حضرت آیت الله جوادی آملی حفظه الله : 🔹از غريب ترين ايام زندگی ما #ايام_مباهله است. خيلي از ما عالمانه حرف می‌زنيم و عوامانه فكر می‌كنيم، در نتیجه آن اركان #ولايت را تقريباً از دست می‌دهيم. در حالی که آن اجزای غير ركنی را خيلی محترم می‌شمريم، مانند اول ذيحجه که سالروز ازدواج وجود مبارك حضرت امير با فاطمه زهرا(سلام الله عليهما) است. اينها جزء واجبات غير ركنی است. 🔹در نماز يك واجب ركنی داريم، يك واجب غير ركنی. در خصوص #امامت و #ولایت نیز همين طور است؛ غدير جزء واجبات ركنی امامت است، مباهله جزء واجبات ركنی ولایت است، با سالروز ازدواج فرق می‌كند. در حالی که نه رسانه‌ها از او نام می‌برند و نه حوزه‌ها خبری هست! آن وقت آن مسائل واجبات غير ركنی را خيلی دامن می‌زنيم. آنها هم واجب هست، اما مثل اجزای نماز است. لکن حمد و سوره كجا، ركوع و سجود كجا؟! حمد و سوره واجب غير ركنی است، اما ركوع و سجود واجب ركنی است. 🔹وقتی مأمون(علیه من الرحمن ما یستحق)، به وجود مبارك امام رضا(سلام الله علیه) عرض ميیكند به چه دليل علی بن ابيطالب(سلام الله عليه) افضل است؟ ایشان ديگر نفرمود غدير، فرمود با آيه {انفسنا}. خدا وقتی وجود مبارك حضرت امير علیه السلام را جان پيغمبر می‌داند از اين بالاتر فضيلت فرض می‌شود؟! «من كنت مولاه فهذا علی مولاه» كه گفته ٔ خود پيغمبر است، هر چند آن هم از طرف خداست، کجا؛ و اینکه ذات اقدس اله خود فرموده علی جان پيغمبر است، کجا؟! و وجود مبارك امام رضا علیه السلام به اين استدلال كرد. تفسیر سوره حجرات ۹۵/۷/۴

بسم الله الرحمن الرحیم نزول سوره هل أتی در سال ششم هجرى، امام حسن و امام حسين علیهماالسلام بيمار مى‏شوند. پيامبر صلی الله علیه وآله با جمعی از اصحاب از امام حسن و امام حسين علیه السلام عيادت مى‏كنند و به اميرالمؤمنين علیه السلام مى‏فرمايند: اگر برای فرزندانت نذرى كنى، خداوند آن ها را شفا خواهد داد. اميرالمؤمنين علیه السلام فرمودند: سه روز برای شفاى آن ها روزه خواهم گرفت. حضرت زهرا علیهاسلام نيز همان نذر را نيّت كردند. امام حسن و امام حسين علیهالسلام و فضّۀ خادمه نيز گفتند: ما هم سه روز، روزه خواهيم گرفت. چیزی نگذشت که خداوند آنان را شفا داد و آن ها شروع به روزه گرفتن كردند. حضرت على علیه السلام از يكى از همسايگان مقدارى جو قرض گرفتند و حضرت زهرا علیهاسلام با دست خود یک سوم آن جوها را آرد كردند. و آردها را خمير كرده و پنج قرص نان پخته و براى افطار در سفره قرار دادند. هنگام افطارمسكينى در خانه را زد و تقاضاى كمك كرد. آنان یکی پس از دیگری نان‏های خود را به مسكين دادند و تنها با آب افطار كردند. روز دوّم حضرت زهرا علیهاسلام يك سوم ديگر از آردها را خمير كرده و نان پختند. هنگام افطار يتيمى به درِ خانه ایشان آمد و تقاضای کمک کرد. حضرات نان‏ها را به يتیم دادند و خود با آب افطار كردند. روز سوّم نیز همان اتّفاقات افتاد و هنگام افطار اسيرى آمد و همان تقاضا را كرد و آنان تنها غذاى خود یعنی همان نان ها را به او دادند وباز با آب افطار نمودند! حضرت علی علیه السلام همراه با امام حسن و امام حسين علیه السلام پس از آن سه روز در حالى كه آنان از گرسنگى مى‏لرزيدند، روز 25 ذی الحجّه بود که خدمت پيامبر صلی الله علیه وآله رسيدند. پيامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: براى من سخت است که شما را به اين حالت ببينم. آنگاه پیامبر با آنان همراه شده به خانه ایشان رفتند و دیدند حضرت زهرا علیهاسلام که چشمانش از گرسنگى فرو رفته بود در محراب عبادت ایستاده است! پيامبر صلی الله علیه وآله ایشان را مورد محبت قرار دادند. آن گاه جبرئيل نازل شد و به پیامبر اکرم از طرف خدا با داشتن چنین خاندانی تبریک گفت؛ و آیات سوره «دهر» (که نام دیگر آن سوره «انسان» و نام سوّمش سوره «هل أتی» است) را تقدیم پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله نمود و برایش قرائت کرد و آنگاه ظرفى پُر از غذاى بهشتى از آسمان برای ایشان آورده شد و آن ها ميل کردند! علّامه امینی در الغدیر این حدیث را به قول 34 نفر از علمای معروف اهل سنّت مستند فرموده است! خدای متعال در این سوره از اهلبیت علیهم السلام بسیار تجلیل و تعریف نموده و از آنان با عنوان ابرار، یعنی خوبان خدا و عباد الله، یعنی بندگان خالص خدا یاد کرده است و مخالفينِ ايشان را كافر نامیده و از کارِ با اخلاص و پر زحمت ایشان بسیار تمجید نموده و همه نعمت های بهشتی و مقامات رفیع آن را به اهل بیت علیهم السلام وعده داده است. همۀ مفسِّرین شیعه و جمع زیادی از مفسِّرین اهل سنّت معترف اند که هجده آیۀ این سوره مبارکه بلکه بیشتر آیات آن در مدینه و دربارۀ این واقعه و در حق اهل بیت علیهم السلام نازل شده است .

مهمان نواز: بسم الله الرحمن الرحیم بیست و چهارم ذی الحجه نزول آيه تطهير پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله وسلم مكرّر و به مناسبت‏هاى مختلف آيه تطهیر را براى مردم قرائت كرده‏اند. مفسِّرین ، نزول اين آيه را در بیست و چهارم ذى‌الحجه دانسته‏اند. اين آيه سند بسیار مهمّی در بیان عصمت و عظمت اهل‏بيت علیهم السلام است. خداوند در بخشی از آيه 33 سوره احزاب مى‏فرمايد: إِنَّما يُريدُ اللّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيرًا؛ خداوند اراده قطعی فرموده که شما اهل‌بیت از هرگونه آلودگی و نقصی به طور کامل پاک و مطهَر باشید. یعنی شما اهل بیت به اراده و خواست قطعی خدا در عالی ترین درجه کمال و طهارت قرار داده شده‌اید. *نکات آیه: پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: يَا عَلِيُ‏ هَذِهِ‏ الْآيَةُ نَزَلَتْ‏ فِيكَ‏ وَ فِي‏ سِبْطَيَّ‏ وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِك‏؛ ای علی، این آیه در باره تو و دو نوه من حسن وحسین و پیشوایانِ از فرزندان تو نازل شده است. لفظ «يُريد» و «لِيُذهب» و «يُطِهركم» همه صيغه مضارع‌اند و دلالت بر استمرار و دوام اين اراده و اين إذهاب و اين طهارت از جانب خداوند دارند. كلمه «يطهركم » بر طهارتى مطلق دلالت مى‏كند كه از حد فكرهای ما بيرون است. یعنی نهائی ترین درجه ی پاکی و طهارت! اين آيه دلالت کاملی بر افضليت اهل‏بيت علیهم السلام نسبت به ديگران دارد. عصمتى كه از اين آيه اثبات مى‏شود، فوق عصمت دیگر أنبيآء و أوليآست؛ زیرا معنایش طهارت کامل از هر گونه آلودگی و نقصی است. یعنی اهل بیت علیهم السلام در عالی ترین حدّ کلام و طهارت و عصمت قرار داده شده اند ! و مظهر عصمت و عظمت حضرت حق می باشند! این آیه همچنین دليل بر عصمت مطلق و علم بى‏كران و افضليت ایشان بر ما سِوَى الله‏ است و خداوند اين كرامت را با علم خود و حكمت بى‏انتهايش فقط به چهارده معصوم علیهم السلام عنايت كرده است و در اين زمينه هيچ‌كس با آن‌ها شریک نيست؛ نه ملك مقرب و نه نبى مرسل و نه بنده مؤمنی. برای آن‌ که این آیه شریفه را کسی به نفع دیگران تفسیر و مصادره نکند، پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم دست‌کم شش یا نُه ماه هر روز صبح قبل از نماز صبح مقابل در خانه حضرت علی علیه السلام و حضرت زهرا علیها سلام می ایستاد و دستانش را به دو طرف در خانه قرار می‌داد و آیه تطهیر را قرائت می‌کرد و می‌فرمود: «الصَّلاة رَحِمَکُم الله » (یعنی آمادۀ برپایی نماز شوید ای خاندان عصمت و طهارت!) تا همه بدانند این آیه شریفه در حق اهل این خانه نازل شده است.

