از شهید حججی تنها یک چیز دارم، و تا ابد هم نگه‌ش میدارم.

این روزهای آخر دارم ته مانده داشته‌هایم را برایتان رو می‌کنم، ته‌ ته‌شان را. به حکم وصیت نامه و میراث نداشته‌ام بگذارید..

بهر درد دل ما از تو دوایی نرسید سعی بسیار نمودیم، به جایی نرسید..

قامتم چنگ شد و لطف تو ننواخت مرا بی نوایی ز تو هرگز به نوایی نرسید..

..

عشق جانکاه است یا جان‌بخش، حالا هرچه هست عشق‌بازان بین مرگ و زندگی پل ساختند..

روز خلقت در گِل ما شوق دیدار تو بود از همان آغاز ما را کم‌ تحمل ساختند.. #فاضل_نظری

طریق عشق، به گفتن نمی‌توان آموخت..

حقارت دشمنان اسلام را با چشم باز ببینید که زورشان به سپاه ایمان نمی‌رسد، حرم را می‌زنند.. یک بار در کربلا و بارها در تاریخ...

- چه باید می‌کردم؟ هر آدمی بتی دارد؛ کسی باید آن را بشکند. اگر این بت شکسته نشود، هر ذکری بگوید، هر عبادتی که کند، این بت و این من، متورم‌تر می‌شود. خیال آدم‌ها بر حقیقت‌شان سیطره دارد. نخستین مرحله سیر حقیقی، خارج کردن سالک از سلطنت خیال است؛ لذا برخلاف میل باطنی‌ام، تو را شکستم. تو هم شکستی، خرد شدی، اما هنوز در تو اثری از «من‌هایت» باقی بود. - کهکشان نیستی؛ محمدهادی اصفهانی.

اینکه برای دومین بار به ساحت علمدار امام رئوف (ع) تجاوز شده است، جدای از پیام مظلومیت و غربت ایشان، گمان می‌کنم باید یک معنای دیگر هم بدهد: این فرزند صبور، این طبیب زاده‌ی غریب یک جوری دستش باز است که حرمش شده باب وصول شهدا؛ یعنی خانم محترم، آقای محترم، اگر چیزی می‌خواهیم باید بلند شویم و از ایشان بگیریم..