✳️ تمام مردم یک روستا در فیلیپین به دین اسلام گرویدند #حوزه/ یک گروه از مبلغان اسلام که برای تبلیغ و توزیع غذا به روستایی در فیلیپین رفته بودند اعلام کردند که تمامی ۲۱۵ تن از اعضای یک روستا در این کشور باهم به دین اسلام گرویده اند. آنها در صفحه فیس بوک شان درباره این ماجرا نوشتند: شرکت کنندگان در جلسه با پیش زمینه عمدتا مسیحی بودند و تحت تاثیر گفته‌های واعظ مسلمان قرار گرفتند. 🔹مبلغان از آنکه تمامی اعضای 215 نفره این روستا به گفتن شهادتین به دین اسلام گرویده‌اند شگفت زده شده‌اند. یکی از آنها گفته است: زمانی که تمام مردم روستا در یک حرکت یکپارچه اسلام آوردند، واقعا یک لحظه بسیار احساسی بود. 🔸گفتنی است مسلمانان نزدیک به 8 درصد جمعیت فیلیپین را به خود اختصاص داده اند. http://hawzahnews.com/detail/News/468232

شاید باور نکنید اما ما بچه تر که بودیم از این کلک برای سرگرم کردن خودمون استفاده میکردیم... آستین پیرهنمون رو می آوردیم جلو... بعد کم کم می بریمش عقب در ظاهر مثل این بود که دستمون داره بزرگتر میشه... بعد از مدتی تمرین و پشتکار اینقدر طبیعی میشد که کسی که اولین بار بود میدید باور میکرد... حالا ایشون هم از طرفی کفش یک پا رو خیلی بالا برده... از طرفی کفش دیگه رو خیلی پایین(خیلی حرفه ای) بعد هم زمان اون که لنگه ی بالایی میاد پایین؛ لنگه ی پایینی می‌ره بالا... این گونه است که معجزه اتفاق می افتد و پاها برابر میشوند و حقانیت مسیحیت اثبات میشود.... البته به فرض هم که این معجزات« ش ی ا د ی» و سو استفاده از سادگی مردم نباشد و حقیقت داشته باشد باز هم دلیل بر حقانیت نیست چرا که در ادیان دیگر هم نظایرش موجود است.... البته به فرض که این معجزات «ش ی ا د ی »نباشد و و سو استفاده از سادگی مردم نباشد و حقیقت داشته باشد باز هم دلیل بر حقانیت نیست چرا که خود کتاب مقدس مسیحی میگوید شیاطین هم معجزه می‌کنند... «با حقانیت میتوان معجزه انجام داد اما با معجزه نمی‌توان حقانیت را اثبات کرد » و جالب اینکه خیلی از این کشیشان خودشان گاهی بیمار میشوند و از درمان خودشان عاجزند... بهتر نیست برای اثبات خودمان سراغ همان عقل بریم؟ زیرا خیلی راحت تر و صادقانه تر میتواند ما را به مقصد برساند... #رضا_صفا #معجزه_مسیحیت#حقانیت_ادیان#نقد_مسیحیت #ادیان_ابراهیمی #شفا_مسیحیت

اینجا پیاده رویی توی شهر نانت فرانسه است برای اینکه خانمها راحتتر باشن و کسی مزاحمشون نشه، طرح مسیر مستقل رو برای هر جنس اجرا کردن! @mobahesegroup

روز شکر گذاری

تاریخ: چهارمین پنجشنبه ماه نوامبر بین 22 تا 28 نوامبر متغیر است. حدود یک تا هفت آذر. توضیحات این جشن یک جشن دینی نیست اما بسیار مورد توجه مسیحیان آمریکای قرار دارد.جشن شکر گزاری از تعطیلات مهم ملی در آمریکا و کانادا است. در این روز مردم به شکرانه برداشت محصول، بزرگ ترین جشن آمریکا را برگزار می‌کنند. در سال 1621 نخستین بار مستعمره نشینان پلیموث (شهرکی در ایالت ماساچوست) و سرخپوستان وامپانواگ در پایان فصل پاییز جشنی برای پایان برداشت محصول برگزار کردند که به جشن شکرگزاری معروف شد. تا بیش از دو قرن روز شکرگزاری به صورت اجتماعات کوچک و خانوادگی در مستعمرات و ایالات مختلف آمریکا برگزار می شد. در سال 1863 در خلال جنگ داخلی، رئیس جمهور وقت " آبراهام لینکولن" روز شکرگزاری را جشنی ملی اعلام کرد و از آن پس هر سال در چهارمین پنجشنبه ماه نوامبر مردم سرتاسر آمریکا روز شکرگزاری را جشن می گیرند. آمریکایی ها این روز را در کنار خانواده سپری کرده و از نعمتهایی که خداوند در اختیارشان قرار داده سپاسگزاری می کنند. به مرور زمان دامنه این جشن از مرزهای ایالات متحده آمریکا فراتر رفت و در حال حاضر هم زمان با این مراسم جشنهای مشابهی در سایر نقاط دنیا نیز برگزار می‌شود. در کانادا جشن شکرگزاری یا "تَنکس گیوینگ" با توجه به رسوم و سنت اروپایی در دومین دوشنبه ماه اکتبر برگزار می شود. جشن شکرگذاری در برزیل با الهام از مراسم ایالت متحده آمریکا شکل گرفت. در این روز برزیل ها هم در کنار خانواده به خوردن غذاهایی متنوع مشغول می شوند. در آلمان، جشن شکرگزاری به نام" Erntedankfest" هر ساله در اوایل ماه اکتبر برگزار می‌شود. ژاپنی‌ها هم روز ۲۳ نوامبر را با برگزاری جشنی به نام"inrō Kansha no Hi" گرامی می‌دارند.

تاریخچه روز شکر گذاری

تاریخچه داستان این جشن از سفر مهاجران انگلیسی به امریکا آغاز می شود. در سپتامبر سال 1620 یک کشتی کوچک بنام “مِی فلاور” حامل 102 مسافر از افراد انگلیسی تبار، از انگلیس عازم آمریکا شد. مسافرین می فلاور شامل 2 گروه بودند، دسته اول از جدایی طلبان مذهبی بودند که به دنبال مکانی جدید برای انجام آزادانة مراسم مذهبی خود را می گشتند و دسته دوم را افرادی تشکیل می دادند که به واسطه ی وعده زندگی مرفه و مالکیت زمین اغوا شده و اقدام به مهاجرت کرده بودند. پس از 66 روز سفر طاقت فرسا و سخت سرانجام آنها در نزدیکی دماغه کاد، که در قسمت شمالی مقصد مورد نظرشان قرار داشت رسیدند. مهاجران از مدخل رودخانه هادسون عبور کردند و بعد از گذشت یک ماه در نزدیکی خلیج ماساچوست لنگر انداختند. مسافران که از آن روز به بعد به زائران معروف شدند در این محل که "پلیموث" نام داشت روستایی احداث کردند. در طول اولین زمستان سخت و جانکاه آن سال، بیشتر مهاجران در کشتی باقی ماندند، نیمی از این افراد در کشتی بدلیل گرفتاری به بیماری "اسکوربوت" (کمبود ویتامین ث) و بیماریهای واگیردار دیگر از دنیا رفتندو باقی مانده آ«ها به همراه خدمه کشتی توانستند زنده بمانند تا شاهد شروع اولین بهار را در" نیوانگلند" باشند. در ماه مارس تقریباً همه افراد به ساحل منتقل شدند. مهاجران در این مکان با استقبال گرم یک سرخپوست "آبناکی" مواجه گشتند که با زبان انگلیسی به آنها سلام و خوشامد می گفت. چند روز بعد، او به همراه یک سرخپوست دیگر بنام "اسکوانتو" که از اعضای قبیله "پاوتوکست"بود به نزد زائرین بازگشت. اسکوانتو که در دریا توسط یک کاپیتان انگلیسی دزدیده شده و بعنوان برده فروخته شده بود. پس از فرار به لندن رفته و از آنجا با یک اردوی اکتشافی به میهن خود بازگشته بود. اسکوانتو به مهاجرین که از سوء تعذیه و بیماری بشدت ضعیف شده بودند، آموخت که چگونه ذرت پرورش دهند، شیره درخت افرا را استخراج کرده، از رودخانه ماهی بگیرند و گیاهان سمی را شناسایی کنند. او همچنین به سبب اتحاد مهاجران با قبیله"وامپانواگ" (Wampanoag) شد. این اتحاد بیش از 50 سال ادامه داشت و یکی از نمونه های کمیاب اتحاد اروپایی ها با سرخپوستان بومی منطقه به شمار میرود.در نوامبر سال 1621، پس از اولین برداشت موفق ذرت توسط مهاجران، فرماندار "ویلیام برادفورد" یک جشن شکرگزاری ترتیب داد و گروهی از متحدان سرخپوست خود که قبیله وامپانواگ در راس آنها قرار داشت را هم به این مراسم دعوت کرد. به این ترتیب روز شکر گذاری بوجود آمد.

آداب و رسوم روز شکر گذاری