قبل محرم هی از این طرف و اون طرف می‌شنیدم میگفتن برید رزق بگیرید، برید رزق محرم بگیرید. فکر میکردم محرم یه اتفاقه که هر سال تکرار میشه، مثل عید نوروز و عید غدیر، این موهبت خاصی نیست که بمثلا بری یه هیئتی یا نه، یا میری یا نمیری دیگه..

حجت بر من تموم شده بود، بارها شنیده بودم باید بدوام دنبال رزق. ندوییدم و نگرفتم..

شب اول که نرفتم، تازه فهمیدم چه بلایی به سرم اومده، با گریه و التماس، به زور رزق این دو شب رو گرفتم و رفتم..

وقتی روضه شروع شد، از آقا تشکر کردم. هزار و چهارصد سال با زجر ملت شیعه تا اسلام به دست ما برسه، هزار و چهارصد سال امام حسین (ع) کمک خواست و یه بار اجابت نکردیم.. اون وقت، با پونزده دقیقه اشک و خواهش، رزق محرم رو داد.. هزار و چهارصد سال گفتن و گوش ندادیم، یک بار گفتیم و روی سر گذاشتن..

اگر به رفتار خودمون فکر کنیم، خود شرمندگی‌مون در قبال امام حسین (ع) روضه‌ست..

گفتی به روزگاران مهری نشسته بر دل بیرون نمی‌توان کرد، حتی/الّا به روزگاران.... #لا_مخاطب

سینه ها غمزده از ماتم او می‌سوزند نه ولی همچو سر کودک و معجر باهم...

گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق ساکن شود، بدیدم و مشتاق‌تر شدم..

در کوی او شکسته دلی میخرند و بس بازار خود نمایی از آن سمت دیگر است.. #شيخ_بهايى

بعد از رسول خاتم، عذاب‌های الهی که در قالب سیل و طوفان و غیره بودند به ما بخشیده شد. اما (!)، اکنون کیفر گناهان‌مان به شکل دیگری‌ست:«سلب توفیق».. سلب توفیق از با حضور دل نماز خواندن سلب توفیق از کمک به خلق سلب توفیق از نشستن با حال مناسب در مجلس امام حسین(ع).. - استغفار کنیم، شاید گره باز شد..

شرمنده‌ام اگر میان روضه‌هایت برای خودم گریه کردم..

نمیگویم چه کردی با دل من چون نمی‌خوانند تمام نوحه خوانان، گاه بعضی از مقاتل را..