اگر نماز آیات به واسطه (خسوف، کسوف، زلزله و...) بر عهده فردی بوده، ولی بجا نیاورده است، آیا با نیّت ادا بخواند یا قضا؟
امام خمینی (ره):
در خسوف و کسوف: باید نیّت قضا نماید.
در زلزله: هر وقت بخواند ادا است.
توضیح المسائل، ص 199، م 1496و 1498
تحریرالوسیله، 1424هـ ق، ج1 ص 173- 174، با استفاده از م 3 و 7
آیت الله اراکی (ره):
در خسوف و کسوف: باید نیّت قضا نماید.
در زلزله: هر وقت بخواند ادا است.
توضیح المسائل، 1372، ص 273، م 1533 و 1535
آیت الله بهجت (ره):
در خسوف و کسوف، باید نیّت قضا نماید.
در زلزله، هر وقت بخواند ادا است.
توضیح المسائل، 1384، ص 241، 242، 1217و 1219
وسیلة النجاة، ج1، ص 230، با استفاده از س (7) 802 و (3) 798
آیت الله تبریزی (ره):
در خسوف و کسوف: باید نیّت قضا نماید.
در زلزله: احوط (احتیاط واجب) آن است که به قصد ما فی الذمّه بیاورد و قصد ادا و قضا نکند.
توضیح المسائل، 1383، ص 226، م 1504 و 1506
آیت الله خامنه ای (دام ظلّه):
در فرض سوال اگر سبب وجوب نماز آیات خسوف و یا کسوف بوده واجب است بعد از آن به نیّت قضاء بخواند و امّا در سایر آیات باید نماز آیات را به نیّت اداء بجا آورد.
استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات
#کانال_حجت_الاسلام_محمدصادق_حاجی_زاده
@hajizadeh1
نماز یکشنبه ذی القعده نمازی مستحبی و چهار رکعتی که در یکی از روزهای یکشنبهماه ذی القعده خوانده می شود و فضائل بسیاری از جمله آمرزش گناهان و با ایمانمردن برای آن در روایات آمده است.
کیفیت نماز
برای خواندن این نماز لازم است در یکی از یکشنبه‌های ماه ذی القعده غسل کرده و برای نماز وضو بگیرد (یا قبل از غسل وضو بگیرد) و سپس دو نماز دو رکعتی مانند نماز صبح به نیت نماز یکشنبه ماه ذی القعده به جای آورد که در هر رکعت یک بار سوره حمد و سه بارسوره توحید و یک بار سوره ناس و یک بارسوره فلق خوانده می‌شود و پس از پایان چهار رکعت، هفتاد بار استغفار کرده (گفتن ذکری مانند اَستَغفِرُ اللهَ و اَتوبُ إلیه) و آنگاه یک‌بار ذکر لا حول و لا قوة الا بالله بگوید و در پایان چنین دعا کند: «یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لَا یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ»[۱]
فضیلت نماز
برای این نماز ثواب زیادی ذکر شده از جمله اینکه رسول اکرم(ص) فرمود: هر که این نماز را به جا آورد: توبه او مقبول و گناهانش آمرزیده شود، دشمنان او در روز قیامت از او راضی شوند، با ایمان می‌میرد، دین وایمانش از وی گرفته نمی‌شود؛ قبرش گشاده و نورانی شده و والدینش از او راضی گردند؛ مغفرت شامل حال والدین او و ذریه او گردد؛ توسعه رزق پیدا کند؛ ملک الموت با او در وقت مردن مدارا کند؛ به آسانی جان دهد و...[۲]
وقت این نماز
زمان اصلی خواندن این نماز یکشنبه ماه ذی القعده است و در هر ساعتی از روز می‌توان آن را خواند. و مطابق فراز انتهایی روایت،[۳]اگر در یکشنبه سایر ماهها نیز این نماز به جای آورده شود همین پاداش را خواهد داشت.
#کانال_حجت_الاسلام_محمدصادق_حاجی_زاده
@Hajizadeh1
#گزارش_تصویری
بیان فضیلت نماز #ماه_ذی_القعده
بین دونماز مغرب وعشا۹۷/۵/۶
#کانال_حجت_الاسلام_محمدصادق_حاجی_زاده
@hajizadeh1
#گزارش_تصویری
بیان فضیلت نماز #ماه_ذی_القعده
بین دونماز مغرب وعشا۹۷/۵/۶
#کانال_حجت_الاسلام_محمدصادق_حاجی_زاده
@hajizadeh1
#گزارش_تصویری
بیان فضیلت نماز #ماه_ذی_القعده
بین دونماز مغرب وعشا۹۷/۵/۶
#کانال_حجت_الاسلام_محمدصادق_حاجی_زاده
@hajizadeh1
#گزارش_تصویری
بیان فضیلت نماز #ماه_ذی_القعده
بین دونماز مغرب وعشا۹۷/۵/۶
#کانال_حجت_الاسلام_محمدصادق_حاجی_زاده
@hajizadeh1
حقائق و اعمال شب پانزدهم ذى القعده به نقل از کتاب شریف المراقبات
از کارهاى مهم این ماه عمل شب نیمه آن است : سرور ما (سید ابن طاووس قدس سره ) در« اقبال الاعمال» از «احمد بن جعفر بن شاذان» روایت کرده است که گفت : از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم روایت شده است که : « شب پانزدهم ذى القعده شب مبارکى است. خداوند در آن با رحمت به بندگان مؤمنش مى نگرد.
پاداش کسى که در آن با عمل از خداوند فرمانبردارى کند، مانند پاداش صد روزه دار ملازم مسجد که به اندازه یک چشم برهم زدن نیز نافرمانى خدا را ننموده اند، مى باشد» بنابراین انسان باید در نیمه شب مشغول به طاعت خداوند شده و به دعا و نماز بپردازد. زیرا روایت شده است:«کسی در این شب چیزى از خدا نمى خواهد مگر این که به او عنایت مى فرماید.
اگر انسان به کسى چنین وعده هایى بدهد، بى تفاوت از کنار این وعده ها نخواهد گذشت . بخصوص اگر بداند که او مى تواند به وعده هاى خود عمل نماید. و همین که احتمال توانایى بر انجام وعده هاى او را بدهد براى عمل کردن به دستورات او کافى است . زیرا پاداش خیلى بزرگ است ؛ پاداشى چون پاداش صد ملازم مسجد که در عمر خود حتى در یک چشم بهم زدن نیز نافرمانى خدا را ننموده اید. این پاداش قابل مقایسه با هیچیک از سعادتها، داراییها و شادیهاى دنیا نیست .
و وقتى که سود زیاد باشد، گر چه احتمال آن ضعیف هم باشد عقل حکم به انجام آن عمل براى رسیدن به آن سود مى کند. که در اینجا احتمال سود ضعیف هم نیست . زیرا «اخبار تسامح» در دلیل اعمال مستحبى سند این روایت را معتبر گردانیده و احتمال آن قوى مى شود. به رغبت و اشتیاق خود براى بدست آوردن کالاهاى این دنیاى پستى که بقائى نداشته، با تلخی هاى فراوان همراه و مانع رسیدن نور است بنگر و ببین براى رسیدن به آن و اندوختن آن با احتمال ضعیفى وطن، آسایش و خانواده را ترک و به مسافرت مى روى .
بیابانهاى وسیع را در نوردیده، دریاها را زیر پا گذاشته و از جنگلها عبور مى کنى و نهایت آرزوى تو این است که مثلا از این سفرها به هزار دینار برسى . در حالى که احتمال مى دهى به آرزوى خود نرسیده و حتى مال، جان و آبرویت بخطر افتاده و یا با مرگ دست و پنجه نرم کنى ولى باز هم حاضر نیستى از هدف خود دست برداشته و با این عذرها از جدیت و تلاش دست بردارى.
پس با توجه به این که نعمتهاى آخرت پایدار و بدون هیچ رنجى است و با این گونه اعمال بطور یقین مى توان به آن رسید، چرا عمل نمى کنى . و اگر نقص در خود انسان باشد نیز مى توان آن را رفع کرده و سپس به انجام عمل پرداخت . آیا در این صورت بى تفاوتى در مقابل این پاداشها علتى جز ضعف ایمان یا بیمارى قلب که ناشى از حب دنیاست، خواهد داشت.
#کانال_حجت_الاسلام_محمدصادق_حاجی_زاده
@hajizadeh1