مقیاس های تولید را ایدئولوژی ها تعیین می کنند. کارکرد دانش، بهینه سازی تولید در مقیاس های تعیین شده است. ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

‏مقیاس‌های تولید را ایدئولوژی‌ها تعیین می‌کنند کارکرد دانش، بهینه‌سازی تولید در مقیاس‌های تعیین شده است. ‎#اقتصاد ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

🔸 سرگذشت بانکداری خصوصی در ایران 🎤 محمد امینی رعیا ( کارشناس مسائل پولی و بانکی) 🔹قانون بانکداری خصوصی در راستای قانون برنامه سوم توسعه و در مجلس پنجم شورای اسلامی و پس از رفت و برگشت های متعدد با شورای نگهبان تصویب شد. ‼️این مجلس تاکید ویژه‌ای بر این داشت که بانکداری خصوصی باید مجوز بگیرد، در حالی که نه در آن زمان و نه در حال حاضر، شرایط تاسیس بانک خصوصی در ایران فراهم نبوده است. ✅ مطابق سیاست‌های اصل ۴۴ صراحتا ذکر شده است که بانکداری یک از حوزه‌هایی است که باید در اختیار دولت باشد و نمی‌تواند خصوصی شود. ⭕️ بانکداری خصوصی، مقوله‌ای است که نباید آن را با خصوصی کردن یک شرکت خاص مثل پتروشیمی و فولاد مقایسه کرد. خصوصی کردن بانک در واقع واگذاری بخش عظیمی از اقتصاد به بخش خصوصی است که مجوز «خلق پول» ر ا در اختیار بخش خصوصی قرار می‌دهد. 🆔 @Qsasdway

📝وقتی «میانبر ایرانی» ساخته نمی‌شود، عراق برای «کانال خشک» نقشه می‌کشد. #دانشطلب 🔸چند روز پیش مکتوبات نقدی منتشر کرد درباره غفلت بیش از صدساله ایران در ساخت راه‌آهن جنوب شرق به شمال با عنوان «دیوانگی رضاخانی و بی‌عملی انقلابی». چکیده نقد این بود که چهار دهه سال پس از انقلاب ضروری‌ترین و ساده‌ترین کار برای بیرون آوردن ایران از انزوای تجاری انجام نشده و بدتر از آن حتی در میان نخبگان هم مسئله و مطالبه نیست چه رسد به توده مردم. 🔹این نمونه بارزی از «واماندگی راهبردی» است که تن به هیچ توجیهی نمی‌دهد. امروز ایندیپندنت فارسی خبری منتشر کرده درباره عزم عراق برای راه‌اندازی یک پروژه موازی و دور زدن کانال سوئز. وقتی ما چابهار و بندرعباس را به دریای قزوین و به قفقاز و ترکیه متصل نمی‌کنیم عراق برای متصل کردن فاو و بصره به ترکیه و به دست آوردن شش میلیارد دلار درآمد اضافی نقشه می‌کشد. بخش‌های مرتبط از این خبر را می‌توانید در زیر بخوانید: گام‌های جدی برای ایجاد خط ریلی «کانال خشک» 🔸طالب حسینی، مدیرکل پروژه راه آهن عراق، با اشاره به پروژه خط ریلی «کانال خشک» که بندر فاو در جنوب عراق را با «فیش خابور» (آخرین نقطه مرزی با ترکیه) متصل می‌کند، گفت که شماری از شرکت‌های بین‌المللی برای ساخت این پروژه که طول آن به ۱۲۱۱ کیلومتر می‌رسد، آمادگی دارند. وی افزود که این پروژه صددرصد سرمایه‌گذاری خواهد بود. حسینی اظهار داشت که یک خط ریلی جایگزین دیگری نیز ساخته خواهد شد که از شهر «ربیعه» به سمت «یعربیه» و «قامشلی» در سوریه امتداد خواهد یافت. 🔹البته پروژه «کانال خشک» عبارت از ایجاد خط ریلی برای انتقال کالاهایی تجاری خواهد بود که از استرالیا و آسیای شرقی به اروپا ارسال می‌شوند. نخست محموله‌های تجاری از بنادر عراق در خلیج فارس، به ویژه بندر فاو که هنوز کار ساخت آن ادامه دارد، از طریق راه آهن به ترکیه منتقل شده، سپس از آن‌جا به اروپا صادر خواهد شد. 🔸در همین حال، نبیل مرسومی، استاد اقتصاد در دانشگاه بصره، معتقد است که این پروژه علاوه براین‌که باعث رشد بخش‌های مهم دیگری می‌شود، فرصت‌های شغلی بسیاری را فراهم کرده و بازده مالی سالانه آن می‌تواند به شش میلیارد دلار برسد. وی افزود که بندر فاو، به محض تکمیل شدن، تجارت را از شرق به اروپا منتقل خواهد کرد. نبیل مرسومی خاطرنشان کرد که این پروژه بسیار بزرگی است و نیاز به سرمایه‌گذاری‌های هنگفت دارد و امید است عراق پیشنهادات بین‌المللی متعددی را برای ساخت این پروژه دریافت کند و در نهایت، کمیته عالی دولتی که برای این هدف تشکیل می‌شود، شرکت‌های مناسب را برای پیشبرد این پروژه انتخاب کند. وی با اشاره به این‌که ساخت نخستین مرحله بندر فاو به چهار سال زمان نیاز دارد، گفت که گزینه‌های مختلفی برای سرمایه‌گذاری در پروژه «کانال خشک» وجود دارد، از جمله این‌که پروژه به طور کامل توسط شرکت‌های خارجی ساخته شود و درآمد آن با نسبت‌های مشخصی با دولت عراق تقسیم شود، یا این‌که دولت عراق خود پرداخت هزینه آن را برعهده گیرد. پروژه استراتژیک 🔹نبیل مرسومی انتظار دارد که درآمد «کانال خشک» بیش از شش میلیارد دلار در سال باشد و نزدیک به مبلغی باشد که کانال سوئز به دست می‌آورد. وی افزود که این پروژه علاوه بر ایجاد فرصت‌های شغلی برای شهروندان عراق، باعث رشد بخش‌های دیگر اقتصادی از جمله گردشگری، حمل و نقل، مسکن، ساخت و ساز و انرژی می‌شود. در ماه آوریل سال گذشته، مصطفی‌الکاظمی، نخست وزیر عراق سنگ بنای آغاز ساخت مرحله نخست پروژه بندر فاو را گذاشت. هزینه تخمینی این پروژه که توسط شرکت «دوو» کره جنوبی ساخته می‌شود به ۲.۶۲ میلیارد دلار می‌رسد و در هر سال سه میلیون کانتینر از این بندر عبور خواهد کرد. 🔸عراق قصد دارد با ساخت دو پروژه یادشده، به یک راهرو تجاری مهم برای انتقال کالاهای تجاری از آسیا به اروپا تبدیل شود که سایر مسیرهای دریایی را کوتاه می‌کند و طبق گفته کارشناسان، می‌تواند زمان انتقال کالا از آسیا به اروپا را به حدود ۲۵ روز کاهش دهد. 🔹همچنان، کاظم فنجان، وزیر پیشین حمل و نقل عراق، گفت که پروژه «کانال خشک» یک پروژه استراتژیک بوده و درآمد زیادی برای عراق به همراه خواهد داشت. وی افزود که این پروژه که خلیج فارس را بدون عبور از دریای سرخ و کانال سوئز به اروپا متصل می‌کند، تمام وزارتخانه‌های عراق در اجرای آن نقش خواهند داشت و کار احداث آن از سوی شورای وزیران عراق تصویب خواهد شد. 🆔 @Qasdway

اوایل دهه نود شمسی

هر گاه ندایی مبنی بر دفاع از راه و رسم ورود علمی اسلام در سیاست و اقتصاد بلند شده، جیغ بنفش سکولارها چنان بلند شده که ساختارهای رسمی جمهوری اسلامی ترجیح داده است، هیچ حمایتی از فرایند پردازش علمی اسلامی نداشته باشد. استوری های آقای مهدی زاده در پاسخ به جیغ بنفش اکانت اینستاگرام آقای خاتمی را بخوانید... ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

تقوای تفکر/ علیرضا بلیغ: هوالحق لحظة خطیر در اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی 🔹انتخابات ریاست جمهوری 1400 با همة فراز و نشیب های دراماتیکش به پایان رسید. اکنون سیدابراهیم رییسی با شعار «دولت مردمی و ایران قوی» سیزدهمین رییس جمهوری اسلامی ایران است. لختی درنگ دربارة این شعار این پرسش را پیش می کشد که چگونه دولت مردمی زمینه ساز ایران قوی خواهد شد؟ 🔸چنان که پیش از این در نوشته هایی اشاره کرده بودم سیاست در ایران گرفتار دو تصویر از گذشته است؛ گذشتة متأثر از سنت ایرانی-اسلامی که اصولگرایان با نظر به آن آینده را به محاق می برند و گذشتة غرب که اصلاح طلبان آن را آیندة ایران را می پندارند و آن را تدارک می کنند. آنچه جمهوری اسلامی را به توفیق رسانده یا به شکست کشانده یا حاصل یک سنتز خلاق میان این دو نیرو و یا غلبة یک جانبة یکی از اینها بر دیگری بوده است. 🔹هر یک از این دو وجهة نظر در اقتصاد نیز طرحی برای خود دارند که البته هر یک به تنهایی برای قدرتمند ساختن اقتصاد ایران عقیم و فراتر از آن فاقد توجه به یک مرکز ثقل مهم در اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی است. اما آن دو طرح چیست و آن مرکز ثقل مهم کدام است؟ 🔸ایدة اساسی اصلاح طلبان برای اقتصاد ایران جذب سرمایه گذاری خارجی، داشتن سهمی مشخص از اقتصاد جهان بر اساس مزیت نسبی تعیین شده برای ایران از سوی نظام جهانی -که طبعاً حوزة انرژی و در آنجا هم خام فروشی است- و در صورت امکان واردات تکنولوژی است. نحوة کنشگری ایران در حوزة سیاست خارجی متناسب با چنین طرحی در اقتصاد باید تأکید بر راهبرد دیپلماسی و مذاکره با قدرت های جهانی به رهبری امریکا در راستای تنش زدایی و گشایش عرصه برای تعیین سهم ایران از اقتصاد و بازار جهانی در قامت یک کشور نرمال و جانمایی شده است. اگر در این مسیر و بر اساس موقعیتی که برای ایران تعریف و مزیتی که به صورت نسبی برای او شناسایی می شود دستیابی به تکنولوژی مهیا باشد باید آن را نیز در عداد اهداف دیپلماتیک دولت گنجاند، اما این هدف تا جایی قابل پیگیری است که راهبرد اصلی سیاست خارجی یعنی تنش زدایی را خدشه دار نکند. پیگیری شعار آزادی سیاسی – اجتماعی در عرصة سیاست داخلی نیز به زعم آنان تلاش برای شکستن مقاومتی است که به ظاهر از مشروطه تا کنون تنها مانع جدی در برابر تحقق پیشرفت و توسعه‏ یافتگی ایران بوده است. 🔹اما دال مرکزی اصولگرایان در اقتصاد «توزیع ثروت» است که با شعار عدالت پی گرفته می شود. اگرچه نمی توان به روشنی تحقق این ایده را دست کم در برخی نهادهای حاکمیتی که اصولگرایان مسئولیت آن را بر عهده دارند مشاهده کرد اما به هر حال در سطح ایدئولوژیک این شعار همواره مطرح شده و به طور مثال در ادواری که اصولگرایان اکثریت مجلس را دست گرفته اند قوانینی در این راستا تصویب شده است. ضلع مکمل این ایده در سیاست خارجی به تحکیم روابط سیاسی-امنیتی-نظامی با محور