یک چیزایی تو زندگی هست که قسمت ما نیست.. مهم نیست چقدر اونو بخوایم و چند سال بگذره و همچنان بتونه اشک ما رو دربیاره آخر آخرش انگار نمیخواد که بشه و شاید این تقصیر خودمونم هست و ما چاره ای داریم جز پذیرفتن؟ جز نگاه با حسرتِ همیشگی؟

حتی استاد تاریخ دانشگاهمونم خیلی نازه😭(ناز=با سواد)

جوری که دلم میخواد برای بچه هام تدریس کنم👀 ببین شاهنامه رو چجوری برات تعریف میکنه آخه..

از دست درونگراهای دوست داشتنی یک روز سرم رو میکوبم به دیوار

✨چرا اینقدر فرنی خوشگله؟شبیه کارامل پف پفی میمونه؟انگار یک دسر فرانسویه✨

میشینم پا حرف های مادر بزرگم نسل من و نسل ایشون فرقی نداره باهم اونا هم یک دختر جوون بودند که خواسته هایی برای خودشون داشتند و نتونستند بهشون برسن ولی تو زندگی اتفاق هایی هم داشتند که براشون خوش رقم خورده

مادر بزرگم عاشق درس خوندن بوده ولی خانواده شون مخالف بودند کلی اصرار و گریه کرده و حتی تهدید کرده میره نفت میخوره اگه توی کلاس درس خانم مجتهد اَمین ثبت نامشون نکنند تهش با کلی مکافات ثبت نام کردند ولی تا رفتن مدرسه، شوهرشون میدن و تازه بعد ازدواج میفهمن شوهرشون هم درس نخونده برای همین دوباره کلی ناراحت میشن حالا میفهمم چرا مامان بزرگم انقدر تاکید داشته مامانم خیلی درس بخونن و رتبه دو رقمی کنکور بشن ...

این تویی که لم دادی گوشه خونه و هیچ کار مفیدی نمی‌کنی🦦

تنها محتوایی که فعلا دارم واسه ارائه دادن: دانشگاهه

حتی سر امتحان به استاد گفتیم صورت سوال اشکال داره...

بنده خدا زن خوبیه آخر کلاس هم بهمون طب سنتی یاد میده و خیلی بهتر از صرف اونو یاد میگیریم و علاقه نشون میدیم