دوستان دیدین یجاهایی یهو تصمیم میگیریم کارخوب کنیم کلا تصمیم میگیریم آدم خوبی بشیم باانرژی یکم حس غرور میکنیم وبرامون یجوری خوشاینده که خودمونو آدم خوبتری کنیم

اما ‌‌...اما تا میخاییم بیشتر به اهل بیت تمرکزکنیم برنامه میریزیم اهل نماز باشیم و...لامصب شیطان وسوسه میکنه همش گناهایی که کردیمو و...میاره جلو چشممون کم کم وسوسه میکنه که فعلا وقتش نیست و..‌

دیدین تو روضه محفلا بعضیا چقدراشک میریزن

دلمون میخاد ماهم گریه کن اهل بیت بشیم

باخودمون درجنگیم چرا من نمیتومم گریه کنم چرا من اینقدر بدم و...

چکار کنیم ک روحمون پاک و خالص بشه با اینکه سعی میکنیم گناه نکنیم بازم احساس گناهکار عالم بودن داریم..😔 از کجا بفهمیم امام حسین نوکری مارو هم قبول میکنن

ببینید بچه ها تا وقتی ما کاری به کار شیطون نداریم اونم کار خودشو میکنه ولی اذیتش به چشم نمیاد میبینه هرطورخواسته بسازش رقصیدیم ینی اصن اذیت به حساب نمیاد اتفاقا برعکسه، انگار با وسوسه هاش به ما خوش میگذره.. توی شیب ملایم منجلاب فسادگونه شیطان داریم غوطه ورمیشیم شیطان هم راضی ازاینکه مارو غافل کرده و.

همین که تصمیم میگیری خب من دیگه گناه نمیکنم!! میگه عه! مگه من میزارم گناه نکنی!! خودشو به هر دری میزنه تا به خطا بری مثلا تو کل زندگیت اصلا عصبانی نمیشدیا ولی دقیقا همون روزی که تصمیم گرفتی خوب باشی... با یه اتفاق الکی ، داد میزنی!

تو اعلام جنگ کردی باهاش اونم حسابی هوای نقطه ضعفاتو داره نقطه قوت هاتم یه جور دیگه درگیر میکنه مثلا با خودت حساب میکنی میگی من که هیچوقت دروغ نمیگم این یه جا شیطون کاریم نداره یهو یه مشکلی پیش میاره که تا لب مرز دروغ میبرتت

اونجا می‌مونی خودت! چرا من تو این موقعیت گیر کردم اینجا غرور کار دستت میده جاهایی که ضعف داریم هم میشه نقل و نبات برا شیطون ولی تعدادش میره بالاااا ببین شیطون کوتاه نمیاد به این راحتی اون تلاششو میکنه تا پشیمونت کنه

مثلا انقدر با وسوسه هاش تعداد گناهاتو بالا میبره که به خودت میگی: اصلا نخواستم خوب باشم... من آدمی نیستم که گناه نکنم من نمیتونم ! فقط آبروی خودمو میبرم! خب اینجا شیطون موفق شده دیگه چون ما رو میکشونه سمت خودش! کارش همینه که خدا رو از ما بگیره چی بهتر از ناامیدی؟

تااینجا کافی باشه برای امروزتااینجا کافیه