محیا و فاطمه رجب خواه از هیئت آقا سید زکریا بندر کیاشهر

ابوالفضل مرادی پور از دستک

ثنا علوی و ثنا غنی پور در هیئت محبان الرضا (ع) لنگرود_دهه ی دوم محرم🏴🏴

وقتی کودک هفت ساله طاقت خوندن سرود حضرت رقیه رو نداره و اشکش جاری میشه😭😭😭😭 زهرا معصوم پور از شهرستان بناب https://eitaa.com/hayatdahenavadihaymah

🏴 #شهادت_امام_سجاد علیه السلام تسلیت باد.

زهرا معصوم پور از شهرستان بناب

زهرا معصوم پور از شهرستان بناب

◾️▪️بسم الله الرحمن الرحیم▪️◾️ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ ۖ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ ۖ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا🌹 شهادت شماری از زوار و هموطنان عزیزمان در حمله تروریستی به حرم مطهر حضرت احمد بن موسی علیه‌السلام بار دیگر قلب همه ما را به درد آورد. دشمنان کینه توز و زبون ملت بزرگ ایران ناجوانمردانه به روی شهروندان بی‌دفاعی آتش گشودند که حرم شاهچراغ را مامن خود یافته بودند. بدون شک، اینگونه اقدامات وحشیانه و کوردلانه، اتحاد و همبستگی ملت بزرگ ما را نشانه رفته است، غافل از اینکه چنین اقدامات تروریستی، مردم فهیم ایران را متحدتر از قبل در کنار هم قرار خواهد داد. جبهه فرهنگی هنری ماح ، حمله تروریستی به مردان، زنان و کودکان بی گناه در حرم مطهر شاهچراغ در شیراز را محکوم می کند و خود را در غم خانواده‌های شهدای این واقعه تروریستی شریک می‌داند.

دوباره شاهچراغ...😔💔

🍃 همه دار و ندارم دیدن توست... بسیار دلنشین👌 با نوای:حاج مهدی رسولی ⁦🤲🏻⁩اللّهم عجل لولیک الفرج⁦ #امام_زمان #شاهچراغ

فداکاری یک دهه نودی که تو اون شرایط میخواست کمک کنه 😔 منم علی لندی منم حسین فهمیده یک دهه هشتادی که حاج قاسم رو دیده یک دهه نودی که الگوش یک شهیده 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

♦️ عاقبتی دردناک در انتظار عاملین جنایت شاهچراغ وزیر امور خارجه: 🔹عملیات تروریستی در حرم حضرت ‎شاهچراغ(ع) به شدت محکوم است. 🔹عاقبت دردناکی در انتظار عاملین، آمرین و پشتیبانان این جنایت خواهد بود. 🔹ضمن تسلیت شهادت یکی از هموطنان، از خداوند متعال سلامتی و بهبود مجروحین این حادثه تلخ را مسئلت دارم.

◼️▪️◾️▪️◾️▪️◾️◼️ ◾️حسیـن جان مرا هزار امید هست و هر هزار تویی 🥹♥️

‍این کاکویی که نامش را نمی‌دانم و نشانش هم...در یک قاب تار و مخدوش، در ظلمت شب، با یقه آبی و جامه زحمتکشی، با دست‌هایی به مثال جیب، تهی..به سمت یک ابلیس مسلح می رود همین کاکویی که نامش را نمی‌دانم و نشانش هم...کاکو، خواستم بگویم کوله‌پشتی واژه‌هایم، انبان حرف‌هایم، ذهن بیقرارم؛ هیچکدام چیزی ندارد که به تو بگوید، تو بزرگتر از کلمات منی...فقط می‌خواهم مقابل هیچ دوربینی ظاهر نشوی، جواب هیچ خبرنگاری را ندهی در پس پرده غیب بودنت را دوست دارم... وقتی از تمام انسان‌ها خسته می‌شویم، وقتی امید به بند آخرش بند می‌شود و ناامیدی تنها پاسخمان، می‌خواهم سیمای ناآشنایت را پشت کالبدهایی که نمی‌شناسم حدس بزنم...با خودم بگویم که هنوز چه مردانی پشت نقاب سادگی، بی میز و منصب، برادر مانده‌اند من ایران را دوست دارم، به شکل غیرمنطقی و جدیدا غیراستانداردش.. هنوز وقتی یکی مدال می‌گیرد و پرچم بالا می‌رود مثل دوران کودکی دور اتاق می‌دوم، وقتی تصاویر جنگ را می‌بینم از تاخیر به دنیا آمدنم شرمنده می‌شوم و دلم می‌خواهد کوچه‌ای از خرمشهر به خون من آزاد می‌شد... وطن مثل سیمای مادر است که لای چین و چروکش اصیل‌ترین زیبایی‌ها جا خوش کرده است...وقت‌هایی که هیچ امیدی نیست و توان پذیرش ناامیدی هم، به آدم‌هایی که نمی‌شناسمشان فکر می‌کنم، دانشمندانی که بیم ترور نگذاشته هیچوقت نامشان جایی ثبت شود، آدم‌هایی که با گردنی باریک‌تر از مو مقابل گردن کلفت‌ها ایستادند و جوری حذف شدند که گویی هرگز نبوده اند... ایران من به شانه‌های استوار کاکوهایی تکیه داده که بعید است هیچوقت بشناسمشان! 📝 فرامرزی