🔰 کتاب #عصرهای_کریسکان، پر از درس است برای ما نسل جوانی که از وجود قهرمانان گمنام و کم نظیر کشورمان بی اطلاع مانده ایم. این کتاب را با جان و دل بخوانیم تا درک کنیم برای آنکه ایران سرافرازمان سرافراز بماند چه سختیها و رنجهایی کشیده شد و قدر این نعمت و گوهر گرانبها را بیشتر بدانیم.
✍ زینب سلیمانی
اندیشه جویان استاد حسن عباسی
📡 @Hasanabbasi_students
💢 شومنیسم روحانی: حُر نمایی شمر!
🔹 وقتی جناب حُرّ بن یزید ریاحی از سپاه یزید جدا شد و به محضر امام حسین (ع) رسید، گفت "هل لی من توبه؟ آیا توبه من پذیرفته است".
🔹 ما نمی دانستیم می شود شمر و عُمر سعد را جناب حُر جا زد . آقای روحانی که چند سال قبل گفت "داستان کربلا، ماجرای مذاکره است"، امروز ادعا کرده "آمریکا آمده توبه کند؛ می گوید هل لی من توبه"!
🔹 او از کدام گفتار یا رفتار مقامات آمریکایی دریافته که آنها توبه کرده اند؟ این که بایدن گفت "روش های هوشمندانه تری برای سخت گیری بیشتر علیه ایران وجود دارد"؟ یا این موضع او و بلینکن و رابرت مالی که می گویند اگر ایران به تعهدات برجامی برگردد، و دائمی کردن محدودیت های برجام را بپذیرد، آمریکا به برجام بر می گردد و آن را سکویی برای مذاکره برای محدود کردن توان موشکی و نفوذ منطقه ای ایران قرار می دهد؟!
🔹 آقای روحانی از کدام گفتار یا رفتار دولتمردان آمریکایی احساس کرد آنها دنبال توبه هستند؟ و اگر توبه ای در کار نیست -که نیست- چرا روحانی اصرار دارد آدرس خلاف واقع به مردم بدهد؟
🔹 دولت آمریکا اگر از رویکرد ترامپ پشیمان بود و اراده توبه داشت، باید بدون هیچ قید و شرطی به برجام باز می گشت و تحریم های وضع شده در پسا برجام (توسط دولت های اوباما و ترامپ) را بر می داشت، نه این که همان خباثت ها را ابزاری برای فشار و طلبکاری بیشتر قرار دهد.
🔹 شیطان را فرشته جا زدن، شراکت در خدعه اوست. و سوال مهم این است که آقای روحانی با چه انگیزه ای، مجددا این شراکت را پذیرفته است؟ او با برجام، واگذاری یا تعلیق و توقف فعالیت 95 درصد دارایی های هسته ای را پذیرفت و حالا منتقدان را متهم به دروغ گویی می کند.
🔹 واگذاری 9700 کیلو گرم اورانیوم غنی شده از مجموع 10 هزار کیلو گرم، از کار انداختن 15 هزار سانتریفیوژ از 19 هزار سانتریفیوژ، توقف غنی سازی 20 درصد و تغییر کاربری رآکتور اراک، واقعیت های این معامله نقد در برابر وعده های نسیه است که به چند برابر شدن تحریم ها در قالب آیسا، سیسادا و کاتسا انجامید.
🔹 کارگردان سریال گاندو نه، کارگردان فیلم تبلیغاتی روحانی در سال 92؛ اگر بخواهد فیلم بسازد، چه فیلم باید بسازد تا واقعی باشد؟ یعنی مثلا اوباما و بایدن را در شکل و شمایل جناب حُر تصویر کند؟ از هم گسیختن چرخه سانتریفیوژ ها را مونتاژ سانتریفیوژ جدید جا بزند؟ یا صف های مرغ و روغن را صف تشکر مردم از دولت نشان دهد؟!
🔹 ما چه کنیم که حتی کارگردان (و سناریو نویس) فیلم تبلیغاتی روحانی در سال 92 هم او را "شومن" می داند و می گوید «متن های سخنرانی روحانی را در سال 92 من نوشتم. 27- 28 جمله طراحی شده بود که قرار بود او بگوید. مثلاً «هم چرخ سانتریفیوژها باید بچرخد، هم چرخ زندگی مردم»... روزبهروز با سیطره رسانهها، آدمهایی انتخاب میشوند که به شومن و بازیگر نزدیکترند تا سیاستمدار».
اندیشه جویان استاد حسن عباسی
📡 @Hasanabbasi_students
5.59M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔰 آیت الله رییسی: اگر برخی آقایان آنقدری که برای حل مشکل به دست غربی ها وقت گذاشتند برای رفع موانع وقت صرف می کردند مشکل تولید حل می شد / ما اصحاب «ما می توانیم هستیم»
🔹 2000 واحدتولیدی در 2 سال اخیر توسط قوه قضائیه بازگشایی شده یا از تعطیلی خارج شده است
🔹 مسئله تولید برای دستگاه قضا، محوری است
🔹 مسئولانی که با ترک فعل خود باعث تعطیلی
یک واحد تولیدی شده اند باید پاسخگو باشند
اندیشه جویان استاد حسن عباسی
📡 @Hasanabbasi_students
12.92M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔰 10 نمونه از خسارات بزرگ دولت تدبیر و امید که گریبان دولت بعد را خواهد گرفت
اندیشه جویان استاد حسن عباسی
📡 @Hasanabbasi_students
اندیشهجویان استاد حسن عباسی
🔰 تاملی درباره سریال گاندو ✍ وحید یامین پور 1.علاقه به داستانهای معمایی و پلیسی ماجرای چند لایه و
🔰 تاملی درباره گاندو
✍️ وحید یامین پور
🔹 چرا اصولگرایان گاندو را دوست دارند؟
1️⃣ در حال حاضر جدی ترین رقیب ایده نئولیبرال در اداره کشور، ایده «دولت مقتدر» است. نئولیبرالها اداره کشور را منوط به الحاق به اقتصاد جهانی و گره زدن مقدرات کشور به دیپلماسی سیاسی و اقتصادی در ارتباط با کشورهای شمال می دانند. از نظر آنها امنیت هم از مسیر درهم آمیختگی سرمایه های خارجی با منابع و امکانهای داخلی به دست میآید. در مقابل، دولت مقتدر اداره کشور را بر اساس بدبینی به بیرون مرزها و اتکای تام و تمام بر داخل برنامهریزی میکند. برای دولت مقتدر، توسعه و رونق تولید در سایه اقتدار حاکمیتی در درون مرزها بوجود می آید.
2️⃣ «تهدید امنیتی» که از بدخواهی قدرتهای بزرگ و «دیگران» ناشی می شود، برای کسانی که به دولت مقتدر میاندیشند(اصولگرایان)، مفهوم یاریگر مهمی است تا ضرورت و اهمیت خود را در برابر ایده رقیبشان یعنی دولت نئولیبرال اثبات کنند. در حالیکه نئولیبرالها تهدید امنیتی را «توهم توطئه» میدانند و آنچه را رقیبشان دشمن یا «قدرتهای بدخواه» یا «جهانخوار» می نامند، به شریک تجاری یا طرف قرارداد فرومیکاهند.(تعبیرهای آقای روحانی و وزیر امورخارجه اش را درباره آمریکایی ها به یاد بیاورید)
#گاندو با ایجاد سمپاتی میان مخاطب با نیروهای امنیتی در مبارزه با «دیگران» نقش مهمی را در آماده سازی اذهان برای فهم ایده دولت مقتدر ایفا میکند. گاندو از اینکه آشکارا مسوولان دولت فعلی را همراستا با «دیگران» معرفی کند، ابایی ندارد. بنابراین مخاطب به نظام حق می دهد به هرکسی که از آنسوی مرزها می آید بدبین باشد و برای حفظ خود به جای توسعه ارتباط با خارج(ایده نئولیبرالها)، درونگراتر شود.
3️⃣ گاندو حتی پا را پیشتر می گذارد و با نشان دادن دائمی کل شهر زیر لنز دوربین ناظران امنیتی، به مخاطب ایرانی میگوید باید به من حق بدهید که «سراسربین» باشم. این دستاوردی بزرگ برای اصولگرایانی است که در کنار دنبال کردن ایده دولت مقتدر، هنوز پاسخی برای مساله میزان نظارت بر شهروندان ندارند. آنها همیشه با این چالش مواجه بوده اند که رقیب نئولیبرال با طرح پوپولیستی مطالبات آزادی خواهانه و شعار مبارزه با محدودیتها(مثلا دیوار کشی در پیاده روها یا فیلترنگ در فضای مجازی) بخشی از آراء طبقه متوسط را مال خود کرده است. همراهی مخاطب با گاندو در واقع مجوز دادن به او برای محدودکردن بخشی از آزادی اجتماعی است در قبال بدست آوردن امنیت. گاندو به اصولگرایان کمک خواهد کرد که بتوانند توضیح دهند مردم باید با بخشی از سختگیری سیاسی و اجتماعی و نظارت بر خود توسط حاکمیت همراهی کنند و آنرا لازم بدانند.
اما نقطه درست برای ایستادن در میان دوگانه امنیت و آزادی چیست؟ در میان تبلیغات پوپولیستی اصلاحطلبانه برای آزادی و فرار محافظه کارانه از پاسخ به آن، کجا باید ایستاد؟ پاسخ به این سوال سالهاست در غرقاب سیاسیکاری انتخاباتی به محاق رفته است.
شاید در یادداشت بعدی دربارهاش سخن بگوییم.
@yaminpour
اندیشه جویان استاد حسن عباسی
📡 @Hasanabbasi_students
هدایت شده از کانال رسمی استاد حسن عباسی
📢 #اطلاع_رسانی
➖ برنامه سخنرانی استاد حسن عباسی
🔺 موضوع: ویژه برنامه روز ملی فناوری هستهای
🌹 با حضور خانواده شهید فخری زاده
➖ بررسی اقدامات ١+٤ و رفتارشناسی دولت در آستانه انتخابات
🗓 جمعه ۲۰ فروردین ۱۴۰۰
⏰ ساعت ۱۶:۰۰
📲 #پخش_زنده از:
🔹 اینستاگرام | یوتیوب | روبیکا | آپارات | گپ | سروش
🔸 پخش مستقیم صوتی | پخش مستقیم ویدیویی
فهرست پخش زنده (Live) برنامههای استاد حسن عباسی را در آدرس زیر ببینید:
sn.andishkadeh.ir
استاد حسن عباسی
💠 @Hasanabbasi_ir
🔹 «تیپ» تثبیت شدهی مردان مذهبی/انقلابی در سینمای ایران عموما نمایشدهنده «خشونت» یا «ریاکاری» است. مردانی خشن و بیمنطق که عامل و تشدیدکننده بحراناند و تحت عنوان «غیرت» یا «ایدئولوژی» هر خشونتی را توجیه میکنند. کاراکتر مذهبی در سینمای ایران یا خانمباز است؛ مانند شریفینیا در دوجین فیلم شبیه «دنیا» و ... یا تندرو و خشن؛ از گروههای فشار در سینمای دهه هشتاد؛ «مکس»، «نان، عشق، موتور هزار»، «آواز قو» تا «عصبانی نیستم» در دهه نود، تا خشونت خانوادگی در «خانه پدری» و...
🔹 «تیپسازی» و تثبیت یک تصویر ذهنی مشخص از یک طیف یکی از مهمترین تاثیرات بلندمدت فرهنگی-اجتماعی سینماست و یکی از موفقترین تیپسازیهای سینمای بعد از انقلاب هم تثبیت شمایل مذهبی/انقلابی. مخاطب ایرانی از جوان انقلابی/حزباللهی/بسیجی تصویری جز ایستبازرسی، گشت ارشاد یا چماقدار به یاد میآورد؟
🔹 حالا مهمترین ویژگی «گاندو» همین ارائه «شمایل»ی واقعی و همدلیبرانگیز از تیپ «جوان انقلابی» است. تصویر «محمد»(وحید رهبانی) در گاندو خلاف جریان تصویری است که سالها در سینما و تلویزیون ایران از کاراکتر مذهبی ارائه شده است. در اینجا «محمد» به جای اینکه خود عامل بحران/تنش باشد، قهرمان است و عامل حل مسئله. او منطقی است، شجاع است و متخصص. البته بخش زیادی از جذابیت کاراکتر از دل بازی بیتکلف، روان و بیاغراق «وحید رهبانی» میآید و نه از دل متن یا کارگردانی.
🔹 «محمد» به دلیل گسترهی مخاطبان «گاندو» حالا تبدیل به «شمایل» و «تیپ» جوان مذهبی/انقلابی شده است که حاکمیت/سیستم را نمایندگی میکند و این دستاورد کمی نیست. و گمان میکنم انتخابش برای «شیشلیک» مهدویان هم دقیقا برای استفاده از این پیشزمینه ذهنی مخاطب بوده است. استفاده از او به عنوان نماینده سیستم؛ اینبار اما برخلاف گاندو و مطابق کلیشهی قدیمی به عنوان یک ریاکار.
🔹 حالا اما سازندگان و حامیان «گاندو»، بدون در نظر گرفتن ابعاد فرهنگی و اجتماعی چنین محصولی، در فرامتنها و حاشیههای رسانهای نیز اثر خود را در حد محصولی تبلیغاتی برای استفاده روزمره سیاسی تقلیل میدهند و نمیدانند که چندسال بعد، مخاطب عام اساسا متوجه هیچکدام از دلالتهای سیاسی روز «گاندو» نخواهد شد، اما اثر همچنان زنده است و کار خواهد کرد و موضوع با اهمیت همین بازنمایی است که از سیستم و قهرمانهایش ارائه میدهد، نه طعنههایی که به دولت مستقر میزند. کار مهم «گاندو» همین تیپسازی است، تقلیل آن به یک ابزار سیاسی روزمره ظلم به محصول است.
📷 https://uupload.ir/files/gxec_img_20210409_132614_363.jpg
💬 amir abili
اندیشه جویان استاد حسن عباسی
📡 @Hasanabbasi_students