روزمان را با #قرآن آغاز کنیم ✳️👇آیه ای که در دیدار رهبری قبل از سخنرانی ۵ آذر قرائت شد [سوره الأحزاب (33): آيه 25] وَ رَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنالُوا خَيْراً وَ كَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتالَ وَ كانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزاً (25) و خداوند كسانى را كه كفر ورزيدند با دلى پر از خشم برگرداند، بدون آن كه هيچ خيرى (پيروزى و غنيمتى) به دست آورند، و خداوند مؤمنان را از جنگ بى نياز ساخت (و آنان را پيروز كرد)، و خداوند، تواناى شكست‏ناپذير است. 🌻👇نكته‏ها: در جنگ احزاب، همين كه حضرت على عليه السلام «عَمرو بن عَبد ودّ»، پهلوان نامى عرب را كه از خندق گذشت به قتل رساند، آنها حساب كار خود را كرده، باز گشتند. 👇✅پيام‏: مومنین از تهدید‌های خطرناک ؛ فرصت می‌سازند. خداوند در قرآن کریم و درباره شجاعت و ضربت بهنگامی که حیدر کرار (ع) به پهلوان عربده‌جوی جبهه احزاب در جنگ خندق زد، تصریح می‌کند که مومنان از جنگ بی‌نیاز شدند: «وَ رَدَّ الله الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا وَكَفَى الله الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ وَكَانَ اللَه قَوِيًّا عَزِيزا. و خداوند آنان را که کفر ورزیدند، با غیظ و خشم و بی‌آنکه به عایدی و خیری برسند، برگرداند و مؤمنان را از جنگ بی‌نیاز کرد و خدا همواره نیرومند شکست‌ناپذیر است». (آیه 25 سوره احزاب). حکمت داشت که پیامبر اعظم (ص) پس از آن ضربت بهنگام و فیصله‌بخش فرمود «ضربَهْ علیٍّ یَومَ الخَنْدَقِ أفضلُ مِن عِبادَهْ الثَّقَلَیْن. ضربت علی در جنگ خندق، از عبادت جنّ و انس برتر است». ✍#بازیاد_رجبعلی 🇮🇷 کانال اساتید انقلابی و نخبگان علمی @asatid_enghelabi ایتا و سروش https://eitaa.com/asatid_enghelabi http://sapp.ir/asatid_enghelabi

. *شاهد شهید پیشرفت* ♦️ هفتم آذر ماه،دومین سالگرد شهادت دکتر محسن فخری زاده توسط مزدوران رژیم صهیونیستی است.او،عهد خود با پروردگار متعال را صادقانه به سرانجام رساند و پاداش مجاهدت پنجاه ساله را گرفت. 🔹این دانشمند برجسته که از پایه گذاران برنامه هسته ای ایران بود، دست کم به مدت دو دهه، هدف ترور سیا و موساد بود. چرا که هر خدمتش، شتاب تازه ای به حرکت کاروان اقتدار و پیشرفت ایران می داد. ♦️فراتر از برنامه هسته ای، آن شهید والامقام، حکیمی ذوالفنون (فراتر از یک شاخه علمی ‌و فنی) به شمار می رفت. از فلسفه و ادبیات تا فیزیک، و از ابداع پدافند هسته‌ای، شناسایی پرنده‌‌های دشمن از طریق غیر رادار و استفاده از لیزر در پدافند هوایی، و سرانجام، تولید کیت تشخیص کرونا و تدارک فاز اول آزمایش انسانی واکسن کرونا در ماه های پیش از شهادت در هفتم آذر ماه 1399. 🔹آنها که دستور ترور محسن فخری زاده را به جوخه های ترور دادند، بی تردید در پستو های خود در تل آویو و واشنگتن از او می ترسیدند؛ و گرنه سال ها به کمین نمی نشستند و بارها نقشه ترورش را به اجرا نمی گذاشتند. ♦️یادش گرامی و راه نورانی اش، پر رهرو باد. ✍محمد ایمانی راه مقاومت در ایتا 🆔https://eitaa.com/rahemoghavemat راه مقاومت در تلگرام 🆔t.me/@rahemoghavemat راه مقاومت https://chat.whatsapp.com/C829Qhz7ZUs6QVFoXBhtQS راه مقاومت 1 https://chat.whatsapp.com/BFKib1R0lKN7FOQaCu1Qzd

۷ آذر دومین سالگرد شهادت شهید فخری زاده و روز نوآوری و فناوری گرامی باد🌹🌹

📌 ما داریم کشتی می‌سازیم! 🔹شباهت داستان کشتی نوح با وضع فعلی انقلاب اسلامی 🔹جمهوری عقلانیت ایران #تصویری @Panahian_ir

🎥 گل‌آرایی حرم حضرت زینب (س) به مناسبت میلاد عقیله بنی‌هاشم ✅کانال حامیان سپاه قدس👇 http://eitaa.com/joinchat/3631218690Ca928153b05

«پوشش» یکی از شاخص ‏های وجودی آدمی و وجه ممیز او از دیگر موجودات بوده و لذا جزء نیازهای فطری انسان به شمار می ‏رود. این مهم در منطق الهی از چنان جایگاه رفیعی برخوردار است که قرآن کریم ضمن نعمت و هدیه الهی خواندن پوشش، به کارکردهاى مختلف آن اشاره دارد که مى ‏فرماید: «اى فرزندان آدم، براى شما لباسى فرو فرستادیم که اندام شما را مى ‏پوشاند و مایه زینت شما است... این از آیات خداوند است؛ باشد که متذکر شده، پند گیرید.» (اعراف/27) بالطبع و بالتبع، در بیان و بنان مبینان معصوم شریعت(ع) مقوله پوشش مورد توجه و التفات فوق ‏العاده‏ای بوده است. توجه به این مقوله در سیره معصومین (ع) و نوع مواجهه ایشان با این پدیده و تبیین آن، در دو مقام «تبلیغ و ترویج فرهنگ پوشش» (جهت اثباتی) و «مقابله و مبارزه با بدپوششی» (جهت سلبی) امکان‏ پذیر است. از سوی دیگر، لازمه تغییر، تحولات زمانی و مکانی و نیز تفاوت عِده و عُده هر کدام از معصومین(ع) با یکدیگر، بهره‏ گیری از شیوه ‏های مختلف در تبلیغ فرهنگ صحیح پوشش و مبارزه با مقوله بدپوششی است؛ چنانکه این مهم در سیره ایشان مشهود است. مقاله حاضر برش هایی از مقاله تفصیلی حجت الاسلام والمسلمین عباسعلی مشکانی سبزواری با عنوان مبانی و الگوهای فقهی مواجهه با بدپوششی در سیره سیاسی و فرهنگی معصومین(ع) در مجله گفتمان فقه حکومتی/3 می باشد که در ادامه تقدیم نگاه شما خوبان خواهد شد. * نمونه‏ هایی از برخوردهای رسمی و حکومتی پیامبر اکرم (ص) و امیرالمؤمنین علی(ع) با پدیده بدپوششی در سیره نبوی و علوی به موارد متعددی برخورد می‏ کنیم که در اعلامیه ‏ها و بیانات رسمی و حکومتی، پدیده بدپوششی مورد تقبیح و مذمت قرار گرفته و در مواردی از عمال حکومتی خواسته شده که با این امر مقابله نمایند. در ذیل به چند مورد اشارتی می‏رود: 1. پیامبر اکرم (ص) هنگامی که عمروبن حزم را به عنوان والی نجران در یمن منصوب کرد، شرح وظایفی برای او نگاشت. حضرت در بخشی از این آیین‏ نامه کاری، او را مسئول پاکدامنی و حجاب مردم می ‏داند و از او می‏ خواهد به اقدامات عملی در این زمینه همت گمارد: «عهد من محمد النبى رسول‏الله(ص) لعمرو بن حزم حین بعثه الى الیمن، أمره بتقوى الله فى أمره کلّه... و ینهى الناس أن یصلّى أحد فى ثوب واحد صغیر، الا أن یکون ثوبا یثنى طرفیه على عاتقیه، و ینهى الناس أن یحتبى أحد فى ثوب واحد یفضى بفرجه الى السماء. و ینهى أن یعقص أحد شعر رأسه فى قفاه/ اینکه مردم را از نماز خواندن در یک لباس کوچک نهى کند مگر اینکه پوششى باشد که بتواند دو طرف آن را به دو شانه خود گره بزند. و مردم را از اینکه لباس کوچکى بپوشند که عورتشان آشکار شود باز دارد و از اینکه کسى موهایش را پشت سرش انباشته کند، نهى کند» (میانجی، مکاتیب‏الرسول/ج2/ص528). این فرمایش که در واقع وظایف حکومت را نیز بازگو می‏ کند، با صراحت، گسترش حجاب و عفاف و برخورد با پدیده بدپوششی را از کارویژه‏ های حکومت می داند. 2. از جابربن عبدالله انصاری نقل شده است که پیامبر اکرم (ص) از توقف زنان در مسیر رفت و آمد و اینکه زنان هنگام بیرون آمدن از خانه لباس شهرت بپوشند، نهی می کرد. همچنین زنان را از آنچه سبب ایجاد زینت در صدایشان (ناز و کرشمه) می ‏شود و نیز از بلند کردن صدایشان در غیر ضرورت نهی فرموده است: همانا رسول خدا(ص)نهی می فرمود از اینکه زن از وسط خیابان و یا کوچه راه برود، و می ‏فرمود: زنان سهمی در وسط جاده ندارند؛ ایشان نهی می‏ کرد از اینکه زن هنگام خارج شدن از منزل، لباسی بپوشد که مشهور و انگشت نما باشد و یا خود را تزیین به زیورآلاتی نماید که موقع راه رفتن سر و صدای آنها شنیده شود (و باعث جلب توجه مردان نامحرم گردد)؛ حضرت لعنت می‏ کرد زنانی را که خود را (از لحاظ پوشش و رفتار) شبیه مردان می‏ کنند و یا مردانی را که خود را شبیه زنان می ‏نمایند. پیامبر اکرم (ص) نهی می کرد از اینکه زنان بدون ضرورت در میان نامحرمان حرف بزنند، و یا در غیر خانه ‏های خودشان شب را بخوابند؛ ایشان نهی می ‏کرد از اینکه مردان نامحرم بر آنان سلام کنند.‏ (مستدرک‏الوسائل/ ج14/ص280) این روایت پیرامون حضور زنان در اجتماع از جهت پوشش و شیوه گفت وگوی اجتماعی آنان وارد شده است. بنابراین از روایت می ‏توان این مطلب را برداشت نمود که، حکومت و دستگاه ‏های حکومتی می ‏توانند در صورت عدم رعایت پوشش در محافل اجتماعی توسط زنان با ایشان برخورد نموده و مانع از حضور زنان بد حجاب در جامعه شود.

