَرْض مِهَداً6⃣ 🔸اين آيه تا يازده آيه بعدش در مقام احتجاج و استدلال بر ثبوت بعث و جزا و تحقق اين خبر عظيم است، و لازمه ثبوت آن صحت جمله قبلى است كه مى فرمود: (كلا سيعلمون) و اينكه به زودى مشاهده مى كنند و مى دانند. 🔸بيان آن حجت اين است كه عالم محسوس با زمين و آسمانش و شب و روزش و انسانهايش كه نسلا بعد نسل مى آيند و مى روند، و نظام جارى در سراپايش، و تدبير متقن و دقيقى كه در همه امورش جريان دارد، ممكن نيست صرفا به خاطر بازى و سرگرمى پديد آمده باشد. و هيچ هدف و غرضى در نظر پديد آورنده اش نباشد، پس به طور مسلم و بديهى بايد در پى اين نظام متحول و متغير و گردنده، عالمى باشد كه نظام در آن ثابت و باقى باشد، و در آن عالم اثر صلاح و فساد اين عالم، ظهور پيدا كند، صلاحى كه فطرت بشر بدان دعوت مى كرد، و فسادى كه از آن نهى مى نمود، و ما مى بينيم كه اثر صلاح و فساد، كه همانا سعادت متقين و شقاء مفسدين است در اين عالم محسوس ظاهر نشده، و اين از محالات است كه خداى تعالى در فطرت بشر آن دعوت غريزى را و اين ردع و منع غريزى را به وديعه بسپارد، در حالى كه نه آن دعوت اثرى در خارج داشته باشد و نه آن منع، پس به طور يقين در اين ميان روزى وجود دارد كه در آن روز انسان صالح اثر صلاح خود را، و انسان فاسد اثر فساد خود را مى بيند. 🔸پس اين آيات در معناى آيه زير است كه مى فرمايد: (ما آسمان و زمین وآنچه بین آن دو است به باطل نیافریدیم این پندار کسانی است که کافر شدند، پس ویل از آتش برای کسانیکه کافر شدند، آیا پنداشته اند که ما مردم با ایمان و با عمل صالح را چون مفسدین در زمین قرار می دهیم؟ ویا پنداشته اند که با متقین وفجار یکجور معامله می کنیم؟) #ص_۲۸ با اين بيان و اين استدلال ثابت مى شود كه در اين ميان روزى هست كه انسان آن را ديدار خواهد كرد، و در آن روز به جزاى آنچه كرده چه خير و چه شر مى رسد، پس مشركين نمى توانند در آن اختلاف نموده ، و يا شك كنند، و يا بعضى ديگرشان آن را بعيد بشمارند، و يا بعضى ديگرشان محال بدانند، و يا بعضى ديگرشان با علم به آن از در عناد و لجاج منكرش شوند، پس آمدن چنين روزى بديهى، و وقوعش ضرورى است، و جزاى در آن جاى شك نيست. 🔸از بعضى از مفسرين چنين بر مى آيد كه خواسته اند بگويند: اين آيات در مقام اثبات قدرت است، و اينكه عود - در قيامت - نظير بدء - آغاز - خلقت است، آن خدايى كه توانست عالم را ابتدائنا خلق كند، قادر است كه آن را دوباره اعاده دهد. اين استدلال هر چند كه در جاى خودش تمام و صحيح است، و در كلام خداى تعالى هم به آن تمسك شده و ليكن استدلالى است بر امكان اعاده، نه بر وقوع آن، و سياق آيات مورد بحث مى خواهد وقوع آن را اثبات كند نه امكانش را، پس بيان مناسب تر همان بيانى است كه ما كرديم. 🔸و به هر حال اينكه فرمود: (الم نجعل الارض مهادا) استفهامى است انكارى، و كلمه #مهاد به معناى بستر و قرارى است كه در آن تصرف مى شود، و بر فرشى كه روى آن مى نشينند نيز اطلاق مى گردد. و معناى جمله اين است كه مگر ما نبوديم كه زمين را براى شما قرارگاه كرديم، تا بتوانيد در آن قرار گيريد، و در آن تصرف كنيد. ______________ 🌷شادی روح علامه طباطبایی ره صلوات. http://eitaa.com/hafezan_vahy