🖤🍃 اِلـهي‌مَنِ‌الَّذي‌نَزَلَ‌بِكَ‌ مُلْتَمِساً‌قِراكَ‌فَماقَرَيْتَهُ.../•°🌱 خداے من، كيست كه بر آستانت وارد شده باشد و خواهان مهمانپذيرے‌ات باشد🕊 و تو از او، پذيرايی نكرده باشی... "فرازےازمناجات‌الراجین" #سـلام‌امام‌زمانم #اللّھمَّ‌عَجِّـلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَـرَج

🖤🍃 پیامبر ﷺ فرمودند: سخنِ بسیار، که #ذکر خداوند🌱 در آن نیست، نگوئید. زیرا فراوانیِ سخن که بدونِ ذکر خدا باشد، دل‌ را سخت می‌کند؛ و دورترین مردم از خدا، کسی است که سخت‌دل باشد! ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ فَهِيَ كَالْحِجارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً وَ إِنَّ مِنَ الْحِجارَةِ لَما يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهارُ وَ إِنَّ مِنْها لَما يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْماءُ وَ إِنَّ مِنْها لَما يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللهِ وَمَا‌اللهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (بقره ٧٤) سپس دل‌هاى شما، بعد از اين سخت شد؛ همچون سنگ، يا سخت‌تر! چرا كه پاره‌اى از سنگ‌ها مى‌شكافد و از آن، نهرهایی جارى مى‌شود؛ و پاره‌اى از آنها شكاف برمى‌دارد و آب از آن تراوش مى‌كند؛ و پاره‌اى از خوف خدا به زير مى‌افتد؛ [امّا دل‌هاى شما، نه از خوف خدا مى‌تپد و نه سرچشمه‌ي دانش و عواطف انسانى است؛] و خداوند از آنچه که انجام مى‌دهيد، غافل نيست.🍃 #آیه‌هاےبندگی

🖤🍃 لَكَ‌الْحَمْدُ‌كَما‌خَلَقْتَني، فَجَعَلْتَني‌خَلْقاًسَوِيّاًرَحْمَةًبي،🌱 وَقَدْكُنْتَ‌عَنْ‌خَلْقي‌غَنِيّاً.../•° تو را سپاس كه مرا پديد آوردے، و از روے مهربانی‌ات به من، مرا آفريده‌اے متناسب قرار دادے، درحالی‌كه از آفرينش من بی‌نياز بودے...🍃 "فرازےازدعاےعرفه" #سـلام‌امام‌زمانم #اللّھمَّ‌عَجِّـلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَـرَج

🖤🍃 عمّار ساباطی گوید: از امام صادق علیه‌السّلام🌱 درباره‌ے قول خداوند متعال: أَفَمَنِ اتَّبَع رِضْوَانَ اللهِ کَمَن بَاء بِسَخْطٍ مِّنَ اللهِ وَمَأوَاهُ جهنّم وَبِئْسَ الْمَصِیرُ هُمْ دَرَجَاتٌ عندَ اللهِ...🍃 (آل‌عمران ١٦٢ و ١٦٣) آيا كسى‌ كه به‌دنبال رضاے خدا بوده، همانند كسى است كه به خشم الهى گرفتار شده و جايگاه او جهنّم، و پايانِ كار او بسيار بد است؟ هريك از آنان، درجه، و مقامى در پيشگاه خداوند دارند؛... سؤال کردم. ایشان فرمودند: منظور از کسانی که از رضوان‌الله، تبعیّت کرده‌اند، ائمّه علیهم‌السّلام هستند.🌱 اے عمار! به خدا سوگند، که آن‌ها درجاتی براے مؤمنین هستند و خداوند بخاطر معرفتشان، و قبول ولایت ما، اعمالشان (مومنین) را چند برابر می‌کند و به جایگاه و مراتبِ والایشان رفعت می‌بخشد...🍃 #آیه‌هاےدلبـرانه

🖤🍃 اَللَّهُمَّ‌اِنّي‌اَسْئَلُكَ‌عَزيمَةَ‌الرَّشادِ وَالثَّباتَ‌فِي‌الاَْمْرِ وَ‌الرُّشْدَ/•° خدايا تصميم استوار، و پايدارے در كار و رشد بسيار از تو می‌خواهم...🕊 #سـلام‌امام‌زمانم #اللّھمَّ‌عَجِّـلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَـرَج

🖤🍃 امام صادق علیه‌السّلام فرمودند: هرکس بخواهد بداند که خداوند او را دوست دارد،🌱 باید به طاعت خدا عمل کند؛ و از ما پیروی کند؛ آیا فرموده‌ی خداوند عزّوجلّ را درباره‌ی پیامبرش ﷺ، نشنیده‌اید که می‌فرماید: قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللهَ فَاتَّبِعُوني يُحْبِبْكُمُ اللهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ اللهُ غَفُورٌ رَحيمٌ (آل‌عمران ۳۱) بگو: «اگر خدا را دوست مى‌داريد، از من پيروى‌ كنيد؛ تا خدا شما را دوست بدارد‌، و گناهانتان را ببخشد‌، و خدا آمرزنده‌ی مهربان است».🍃 به خدا قسم! هیچ بنده‌ای، هرگز از خداوند اطاعت نمی‌کند، مگر اینکه خداوند، با اطاعت از ما، او را در اطاعت خود داخل گرداند. به خدا قسم هرگز بنده‌ای، از ما پیروی نخواهد کرد، مگر اینکه خداوند او را دوست بدارد؛🌱 و به خدا قسم! هیچ بنده‌ای دست از اطاعت ما برنمی‌دارد، مگر اینکه با ما دشمن باشد؛ و به خدا قسم! که هیچ بنده‌ای با ما دشمنی نمی‌کند، مگر اینکه از خداوند سرپیچی کند. و هرکس در حالت نافرمانی از خدا بمیرد، خداوند او را خوار می‌سازد و او را سرنگون خواهد کرد... #آیه‌هاےبندگی

🖤🍃 اللّهم‌انْصُرْهُ‌بِنَصْرِكَ‌الْعَزيزِ، وَاَيِّدْهُ‌بِجُنْدِكَ‌الْغالِبِ،وَقَوِّهِ‌بِقُوَّتِكَ، وَاَرْدِفْهُ‌بِملائِكَتِكَ.../•° بار پروردگارا، با يارےِ نيرومندت، يارےاش ده،🌱 و با لشگر چيره‌ات كمكش كن، و با نيرويت نيرومندش ساز، و فرشتگانت را، پشتِ سرِ او قرار بده...🕊 فرازےازدعابراے امام‌زمان‌عجّل‌الله‌تعالي‌فرجه #سـلام‌امام‌زمانم #اللّھمَّ‌عَجِّـلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَـرَج

نعمتِ زندگی، یکی از قشنگ‌ترین نعمت هایی هست که خدا به‌ ما هدیه میده. وگرنه همین دیشب خیلیا خوابیدن و صبح بیدار نشدن🤕!

📌امام فردا صبح در تهران است. صفحه اول روزنامه‌های ۱۱ بهمن۱۳۵۷ #دهه_فجر مبارک🌹

#چادرانہ #پرفایل

#لبیک_یا_خامنه_ای #مرگ_بر_منافق

🌱صبح امروز؛ حضور رهبر معظم انقلاب در مرقد مطهر امام خمینی(ره). و بهشت زهرا و بر مزار شهدای گمنام قطعه ۴۰بهشت زهرا(س)☘ #لبیک_یا_خامنه_ای

🌹🍃 بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ🍃🌹 📒 #رمان_دختر_شینا 🌱🦋 🖌 به قلم : #بهناز_ضرابی_زاده🌱🌸 📌 قسمت: #اول #فصل_اول پدرم مریض بود. می گفتند به بیماری خیلی سختی مبتلا شده است. من که به دنیا آمدم، حالش خوبِ خوب شد. همه ی فامیل و دوست و آشنا تولد من را باعث سلامتی و بهبودی پدر می دانستند. عمویم به وجد آمده بود و می گفت: «چه بچه ی خوش قدمی! اصلاً اسمش را بگذارید، قدم خیر.» آخرین بچه پدر و مادرم بودم. قبل از من، دو دختر و چهار پسر به دنیا آمده بودند، که همه یا خیلی بزرگ تر از من بودند و یا ازدواج کرده، سر خانه و زندگی خودشان رفته بودند. به همین خاطر، من شدم عزیزکرده پدر و مادرم؛ مخصوصاً پدرم. ما در یکی از روستاهای رزن زندگی می کردیم. زندگی کردن در روستای خوش آب و هوا و زیبای "قایش" برایم لذت بخش بود. دور تا دور خانه های روستایی را زمین های کشاورزی بزرگی احاطه کرده بود؛ زمین های گندم و جو، و تاکستان های انگور. از صبح تا عصر با دخترهای قدّ و نیم قدِ همسایه توی کوچه های باریک و خاکی روستا می دویدیم. بی هیچ غصه ای می خندیدیم و بازی می کردیم. عصرها، دمِ غروب با عروسک هایی که خودمان با پارچه و کاموا درست کرده بودیم، می رفتیم روی پشت بام خانه ما. تمام عروسک ها و اسباب بازی هایم را توی دامنم می ریختم، از پله های بلند نردبان بالا می رفتیم و تا شب می نشستیم روی پشت بام و خاله بازی می کردیم. 🌱 &ادامه دارد.... 🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋 📚

🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹 🌹🍃 بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ🍃🌹 📒 #رمان_دختر_شینا 🌱🦋 🖌 به قلم : #بهناز_ضرابی_زاده🌱🌸 📌 قسمت: #دوم #فصل_اول بچه ها دلشان برای اسباب بازی های من غنج می رفت؛ اسباب بازی هایی که پدرم از شهر برایم می خرید. می گذاشتم بچه ها هر چقدر دوست دارند با آن ها بازی کنند. شب، وقتی ستاره ها همه ی آسمان را پر می کردند، بچه ها یکی یکی از روی پشت بام ها می دویدند و به خانه هایشان می رفتند؛ اما من می نشستم و با اسباب بازی ها و عروسک هایم بازی می کردم. گاهی که خسته می شدم، دراز می کشیدم و به ستاره های نقره ای که از توی آسمان تاریک به من چشمک می زدند، نگاه می کردم. وقتی همه جا کاملاً تاریک می شد و هوا رو به خنکی می رفت، مادرم می آمد دنبالم. بغلم می کرد. ناز و نوازشم می کرد و از پشت بام مرا می آورد پایین. شامم را می داد. رختخوابم را می انداخت. دستش را زیر سرم می گذاشت، برایم لالایی می خواند. آن قدر موهایم را نوازش می کرد، تا خوابم می برد. بعد خودش بلند می شد و می رفت سراغ کارهایش. خمیرها را چونه می گرفت. آن ها را توی سینی می چید تا صبح با آن ها برای صبحانه نان بپزد. صبح زود با بوی هیزم سوخته و نان تازه از خواب بیدار می شدم. نسیم روی صورتم می نشست. می دویدم و صورتم را با آب خنکی که صبح زود مادر از چاه بیرون کشیده بود، می شستم و بعد می رفتم روی پای پدر می نشستم. همیشه موقع صبحانه جایم روی پای پدرم بود. او با مهربانی برایم لقمه می گرفت و توی دهانم می گذاشت و موهایم را می بوسید. 🌱 &ادامه دارد.... 🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋 📚

🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹 🌹🍃 بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ🍃🌹 📒 #رمان_دختر_شینا 🌱🦋 🖌 به قلم : #بهناز_ضرابی_زاده🌱🌸 📌 قسمت: #سوم #فصل_اول پدرم چوبدار بود. کارش این بود که ماهی یک بار از روستا های اطراف گوسفند می خرید و به تهران و شهرهای اطراف می برد و می فروخت. از این راه درآمد خوبی به دست می آورد. در هر معامله یک کامیون گوسفند خرید و فروش می کرد. در این سفرها بود که برایم اسباب بازی و عروسک های جورواجور می خرید. روزهایی که پدرم برای معامله به سفر می رفت، بدترین روزهای عمرم بود. آن قدر گریه می کردم و اشک می ریختم که چشم هایم مثل دو تا کاسه ی خون می شد. پدرم بغلم می کرد. تندتند می بوسیدم و می گفت: «اگر گریه نکنی و دختر خوبی باشی، هر چه بخواهی برایت می خرم.» با این وعده و وعیدها، خام می شدم و به رفتن پدر رضایت می دادم. تازه آن وقت بود که سفارش هایم شروع می شد. می گفتم: «حاج آقا! عروسک می خواهم؛ از آن عروسک هایی که مو های بلند دارند با چشم های آبی. از آن هایی که چشم هایشان باز و بسته می شود. النگو هم می خواهم. برایم دمپایی انگشتی هم بخر. از آن صندل های پاشنه چوبی که وقتی راه می روی تق تق صدا می کنند. بشقاب و قابلمه ی اسباب بازی هم می خواهم.» پدر مرا می بوسید و می گفت: «می خرم. می خرم. فقط تو دختر خوبی باش، گریه نکن. برای حاج آقایت بخند. حاج آقا همه چیز برایت می خرد.» 🌱 &ادامه دارد.... 🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋 📚

🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱 🌹🍃 بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ🍃🌹 📒 #رمان_دختر_شینا 🌱🦋 🖌 به قلم : #بهناز_ضرابی_زاده🌱🌸 📌 قسمت: #چهارم #فصل_اول من گریه نمی کردم؛ اما برای پدر هم نمی خندیدم. از اینکه مجبور بودم او را دو سه روز نبینم، ناراحت بودم. از تنهایی بدم می آمد. دوست داشتم پدرم روز و شب پیشم باشد. همه اهل روستا هم از علاقه من به پدرم باخبر بودند. گاهی که با مادرم به سر چشمه می رفتیم تا آب بیاوریم یا مادرم لباس ها را بشوید، زن ها سربه سرم می گذاشتند و می گفتند: «قدم! تو به کی شوهر می کنی؟!» می گفتم: «به حاج آقایم.» می گفتند: «حاج آقا که پدرت است! » می گفتم: «نه، حاج آقا شوهرم است. هر چه بخواهم، برایم می خرد.» بچه بودم و معنی این حرف ها را نمی فهمیدم. زن ها می خندیدند و درِ گوشی چیزهایی به هم می گفتند و به لباس های داخل تشت چنگ می زدند. تا پدرم برود و برگردد، روزها برایم یک سال طول می کشید. مادرم از صبح تا شب کار داشت. از بی کاری حوصله ام سر می رفت. بهانه می گرفتم و می گفتم: «به من کار بده، خسته شدم.» مادرم همان طور که به کارهایش می رسید، می گفت: «تو بخور و بخواب. به وقتش آن قدر کار کنی که خسته شوی. حاج آقا سپرده، نگذارم دست به سیاه و سفید بزنی.» دلم نمی خواست بخورم و بخوابم؛ اما انگار کار دیگری نداشتم. خواهرهایم به صدا درآمده بودند. 🌱 &ادامه دارد.... 🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱 📚

🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱 🌹🍃 بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ🍃🌹 📒 #رمان_دختر_شینا 🌱🦋 🖌 به قلم : #بهناز_ضرابی_زاده🌱🌸 📌 قسمت: #پنجم #فصل_اول می گفتند: «مامان! چقدر قدم را عزیز و گرامی کرده ای. چقدر پیِ دل او بالا می روی. چرا ما که بچه بودیم، با ما این طور رفتار نمی کردید؟!» با تمام توجه ای که پدر و مادرم به من داشتند، نتوانستم آن ها را راضی کنم تا به مدرسه بروم. پدرم می گفت: «مدرسه به درد دخترها نمی خورد.» معلم مدرسه مرد جوانی بود. کلاس ها هم مختلط بودند. مادرم می گفت: «همین مانده که بروی مدرسه، کنار پسرها بنشینی و مرد نامحرم به تو درس بدهد.» اما من عاشق مدرسه بودم. می دانستم پدرم طاقت گریه مرا ندارد. به همین خاطر، صبح تا شب گریه می کردم و به التماس می گفتم: «حاج آقا! تو را به خدا بگذار بروم مدرسه.» پدرم طاقت دیدن گریه ی مرا نداشت، می گفت: «باشد. تو گریه نکن، من فردا می فرستم با مادرت به مدرسه بروی.» من هم همیشه فکر می کردم پدرم راست می گوید. آن شب را با شوق و ذوق به رختخواب می رفتم. تا صبح خوابم نمی برد؛ اما همین که صبح می شد و از مادرم می خواستم مرا به مدرسه ببرد، پدرم می آمد و با هزار دوز و کلک سرم را شیره می مالید و باز وعده و وعید می داد که امروز کار داریم؛ اما فردا حتماً می رویم مدرسه. آخرش هم آرزو به دلم ماند و به مدرسه نرفتم. 🌱 &ادامه دارد.... 🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱 📚

🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱 🌹🍃 بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ🍃🌹 📒 #رمان_دختر_شینا 🌱🦋 🖌 به قلم : #بهناز_ضرابی_زاده🌱🌸 📌 قسمت: #ششم #فصل_اول نه ساله شده بودم. مادرم نماز خواندن را یادم داد. ماه رمضان آن سال روزه گرفتم، روزهای اول برایم خیلی سخت بود، اما روزه گرفتن را دوست داشتم. با چه ذوق و شوقی سحرها بیدار می شدم، سحری می خوردم و روزه می گرفتم. بعد از ماه رمضان، پدرم دستم را گرفت و مرا برد به مغازه پسرعمویش که بقالی داشت. بعد از سلام و احوال پرسی گفت: «آمده ام برای دخترم جایزه بخرم. آخر، قدم امسال نه ساله شده و تمام روزه هایش را گرفته.» پسرعموی پدرم یک چادر سفید که گل های ریز و قشنگ صورتی داشت از لابه لای پارچه های ته مغازه بیرون آورد و داد به پدرم. پدرم چادر را باز کرد و آن را روی سرم انداخت. چادر درست اندازه ام بود. انگار آن را برای من دوخته بودند. از خوشحالی می خواستم پرواز کنم. پدرم خندید و گفت: «قدم جان! از امروز باید جلوی نامحرم چادر سرت کنی، باشد باباجان.» آن روز وقتی به خانه رفتم، معنی محرم و نامحرم را از مادرم پرسیدم. همین که کسی به خانه مان می آمد، می دویدم و از مادرم می پرسیدم: «این آقا محرم است یا نامحرم؟!» بعضی وقت ها مادرم از دستم کلافه می شد. به خاطر همین، هر مردی به خانه مان می آمد، می دویدم و چادرم را سر می کردم. دیگر محرم و نامحرم برایم معنی نداشت. حتی جلوی برادرهایم هم چادر سر می کردم 🌱 &ادامه دارد.... 🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱

🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱 🌹🍃 بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ🍃🌹 📒 #رمان_دختر_شینا 🌱🦋 🖌 به قلم : #بهناز_ضرابی_زاده🌱🌸 📌 قسمت: #هفتم #فصل_دوم خانه عمویم دیوار به دیوار خانه ما بود. هر روز چند ساعتی به خانه آن ها می رفتم. گاهی وقت ها مادرم هم می آمد. آن روز من به تنهایی به خانه آن ها رفته بودم، سر ظهر بود و داشتم از پله های بلند و زیادی که از ایوان شروع می شد و به حیاط ختم می شد، پایین می آمدم که یک دفعه پسر جوانی روبه رویم ظاهر شد. جا خوردم. زبانم بند آمد. برای چند لحظه کوتاه نگاهمان به هم گره خورد. پسر سرش را پایین انداخت و سلام داد. صدای قلبم را می شنیدم که داشت از سینه ام بیرون می زد. آن قدر هول شده بودم که نتوانستم جواب سلامش را بدهم. بدون سلام و خداحافظی دویدم توی حیاط و از آنجا هم یک نفس تا حیاط خانه خودمان دویدم. زن برادرم، خدیجه، داشت از چاه آب می کشید. من را که دید، دلو آب از دستش رها شد و به ته چاه افتاد. ترسیده بود، گفت: «قدم! چی شده. چرا رنگت پریده؟!» کمی ایستادم تا نفسم آرام شد. با او خیلی راحت و خودمانی بودم. او از همه زن برادرهایم به من نزدیک تر بود، ماجرا را برایش تعریف کردم. خندید و گفت: «فکر کردم عقرب تو را زده. پسرندیده!» پسر دیده بودم. 🌱 &ادامه دارد.... 🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱🌹🌱🦋🌱