#یادداشت_روز
اولاً حزب اشرافی کارگزاران که اعضای آن در 8 دولت طی چهار دهه گذشته نقشآفرین بودهاند، حق ندارند مدعی زندگی با کرامت برای مردم باشند، به ویژه این که دولتهای هاشمی و روحانی، رکوردداران بالاترین نرخهای تورم و بیشترین شکاف طبقاتی بودهاند.
ثانیاً این حزب طوری نوشته «پوشش زنان را به خود زنان واگذار کنید» که انگار قرار است در کشور لباس فرم متحدالشکل به زنان پوشانده شود! همچنین منطبق با این مغالطه میتوان گفت رانندگی را به خود رانندگان، پزشکی و صندلی و انواع صنفها را به خود آنها واگذار کنید و مثلاً قوانین راهنمایی و رانندگی یا نظامهای صنفی و نظارتی را تعطیل کنید، چون هر کدام این اقشار کرامت دارند.
ثالثاً حزب اشرافی غربگرا، در حالی از «پوشش اختیاری» سخن میگوید که میداند در لیبرالترین کشورها نیز، پوشش در محیط عمومی، دارای استانداردها و قوانین مخصوص به خود است. ضمن این که اگر بنا باشد پوشش الزامآور نباشد، طبعاً به روسری محدود نمیشود و کسانی هم میتوانند مدعی عریان کردن دیگر قسمتهای بدن باشند.
رابعاً الزام حجاب در کنار الزام قانونی، حکم اسلامی و قرآنی است و حزبی که عنوان «ایران اسلامی» را در شعارهای زمان تایید خود یدک میکشد، جز با رویکرد منافقانه، نمیتواند مدعی حذف حکم اسلامی الزام حجاب باشد و نام غلطانداز حجاب اجباری برآن بنهد.
خامساً پروژه ترویج کشف حجاب که برخی بازیگران دمدستی در آن نقشآفرینی میکنند، ذاتاً پروژه حزب صهیونیستی- انگلیسی بهائیت است و عجیب است که حزب کارگزاران تا این حد با فرقه صهیونیستی- انگلیسی مذکور پیوند خورده است. این پیوند البته در تعامل کاملاً نزدیک امثال فائزه هاشمی با عناصر بهایی کاملاً مشهود است، همچنان که در تأکید حرمتشکنی روز عاشورای سال 88 توسط برخی افراطیون مدعی اصلاحات هم
آشکار شد.
#ثامن32
#حجاب
#عفاف
9.59M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🇮🇷
🎥#نماهنگ | انتخابات تامین کننده امنیت
🍃🌹🍃
#ایران_قوی
9.74M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🇮🇷
🎥#کلیپ | انتخابات مظهر قدرت ملّی
🍃🌹🍃
#انتخابات_مجلس
▪️🍃🌹🍃▪️
📝 #یادداشت_تحلیلی
راهبرد «توافق کوچک با نتایج برابر»
🔹سیاست خارجی ایران در مواجهه با آمریکا دو دهه درگیر دو گزاره متناقض «هر توافقی بهتر از عدم توافق است» و «عدم توافق بهتر از توافق بد است» بوده است. توجه به هر یک از این گزارهها از سوی دستگاه سیاست خارجی مسیر مواجهه با غرب را بین یک نگاه حداقلی و دیدگاه حداکثری دچار تغییر کرده است.
🔺با شناختی که از دنیای غرب داریم، اگر در روی پاشنه گزاره اول که همان «رسیدن به توافق به هرقیمت ممکن» است بچرخد، آنگاه دادهها بر ستاندهها فزونی خواهد داشت و لاجرم کفه ترازو به نفع طرف مقابل سنگین خواهد شد و دقیقاً نتایج به دست آمده همان میشود که در دولت دوازدهم به دست آمد و اگر گزاره دوم که همان «یا هیچ یا آنچه ما میخواهیم» را دنبال کنیم، باید پاشنه در مذاکره را از جا درآوریم؛ چرا که نه میزی برای مذاکره چیده خواهد شد و عملاً نه دادهای و نه ستاندهای خواهد بود. این مدل را پیشتر در برههای از تاریخ آزمودهایم و حاصل آن نتایجی بود که هنوز با آنها گلاویز هستیم.
🔹واقعیت آن است که هیچ یک از این دو نگاه و گزاره صفر و صدی منافع ملی را تأمین نخواهد کرد و اینجاست که یک سیاستمدار هوشمند، آرمانخواه و واقعبین میطلبد تا از تألمات اقتصادی بکاهد و ترسی هم برای نشستن پشت میز مذاکره نداشته باشد؛ چرا که استخوان هویت و غرور ملی آنچنان محکم است که در مقابل زیادهخواهی بیگانگان تسلیم نمیشود.
✅اینجاست که نقش توازنگرای دیپلماسی دولت سیزدهم نمایان میشود؛ زیرا دولت سیزدهم سعی کرده است تا همزمان با ارتقای ارتباط با شرق همچنان بر سر میز مذاکره با غرب نیز بماند، چرا که مناسبات اقتصادی ما سالها از این مسیر دنبال شده است. بنابراین به ناچار باید راهی بینابین را جستوجو کرد، راهی که بتواند در حصول به توافق میان داده و ستانده تعادل نسبی برقرار کند.
👈🏻از آنجایی که رسیدن به یک «توافق بزرگ با نتایج برابر» حداقل در کوتاهمدت دور از دسترس به نظر میرسد، دستیابی به چندین «توافق کوچک با نتایج برابر» میتواند تا حدودی از بار تنشها بکاهد. توافق اخیر میان ایران و آمریکا را در این راستا میتوان ارزیابی کرد.
✍🏻حسین حسینینژاد
══•ஜ۩🥀۩ஜ•══