در #قرآن
از بِ بسم الله تا آخر...
فضایل حضرت علی❤️(ع) است.
🍃🌸 کانال همراه با قرآن کریم
https://eitaa.com/hamrahbaquran
🔻صفحه ۵۴۳ سوره مجادله 🔻
7_آیا ندانستهای که خدا آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمین است میداند! [هیچگاه] سه نفر با هم نجوا نمیکنند مگر این که او چهارمین آنهاست، و نه پنج نفر مگر این که او ششمین آنهاست، و نه کمتر از آن و نه بیشتر مگر این که هر کجا باشند او با آنهاست آنگاه روز قیامت آنها را بدانچه کردهاند، خبر میدهد همانا خداوند به هر چیزی داناست
8 - آیا به کسانی که از نجوا منع شده بودند نظر نیفکندی که باز بدانچه از آن منع شدهاند بر میگردند و به [منظور] گناه و تعدی و مخالفت پیامبر با یکدیگر نجوا میکنند و چون نزد تو میآیند تو را بدان شیوه که خدا سلام و تحیّت نگفته است سلام میدهند و در دل خود میگویند: [اگر این پیامبر است] چرا خدا ما را بدانچه میگوییم عذاب نمیکند! جهنم برای آنان کافی است که در آن داخل میشوند، و بد سر انجامی است
9 - ای کسانی که ایمان آوردهاید! چون با یکدیگر نجوا میکنید، در باب گناه و تعدی و نافرمانی پیامبر نجوا نکنید، و به نیکوکاری و پرهیزکاری نجوا کنید، و از خدایی که به سوی او محشور میشوید پروا بدارید
10 - جز این نیست که نجوا از شیطان است، تا کسانی را که ایمان آوردهاند محزون کند، ولی جز به اذن خدا هیچ آسیبی به آنها نمیرساند، و مؤمنان باید تنها بر خدا توکل کنند
11 - ای کسانی که ایمان آوردهاید! هرگاه به شما گفته شد در مجلسها [برای برادرانتان] جای باز کنید، جای باز کنید تا خدا برای شما [در بهشت] جای بگشاید و چون گفته شد برخیزید، برخیزید تا خدا کسانی از شما را که ایمان آورده و کسانی را که دانش داده شدهاند رتبهها بالا برد، و خدا به آنچه میکنید آگاه است.
🔻صفحه ۵۴۳ سوره مجادله 🔻
آیه ۷ مجادله
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ ما یَکُونُ مِنْ نَجْوی ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ وَ لا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سادِسُهُمْ وَ لا أَدْنی مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَیْنَ ما کانُوا ثُمَّ یُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا یَوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ
آیا ندیدی که خداوند آنچه را در آسمانها و زمین است، میداند. هیچ رازگویی و نجوای سه نفره نیست مگر آنکه او چهارمین آنهاست و هیچ پنج نفرهای نیست، مگر آنکه او ششمین آنان است و نه (رازگویانی) کمتر از آن و نه بیشتر، مگر اینکه او با آنهاست، هر جا که باشند، سپس در روز قیامت آنان را به آنچه که انجام دادند، خبر خواهد داد. همانا خداوند به هر چیزی بسیار داناست.
__________________________
▪«تَرَ» از «رؤیت» به معنای دیدن است که گاهی به معنای فهمیدن نیز به کار میرود و در اینجا این معنا مراد است.
▪«نَجْوی» از «نجوة» به معنای مکان بلندی است که از سایر قسمتهای زمین جداست. از آنجا که سخن در گوشی، در واقع جدا کردن طرف از دیگران است و یا چنان آهسته بیان میشود که سایرین از آن آگاه نمیشوند و یا به خاطر اینکه محتوای سخنانی که گفته میشود، وسیله دور شدن شنونده از خطر میباشد، به آن «نجوا» گفته میشود.
👈همچنین نجوا شامل جلسات مخفیانهای میشود که افراد مجرم و خلاف کار، به دور از چشم دیگران تشکیل می دهند و آهسته و بدون کوچک ترین سر و صدایی سخن میگویند به گمان اینکه کسی آنها را نمیبیند و سخنشان را نمیشنود.
💠قرآن، دربارۀ علم خداوند به اسرار و نجوای مردم، چندین بار سخن به میان آورده است؛ از جمله: آیه ۷۸ سورۀ توبه «أَ لَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ عَلَّامُ الْغُیُوبِ» و آیۀ ۸۰ سورۀ زخرف «أَمْ یَحْسَبُونَ أَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ بَلی وَ رُسُلُنا لَدَیْهِمْ یَکْتُبُونَ»
✅در این آیه و آیه قبل، ده بار به علم خداوند اشاره شده و آغاز و پایان این آیه، با علم الهی است. «یَعْلَمُ ... عَلِیمٌ»
🔻خصوصیات علم الهی
علم او به تمام جزئیات است. «هُوَ رابِعُهُمْ، هُوَ سادِسُهُمْ»
علم او دقیق است. «أَحْصاهُ اللَّهُ»
علم او حضوری است. «عَلی کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ»
به علم او غبار نسیان نمینشیند. «أَحْصاهُ اللَّهُ وَ نَسُوهُ»
به واسطۀ علم او دیگران از اعمال فراموش شده خود با خبر میشوند. «نَسُوهُ ... یُنَبِّئُهُمْ»
احاطه علمی خدا به همه هستی همیشگی و ازلی است. «هُوَ مَعَهُمْ أَیْنَ ما کانُوا»
علم دارد، ولی معمولًا در دنیا کسی را رسوا نمیکند. «یُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا یَوْمَ الْقِیامَةِ»
علم او دائمی است؛ نه موسمی. «یَعْلَمُ، عَلِیمٌ» عمل او به آسمانها و زمین، یکسان است. «یَعْلَمُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ»
✅ آسمان و زمین، بزرگ و کوچک، آشکار و پنهان، همه در برابر علم خداوند یکسان است. «یَعْلَمُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ ... هُوَ رابِعُهُمْ ... هُوَ مَعَهُمْ»
👈تعدّد افراد و تنوّع سخنان آنان، در علم خداوند تأثیری نداشته و خداوند به همه آنها و سخنانشان آگاه است. «لا أَدْنی مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْثَرَ»
👈 مکان و زمان در علم خداوند اثری نداشته و او به همهچیز آگاه است. «هُوَ مَعَهُمْ أَیْنَ ما کانُوا»
❌نجوای مخالفان دربارۀ مخالفت با پیامبر(ص)
آیه ۸ مجادله
أَ لَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ نُهُوا عَنِ النَّجْوی ثُمَّ یَعُودُونَ لِما نُهُوا عَنْهُ وَ یَتَناجَوْنَ #بِالْإِثْمِ وَ #الْعُدْوانِ وَ #مَعْصِیَةِ الرَّسُولِ وَ إِذا جاؤُکَ حَیَّوْکَ بِما لَمْ یُحَیِّکَ بِهِ اللَّهُ وَ یَقُولُونَ فِی أَنْفُسِهِمْ لَوْ لا یُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِما نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ یَصْلَوْنَها فَبِئْسَ الْمَصِیرُ
آیا نظر نکردی به کسانی که از نجوا نهی شدند سپس به آنچه نهی شده، بازگشته و برای گناه و ستم و نافرمانیِ پیامبر با یکدیگر نجوا میکنند و (با این حال) هنگامیکه سوی تو میآیند، کلماتی برای تحیّت و سلام (وخوشآمد) به کار میبرند که (حتی) خدا با آن تو را تحیّت و سلام نگفته است و در بین خودشان میگویند: (اگر این مرد پیامبر است) پس چرا خداوند ما را به سبب آنچه میگوئیم عذاب نمیکند؟ جهنم برای آنان کافی است که وارد آن میشوند، پس چه بد سرانجام و جایگاهی است.
________________________________
💠از این تعبیر به خوبى استفاده مى شود که قبلا به آنها هشدار داده شده بود که از نجوا بپرهیزند کارى که ذاتاً تولید نگرانى وبدگمانى در دیگران مى کند.
▪«یَصْلَوْنَها» از «صلی» به معنای واردکردن به جایی برای سوزاندن و گداختن است.
❌ نجوا در جمع مؤمنان، منکری است که از آن نهی شده است.
❌یکى دیگر از اعمال خلاف منافقان ویهود اشاره کرده، مى فرماید: «وهنگامى که نزد تو مى آیند تو را تحیّتى (وخوشامدى) مى گویند که خدا به تو نگفته است» (وَاِذا جاؤُکَ حَیَّوْکَ بِما لَمْ یُحَیِّکَ بِهِ اللهُ
👈به هر تجلیل و تکریم و تمجیدی اعتماد نکنیم. منافقان، آشکارا تجلیل بیش از حد دارند، ولی مخفیانه از نافرمانی پیامبر سخن میگویند.
❌ چاپلوسی و تملّق و تعریف بیش از اندازه، از نشانههای نفاق است. «حَیَّوْکَ بِما لَمْ یُحَیِّکَ بِهِ اللَّهُ»
👈 نه تنها گفتار مخفی منافقان را خدا آشکار میکند، بلکه آنچه را در دل دارند و به اصطلاح حدیث نفس میکنند، برملا می سازد. «یَقُولُونَ فِی أَنْفُسِهِمْ»
💠 آنها نه فقط مرتکب این گناهان بزرگ مى شوند، بلکه آن چنان از باده غرور سرمست هستند که; «در دل مى گویند: (اگر اعمال ما بد است پس) چرا خداوند ما را به خاطر گفته هایمان عذاب نمى کند»؟! (وَیَقُولُونَ فى اَنْفُسِهِمْ لَوْلا یُعَذِّبُنَا اللهُ بِما نَقُولُ).
به این ترتیب هم عدم ایمان خود را به نبوت پیامبر(صلى الله علیه وآله)ثابت کردند وهم عدم ایمان به احاطه علمى خداوند.
👈ولى قرآن در یک جمله کوتاه به آنها چنین پاسخ مى گوید: «جهنم براى آنان کافى است (ونیازى به مجازات دیگر نیست، همان جهنمى که به زودى) وارد آن مى شوند وچه بدفرجامى است» (حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ یَصْلَوْنَها فَبِئْسَ الْمَصیرُ).
👈البته این تعبیر نفى عذاب دنیوى را درباره آنها نمى کند.
👈 مهلتهای الهی را نشانۀ رضایت او ندانید. «لَوْ لا یُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِما نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنم
آیۀ ۹ مجادله
یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذا تَناجَیْتُمْ #فَلا تَتَناجَوْا #بِالْإِثْمِ وَ #الْعُدْوانِ وَ #مَعْصِیَةِ الرَّسُولِ وَ #تَناجَوْا بِالْبِرِّ وَ #التَّقْوی وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ
ی کسانی که ایمان آورده اید! هرگاه نجوا میکنید، به گناه و ستم و نافرمانیِ پیامبر نجوا نکنید و نسبت به کار نیک و تقوا نجوا کنید و از خدا پروا کنید که به سویش محشور میشوید.
______________________
💠نجوا و در گوشی سخن گفتن میتواند احکام متفاوتی داشته باشد از جمله:
آنجا که فاش شدن اسرار، به ضرر اسلام و مسلمانان باشد، نجوا واجب است.
آنجا که سبب ترس و دلهرۀ دیگران شود، نجوا حرام است.
و آنجا که برای کمک به دیگران و سفارش به تقوا باشد، مستحبّ است.
💐بنا به روایتی از امام صادق(ع) گفتن دروغ برای اصلاح بین مردم جایز است. همچنین قرآن نجوا را برای اصلاح میان مردم روا دانسته است
💠موضوع و محتوای گفتار، ارزش آن را مشخص میکند. اگر موضوع نجوا، نیکی و تقوا باشد یک ارزش است ولی اگر گناه و ستم و توطئه باشد حرام است. البتّه گاهی محتوی نیز خوب است، امّا موقعیّت خوبی نیست. مثلًا در جمع مؤمنان دو نفر درگوشی سخن بگویند.
👈همۀ سخنان را نباید آشکار و نهان گفت. گاهی باید نهی از منکر یا امر به معروف، در خفا و پنهان باشد. «تَناجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْوی»
❌ مبادا نجوای بد را به جای نجوای خوب قلمداد کنیم. «تَناجَوْا ... وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ»
👈تقوا و پرهیزکاری و توجّه به معاد، زمینۀ دوری از سخنان نارواست. «وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ»