eitaa logo
حیات دانش
196 دنبال‌کننده
861 عکس
340 ویدیو
24 فایل
"امام علی علیه السلام": اهل بیتِ پیامبر «صلوات الله علیهم أجمعین» حیات دانش می باشند.
مشاهده در ایتا
دانلود
ترس برادر مرگ است! ♦️«به خدا قسم تو لیاقت راه رفتن روی زمین نداری، تو به شام رفتی تا به معاویه خدمت کنی و ما را از معاویه بترسانی!» (وقعه الصفین ص 59) ♦️اینها بخشی از گفتگوی مالک اشتر با جریر بن عبدالله است، جریر در ظاهر به عنوان فرستاده امیرالمومنین ع به سمت معاویه رفت تا او را از عواقب جنگ با مولا بترساند و کاری کند تا جنگ رخ ندهد، اما معاویه با دادن وعده حکومت به او و طولانی کردن اقامتش در شام، عملاً زمان خرید و فرصت خوبی برای تجهیز لشگر شام پیدا نمود. وقتی جریر به کوفه برگشت با توبیخ امیرالمومنین ع و یاران باوفای حضرت مواجه شد، وقتی دانست به خیانت او پی برده اند، مخفیانه فرار کرد و معاویه از او خواست به شام برود. یکی دیگر از افرادی که برای معاویه در کوفه جاسوسی می کرد و با نشر اخبار دروغ مردم را فریب می داد، شخصی به نام حنظله بن ربیع بود. امیرالمومنین پس از برملا شدن خیانت این افراد دستور اکید و شدیدی دادند که فهم و هضم آن برای بسیاری سخت بود، مولا امر کردند، خانه مسکونی جریر را زنند، و خانه حنظله بن ربیع را نیز کنند.(وقعه الصفین ص 59-ص97) ♦️دقت و تامل در این گزارش ها و نوع برخورد مولا با آن نشان می دهد،حضرت نسبت به کسانی که در پازل دشمن بازی می کنند و به نحوی آب در آسیاب دشمن می ریزند و با اخبار دروغ و کذب شناخت مردم را دگرگون و منحرف می نمایند شدت عمل به خرج می دهند. در واقع این نوع مجازات: اولاً نشان می دهد وطن فروشی و خیانت و شیطنت عقوبت دارد و بی پاسخ نمی ماند. ثانیاً حرکت در جبهه دشمن و تضعیف نمودن جبهه حق باید هزینه داشته باشد و هر کسی که چنین فکر مسمومی دارد باید از عواقب آن بترسد.(جنگ صفین ص 100) از رفتار امیرالمومنین متوجه می شویم برای مبارزه با معاویه های مدرن و دشمنان خودی و ناخودی باید از بازدارنده استفاده کرد و باید هرکسی، در هر مقامی، اگر به دشمن کمکی کرده، چنان تنبیه شود که فکر شیطنت و خیانت از سر عده ای رخت بربندد. ❇️باید به مسئولان و تصمیم گیران گفت: نترسید از محاکمه مسئولان دیروز و امروز و نمایندگانی که در روزهای اول اغتشاشات بدون بررسی و معلوم بودن حقیقت با دروغ، شایعه قتل یک دختر را به خورد مردم دادند نترسید از توبیخ بازیگرانی که جاهلانه یا عامدانه حتی پس از روشن شدن حقیقت دست از لجاجت و جفتک پراکنی به نظام اسلامی برنمی دارند و هر روز حاشیه ای دست می کنند. نترسید از گوشمالی دادن ورزشکارانی که قدمی برای رشد فهم و درک خود برنداشتند و ریاکارانه به تنور اغتشاش و ناامنی دمیدند نترسید از توبیخ خانواده ی آن دختری که به دروغ می گفتند دختر ما اصلاً بیماری نداشته، و اکنون نیز با وجود سواستفاده ی عظیم دشمن، یک جمله در جهت آرام کردن فضا نمی گویند. نترسید از برخورد قانونی با برخی متعصبین و مولوی های بی بصیرت اهل سنت که با تهییج جوانان نا آگاه حوادث تروریستی تولید می کنند. مماشات همیشه بهترین راه نیست، تنبیه به موقع و درست، کارآمد است. ❇️رهبر معظم انقلاب نیز در بخشی از سخنان خود در تاریخ 11مهر1401 با اشاره به جنبه حقوقی برخی اظهار نظرها گفتند: یک نکته‌ی دیگر این است که در همان اوّل کار، بعضی از خواص، حالا ناشی از دلسوزی ــ دلشان سوخت ــ بدون تحقیق اطّلاعیّه دادند، بیانیّه دادند، حرف زدند، اظهاراتی کردند ــ البتّه تحقیق‌نکرده ــ بعضی‌هایشان سازمان انتظامی کشور را متّهم کردند، پلیس را متّهم کردند، بعضی‌شان مجموعه‌ی نظام را متّهم کردند؛ هر کسی یک جوری یک حرکتی کرد. خب حالا حساب این جدا است، لکن بعد از آنکه دیدند قضیّه چیست، بعد از آنکه فهمیدند در نتیجه‌ی حرفهای آنها همراه با برنامه‌ریزی دشمن چه اتّفاقی در خیابان و در مسیر عمومی مردم می‌افتد، بایستی آن کار خودشان را جبران میکردند؛ باید موضع بگیرند، باید صریحاً اعلام کنند که با‌ آنچه اتّفاق افتاده مخالفند، بایستی تفهیم کنند که با برنامه‌ی دشمنان خارجی مخالفند. باطن قضیّه معلوم شد. وقتی شما میبینید که عنصرِ سیاسیِ آمریکایی این قضایا را به دیوار برلین تشبیه میکند، خب باید بفهمید که غرض چیست؛ باید بفهمید که مسئله، مسئله‌ی دلسوزی برای یک دختر جوان نیست؛ این را باید میفهمیدید؛ اگر نفهمیدید، بفهمید؛ اگر فهمیدید، باید موضع اعلام بکنید. این هم یک نکته. برخی چهره‌های ورزشی و هنری هم موضع‌گیری‌هایی کردند؛ به نظر بنده هیچ اهمّیّت ندارد؛ روی این نباید حسّاسیّت به خرج داد. جامعه‌ی ورزشی ما جامعه‌ی سالمی است، جامعه‌ی هنری ما هم جامعه‌ی سالمی است. عناصر مؤمن، علاقه‌مند، باشرف، در این جامعه‌ی ورزشی و هنری کم نیستند، زیادند؛ حالا چهار نفر هم یک حرفی میزنند؛ حرف آنها ارزشی ندارد. اینکه حالا آیا عناوین مجرمانه بر حرف آنها تطبیق میکند یا نه، به عهده‌ی قوّه‌ی قضائیّه است