وقتی حضرت در حالی که حاکم است، آن هم با این لحن، خطابی را متوجه جامعه می کند، اصل این است که از موضع حاکمیت است و نه صرف بیان حکم شرعی یا وظیفه شخصی امر به معروف و نهی از منکر، همانند هر فرد دیگر. دیگر اینکه مقصود روایت این نیست که چرا زنان اهل عراق به رفت و آمد در خیابان و بازار مبادرت می ‏کنند؛ بلکه مقصود سرزنش اهل عراق از نحوه رفت و آمد زنان است. به قرینه سخن رسول‏الله(ص) که پیش‏ تر نقل شد، امام علی(ع) زنان اهل عراق را امر کردند به هنگام رفت و آمد باید از کنار راه عبور کنند تا برخوردی با مردان پیش نیاید، اگر غیر این اتفاق افتد، نشانه بی ‏شرمی و بی ‏غیرتی اهل آن شهر است. مطابق این روایت نیز بی ‏حجاب بودن زنان در معابر عمومی به طریق اولی مورد عتاب و نهی حاکم اسلامی قرار می‏گیرد.

3. نقل شده است: هنگامی که رسول‏ خدا (ص) نماز جماعت را تمام می کرد، هنگام خارج شدن از مسجد، قدری درنگ می کرد تا زنان خارج شوند: «حمزة بن أبی اُسید الأنصاری عن أب أنَّه سَمِعَ رَسولَ‏ الله (ص) یَقولُ و هُوَ خارِجٌ مِنَ المَسجِدِ، فَاختَلَطَ الرِّجالُ مَعَ النِّساءِ فِی الطَّریقِ، فَقالَ رَسولُ‏اللهِ(ص) لِلنِّساءِ: اِستَأخِرنَ؛ فَإِنَّهُ لَیسَ لَکُنَّ أن تَحقُقنَ الطَّریقَ، عَلَیکُنَّ بِحافّاتِ الطَّریقِ» (سنن‏ابی‏داود/ج7/ص543) همچنین آن حضرت به زنان دستور داده بود هنگامی که زنان در مسجد حضور می ‏یابند، عطر و بوی خوش بکار نبرند: «إذا شَهِدَتْ اِحداکُنَّ الْمَسْجِدَ فلا تَمَسَّ طیّبا» (ابن‏ابی‏الحدید، شرح نهج‏البلاغه/ج19/ص347) حضور زنان در مسجد تابع حضور آنان در اجتماع است. بنابراین پیامبر اکرم (ص) در این روایت به نوعی در مقام بیان کیفیت حضور زنان در اجتماعات و مواردی که باید از جانب آنها رعایت شود، می باشد. 4. در حدیت دیگری آمده است که رسول خدا(ص) به دختر گرامی خود دستور داد تا از اضافه ملحفه، سرش را بپوشاند: در این روایت کیفیت پوشش توسط پیامبر خطاب به دختر گرامی ‏شان بیان شده است. با تنقیح مناط می‏ توان این روایت را علتی بر لزوم پوشاندن سر، توسط زنان در حضورهای اجتماعی و در برابر نامحرمان دانست. بنابراین حکومت می‏ تواند در راستای برنامه ‏ریزی جهت پوشش زنان از اینگونه روایات به عنوان راهبرد استفاده نماید. چنانچه در روایات دیگری که در ذیل بدان ‏ها اشاره خواهد شد، نیز به بحث کیفیت ظاهر شدن زنان در محیط‏ های اجتماعی پرداخته شده است و هر کدام از این روایات می ‏تواند مبنایی برای ایجاد قوانینی در مورد مسئله پوشش، حجاب و یا مقابله حکومت با پدیده بدپوششی قرار بگیرد. (مستدرک الوسائل/ج8/ص368) 5. امام صادق(ع) به نقل از رسول ‏خدا (ص) می ‏فرماید: زنان نباید در جامعه از وسط جاده، خیابان و یا کوچه عبور کنند و راه بروند، بلکه باید همیشه از دو طرف آن، یعنی از کناره ‏های آن راه روند: «هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی‏عَبْدِاللَّهِ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ‏اللَّهِ(ص) لَیْسَ‏ لِلنِّسَاءِ مِنْ‏ سَرَاةِ الطَّرِیقِ وَ لَکِنْ جَنْبَیْهِ یَعْنِی وَسَطَهُ» (کلینی، الکافی/ج5/ ص519) این روایت صراحتاً جنبه اجتماعی و حکومتی داشته و در آن به کیفیت حضور زنان در خیابان اشاره شده است. این روایت از یکسو اشاره می کند، رفت و آمد زنان در معابر عمومی موجب جلب توجه مردان نامحرم می شود و شاید منجر به اعمال نامطلوب و منفی شود و از سوی دیگر نباید مانع از رفت و آمد زنان شد و آنان را در خانه حبس نمود. پس اگر به هنگام رفت و آمد از کنار کوچه و خیابان عبور کنند تا کمتر مورد توجه واقع شوند؛ مناسب‏ تر است. بر این اساس، اگر زنی بدون حجاب یا با حجاب نامناسب شرعی بخواهد در انظار عمومی رفت و آمد نماید، به شدت مورد نهی واقع می شود؛ زیرا در چنین حالتی جلب توجه بیشتری پیش می ‏آید. از این‏رو، بی ‏حجابی زنان در حکومت اسلامی مورد نهی مؤکَد است. 6. امام جعفر صادق(ع) می فرمایند: از جمله پیمان ‏هایی که رسول‏خدا(ص) از زنان امت خود گرفته است این است که چادرهای خود را در بین ساق پا و پشت خود جمع نکنند (و بر بدن نچسبانند)، و با مردان نامحرم در محل خلوتی ننشینند: «مِسْمَعٍ أَبِی سَیَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللهِ(ع)قَالَ: فِیمَا أَخَذَ رَسُولُ‏اللَّهِ(ص)مِنَ‏ الْبَیْعَهًْ عَلَى‏ النِّسَاءِ أَنْ‏ لَا یَحْتَبِینَ‏ وَ لَا یَقْعُدْنَ مَعَ الرِّجَالِ فِی الْخَلَاءِ» (الکافی/ج5/ص519). قرار گرفتن چنین مفاد و الزاماتی در یک پدیده سیاسی و اجتماعی (بیعت) بیانگر الزام از جایگاه حقوقی و حکومتی است. 7. امام جعفر صادق(ع) به نقل از امیرالمؤمنین علی(ع) کیفیت حضور زنان در یکی از مکان ‏های عمومی یعنی بازار را تعیین م ی‏فرماید، که این حکم را می ‏توان با تنقیح مناط در دیگر مکان ‏های عمومی نیز جاری ساخت: «عَنْ أَبِی‏عَبْدِ اللهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)یَا أَهْلَ الْعِرَاقِ نُبِّئْتُ أَنَّ نِسَاءَکُمْ یُدَافِعْنَ الرِّجَالَ فِی الطَّرِیقِ أَ مَا تَسْتَحْیُونَ (کلینی، الکافی/ج5/ ص537). و در حدیث دیگری از حضرت نقل است که: «أَنَّ أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ(ع) قَالَ: أَ مَا تَسْتَحْیُونَ وَ لَا تَغَارُونَ نِسَاءَکُمْ یَخْرُجْنَ إِلَى الْأَسْوَاقِ وَ یُزَاحِمْنَ‏ الْعُلُوج‏»؛ آیا شرم نمی‏ کنید و به غیرت نمی ‏آیید، که زنان شما راهی بازارها و مغازه ‏ها می ‏شوند و با افراد بی‏ دین برخورد می کنند. (همان/ج5/ص537) سیاق خطاب حضرت نشان می دهد که از جایگاه حکومت، چنین سرزنشی را متوجه سهل انگاری عراقیان کرده است و نه امر به معروف و نهی از منکر شخصی. خطاب کلی به عراقیان و گزارش دادن به حضرت گویای این نکته است.