✅ اهمیت مسئله « #وَرَع »
مرحوم آیت الله ضیاء آبادی قدس سره:
مردی به حضور امام صادق علیه السّلام عرضه داشت:
چون من هر چند سالی یک بار موفق به زیارت شما میگردم، و توفیق زیارتم بسیارکم است، ازاین رو تقاضامندم مطلبی بفرمائید که #دستورالعمل و برنامه کار من باشد.
امام علیه السّلام فرمود:
▫️« اُوصیکَ بِتَقْوَی اللّهِ، وَالْوَرَعِ، وَالْاِجْتهادِ. وَ اعْلَمْ انَّهُ لا یَنْفَعُ اِجْتِهادٌ لا وَرَعَ فیهِ »: [۱]
« تو را سفارش میکنم به #تقوای_خدا، و #ورع، و #اجتهاد (یعنی تلاش و کوشش در امر بندگی و تحمّل مشقّت در راه عبادت). و بدان: اجتهاد و تلاشی که با ورع همراه نباشد، نفعی نخواهد داشت. »
در روایت دیگری، از رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم چنین منقول است:
▫️«لَوْ صَلَّیتُمْ حتّی تَکونوا کَالْاوتارِ وَ صُمْتُمْ حَتّی تَکونوا کَالْحَنایا لَمْ یَقْبَلِ اللّه ُ مِنْکُمْ اِلّا بِالْوَرَعِ »
این روایت به صورت دیگر نیز نقل شده است و آن مناسبتر است:
▫️« لَوْ صُمْتُمْ حَتّی تَکونوا کَالْاوْتارِ، وَ صَلَّیْتُمْ حَتّی تَکونوا کَالْحَنایا »: [۲]
« اگر آنقدر روزه بگیرید که همچون زِهِ کمان (ضعیف و نحیف و لاغر) شوید، و آنقدر #نماز بخوانید که مانند کمان (خمیده) شوید، خدا از شما نمی پذیرد مگر اینکه (این عباداتتان) باورع همراه باشد ».
نیز از آن حضرت صلّی اللّه علیه و آله و سلّم رسیده است:
▫️مَنْ لَمْ یَکُنْ لهُ وَرَعٌ یَرُدُّهُ عَنْ مَعْصِیَةِ اللّه تَعالی اِذا خَلا بِها لَمْ یَعْبَاِ اللّه ُ بِسائِرِ عَمَلِهِ »: [۳]
« کسی که دارای ورعی نباشد که او را در #خلوت، از #معصیت خدا باز دارد، خدا نیز به سایر اعمال وی ارجی نمی گذارد ».
زید بن علیّ از پدر بزرگوارش امام سیّد السّاجدین علیه السّلام نقل کرده است که:
▫️« اَلْوَرَعُ نِظامُ الْعِبادَةِ. فَاِذَا انْقَطَعَ الْوَرَعُ، ذَهَبَتِ الدِّیانَةُ کَما اَنَّهُ اِذاانْقَطَعَ السِّلْکُ، اتَّبَعَهُ النِّظامُ »: [۴]
« ورع، نظام عبادت است. (رشته نخی که دانهها و مُهرههای متعدّدی مانند تسبیح را مثلاً بهم میپیوندد نظام گفته میشود). پس وقتی ورع از بین رفت، #دیانت از بین رفته است ؛ همچنانکه وقتی رشته و نخ گسیخته شد، دانهها و مُهرهها نیز به دنبال آن متفرّق گشته و از هم میپاشند ».
----------
[۱]:اصول کافی، ج ۲، باب الورع، حدیث ۱
[۲]: بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۲۵۸، حدیث ۵۶، نقل از: عُدّةُ الدّاعی
[۳]: میزان الحکمة، ج ۱۰، ص ۴۲۸، نقل از: کنزالعمّال
[۴]: بحارالانوار، ج ۷۰، ص ۳۰۸، حدیث ۳۷، نقل از: امالی طوسی
🆔 @hajfathi_ir