مهمان نواز: بسم الله الرحمن الرحیم حديث كساء ماجراى حديث كساء به طور متفاوت و در چندین مكان تكرار شده است. يك مورد آن بعد از جريان مباهله، یعنی همان سال نهم هجری، اواخر ماه ذی‌الحجه است که پيامبر و اهل‏بيت علیهم السلام در زير جامه‌ای قرار گرفتند و آيه تطهير نازل شد. مرتبه دیگر در خانه حضرت زهرا علیهاالسلام تكرار شد که حضرت زهرا علیهاسلام مى‏فرمايند: روزى پدرم بر من وارد شده و فرمودند: «احساس ضعف مى‏كنم. جامه‌ای برايم بياور.» آوردم و ايشان خود را پوشاند، درحالى كه صورتشان مى‏درخشيد. اندكى كه گذشت فرزندم حسن علیه السلام آمد و سؤال كرد: بوى خوشى به مشامم مى‏رسد. گفتم: بله، بوى جدّ توست. او رفت و به پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم سلام كرد و كنار ايشان زير كساء قرار گرفت. سپس فرزندم حسين علیه السلام آمد و به همان ترتيب او نيز كنار جدّ خود قرار گرفت. سپس اميرالمؤمنين علیه السلام آمدند و ایشان نيز به زير كساء رفت. من نيز اجازه گرفته و كنار آن‌ها زير كسآء نشستم. آن‌گاه پيامبر دو طرف كساء را گرفته و به سمت آسمان اشاره كرده و فرمودند: «خدایا، اين‌ها اهل‏بيت من هستند، گوشت و خون آن‌ها گوشت و خون من است و...» خداوند فرمود: اى ملائكه، من هستی‏ را نيافريدم، مگر به خاطر محبت اين پنج نفر. جبرئيل پرسيد: آن‌ها چه كسانى هستند؟ خداوند فرمود: «هُمْ فاطِمةُ وَ اَبوها و بَعلُها و بَنوها؛ فاطمه است و پدر فاطمه، فاطمه است و شوهر فاطمه، فاطمه است و پسران فاطمه.» جبرئيل از خدا و رسول خدا اجازه گرفت و با افتخار وارد كسآء شد و گفت: خداوند مى‏فرمايد: إِنَّما يُريدُ اللّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيرًا؛ خدا اراده قطعی فرموده که شما اهل‌بیت از هر گونه آلودگی و نقصی به طور کامل پاک و مطهر باشید. و فرمودند: هركس اين داستان را در محفلى بيان كند، خداوند رحمت و غفران خود را نازل مى‏كند. و اگر اندوهگینی در آنجا باشد، اندوه او را برطرف مى‏كند و حاجات او را برآورده می‌سازد. سندهای اين حديث، سندهای معتبرى است كه در جاى خود به آن پرداخته شده است و علمای شیعه و سنی بر آن‌ها اعتماد کرده و پیوسته این حدیث را به گونه‌های مختلف نقل کرده‌اند و یاد آوری این حدیث را وسیله نزول رحمت الهی می‌دانند. مرحوم آیت الله بهاالدینی و مرحوم آیت الله بهجت پیوسته به قرائت این حدیث سفارش می‌فرمودند.

پس از فتح مکه معظمه و طائف و مسلمان شدن اهالی یمن و عمان،تقیرباً تمامی مناطق جزیرة العرب در پوشش نظام اسلامی و حکومت توحیدی پیامبر اکرم(ص) قرار گرفت. اما در این منطقه بزرگ عربی، اقوام، قبایل و طوایفی بودند که هنوز در برابر اسلام، تسلیم نشده و یا حتی دشمنی و فتنه انگیزی می‌کردند. منطقه نجران، که در حد فاصل حجاز و یمن قرار دارد، در عصر پیامبر(ص)،تنها منطقه مسیحی نشین حجاز بود که مسیحیان مقیم آن،با پشتیبانی‌های کشورهای مسیحی شاخ و شمال آفریقا و قیصر روم، ادامه حیات می‌دادند. پیامبر(ص)برای بزرگان این منطقه نامه‌هایی ارسال کرد و آنان را به پذیرش دین اسلام و یا پرداخت جزیه[مالیات ویژه اهل کتاب] فرا خواند. سران مسیحی نجران درباره نامه پیامبر(ص) به مشورت پرداخته و با افراد زیادی در این باره گفتگو کردند. ولی به خاطر تبلیغات و فضای ویژه مسیحیان در آن منطقه،آنان هیچ یک از پیشنهادهای رسول خدا(ص) را نپذیرفتند و برای رفع این معضل،سه تن از بزرگان نجران، یعنی:ابو حارثةبن علقمه[اسقف اعظم نجران و نماینده رسمی کلیسای روم در حجاز]،عبدالمسیح بن شرحبیل معروف به عاقب[پیشوای اهالی این منطقه]و اهتم [یاایهم]بن نعمان معروف به سید[شخصی کهنسال و ریش سفیدو مورد احترام نجرانیان] به همراه ده تن و به روایتی سی تن و به روایتی دیگر شصت تن از مسیحیان نجران عازم مدینه منوره شده تابا رسول خدا(ص) به گفتگو بپر دازندو راه حلی پیدا نمایند. آنان، پس از ورود به مدینه منوره، وارد بر پیامبر خدا(ص)در مسجد النبی شدند،ولی پیامبر(ص)اعتنای چندانی به آنان ننمود.مسیحیان علت آن را نمی دانستندو به نزد عثمان بن عفان و عبدالرحمن بن عوف که پیشینه آشنایی با آنان داشته رفتندو علت آن را جویا شدند. ولی آن دو نیز چیزی در این باره نمی‌دانستند و آنان را به نزد امام علی بن ابی طالب (ع)راهنمایی کرده برده و از آن حضرت، علت آن را پرسیدند. امام علی(ع) فرمودند: چون شما با لباس‌های فاخر و تزئین کرده و صلیب به گردن آویخته وارد مسجد شدید،پیامبر(ص) را از کردارتان ناخوش آمد، باید لباس‌های خود را تغییر داده و با وضع ساده و بدون هیچ گونه تزیین به زر و زیوری بر آن حضرت وارد شوید، تا مورد استقبال وی قرار گیرید. مسیحیان نجران،بر اساس فرموده حضرت علی(ع)، لباس و ظاهر خود را تغییر داده و با وضع ساده و عادی بر پیامبر(ص)وارد شدندو با آن حضرت به گفتگو پرداختند. پیامبر(ص) با آنان در باره توحید و شرک، نحوه آفرینش حضرت عیسی (ع)و ارتباط وی با خدای سبحان و باطل دانستن عقاید مسیحیان گفتگو کرد،امّا سران نجران گفتار آن حضرت را نپذیرفته و بر عقاید باطل خویش اصرار ورزیدند. آنان، برای فرار از پذیرش حق،پیشنهاد مباهله دادند. بدین معنا که دروقت معین، در جایی به عبادت و راز و نیاز به در گاه خداوند متعال پردازخته و بر طرف مقابل نفرین کنند تا خداوند متعال، بر دروغ گو و باطل گرا عذابی نازل کرده و او را نابودسازد. در همین زمان بر پیامبر(ص)آیه‌ای نازل شد و از مباهله بامسیحیان استقبال کرد.[فَمَن حاجَّک فیهِ مِن بَعدِ ما جا ئَک مِنَ العِلم فَقُل تَعالوا نَدعُ اَبنائَنا وَابنائُکم...(1)]بنا بر این، طر فین به مباهله رضایت داده و قرار شد در روز دیگر، در مکانی در بیرون شهر مدینه گرد هم آمده و اقدام به مباهله نمایند. سران نجران،پیش از رسیدن به مکان مباهله به یکدیگر گفتند: اگر رسول خدا(ص)با فرماندهان و یاران خود به مباهله آمد،معلوم است که مقاصد دنیوی دارد و از رسالت و نبوت او خبری نیست و ما باید با وی مباهله کنیم. اما اگر با فرزندان و اهل بیتش برای این کار اقدام کرد، دانسته می‌شود که او مقاصد دنیوی ندارد و قصدش هدایت و راهنمایی انسان‌ها از جهالت و کفر و شرک است. در آن صورت،مباهله کردن با او خطر ناک است و باید به او ایمان آورد و یا حداقل با وی مصالحه کرد. موعد مقرر فرا رسید و پیامبر(ص)به همراه دخترش حضرت فاطمه زهرا(س)و دامادش حضرت علی(ع)و دو سبطش حضرت امام حسن (ع)و حضرت ابا عبدالله الحسین(ع)از مدینه حرکت کرد و به جایگاه مقرر رفت. مسلمانان مدینه نیز آن حضرت را مشایعت کرده و با ذکر صلوات،سلام و تکبیر،آنان را همراهی می‌نمودند. مسیحیان نجران، زودتر از پیامبر(ص) در مکان مقرر اجتماع کردند. آنان همین که دیدند پیامبر(ص) نزدیک‌ترین اقربا و اهل بیت ویژه خویش را برای مباهله آورد،احساس خطر کرده و از مبارزه و مباهله با آن حضرت منصرف شدند و منظره زیبا و نور بخش حضور پیامبر(ص)به همراه امام علی(ع)و فاطمه زهرا(س)و حسنین(ع)،آنان را مات و مبهوت کرد. به ناچار از مباهله سر باز زده و به آن حضرت پیشنهاد مصالحه دادند. بدین ترتیب. در برابر عظمت و حقانیت دین مبین اسلام سر فرود آورده و به یکی از پیشنهاد پیامبر(ص)،یعنی پرداخت جزیه و کمک به مسلمانان در جنگ با دشمنان اسلام، رضایت دادند و صلحنامه ای دراین باب تحریر کرده و طرفین امضا نمودند. این

واقعه، علاوه بر این که یکی از معجزات بزرگ پیامبر(ص)است،دلیل روشنی بر حقانیت و معصومیت خاندان پاک رسول خدا(ص)یعنی حضرت علی، حضرت فاطمه ،امام حسن و امام حسین[صلوات الله علیهم اجمعین]می‌باشد.(2) شایان ذکر است که برخی از تاریخ نگاران و سیره نویسان،مباهله را در ذی حجه سال دهم برشمردند ،ولی با توجه به اینکه پیامبر(ص) پس از مباهله،حضرت علی(ع)را به یمن اعزام نمود و اعزام آن حضرت در رمضان سال دهم قمری بود، بی تردید باید رویداد مباهله در ذی حجّه سال نهم قمری باشد،نه در دهم. ا-------------- 1- سوره آل عمران[3]، آیه 61 2- نک :مسار الشیعه [شیخ مفید]،ص22 ؛ الارشاد[شیخ مفید]، ص151 ؛ الاقبال بالاعمال الحسنة[سیدبن طاووس]،ج2، ص310؛ تاریخ ابن خلدون، ج1،ص451 ؛ زندگانی چهارده معصوم ترجمه اعلام الوری [علامه طبرسی]،ص190 ؛ منتهی الآمال[شیخ عباس قمی]، ج1،ص93 و فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام(ص)[جعفر سبحانی]،ص495

#به‌فریاد‌اموات‌برسید ♥️پیامبر اکرم(ص)فرمودند: ارواح مؤمنان هر #جمعه به آسمان دنیا می‌آیند و روبه‌روى خانه‌ها می‌ایستند و هر یک با آواى حزین در حالى که می‌گرید می‌گوید اى کسان من! اى فرزندانم! پدرم! مادرم! نزدیکانم به ما عطوفت کنید. خداى شما را بیامرزد... . با درهم پولى یا گرده نانى و یا لباسى در حق ما رحم کنید که خدا به شما از لباس‌هاى بهشتى بپوشاند. 📚جامع الأخبار، ص 169. @hafezyounesi61

حاصل تفکر ناب محمدی VS حاصل تفکر شیعه انگلیسی! ما از مسئولین مربوطه همچون قوه قضائیه و دادگاه ویژه روحانیت خواهشمندیم که با چنین افراد به اصطلاح روحانی برخورد جدی داشته باشد! @hafezyounesi61

از تو ممنونم مرا دعوت به ماتم کرده ای پای این سفره ..دلم را کشورِ غم کرده ای از تو ممنونم که مابینِ شلوغی های شهر این گدا را واردِ شهرِ مُحرّم کرده ای چشمِ من خشکیده بود از معصیت های زیاد این تو بودی با نگاهی ..دیده زمزم کرده ای خارج از انسانیت بودم که با یک یاحسین هر دو دستانم گرفتی و تو آدم کرده ای روضه برپا می کنی تنها میانِ خیمه ات قلبِ من را با دمت از دور توام کرده ای روضه ای بنما تلاوت تا که بر صورت زنم با نوای خود ..مسخّر کُلّ ِ عالم کرده ای برده ای دل را به سمتِ کربلا و بعد از آن روضه های سختِ جدّت را مجسّم کرده ای قتلگاهش را نشانم داده با سوزِ جگر.. جاری از چشمانِ من دریای نم نم کرده ای #سجاد @hafezyounesi61

چهارتا جوان بیگناه که خیلی هم مهربون هستن دارن از یه خانم زورگیری میکنن! الان باز اینارو دستگیر میکنن ضدانقلاب و سلبریتی‌ها مجبورن هشتگ بزنن! @hafezyounesi61