👌 نعمت سخن گفتن، عامل مهمي در تكامل انسان است.
🗣 اهميت سخن در زندگي انسان آن قدر زياد است كه خداوند حكيم در سوره الرحمن بعد از مسأله آفرينش انسان، از نعمت بيان سخن گفته است.
خداوند در سوره الرحمن مي‌فرمايد: خداوند رحمان، قرآن را تعليم داد، انسان را آفريد و به او بيان آموخت. انسان با قدرت بيان و به وسيله آن، معلوماتي را كه اندوخته ظاهر مي‌سازد و تفكر خود را به ديگران منتقل مي‌كند. از اين رو مي‌توان گفت سخن مانند پلي است كه مغزهاي جدا از يكديگر را به هم پيوند مي‌زند و افراد از طريق آن مي‌توانند موجب خوشحالي يا غمگيني همديگر شوند.
💐از امام سجاد (ع) پرسيدند: از سخن و سكوت كدام يك بر ديگري برتري دارد؟ فرمودند: براي هر يك آفت‌هايي است، ولي اگر از آفت مصون و سالم باشند، سخن افضل و برتر است، زيرا خداوند هيچ يك از پيامبرانش را به سكوت مبعوث نكرده است، بلكه آنان مأموريت داشتند كه با مردم سخن بگويند و با بيان خود آنان را به صلاح و رستگاري دعوت كنند و نيز هيچ كس با سكوت مستحق بهشت نمي‌شود و از عذاب دوزخ مصون نمي‌ماند. نيل به رحمت الهي و نجات از عذاب او در پرتو سخن گفتن است. من هرگز ماه را نظير آفتاب قرار نمي‌دهم. شما خود فضل سكوت را با سخن توصيف مي‌كني، در حالي كه هرگز فضل سخن را با سكوت نمي‌توان توصيف كرد.
روشن است كه سخن، هم در ترقي و كمال و شادي انسان مؤثر است و هم در سقوط و تباهي و غم واندوه او اثر دارد. بستگي به اين دارد كه تا چه حد و اندازه‌اي از هنر سخن گفتن برخوردار باشيم. شيوه سخن گفتن نه تنها معرف شخصيت افراد است، بلكه با توجه به آن به ميزان دانش و تحصيلات طرف مقابل پي مي‌بريم. كسي كه از هنر سخنوري آگاه است و با كاربرد درست كلمات و عبارات آشنايي دارد، قادر به گشودن هر در بسته‌اي است و از هر مهلكه‌اي رهايي مي‌يابد. عبوس‌ترين و خشمگين‌ترين چهره‌ها را باز كرده و خنده برلبانشان جاري مي‌سازد و بدين وسيله شادي را برخود و ديگران عرضه مي‌كند.
💐حضرت علي (ع) فرموده‌اند: جمال مرد به فصاحت اوست. برجسته‌ترين سياستمداران دنيا همواره بزرگ‌ترين سخنوران نيز بوده‌اند. منظور از سخن گفتن سخنراني كردن نيست، بلكه خوب حرف زدن و انتخاب كلمات و مطالب مناسب و بجاست، كه مي‌تواند موجب برقراري رابطه مطلوب باشد. امروزه در دنياي اقتصاد و سياست و خانواده مذاكره امري مهم تلقي مي‌شود، زيرا مناسب‌ترين و سريع‌ترين راه‌حل‌هاست. از طريق مذاكره مي‌توانيم به سوءتفاهماتي كه عامل و منشأ اختلاف‌اند خاتمه دهيم. افراد هنگام گفت‌وگو اطلاعات لازم را در اختيار يكديگر قرار مي دهند و در جريان كم و كيف نظريات هم قرار مي‌گيرند كه نتيجه آن آگاهي از خواسته‌هاي طرفين، دستيابي به راه‌حل عقلاني و منطقي و نهايتاً برقراري تفاهم نسبي است. مذاكره پديده‌اي نوظهور نيست كه بخواهيم آن را توضيح دهيم. ما در تمام لحظات و دقايق زندگي خود با اين امر مهم سروكار داريم. افرادي كه شيوه صحيح گفت‌وگو با ديگران را رعايت نكنند، كمتر موفق به حل گرفتاري‌هاي فيمابين مي‌شوند.
💐امام علی (ع):
انسان دو فضیلت دارد: خرد و سخن .
با خرد؛ بهره می ستاند و با سخن بهره می رساند .
میزان الحکمه ج۱
آیه۶ الرحمن
* وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ یَسْجُدانِ
و گیاه و درخت (برای او) سجده می‌کنند.
____________________________
▪«نجم» هر روئیدنی است که ساقه ندارد
👈این واژه در اصل به معنای طلوع است، و اگر به گیاهان بدون ساقه "نجم" می‌گویند؛ بدان جهت است که از زمین سر بر می آورند.
👈مراد از «نجم» در این آیه به قرینه «شجر»، گیاه است؛ نه ستاره آسمان.
▪«شجر» روئیدنی است که ساقه دارد.
💠 منظور از سجده گیاه و درخت در آیه، خضوع تکوینی آنها در برابر فرامین الهی است
به امر او از زمين سر بر مى‌آورند، و به امر او نشو و نما مى‌كنند و مسیری را وه خدا بدای آنها تعیین کرده ؛ بی کم کاست پیموده و تسلیم قوانین آفرینش اند.
👌زمین و آسمان، تحت یک نظام اداره می‌شوند. «الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ ... النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ»
👌هستی، تسلیم نظامی است که از پیش از سوی خداوند تعیین شده است. «بِحُسْبانٍ ... یَسْجُدانِ»
🟢فوایده گیاهان بدون ساقه 🍀
☘از نخستین گیاهان روی زمین بشنار می آیند
مثل: خزه ها و جلبک و ..گلسنگ
☘پوشش مخملی سبز این گیاهان مانند یک عایق مقاوم برای زمین است
☘با جذب آب تا ۲۰ برابر وزن خود_ نقش تعدیل کننده دمای هوا وحفظ رطوبت خاک را دارد
☘وهمچنین بستر برای سکونت حشرات و تخم گذاری آنها
☘گیاهان بی ساقه با ذخیره آب درون خود باعث جان دادن به زمین می شود!
در قرآن کریم واژۀ "میزان" نُه بار و جمع آن "موازین" هفت بار آمده است. ۳ - کاربرد واژه میزان در قرآن. [ویرایش]. واژه میزان در قرآن به معانی مختلف استعمال شده است.
آیات ۷-۹ الرحمن
* وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِیزانَ
* أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزانِ
* وَ أَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمِیزانَ
و آسمان را بالا برد و قانون و میزان را مقرّر کرد تا در سنجش و میزان تجاوز نکنید. و وزن را بر اساس عدل بر پا دارید و در ترازو کم نگذارید.
__________________________
💠بعد از بیانِ رحمت الهی و نعمت تعلیم و بیان و حساب خورشید و ماه و سجده موجودات که نوعی توجّه به رابطه خدا با انسان و طبیعت است، این آیات نحوۀ رابطه انسان با جامعه را مطرح می‌کند.
✅نظام هستی بر پایه میزان است. زندگی ما نیز باید بر مدار میزان باشد. «وَضَعَ الْمِیزانَ أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزانِ»
👌 جایگاه آسمان و زمین تصادفی نیست. برافراشتگی آسمان و حجم و اندازه و فاصله ستارگان، حکیمانه و جلوه‌ای از رحمت الهی است. «الرَّحْمنُ ... وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِیزانَ»
💠کتاب و میزان متلازم‌اند. خداوند در سورۀ حدید می‌فرماید: «وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمِیزانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» (حدید،۲۵) در این آیات نیز، هم به قرآن اشاره شده، هم به میزان: «عَلَّمَ الْقُرْآنَ ... أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزانِ»
❌بی‌توجّهی به میزان و عدم رعایت انصاف و عدالت در حقوق مردم، انسان را به فسق و فجور می‌کشاند و فسق و فجور انسان را به تکذیب وامی‌دارد. در سورۀ مطفّفین میخوانیم: «وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ» وای بر کم فروشان! سپس می‌فرماید:«إِنَّ کِتابَ الفُجَّارِ ...» وآنگاه: «وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ» گویا لقمه ی حرام، مقدّمه فجور، و فجور مقدّمه کفر و تکذیب می شود.
💠در قرآن کریم واژۀ "میزان" نُه بار و جمع آن "موازین" هفت بار آمده است. ۳ - کاربرد واژه میزان در قرآن. [ویرایش]. واژه میزان در قرآن به معانی مختلف استعمال شده است.
✅جامعه برای رسیدن به رستگاری دو بال میخواهد: علم و عدالت. (در دنیای امروز علم هست ولی عدالت نیست.) «عَلَّمَ الْقُرْآنَ ... أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزانِ»
✅ راه رسیدن به عدالت، عمل به قرآن است. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ ... أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزانِ»
👈 میزان و وسیلۀ سنجش باید عادلانه باشد؛ مورد وزن هرچه میخواهد باشد. «وَ أَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ»
👈عدالت مثل نماز است و باید آن را در جامعه به پاداشت. «وَ أَقِیمُوا الْوَزْنَ»
👌 عدل و میزان، هم در آسمان عامل ثبات و پایداری است، هم در زمین و هم در جامعه. «وَضَعَ الْمِیزانَ أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزانِ»
👈درر کارها، نه افراط «أَلَّا تَطْغَوْا» و نه تفریط. «لا تُخْسِرُوا»