🕯پنجشنبه است و دلم برای آنهایی که دیگر ندارمشان تنگ است... 🕯پنجشنبه است و جای خالی عزیزان را دوباره احساس میکنیم ... 🕯پنجشنبه است و بوی حلوایی خیرات یاد آدم های رفته ... 🕯پنجشنبه است و ثانیه هایم بوی دلگرفتگی میدهد ... 🕯چه مهمانان بی دردسری هستند رفتگان نه به دستی ظرفی را آلوده میکنند و نه به حرفی دلی را, تنها به فاتحه ای قانعند 🌸روزپنجشنبه اموات چشم به راهند🌸 🍁🚩زیارت اهل قبور🚩🍁 ✨بسم اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ✨ السَّلامُ عَلي اَهْلِ لا اِلهَ اِلَّا اللهُ مِنْ اَهْلِ لا اِلهَ اِلَّا اللهُ يا اَهْلَ لا اِلهَ اللهُ بِحَقَّ لااِلهَ اِلَّا اللهُ كَيْفَ وَجَدْتُمْ قَوْلَ لا اِلهَ الَّا اللهُ مِنْ لا اِلهَ اِلَّا اللهُ يا لااِلهَ اِلَّا الله بِحَقَّ لا اِلهَ اِلَّا اللهُ اِغْفِرْلِمَنْ قالَ لا اِلهَ اِلَّا اللهُ وَاحْشُرْنا في زُمْرَهِ منَ قالَ لا اِلهَ اِلَّا اللهُ مُحَمَّدا رَسُولُ اللهِ عَليٌّ وَلِيُّ الله.🌟 🕊نثار اروح مطهراهل البیت(علیهم السلام) اولیاءالله،رجال الغیب،مراجع تقلید بخوانیم الفاتحه مع الاخلاص والصلوات🕯🌹

👌دوستان و سروران گرامی! شب جمعه است. با ثبت نام در دو آدرس زیر، حضرت سیدالشهدا علیه السلام و حضرت اباالفضل علیه السلام را در این شب جمعه به نیابت از مولایمان حضرت ولی عصر علیه السلام زیارت کنیم. زیارت حضرت سیدالشهدا علیه السلام: http://www.imamhussain.org/arabic/enaba/ زیارت حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام: http://alkafeel.net/zyara/ توجه: از طرف سایت، یک نفر زیارت می کند و نماز می خواند و سپس برای کسانی که ثبت نام کرده اند، اتمام زیارت اعلام می شود. ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🗣😢🙏 گفتارهاي منبر را مقدّمه برای روضه سیّدالشّهدا علیه السلام مي ‏دانم، و روضه را مقدّمه براي دعا برای امام زمان علیه السلام مرحوم آیت الله تولایی خراسانی در سخنرانی خود در مسجد جمعه اصفهان، در سال 1392 قمری می فرمود: خوراك، هر چقد مطبوع و خوب باشد، اگر نمك نداشته باشد، آدم از آن خوراك لذت نمي ‌برد. خوراك بايد نمك داشته ‏باشد. محبوب شما هم، هرچه قدر زیبا باشد، اگر نمك نداشت، صباحت بدون ملاحت، دلربا نمي‏شود. مجمع روحاني هم همين ‌طور است. مجامع روحاني، هرچقدر هم پرمعنا باشد، اگر نمک نداشته باشد، لذّت ندارد. نمك مجامع روحاني، توسّل به امام حسين علیه السلام ،ذکر سیدالشهدا علیه السلام و گريه بر امام حسين علیه السلام است. من در این باب، خيلي حرف‌ها دارم. در دهه عاشورا، اگر از چشم خود من اشك جاري نشود، آن شب و روز براي من منفور و مطرود است. چشمي‏كه در دهه عاشورا خشك بماند و نگرید، آن چشم پيش بنده منفور است. مجمع روحاني كه منعقد شود و در آن، توسّل و توجّهي به ناحیه امام حسين علیه السلام نشود، آن مجمع در نظر بنده بي ‌نمك است. لهذا، خواه ناخواه باید در خانه امام حسين علیه السلام هم برويم. بايد تا كربلا يك قدم برويم، حالا كم يا زياد. همين قدر كه حال عزایي در مجلس پيدا بشود، خدا را می ‌خوانم. يك شعري از «علامه بحرالعلوم» يادم آمد. در نظر بنده اعتبار اشعار علامه بحرالعلوم از مقاتل معتمده كمتر نيست. در آن مجموعه مفصلی كه راجع به مرثیه سيدالشهداء علیه السلام سروده است، دو تا شعر دارد که اجمالاً معنی آن، این است: لشکر! چرا مرا دعوت كرديد؟ شما مرا دعوت كرديد. نامه‌ها نوشتيد. فرستاديد. مهمانتان دست زن و بچه ‌اش را گرفته و آمده‏ است، به سرزمين شما وارد شده‏ است. مهمان اگر دعوت شد، وقتي وارد بر میزبان مي‌شود، هرچه طلب كند، مادامی‌که ميزبان قدرت دارد، بايد خواسته مهمان را برآورد، چون دعوت كرده ‏است. مهمان شما وارد شده ‏است، مهمان شما از شما طلب يك جرعه آب می كند. آيا دادرس و فريادرسي هست به داد اولاد پيغمبر صلّی الله علیه و آله برسد؟ يك شربت آبي به آن ‌ها بدهد؟ آيا يك فرد بامروّتي پيدا مي‌شود به اين بچه شيرخواره من رحم كند؟ بنده گفتارهاي منبر را مقدّمه برای روضه مي ‏دانم، روضه را مقدمه براي دعا مي ‌دانم. حالتان، حال توجّه به خداست، چند تا آمين بگوئيد، آن وقت تشريف ببريد. خدايا! به قطرات خون امام حسين علیه السلام و به قطرات اشك امام حسين علیه السلام همين ساعت امر فرج و ظهور امام‏ زمان علیه السلام را اصلاح بفرما. به زودی ما را به دیدار و به نصرت آن بزرگوار سعادتمند بفرما. دل ما را از نور ولایت و محبتش متجلّی و منجلی فرما. قلب مقدس آن بزرگوار را از ما راضی و خشنود فرما. سایه عزّ ولایش را بر سر ما و همه مسلمانان مستدام بدار. ما را در ظلّ ولایش از هر خطا و اشتباه و هر خطر و صدمه‌ای حفظ بفرما. مشکلات ما را به برکات امام زمان علیه السلام حلّ و سهل و آسان بفرما. (سخنرانی های مسجد جمعه اصفهان، سال 1392 قمری، مجلس اوّل) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🙏😓 🕌هر وقت به نماز جماعت ايستاديد، متوجه امام حسين علیه السلام شوید و آنوقت وارد نماز شويد مرحوم آیت الله تولایی خراسانی در منابر خود در مسجد سیّدعزیزالله تهران در سال 1396 قمری می فرمود: صلّي الله عليك يا اباعبدالله! طعام بي‌نمك، مزه ندارد. مجلس روحاني بي ‏گريه بر امام حسين علیه السلام رونق ندارد. قربانت بروم امام حسين. دين، دور سر تو مي‏گردد اي پسر فاطمه! اين نماز جماعت‏ها به بركت آن نماز جماعتي است كه تو در مقابل تيرها خواندي. پسر فاطمه يك نماز جماعت خواند، دو سه تا قرباني داد. اين نمازهاي بي ‌قرباني به بركت نماز قرباني ‌دار امام حسين علیه السلام است. هر وقت به نماز جماعت ايستاديد، يادتان به نماز جماعت كربلا بيايد، يك نگاه به طرف كربلا كنيد و بگویید: السّلام عليك يا ابا عبد الله! السّلام عليك يابن رسول الله! السّلام عليك و رحمه الله و بركاته. متوجه امام حسين علیه السلام شوید و آنوقت وارد نماز شويد. يك وقتي به هر جماعتي كه مي ‏رفتم، يادم از جماعت امام حسين علیه السلام مي ‏آمد، و سلامي به قبرش مي ‏فرستادم، و حالم منقلب مي ‏شد، و آن نماز من خير و بركت و روحانيت و معنويت داشت. (سخنرانی های مسجد سیّد عزیزالله تهران ( به دعوت مرحوم آیت الله العظمی خوانساری)، 13 رمضان 1396 قمری) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🌑 روضه جناب عبدالله بن الحسن علیه السلام مرحوم آیت الله تولایی خراسانی در سخنرانی خود در مسجد ملک تهران در سال 1383 قمری می فرمود: برويم جایى كه بتوانيم امام زمان علیه السلام را پيدا كنيم. بهترين جاها، دور و بر امام حسين علیه السلام است؛ كربلاى امام حسين علیه السلام است. آنقدرى كه امام حسين علیه السلام دل ما را برده، صد برابر دل امام زمان علیه السلام را برده است. من عقيده‌ام این است: رویى كه اشك امام حسين علیه السلام را دارد، در مقابل خدا و پيغمبر آبرو دارد، عزّت دارد، حرمت دارد. حسین بن علی علیه السلام در گودال افتاده. خون، جلوی چشمانش را گرفته. گرد و خاك‌ ها بالاى خون ‌ها نشسته. يك وقت نگاه كرد ديد «عبدالله» مي ‌آيد. يك پسر بچّه كوچك که از امام حسن علیه السلام باقى مانده است. او همان سالِ رحلت امام حسن علیه السلام به دنيا آمده و سه چهار سال از قاسم كوچكتر است. اين بچّه از خيمه بيرون آمده. يك وقت زينب کبری علیهاالسلام ديد عبدالله روانه شده است. هر چه خواست جلوی او را بگيرد ممكن نشد. گفت مي‌ خواهم نزد عموى بزرگوارم بروم. امام حسین علیه السلام خون‌ ها را از جلوی چشمانش پاك كرد. ديد عبدالله است و می گوید: عمو جان! بلند شو به خيمه برويم. عمو! چرا از خيمه بيرون آمدى؟ همينطور كه بچّه با عمو صحبت مي ‌كرد يك لامذهبى آمد شمشير را حواله كرد. آقازاده دستش را جلو گرفت و گفت: «... يَا ابْنَ الْخَبِيثَةِ! أَ تَقْتُلُ‏ عَمِّي؟» ای خبيث ‌زاده! مي ‌خواهى عموى مرا بكشى؟! دست را جلو آورد. شمشير اين خبیثِ بي ‌دين وارد شد. رسيدن شمشير همان و دست آقازاده از بدنش جدا شد. دست به پوست آويخته شد. يك كلمه گفت و دل امام حسين علیه السلام آتش گرفت. بچّه در صدمات، مادرش را صدا مي ‌زند. بر عكس، اين آقازاده ، همین كه شمشير وارد شد، دست آقازاده به پوست آويخته شده، يك مرتبه صدا زد: «يا عمّاه!» واى عمو! (سخنرانی های مسجد ملک، ماه رمضان 1383 قمری، مجلس شانزدهم) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

😥😥 امام زمان علیه السلام را دیده اند که برای اباعبدالله الحسین علیه السلام چه ناله های جانگدازی می کشد مرحوم آیت الله تولایی خراسانی در سخنرانی خود در مسجدالمصطفی (واقع در حسن آباد تهران) در محرم سال 1397 قمری می فرمود: یک سطر عبارت از زیارت ناحیه که از امام زمان علیه السلام است می ‌خوانم. امام زمان علیه السلام، هم روضه ‌خوان است و هم مستمع است، و هم بهتر از ما روضه ‌های سوزناک می ‌خواند، و هم بیشتر از شما گریه می کند. او را با همین چشم‌ های ظاهری دیده‌ اند که گریه می ‌کند. او را دیده‌ اند که چه ناله‌‌ های جانگدازی می ‌کشد. آنگونه  که آدم جوان مرده در مرگ جوانش داد می ‌کشد، همینطور گریه می ‌کرده است. در زیارت ناحیه هم می فرماید: «لأندُبَنَّکَ صَباحاً وَ مَسائاً». یک کلمه از روضه او را می ‌خوانم، هرکس اهل علم است و معنای عبارت را می ‌فهمد، گریه کند تا برای شما معنی کنم. «(یا جدّاه) تَطَؤُكَ الْخُيُولُ بِحَوَافِرِهَا، وَ تَعْلُوكَ الطُّغَاةُ بِبَوَاتِرِهَا. قَدْ رَشَحَ‏ لِلْمَوْتِ جَبِينُكَ، وَ اخْتَلَفَتْ بِالانْقِبَاضِ‏ وَ الِانْبِسَاطِ شِمَالُكَ‏ وَ يَمِينُكَ» امام زمان علیه السلام آن ساعت جان دادن امام حسین علیه السلام را بیان می‌ کند. می ‌گوید: یا جداه! ساعت آخر عمرت رسیده است، روی زمین افتادی، عرق مرگ به پیشانی تو نشسته است، این بدن تو دائم جمع می ‌شود، دائم پهن می‌ شود، دائم از چپ به راست می ‌روی، از راست به چپ می ‌روی. می ‌فهمید یعنی چه؟ می ‌فهمید دم مردن امام حسین علیه السلام چگونه بوده است؟ مثل مرغی که سرش را ببرند، دائم بلند می ‌شود و از این‌طرف به آن‌طرف می ‌افتد، از آن‌طرف به این‌طرف می ‌آید، مثل یک ماهی که از آب بیرون بیاندازند. شانه‌اش درد می ‌کند، سرش درد می کند، پهلویش درد می ‌کند، شکمش درد می ‌کند، همین‌طور به خودش می ‌پیچد. اگر ناله ‌های خودتان را رها می ‌کنید و دست بر سر است، بگویم؟ می ‌گوید: یا جداه! در همین حالت جان دادن بودی، این لامذهب ‌ها سواره بر بدنت تاختند. ای وای! می ‌گویند: دم مردن روی سینه محتضر را باز بگذارید تا راحت نفس بکشد، روی سینه ‌اش سنگین نباشد. امّا امام زمان علیه السلام می گوید: یا جداه! دم جان دادن تو، این لامذهب‌ها سواره بر بدنت تاختند. ای کاش همین ‌بود. علاوه بر سُم اسب‌ها، این‌قدر شمشیر و نیزه! ای وای! دست‌ها را دراز کنید کربلا ببرید کنار گودال قتلگاه. همان بدن مقدّس را از زیر پای اسب‌ها بردارید و روی دستها بگیرید و به درگاه خدا شفیع قرار دهید. با چشمان گریان، و سینه ‌های سوزان، جسد مقدس اباعبدالله علیه السلام بالای دست، بحقّ الحسین المظلوم علیه السلام و بعترته و اصحابه، با تضرّع و زاری به درگاه خدا، ده نوبت یا الله! الهنا به آن بدن پاره پاره و به آن روح مطهری که از آن بدن قطع علاقه کرد و به خطاب «ارجِعی الی ربِّک راضیَةً مَرضیِّةَ» و به شاهق قدس لاهوت پرواز کرد، تو را قسم  می‌دهیم همین ساعت امر فرج امام زمان علیه السلام را اصلاح بفرما. ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🔅دعای بسیار شریف سیدالشهدا علیه السلام بعد از نماز های واجب با آثار فوق العاده عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَاصِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى عَنْ آبَائِهِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیهم السلام قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله: وَ لَقَدْ لُقِّنَ (حُسَینُ بنُ عليّ علیه السلام) دَعَوَاتٍ، مَا يَدْعُو بِهِنَّ مَخْلُوقٌ إِلَّا حَشَرَهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَ  مَعَهُ، وَ كَانَ شَفِيعَهُ فِي آخِرَتِهِ، وَ فَرَّجَ اللَّهُ عَنْهُ كَرْبَهُ، وَ قَضَى بِهَا دَيْنَهُ، وَ يَسَّرَ أَمْرَهُ، وَ أَوْضَحَ سَبِيلَهُ، وَ قَوَّاهُ عَلَى عَدُوِّهِ، وَ لَمْ يَهْتِكْ سِتْرَهُ. فَقَالَ لَهُ أُبَيُّ بْنُ كَعْبٍ: مَا هَذِهِ الدَّعَوَاتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: تَقُولُ إِذَا فَرَغْتَ مِنْ صَلَاتِكَ وَ أَنْتَ قَاعِدٌ: «اللَّهُمَ‏ إِنِّي‏ أَسْأَلُكَ‏ بِكَلِمَاتِكَ‏ وَ مَعَاقِدِ عَرْشِكَ‏، وَ سُكَّانِ سَمَاوَاتِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ أَنْ تَسْتَجِيبَ لِي، فَقَدْ رَهِقَنِي‏ مِنْ أَمْرِي عُسْرٌ. فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِي مِنْ عُسْرِي يُسْراً (مِنْ أَمْرِى يُسْراً)» فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ يُسَهِّلُ أَمْرَكَ، وَ يَشْرَحُ لَكَ صَدْرَكَ، وَ يُلَقِّنُكَ شَهَادَةَ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِكَ. (بحارالأنوار، ج36 ،ص204-205 به نقل از کمال الدین و عیون اخبار الرّضا) حضرت جوادالأئمه علیه السلام از پدران بزرگوارش از حسین بن علی علیهم السلام از رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله نقل می کنند که فرمود: دعاهايى به حسین به علی علیه السلام تعليم داده شده است كه اگر کسی آن را بخواند، خداوند عزّوجلّ وى را همراه با حسین بن علی علیه السلام محشور می ‏فرمايد ، و در آخرت، حسين علیه السلام‏ شفيع او خواهد بود، و خداوند گرفتاری او را برطرف خواهد كرد، و به واسطه این دعا، دين او را ادا كرده، كارش را آسان می ‏گرداند، و راهش را روشن كرده، او را در مقابل دشمن قوى می ‏گرداند، و امور پنهانش را آشكار نخواهد كرد. ابیّ بن کعب پرسید: ای رسول خدا! این دعاها چیست؟ فرمود: پس بعد از اينكه از نماز فارغ شدى در حالى كه هنوز در جايت نشسته ای، این دعا را بخوان: «اللَّهُمَ‏ إِنِّي‏ أَسْأَلُكَ‏ بِكَلِمَاتِكَ‏ وَ مَعَاقِدِ عَرْشِكَ‏، وَ سُكَّانِ سَمَاوَاتِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ أَنْ تَسْتَجِيبَ لِي، فَقَدْ رَهِقَنِي‏ مِنْ أَمْرِي عُسْرٌ. فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِي مِنْ عُسْرِي يُسْراً (مِنْ أَمْرِى يُسْراً)» با خواندن اين دعا خداوند، کار تو را آسان ساخته، شرح صدر مرحمت می ‏فرمايد و در زمان مرگ، شهادت به وحدانيّت خود را به تو تلقين خواهد كرد. ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🌑روضه حضرت قاسم بن الحسن علیهماالسلام مرحوم آیت الله تولایی خراسانی در سخنرانی خود می فرمود: در خانه بنده بزرگ خدا برویم!  امام حسین علیه السلام بعد از شهادت علی اکبر علیه السلام، در کنار خیمه بودند. در این هنگام حضرت قاسم بن الحسن علیهما السلام شرفیاب شد. به قدرى خوش ‌سيماست كه ارباب مقاتل نوشته ‌اند «كَفِلْقَةِ قَمَرٍ» مثل يك تكّه ماه بود. «و لَمْ يَبْلُغِ الْـحُلُم» هنوز بالغ نشده و 15 سال داشت. قاسم عرض کرد: «عمو! دیگر دلم تنگ شده است. دلم از زندگى سير شده. ياران من رفتند. هم ‏قطاران من رفتند. مرغان از قفس پريدند و بيرون رفتند. اين جان من ميان قفس مانده. پسر عمويم على اكبر رفت. دنيا بدون علی اکبر ارزش ندارد. بعد از این جوان‌های رشید، زندگی دنیا لذّتی ندارد. اجازه بده به میدان بروم و جانم را قربانت كنم.» ای مردم! امروز بايد يتيم نوازى كنيد. خيلى از چشم ‌ها گريان شده. اميد است همه چشم‌ ها اشك آلود شود.  به‌ به! به ناله‌هاى شما. الآن ملائكه، گريه شما را مى ‏برند بقيع سر قبر امام حسن علیه السلام. حضرت سیدالشهدا علیه السلام یک نگاهی به قاسم کرد. تا چشم امام حسين علیه السلام به قاسم افتاد، ياد برادرش امام حسن علیه السلام افتاد. اين گل، يادگار آن گلستان است. اين غنچه نمونه آن چمنستان است. سیمای او، سیمای امام حسن علیه السلام است. «الثَّمَرَةُ تُنْبِأُ عَنِ الشَّجَرَةِ». به یاد برادرشان امام حسن علیه السلام افتادند. حال مبارکشان منقلب شد. اذن ندادند. اجازه این که حضرت قاسم علیه السلام به میدان برود، ندادند. يك طرف زن ‌ها ايستاده ‏اند تماشا مى‏كنند، و يك طرف لشكر نگاه مى ‏كند. زينب علیهاالسلام نگاه مي ‌كند. يادش از امام حسن علیه السلام مي ‌آيد و بر اين حال گريه مي‌كند. در مقاتل نوشته ‏اند: يك وقت ديدند امام حسين علیه السلام بغل باز كرد و پسر برادر را به بغل گرفت. هى مى ‏بوسد. هى مى ‏بوسد. عمو و برادرزاده دست به گردن يكديگر آنقدر گريه كردند تا حسين علیه السلام غش كرد و از شدّت گريه قاسم هم غش كرد.  «اعتَنَقَهُ وَ جَعَلا يَبكِيانِ حَتَّى غُشِيَ عَلَيهِما.» يك وقت قاسم به هوش آمد. مگر قاسم رها كرد؟ همین كه به حال آمد، ديدند از جا بلند شد و روى پاى عمو افتاد و پاى عمو را بوسید. «فَلَمْ يَزَلْ يُقَبِّلُ‏ يَدَيْهِ‏ وَ رِجْلَيْهِ»  دست و پای عمو را مي‌بوسد و مى‏گويد عمو اجازه بده بروم و جانم را قربانت كنم. وقتی امام حسین علیه السلام اصرار قاسم را دید، حالش منقلب گردید و زينب علیهاالسلام را صدا زد: «خواهرم! برو عمامه برادرم حسن علیه السلام را بياور.» آورد. با دست خود عمامه را بر سر قاسم پيچيد. دو حَنَك برايش قرار داد. يك حنك از جلو يك حنك از عقب. «خواهرم! برو پيراهن امام حسن علیه السلام را بياور.» پيراهن را مانند كفن كرد و به بدن قاسم پوشاند. شمشير را بالاى پيراهن به كمر قاسم بست. آقازاده روانه ميدان شد. حسين علیه السلام هم دنبال سر نگاه مي‌كند. خیلی‌هایتان به گریه افتادید. امشب یتیم ‌نوازی کنید. اجر همه با امام حسن علیه السلام باشد. مى‏خواهم تا ساقه مجلس هر كه مى‏شنود بنالد. یک ساعت بعد هم دیدند، امام حسین علیه السلام، نعش قاسم را در بغل گرفته، در حالی که پا‌های قاسم علیه السلام به زمین کشیده می‌شود، كنار خيمه آورد. «وَ رِجْلاهُ تخطانِ عَلَی الارضِ.» بارالها! به حقّ محمّد و آل محمّد، فرج امام زمان علیه السلام را نزدیک گردان. ما را در دو عصر غیبت و ظهورش، جزو یارانش قرار بده. (مسجد ملک، 1383 قمری، مجلس دهم و بیست و هفتم/ مسجد سید اصفهان، ماه رمضان 1392 قمری، مجلس نهم) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»