مقاومت، تمایل به شرق خاصه همکاری با چین و روسیه و فقدان راهبرد فعال برای حل مناقشات با اروپا و امریکا از مسیر دیپلماتیک می انجامد. در سیاست داخلی نیز مطابق انتظار شکلی از محافظه کاری در پایبندی به سنت ها و مناسک در اولویت است. همین منطق محافظه کارانه موجب شده تا به دلیل فقدان دینامیسم، بدنة اصوگرایی در بیرون از حاکمیت اولاً نیروی مورد اعتماد حاکمیت برای فعالیت های اقتصادی باشد و ثانیاً این فعالیت اقتصاد بنابر سنت پیشین متمرکز بر تجارت شود تا صنعت و تولید. 🔸اما در شرایط فعلی واقعیت این است که نه سرمایه گذاری خارجی از مسیر تنش زدایی و ادغام ایران در نظام جهانی ممکن و کافی است و نه ایدة عدالت توزیعی. توجه استراتژیک رهبر انقلاب به تولید در چند سال گذشته همان حلقة مفقودة طرح اقتصادی دو جریان سیاسی اصلی کشور است. اما حمایت از تولید نیز فرمی شعاری پیدا کرده است. آنچه در واقعیت تولید را از زمین بلند می کند طرحی برای ائتلاف با نیروهای مولد است. نیروهای مولد آن کسانی هستند که به رغم شرایط تحریمی توانایی فعالیت تولیدی خود را حفظ کرده و حتی ارتقا بخشیده اند یا این که استعداد خویش برای بازیگری در صحنة اقتصاد کشور را به رخ کشیده اند اما موانع سیاسی و ساختاری دولت بر سر راهشان آنها را از گردونه خارج کرده و اگر شرایط مهیا شود می توانند هم پیمانان خوبی برای دولت در طراحی و اجرای بازی های بزرگ اقتصادی باشند. 🔹تحریم نفت، تحریم بانکی، کسری بودجه و کاهش شدید ظرفیت تولید و... عملاً ایدة توزیع ثروت برای بهبود شرایط اقتصادی مردم را ناکارآمد می کند. آنچه امروز ضروری است احیاء چندین چرخه به موازات یکدیگر است که البته بحث دربارة هر یک مجالی مستوفا می طلبد که باید در آینده به آن پرداخت. ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

۱۲:۱۴ برخی از چرخه های موازی عبارتند از: احیاء تولید از طریق ائتلاف سیاسی با نیروهای مولد، همزمان فرآیند بازارسازی برای پذیرش ظرفیت تولید و در کنار آنها اصلاح نظام بانکی و مالیاتی و...در جهت برقراری عدالت. این موارد را می توان محورهای اساسی تر طرح دولت سیزدهم برای تحول دانست. 🔹اما یکی از چالش های اصلی این طرح که می تواند لحظه ای خطیر در اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی باشد فرآیند بازارسازی است. به میدان آوردن نیروهای مولد در چارچوب طرح اقتصاد سیاسی دولت برای آیندة ایران نیازمند خلق بازار برای مصرف مازاد تولید است. بخشی از این نیاز با افزایش قدرت خرید مردم ممکن می شود که البته نیازمند اصلاحات ساختاری مانند نظام بانکی و مالیاتی نیز هست. چه بسا به شکل توزیع بن کالا در خصوص برخی کالاها بتوان بازار مصرف داخلی را گسترش داد. اما این راهبرد به تنهایی نمی تواند معضلات بزرگ اقتصادی ما را حل کند. بنابراین باید به سمت خلق بازار مصرف خارجی رفت. 🔸برپایی دولت و بازار ملی به معنای تأکید بر حفظ استقلال است و این برای کشورهایی که همواره ما را به چشم تأمین کنندة مواد خام و انرژی یا صاحب نیروی کار ارزان خدمت برای کارخانجات مونتاژی یا بازار مصرف کالاهای تولیدی خود می بینند پیام خوبی ندارد. ایران هنوز مجوز عضویت در سازمان تجارت جهانی را به دست نیاورده است. البته در شرایط نابرابر اقتصادی فعلی عضویت در این سازمان معلوم نیست چه سرنوشتی برای تولید در ایران رقم بزند. اما حتی با فرض عضویت ایران در این سازمان آیا تجربة چالش های قدرت های اقتصادی مانند چین و امریکا بر سر موضوعاتی مانند تعرفة گمرکی این پیام را برای ما ندارد که حتی اگر تولید باکیفیت جهانی داشته باشیم کشورهای توسعه یافته هرگز به راحتی بازار خویش را به روی کالاهای کشوری مستقل و انقلابی چون ایران نخواهند گشود؟ 🔹با فرض امتناع خلق چنین بازاری فرصت اصلی پیش روی ایران برای بازارسازی استفاده از ظرفیت متحدان سیاسی خویش و کشورهای محور مقاومت است. بحران اصلی دقیقاً در این نقطه خفته است. ایدة جهانی انقلاب اسلامی و طرح سیاسی آن برای گریز از یکسان سازی جهانی دعوت به استقلال است. اما در شرایط فعلی گویی استقلال جمهوری اسلامی خود در گرو وابستگی متحدانش به اوست. به عبارت دیگر محور مقاومت به بازار مصرف ایران تبدیل می شود و آنها متأثر از اقتدار نظامی-سیاسی-امنیتی ایران و البته محصولات با قیمت تمام شدة پایین تر از دیگر کشورها و هزینة حمل و نقل بسیار کمتر، ناگزیر از خام فروشی برای تأمین هزینة مصرف کالاهای ایرانی خواهند بود. این مزیت نسبی و شرایط ناپایدار اقتصادی کشورهای محور مقاومت عملاً اتهام تشکیل امپراتوری را متوجه ایران خواهد کرد آن هم در شرایطی که ایران هرگز به لحاظ گفتار سیاسی و توانمندی های تبلیغاتی و رسانه ای از عهدة حفظ یک ساختار امپراتوری برنمی آید. 🔸اما فراتر از آن مسأله این است که اساساً امپراتوری ایده ای کاملاً علیه طرح سیاسی جمهوری اسلامی یعنی دعوت به استقلال است و در صورت پیگیری آن عملاً قدرت های بزرگ اقتصادی-سیاسی جهان به تدریج معادلات میان ما و متحدان استراتژیکمان بر هم خواهند زد؛ آنچنان که شاهدیم هر از چند گاهی کشوری همچون عراق صحنة اعتراضات ضدایرانی است. این تازه در حالی است که ما هنوز عراق را به یک بازار مصرف جدی تبدیل نکرده ایم و کشورهایی همچون ترکیه گوی سبقت را از ما ربوده اند. اما تفاوت ما با ترکیه در این است که محور مقاومت هرگز هم پیمان سیاسی و راهبردی ترکیه نیستند بلکه کاملاً در ائتلاف با ما قرار دارند. 🔹آیا ما می توانیم طرحی از اقتصاد سیاسی را پیش بکشیم که در عین حفظ استقلال و منافع اقتصادی ما به تأسیس بازار و تولید ملی در کشورهای هم پیمانمان منجر شود؟ به دیگر سخن آیا طرح ما در اقتصاد سیاسی می تواند حامل ایدة فرهنگی و بنیادین انقلاب اسلامی باشد؟ آیا نقطه ای برای جمع میان این دو وجود دارد؟ آیا ایدة اصناف اهل فتوت را اکنون می توان در مقیاسی منطقه ای بازسازی کرد؟ ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

این راه حل نیست. اما همین اتفاقات فرهنگی زمینه می‌شوند برای طراحی راه‌حل‌ها... ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi