بین خودٺ و امام حسین یھ پࢪانتز صمیمانہ باز کن ! 🌱 پرانتز باز( امروز میتونۍ نامہ اے کوتاه بھ امام حسین بنویسے دوتا قول(( که میتونه ترک ی گناه باشہ)) بهش بدہ و دوتا خواستہ((کھ میتونه هرچی باشه )) ازش بخواھ🌱 این نامھ رو بھ عنوان یک راز سࢪ بہ بهر شده نگهدار و دیگہ بازش نکن تا سال دیگه همچین روزی\ پرانتر بستہ)🌱

و اما امروز..📲 بانوی سرزمینم بگوش باش.. امروز نقل مجالسشان تویی و چادرت..😌 تمام توانشان را گذاشته اند که "مشکی ِ آرامت" را بردارند از سرت..👊🏼 آخر میدانی که بی حجابی چشم جوان کشورت را ناپاک میکند..👀 چشم ناپاک نگاه ناپاک دارد..و نگاه ناپاک گناه روی گناه روی گناه..👣 آخر آخرش میدانی چه میشود؟؟؟؟ جوان کشورت روی تمام باور هایش پا میگذارد روی تمام اعتقاداتش خط میکشد...♨️😔 و تو وسیله ای میشوی برای رسیدن دشمن به مرادش.. و این یعنی گل به خودی ...😒 این روزها دشمن تفنگ نمیخرد...فیلم میسازد..🎞 موشک نمیسازد..برنامه ماهواره ای میسازد..📡 بمب طراحی نمیکند.. بازی رایانه ای  طراحی میکند..📲💻 فقط به این امید که تو را از آن خود کند..تو در جبهه آن ها باشی و خودت ندانی..‼️ ولی. . . .دشمن غافل از زنان سرزمین من است. .همان هایی که چادرشان خاکی میشود ولی به خاک نمیافتد...❤️ حالا نوبت توست..فقط چنان بزن بر دهانشان که انتقام خون جوانانمان را بگیری..👊🏼✌️🏼 کش ِچادرت را محکم تر کن و رویت را سفت تر بگیر..🧕🏻 بانو...لبخند پیروزمندانه ات ستودنیست...✌️🏼✌️🏼 #چادرٺ‌مهر‌مادر‌دارد🙂

چقد یهویی دلم براٺ تنڳ شد❤️ خانہ دلݦ....💔 دلݦ تنڳ خانہ اسټ....💔 اخږ هیــچ جــا خـانہـ خوڌ آدݦـ نمے شۅد....💔😭

بهــونہ میگیرهـ دݪ.....✋🏻😭💔

مادر شهید: عباس من برای مردن حیف بود، او «باید» شهید می‌شد/ هنگام دفن پیکرش به او گفتم شیرم حلالت که سربلندم کردی/ همرزم شهید: پیکرش را میان دیوار و ماشین سوخته پیداکردیم با همان انگشتر یادگاری!

رفیق جان جوانے را کنار بگذار....💔 او هم جوان بود...💔

اندکۍ تامل جایز است...

#تلنگرانہ☘ لطفا فاصلہ گذاری اجتماعے را با نا محرماڹ رعایٺ کنید✅ ایڹ امر باعٽ سلامت روحی و فکرے شما خواهد شد💎 با تشڪر ستاد الهے مقابلہ با نفښ🤚🏻

رفقا از این به بعد میخوایم بیشتر باشهید دانشگر ارتباط بگیریم و بیشتر باهاشون آشنا شیم😉☘

✍️#تنهـا_مـیان_داعش |😱| (رمان) #قسمت_سی_و_یکم 💠 تمام تن و بدنم در هم شکست، وحشتزده چرخیدم و از آنچه دیدم سقف اتاق بر سرم کوبیده شد. عدنان کنار دیوار روی زمین نشسته بود، یک دستش از شانه غرق خون و با دست دیگرش اسلحه را سمتم نشانه رفته بود. صورت سبزه و لاغرش در تاریکی اتاق از شدت عرق برق می‌زد و با چشمانی #شیطانی به رویم می‌خندید. دیگر نه کابوسی بود که امید بیداری بکشم و نه حیدری که نجاتم دهد، خارج از شهر در این دشت با عدنان در یک خانه گرفتار شده و صدایم به کسی نمی‌رسید. 💠 پاهایم سُست شده بود و فقط می‌خواستم فرار کنم که با همان سُستی به سمت در دویدم و رگبار #گلوله جیغم را در گلو خفه کرد. مسیرم را تا مقابل در به گلوله بست تا جرأت نکنم قدمی دیگر بردارم و من از وحشت فقط جیغ می‌زدم. دوباره گلنگدن را کشید، اسلحه را به سمتم گرفت و با صدایی خفه #تهدیدم کرد :«یه بار دیگه جیغ بزنی می‌کُشمت!» 💠 از نگاه نحسش نجاست می‌چکید و می‌دیدم برای تصاحبم لَه‌لَه می‌زند که نفسم بند آمد. قدم‌هایم را روی زمین عقب می‌کشیدم تا فرار کنم و در این #زندان راه فراری نبود که پشتم به دیوار خورد و قلبم از تپش افتاد. از درماندگی‌ام لذت می‌برد و رمقی برای حرکت نداشت که تکیه به دیوار به #اشکم خندید و طعنه زد :«خیلی برا نجات پسرعموت عجله داشتی! فکر نمی‌کردم انقدر زود برسی!» 💠 با همان دست زخمی‌اش به زحمت موبایل حیدر را از جیبش درآورد و سادگی‌ام را به رخم کشید :«با #غنیمت پسرعموت کاری کردم که خودت بیای پیشم!» پشتم به دیوار مانده و دیگر نفسی برایم نمانده بود که لیز خوردم و روی زمین زانو زدم. می‌دید تمام تنم از #ترس می‌لرزد و حتی صدای به هم خوردن دندان‌هایم را می‌شنید که با صدای بلند خندید و اشکم را به ریشخند گرفت :«پس پسرعموت کجاست بیاد نجاتت بده؟» 💠 به هوای حضور حیدر اینهمه وحشت را تحمل کرده بودم و حالا در دهان این #بعثی بودم که نگاهم از پا در آمد و او با خنده‌ای چندش‌آور خبر داد :«زیادی اومدی جلو! دیگه تا خط #داعش راهی نیس!» همانطور که روی زمین بود، بدن کثیفش را کمی جلوتر کشید و می‌دیدم می‌خواهد به سمتم بیاید که رعشه گرفتم، حتی گردن و گلویم طوری می‌لرزید که نفسم به زحمت بالا می‌آمد و دیگر بین من و #مرگ فاصله‌ای نبود. 💠 دسته اسلحه را روی زمین عصا می‌کرد تا بتواند خودش را جلو بکشد و دوباره به سمتم نشانه می‌رفت تا تکان نخورم. همانطور که جلو می‌آمد، با نگاه #جهنمی‌اش بدن لرزانم را تماشا می‌کرد و چشمش به ساکم افتاد که سر به سر حال خرابم گذاشت :«واسه پسرعموت چی اوردی؟» و با همان جانی که به تنش نمانده بود، به چنگ آوردن این غنیمت قیمتی مستش کرده بود که دوباره خندید و مسخره کرد :«مگه تو #آمرلی چیزی هم پیدا میشه؟» 💠 صورت تیره‌اش از شدت خونریزی زرد شده بود، سفیدی چشمان زشتش به سرخی می‌زد و نگاه هیزش در صورتم فرو می‌رفت. دیگر به یک قدمی‌ام رسیده بود، بوی تعفن لباسش حالم را به هم زد و نمی‌دانستم چرا مرگم نمی‌رسد که مستقیم نگاهم کرد و حرفی زد که دنیا روی سرم خراب شد :«پسرعموت رو خودم #سر بریدم!» احساس کردم #حنجره‌ام بریده شد که نفس‌هایم به خس‌خس افتاد و دیگر نه نفس که جانم از گلو بالا آمد. اسلحه را رو به صورتم گرفت و خواست دست زخمی‌اش را به سمتم بلند کند که از درد سرشانه صورتش در هم رفت و عربده کشید. 💠 چشمان ریزش را روی هم فشار می‌داد و کابوس سر بریده حیدر دوباره در برابر چشمانم جان گرفته بود که دستم را داخل ساک بردم. من با حیدر عهد بسته بودم #مقاوم باشم، ولی دیگر حیدری در میان نبود و باید اسیر هوس این بعثی می‌شدم که نارنجک را با دستم لمس کردم. عباس برای چنین روزی این #نارنجک را به من سپرد و ضامنش را نشانم داده بود که صدای انفجاری تنم را تکان داد. عدنان وحشتزده روی کمرش چرخید تا ببیند چه خبر شده و من از فرصت پیش آمده نارنجک را از ساک بیرون کشیدم. 💠 انگار باران #خمپاره و گلوله بر سر منطقه می‌بارید که زمین زیر پایمان می‌جوشید و در و دیوار خانه به شدت می‌لرزید. عدنان مسیرِ آمده را دوباره روی زمین خزید تا خودش را به در برساند و ببیند چه خبر شده و باز در هر قدم به سمتم می‌چرخید و با اسلحه تهدیدم می‌کرد تکان نخورم. چشمان پریشان عباس یادم آمد، لحن نگران حیدر و دلشوره‌های عمو، #غیرت‌شان برای من می‌تپید و حالا همه #شهید شده بودند که انگشتم به سمت ضامن نارنجک رفت و زیر لب اشهدم را خواندم... #ادامه_دارد ✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد